Κουτσούμπας: Η εποχή της ανατροπής του καπιταλισμού άνοιξε με τον Οκτώβρη του ’17

«Με αγωνιστική αισιοδοξία, με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις της εργατικής τάξης, των λαών όλου του κόσμου, τιμάμε τα 108 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.Τιμάμε αυτό το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός, που άλλαξε την πορεία όλης της ανθρωπότητας, σφραγίζοντας ανεξίτηλα τον 20ο αιώνα, που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των εκμεταλλευτικών συστημάτων, αλλά και την ανατολή της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού» είπε ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του το βράδυ του Σαββάτου στη διεθνιστική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την επέτειο από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της ΚΕ του κόμματος στον Περισσό.

Καλωσόρισε τις αντιπροσωπείες των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων από την Αλγερία, την Αργεντινή, την Αυστρία, τη Βενεζουέλα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δανία, τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, το Καζακστάν, το Μεξικό, την Ολλανδία, την Ουκρανία, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη, την Παραγουάη, τη Ρωσία, τη Σουηδία, την Τουρκία, τη Φινλανδία.

Oπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ.Κουτσούμπας τόνισε ότι οι ιδέες του Οκτώβρη, παρά την επιχείρηση συκοφάντησης των κομμουνιστικών ιδεών «είναι σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ και επιβεβαιώνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Γιατί κάθε μέρα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στις δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας για την ολόπλευρη κάλυψη των λαϊκών αναγκών και στον βαθμό στον οποίο αυτές τελικά καλύπτονται. Γιατί κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο φανερά τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις του συστήματος που βασίζεται στο κυνήγι του κέρδους κι έτσι οδηγεί μονάχα σε εκμετάλλευση, κρίσεις, πολέμους και προσφυγιά».

Σημείωσε ότι ένα από τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης είναι πως «η εργατική τάξη είναι η μόνη πραγματικά επαναστατική τάξη στο σύστημα όπου ζούμε, γιατί είναι η τάξη που με τη δουλειά της παράγει όλον τον πλούτο, τον οποίο ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές, άρα και η μόνη τάξη που, παίρνοντας την εξουσία στα χέρια της, μπορεί να αντιστοιχήσει τις σχέσεις παραγωγής με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, με την τεράστια κοινωνικοποίηση της εργασίας που έχει συντελεστεί» και πρόσθεσε:

«Ανοίγουμε ιδεολογικό μέτωπο με λαθεμένες αντιλήψεις που μιλούν για το “τέλος της εργατικής τάξης”, την αντικατάστασή της από την τεχνολογία, την Τεχνητή Νοημοσύνη. Όλα αυτά τα θαυμαστά επιτεύγματα είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης εργασίας και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ζούμε σήμερα πολύ καλύτερα, με γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, αρκεί να βγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους. Στα χέρια του κεφαλαίου, όμως, γίνονται εργαλεία ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, καταστολής και γενικότερα υποταγής της εργασίας στο κεφάλαιο» πρόσθεσε.

«Η Οκτωβριανή Επανάσταση διδάσκει για την αναγκαιότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας, του ΚΚ, ώστε να ανατραπεί τελικά αυτή η βαρβαρότητα» είπε, προσθέτοντας ότι «η διαμόρφωση επαναστατικής στρατηγικής από κάθε ΚΚ στη χώρα του, αλλά και η προσπάθεια αυτή να αγκαλιάσει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, είναι βασική προϋπόθεση για μια πραγματικά νικηφόρα πορεία».

Αναφέρθηκε σε «αντιλήψεις που διακινούνται κυρίως από την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία» σημειώνοντας ότι «ο καπιταλισμός όσα κοσμητικά επίθετα και αν του βάλουν οι απολογητές του, παραμένει το σύστημα της εκμετάλλευσης, της ανισότητας και της αδικίας, γι’ αυτό και μόνη λύση είναι η ανατροπή του, το τσάκισμά του όπως έγραφε ο Λένιν, η αντικατάστασή του από ένα ριζικά διαφορετικό κράτος, μια διαφορετική εξουσία, την εργατική».

Ο Δ. Κουτσούμπας είπε ακόμα ότι το ΚΚΕ έχει «συλλογικά εκτιμήσει τις αρνητικές συνέπειες από την επικράτηση στο ΔΚΚ στρατηγικών επεξεργασιών που απομακρύνονταν από την νικηφόρα στρατηγική των Μπολσεβίκων, κάτι που συνέβαλε και στην αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς».

«Στις σημερινές συνθήκες, το ΚΚΕ θεωρεί επιτακτικό το καθήκον της ανασυγκρότησης του ΔΚΚ, η οποία όμως πρέπει να γίνει πάνω σε ορισμένες απαραίτητες παραδοχές: Ότι καθοδηγητική θεωρία μας είναι ο μαρξισμός – λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός κι αυτήν αναπτύσσουμε και εξελίσσουμε συνεχώς, με βάση τα νέα δεδομένα. Ότι η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, η αναγκαιότητα της επανάστασης και ο σοσιαλιστικός της χαρακτήρας δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων. Ότι, όπως έδειξε και η πείρα του Οκτώβρη, δεν υπάρχουν περιθώρια για καμιά συνεργασία-συμμαχία με την αστική τάξη ή κάποια τμήματά της, στο όνομα της υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας ή δήθεν αποφυγής κάποιων “φιλοπόλεμων δυνάμεων” ή φασιστικών δυνάμεων» υπογράμμισε.

Επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «αυτό που ορίζει την αντεπανάσταση είναι η παλινόρθωση και εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και όχι οι συγκεκριμένες μορφές και τρόποι που θα γίνει αυτό» και υπογράμμισε:

«Η συνειδητοποίηση αυτού του ζητήματος έχει μεγάλη σημασία, και για το μέλλον, αλλά και για το σήμερα, που κάποιοι κάνουν ανιστόρητες συγκρίσεις γιατί βαφτίζουν τη σημερινή σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ως σύγκρουση καπιταλισμού – σοσιαλισμού, καλώντας τελικά την εργατική τάξη, να επιλέξει στο άρμα ποιού ιμπεριαλιστή θα προσδεθεί και οδηγώντας την στην ήττα, σε νέες απογοητεύσεις, πιθανά σε χαμένες ευκαιρίες».