Άλλα κυβερνητικά ήθη…

Του Γιώργου Χριστοφορίδη                 

Τον Απρίλιο του 2014, όταν έγινε η πρώτη -και τελευταία- δοκιμαστική έξοδος της κυβέρνησης Σαμαρά στις αγορές, η ανεργία είχε σκαρφαλώσει στο υψηλότερο σημείο της, πιάνοντας την πανευρωπαϊκή κορυφή του 27,2%.

Αντίστοιχα, τον Απρίλιο του 2017, επί ημερών Τσίπρα, η αύξηση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα έσπασε ρεκόρ 17ετίας, καταγράφοντας την καλύτερη επίδοση Απριλίου από το 2001 και μετά! Όπως, άλλωστε, ρεκόρ 17ετίας κατέγραφε και όλο το πρώτο εξάμηνο του 2017.

Σήμερα, η ανεργία βρίσκεται στο 21,7%. Συνολικά, από το Φεβρουάριο του 2015, οπότε ανέλαβε η παρούσα Κυβέρνηση, έχουν δημιουργηθεί περισσότερες από 320.000 θέσεις εργασίας.

«Ναι, αλλά με τι μισθούς;», είναι το –εύλογο, πάντως- ερώτημα των δύσπιστων. Με μισθούς αυξημένους κατά τουλάχιστον 10% σε σχέση με την περίοδο Σαμαρά, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Φυσικά και η Ελλάδα δεν έγινε –ξαφνικά- παράδεισος. Όμως, τα πράγματα πάνε καλύτερα. Όχι χειρότερα. Αυτό αποδεικνύουν τα στοιχεία.

Σε αυτό συνηγορεί και η καταγεγραμμένη μείωση της αδήλωτης εργασίας στους κλάδους υψηλής παραβατικότητας, από 19,2% το 2014 σε 13,6% το 2016. Εκεί στοχεύει, άλλωστε, η κυβερνητική προσπάθεια. Να δοθούν κίνητρα στους εργοδότες ώστε να μετατρέψουν το μπλοκάκι σε σύμβαση εργασίας.

Παράλληλα, την επόμενη περίοδο, η καλή πορεία που ήδη καταγράφει η οικονομία θα δώσει ώθηση προς τα πάνω στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Αυτή η τάση καταγράφεται ήδη στην αγορά εργασίας. Και ας μη το λένε τα κανάλια.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΗΘΗ

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται και διευρύνεται η οργανωμένη κυβερνητική προσπάθεια αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που χτύπησε τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας μας, από την εφαρμογή της ακραίας λιτότητας των προηγούμενων ετών. Στο πλαίσιο αυτό, 560.000 Ελληνες έχουν ενταχθεί στην ομπρέλα προστασίας του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, ενώ παράλληλα παρέχονται χαμηλά κοινωνικά τιμολόγια για ρεύμα και νερό, δωρεάν ένταξη παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δωρεάν τρόφιμα κ.ά.

Η Κυβέρνηση βρίσκεται σε ευθεία γραμμή επικοινωνίας με τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον μεσαίο και τον αδύναμο. Σε αυτούς απευθύνεται. Στους πολλούς, ξεκινώντας από τα κάτω. Σε αυτούς που αντιμετώπισαν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί είναι ακριβώς αυτά τα κοινωνικά στρώματα που σήκωσαν όλο το δημοσιονομικό βάρος των δύο πρώτων μνημονίων, με αποτέλεσμα να μη μείνουν και πολλά να σηκώσουν… οι από εκεί και πάνω. Η ελίτ. Οι πλούσιοι.

Όμως, αυτά άλλαξαν με τη νέα Κυβέρνηση του τόπου. Ο Τσίπρας, έχοντας το συνήθειο να κοιτά την κοινωνία από τα κάτω προς τα πάνω, άλλαξε το μείγμα και αντέστρεψε τη δημοσιονομική λογική. Πλέον, όλα ξεκινούν ανάποδα από ό,τι πριν, έτσι ώστε να ωφελούνται πάντα οι πιο αδύναμοι. Και αυτή είναι μια λογική που διαπερνά οριζόντια την κυβερνητική πολιτική. Τα βάρη στους πιο πάνω.

Είναι σωστή ή λάθος αυτή η λογική;

Μάλλον, η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα έχει να κάνει με το ποιος απαντά κάθε φορά. Δηλαδή, αν ρωτήσουμε τους πλούσιους της χώρας, προφανώς δεν θα μας πουν και τα καλύτερα για τα νέα κυβερνητικά ήθη. Τι να πουν, αφού καλούνται να συνεισφέρουν περισσότερο από πριν;

Αν ρωτήσουμε, όμως, τους μικρομεσαίους της χώρας ή τους αδύναμους; Τους πολλούς, που άντεξαν στην κρίση και επιμένουν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον; Και διαπιστώνουν ότι -παρά την καταστροφολογία- πληρώνουν στην πραγματικότητα λιγότερα από πριν; Αυτούς που τακτοποίησαν τις οφειλές τους, με το ουσιαστικό πρόγραμμα ρύθμισης που έφερε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και, έτσι, ξαναξεκίνησαν τις ζωές τους; Σίγουρα, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό.

Αλλά, ακόμη κι αν κάποιος διαφωνεί με όλα αυτά, τον καλώ να μείνουμε στα αυτονόητα συμπεράσματα. Τουλάχιστον σε αυτά:

Αυτονόητο συμπέρασμα 1: Ας παραδεχθούμε, όλοι μαζί, ότι σήμερα η ελληνική οικονομία –με χαμηλότερους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος, με πολύ πιο φθηνή χρηματοδότηση και με συμφωνημένη με τους δανειστές της τόσο την οριστική ρύθμιση του χρέους όσο και την έξοδο στις αγορές το 2018- βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση με την περίοδο Σαμαρά.

Αυτονόητο συμπέρασμα 2: Σε ένα χρόνο από σήμερα, θα έχει γίνει οριστική άρση των capital controls και η χώρα θα έχει βγει οριστικά στις αγορές. Η ανάπτυξη της οικονομίας θα περάσει σε ουσιαστικούς και βιώσιμους ρυθμούς.

Αυτονόητο συμπέρασμα 3: Αυτή τη φορά, εκείνος που θα ευνοηθεί από την ανάπτυξη θα είναι ο αδύναμος και ο μικρομεσαίος.

Γιατί έτσι σκέφτεται ο Τσίπρας. Και ας αποφασίσει ο λαός, αν το σκέφτεται σωστά ή όχι…

(*) Ο Γιώργος Χριστοφορίδης είναι Ειδικός Σύμβουλος του Υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης