Κυβερνητικές πηγές για τροπολογίες Βρούτση: Μπαίνει τέλος στον “κόφτη” στις προσλήψεις

Με τις τροπολογίες του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση, που προκάλεσαν την αντίδραση και την αποχώρηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης από τη Βουλή, στην πραγματικότητα μπαίνει τέλος στον “κόφτη” στις προσλήψεις που επέφεραν οι ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν πηγές της κυβέρνησης, υπερασπιζόμενες την επιλογή αυτή.

Ειδικότερα υπενθύμιζαν καταρχήν ότι η Ελλάδα έχει ενσωματώσει στο εθνικό της δίκαιο και τον Αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (ΑνΕΚΧ) που κυρώθηκε από τη Βουλή το 2016. Επόμενως, επισήμαιναν, στη δυσάρεστη περίπτωση απόλυσης εργαζομένου υπήρχαν δύο επιλογές: είτε ο «βάσιμος λόγος απόλυσης» χωρίς αποζημίωση, είτε η καταβολή αποζημίωσης στον εργαζόμενο χωρίς «βάσιμο λόγο απόλυσης».

“Με το άρθρο 48 του ν. 4611/2019,  της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε προς ψήφιση τον Μάϊο, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, πλέον υπάρχει μία μόνον επιλογή: η καταγγελία της σύμβασης να γίνεται μόνο για «βάσιμο λόγο»” έλεγαν οι ίδιες πηγές και τόνιζαν ότι η ρύθμιση αυτή όχι μόνο δεν είναι «φιλεργατική» αλλά λειτουργεί εναντίον των εργαζομένων, καθώς, όπως έλεγαν, δυσχεραίνει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, και φέρνει τους ήδη εργαζόμενους σε χειρότερη θέση, καθώς στιγματίζεται για τον υπόλοιπο εργασιακό βίο ο εργαζόμενος που απολύεται.

Επιπλέον, με το άρθρο 58 του ίδιου νόμου επιδεινώνεται ραγδαία μια βασική παθογένεια του ελληνικού συστήματος, που είναι οι καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων, αναφέρουν κυβερνητικές πηγές.

Υποστηρίζουν επομένως ότι η νέα κυβέρνηση με την κατάργηση αυτών των άρθρων – με βασικό της μέλημα τη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας και την αποτελεσματική προστασία των υφιστάμενων – επιτυγχάνει τα εξής:

“Καταργεί τον «κόφτη» στις προσλήψεις που έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ενδεικτικά, από το συνδυασμό των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης και της εφαρμογής του άρθρου 48, τον Ιούλιο 2019 το ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων ήταν αρνητικό κατά 14.691 θέσεις.

Βάζει τέλος στον ουσιαστικό διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που έχουν εργασία και εκείνων που είναι άνεργοι, ή μόλις ξεκινούν τον εργασιακό τους βίο (insiders/outsiders της αγοράς εργασίας).

Αποτρέπει τη μαζική μετατροπή σχέσεων εργασίας σε ορισμένου χρόνου, σε συμβάσεις έργου, και σε υπεργολαβίες, και θα οδηγούσε τελικά σε βίκσημαντική ενίσχυση της «μαύρης», αδήλωτης, εργασίας.”

Κυβερνητικές πηγές αναλύοντας περαιτέρω τους λόγους για τους οποίους ο υπουργός Εργασίας προχώρησε στην κατάθεση των δύο εν λόγω τροπολογιών, εξηγούσαν ειδικότερα ότι με το άρθρο 48 του ν. 4611/2019 που προώθησε η προηγούμενη κυβέρνηση τον Μάιο, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, πλέον απαιτείται η καταγγελία της σύμβασης να γίνεται μόνο για λόγο, ο οποίος συνδέεται είτε με τη συμπεριφορά, ή τις ικανότητες του εργαζομένου είτε με τις λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης.

Επίσης, το άρθρο 58 του ίδιου νόμου, επιδεινώνει ραγδαία μια βασική παθογένεια του ελληνικού συστήματος, τις καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων που φτάνουν να τελεσιδικούν μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα 2-5 ετών. Και αυτό γίνεται γιατί εισάγει αναστολή προθεσμιών (των 3 και 6 μηνών ως ισχύουν) για την άσκηση αγωγής, έως ότου αποφανθεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, περί και του νεοεισαγόμενου «βάσιμου λόγου».  

“Η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε να βαφτίσει «φιλεργατικές» αυτές τις αλλαγές και επικαλέστηκε την ανάγκη προσαρμογής στον  ΑνΕΚΧ, ενώ το ελληνικό δίκαιο προστασίας από καταγγελία ήταν, ήδη, απολύτως συμβατό με τις επιταγές του άρθρ. 24 του ΑνΕΚΧ. Ο συνδυασμός άλλωστε νομολογιακής και νομοθετικής προστασίας το είχε καταστήσει και πληρέστερο από άποψη ουσιαστικής προστασίας”, ανέφεραν επίσης.

“Εχει αποδειχθεί ότι η μεγαλύτερη ευελιξία είναι προς όφελος των εργαζόμενων”

Οι ίδιες πάντα πηγές υποστήριζαν ότι τα άρθρα 48 και 58 του ν. 4611/2019 έπρεπε να καταργηθούν για τους εξής λόγους: Διότι όπως έλεγαν στον ιδιωτικό τομέα καθημερινά, μεγαλώνουν ή συρρικνώνονται, ανοίγουν ή κλείνουν επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να προσλαμβάνουν ή να απολύουν εργαζόμενους σε αυτές. Επομένως, προσέθεταν, η συνολική κοινωνική ευημερία εξαρτάται από το εάν δημιουργούνται, καθημερινά, περισσότερες – και καλύτερες – θέσεις εργασίας από όσες καταργούνται τόσο από τις υφιστάμενες όσο και από νέες επιχειρήσεις.

Από την κυβέρνηση υποστηρίζουν μάλιστα πως έχει αποδειχθεί διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα στα χρόνια της δεκαετούς κρίσης, ότι η μεγαλύτερη ευελιξία οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης και είναι τελικά προς το συμφέρον των εργαζομένων.

Εκτιμούν επίσης ότι η Ελλάδα πρέπει να συγκλίνει στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς κανόνες κοινωνικής προστασίας και προστασίας της εργασίας, και όχι να αποκλίνει από αυτούς, άρα οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν ευκολότερα, οι διαδικασίες πρόσληψης να είναι απλούστερες, καινα είναι αποτελεσματική η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω ελέγχων για τους λόγους για τους οποίους λύνεται μια εργασιακή σχέση.  

“Οι ρυθμίσεις που έφερε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τα καταργούμενα άρθρα 48 και 58 του ν. 4611/2019, μας απομακρύνουν τόσο από το πλαίσιο που θέτει ο ΑνΕΚΧ όσο και από αυτό που αποτελεί κοινή πρακτική στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες” υποστηρίζουν κυβερνητικές πηγές.

Κατηγορούν μάλιστα το ΣΥΡΙΖΑ ότι στα λόγια υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά στην πράξη λειτουργεί εναντίον τους γιατί με τις ρυθμίσεις αυτές δυσχέραινε τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά και φέρνει τους ήδη εργαζόμενους σε δυσχερέστερη θέση.

Και αυτό διότι, όπως λένε κυβερνητικές πηγές, σε περίπτωση που για το κύρος της καταγγελίας, καταστεί υποχρεωτική η αναγραφή του λόγου της καταγγελίας, αν η καταγγελία, αφορά λόγους που ανάγονται στο πρόσωπο του εργαζόμενου, αυτός θα διαπομπεύεται υποχρεωτικά από τον εργοδότη του, καθώς στο κείμενο της καταγγελίας, το οποίο αναγκαστικά θα περιέρχεται και εις γνώσιν τρίτων (πχ σε δικαστικούς επιμελητές, δικηγόρους, γείτονες σε περίπτωση θυροκόλλησης, πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος ή στους συναδέλφους) θα αναγράφεται ρητά  ότι δεν αποδίδει επαρκώς, ότι δεν είναι κατάλληλος για την θέση εργασίας, ή ότι η συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα.

Κυβερνητικές πηγές συνεπώς σημείωναν ότι η διάταξη αυτή δημιουργούσε προσκόμματα στη σταδιοδρομία των εργαζομένων, καθώς μετά βεβαιότητας οι μελλοντικοί εργοδότες θα ζητούν πριν από την πρόσληψη, την προσκόμιση της καταγγελίας από τον προηγούμενο εργοδότη, από την οποία θα προκύπτει ο λόγος απόλυσης. Αν επομένως κάποιος εργαζόμενος έχει απολυθεί για λόγους που ανάγονται στις ικανότητες ή την συμπεριφορά του, θα δυσκολευτεί να βρει εργασία, υπογράμμιζαν.

Εκτιμούσαν επίσης ότι με τη ρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ θα προέκυπταν μετά βεβαιότητας διαπληκτισμοί και αντιπαλότητες  μεταξύ των ίδιων των εργαζομένων, δεδομένου ότι σε περιπτώσεις καταγγελιών που ανάγονται στο πρόσωπο του εργαζόμενου, τα επικαλούμενα από τον εργοδότη περιστατικά ή αξιολογικές κρίσεις θα καλούνται να τα υποστηρίξουν ενόρκως συνάδελφοι του απολυθέντος εργαζόμενου.

“Στην Ελλάδα έχουμε από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου σύστημα προστασίας βασισμένο στην αποζημίωση, ως αντικειμενικό οικονομικό αντιστάθμισμα (που καταβάλλεται ακόμη και αν η καταγγελία οφείλεται σε υπαιτιότητα ή παράβαση των υποχρεώσεων του απολυομένου). 

Ταυτόχρονα υπάρχει νομική και δικαστική προστασία ελέγχου του λόγου διακοπής της σχέσης εργασίας. Συμβατή με τον Αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη -όπως έκρινε και η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου 1512/2018. Εδώ είμαστε, και σε αυτό μένουμε. Γι’ αυτό καταργείται το άρθρο 48” προσέθεταν κυβερνητικές πηγές.

Υποστήριζαν τέλος ότι: “Αν θέλουμε να εφαρμόζουμε μια πολιτική υπέρ των εργαζομένων και των θέσεων απασχόλησης, οι δικαστικές διαφορές από την καταγγελία της συμβάσεως εργασίας πρέπει να επιλύονται άμεσα. Με  σύντομες προθεσμίες που έχουν σκοπό να μην παρατείνεται η εκκρεμότητα, ιδίως από τις αμφισβητήσεις για το κύρος της απόλυσης” εξηγώντας ότι: “Γι αυτό καταργείται το άρθρο 58 σύμφωνα με το οποίο αναστέλλεται η τρίμηνη αποσβεστική προθεσμία για την αμφισβήτηση του κύρους της απόλυσης, καθώς και η εξάμηνη αποσβεστική προθεσμία για την διεκδίκηση της αποζημίωσης απόλυσης.”

“Η αγορά μεσοπρόθεσμα θα αντιδρούσε με υπέρμετρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με αποτέλεσμα αύξηση της μαύρης εργασίας”

Συνοψίζοντας, οι κυβερνητικές πηγές εξηγούσαν οτι με την κατάργηση αυτών των άρθρων η κυβέρνηση προσδοκά να καταργήσει τον «κόφτη» στις προσλήψεις που καταγγέλλουν ότι έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ανέφεραν ενδεικτικά, ότι τον Ιούλιο 2019 το ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων ήταν αρνητικό κατά 14.691 θέσεις. “Δεν μπορεί να γίνει δεκτή καμία τεχνητή απώλεια θέσεων εργασίας λόγω αναποτελεσματικών κυβερνητικών ρυθμίσεων. Για αυτό καταργούμε άμεσα το άρθρο 48 πριν προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημία” δήλωναν.

Υποστήριζαν μάλιστα ότι: “Η αγορά μεσοπρόθεσμα, αν δεν καταργούσαμε το άρθρο αυτό θα αντιδρούσε με υπέρμετρη ελαστικοποίηση των όρων εργασίας ιδίως για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ελαστικοποίηση που θα σήμαινε μαζική μετατροπή σχέσεων εργασίας σε ορισμένου χρόνου, σε συμβάσεις έργου, σε υπεργολαβίες και τελικά σε σημαντική ενίσχυση της «μαύρης», αδήλωτης, εργασίας.”