Μετωπική ΠΑΣΟΚ – Πιερρακάκη για τη “Μαύρη Βίβλο”

Η δημόσια συζήτηση για την οικονομία και ειδικότερα για την πορεία του ιδιωτικού χρέους οξύνεται. Και τις τελευταίες ώρες έχει επικεντρωθεί μεταξύ του Κυριάκου Πιερρακάκη και του ΠΑΣΟΚ, στον απόηχο της “Μαύρης Βίβλου” για τα πεπραγμένα της ΝΔ που παρουσίασε η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, μίλησε για “μύθους” του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζοντας στοιχεία που, όπως ισχυρίζεται, αποδεικνύουν την πτώση του χρέους.

Στη χθεσινή του ανάρτηση, ο κ. Πιερρακάκης έκανε λόγο για μια “δίωρη, μονότονη παράσταση” (του ΠΑΣΟΚ) στην οποία “παρέθεσε στοιχεία που δήθεν αποδεικνύουν ότι το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται”.

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του, παρέθεσε “6 αλήθειες” με τις οποίες απάντησε στις “ανακρίβειες” του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με βάση επίσημα -όπως ισχυρίζεται- στοιχεία.

Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ, μέσω κοινής δήλωσης της υπεύθυνης ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Μιλένας Αποστολάκη και του γραμματέας του Τομέα Ιδιωτικού Χρέους και Προστασίας Καταναλωτών Δημήτρη Σπυράκου, κατηγορεί τον υπουργό για “σκόπιμη διαστρέβλωση και παραποίηση των αριθμών”, υποστηρίζοντας ότι η πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες είναι διαφορετική και πως οι κυβερνητικές πολιτικές, ιδιαίτερα για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, είναι αναποτελεσματικές.

Ειδικότερα αναφέρουν στην απάντηση τους προς τον κ. Πιερρακάκη τα εξής:

«Το χρέος προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης έχει αυξηθεί από 34 δισ. το 2019 σε 49,3 δισ. το 2024. Το χρέος προς τις εφορίες ανέρχεται τον Μάιο 2025, σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ, σε 110,8 δισ. (από 107 δισ. πριν από ένα έτος και από 105 δισ. το 2019). Σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της Τράπεζας της Ελλάδος (Μάιος 2025) στα τέλη του 2024, παρά τους πλειστηριασμούς, τις ρευστοποιήσεις και τις εκβιαστικές ρυθμίσεις των servicers, τα κόκκινα δάνεια βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με αυτά του 2023.

Είναι γι’ αυτό μόνο θλιβερό να καταφεύγει ο υπουργός Οικονομικών στη σύγκριση με το ιδιωτικό χρέος των άλλων χωρών ως ποσοστό του ΑΕΠ, αποσιωπώντας τη διάρθρωσή του, δηλαδή ότι το ποσοστό που κατέχει στη χώρα μας το ληξιπρόθεσμο χρέος στο συνολικό ιδιωτικό χρέος είναι υπέρογκα πολλαπλάσιο σε σύγκριση με αυτό των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών.

O υπουργός Οικονομικών εκθειάζει τον εξωδικαστικό μηχανισμό της κυβέρνησης, στον οποίο οι εταιρείες διαχείρισης και οι τράπεζες διατηρούν τον πλήρη έλεγχο. Και αυτό γιατί η κυβέρνησή του έχει καταργήσει κάθε μέσο ή εργαλείο προστασίας των οφειλετών, έχει καταργήσει την προστασία της κύριας κατοικίας, έχει αποστερήσει τους δανειολήπτες από κάθε διαπραγματευτική δύναμη και αξιοπρέπεια. Στη θέση τους έχει εγκαταστήσει έναν πτωχευτικό κώδικα, που μοναδική μέριμνα έχει, αντί της εξυγίανσης των χρεών, τον γρήγορο εκπλειστηριασμό της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών, και για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά τη μόνη τελικά δυνατότητα, που αφήνει είναι να μετατραπούν από ιδιοκτήτες σε μισθωτές στις κατοικίες τους.

Ο εξωδικαστικός μηχανισμός της κυβέρνησης δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική αποστολή του. Παράγει μόνο προτάσεις, που εξασφαλίζουν στα funds καλύτερα αποτελέσματα από αυτά που θα είχε και η ίδια η πτώχευση του οφειλέτη. Οι εισοδηματικές δυσχέρειες και η διαφύλαξη της παραγωγικής προοπτικής του οφειλέτη δεν λαμβάνονται υπόψη. Οι οφειλέτες, δίχως να εξαιρούνται οι ευάλωτοι, μοιραία έρχονται στις ρυθμίσεις του εξωδικαστικού αντιμέτωποι με υπέρογκες δόσεις, πέραν των εισοδηματικών τους δυνατοτήτων, για χρονικά διαστήματα που φθάνουν μέχρι και τα 35 έτη, ζώντας, και για όσους καταφέρνουν να τις εξυπηρετούν, με την αγωνία ότι με την πρώτη αποτυχία τους, το συνολικό χρέος θα αναγεννηθεί.

O υπουργός Οικονομικών εκθέτει το ύψος των οφειλών, που έχει ρυθμιστεί περιλαμβάνοντας συνειδητά μέσα σε αυτό ακόμη και τις ρυθμίσεις οφειλών που έχουν καταγγελθεί ή έχουν πάλι “κοκκινίσει”. Η δε Γραμματεία Ιδιωτικού Χρέους αποφεύγει συστηματικά να παράσχει γι’ αυτές πληροφόρηση ή στοιχεία για τους χρόνους που αυτές “κοκκινίζουν”, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται ο έλεγχος της βιωσιμότητας των ρυθμίσεων. Ο υπουργός Οικονομικών δεν περιγράφει, λοιπόν, το πρόβλημα, το συσκοτίζει. Εξάλλου, η κυβέρνηση δεν εισηγήθηκε μέτρα, πολύ περισσότερο αυστηρά, για τον περιορισμό της ασυδοσίας των servicers. Μία ασυδοσία, εξάλλου, που, -ας μην το παραβλέπει κανείς- εμφανίστηκε και εκτράφηκε στη δική της θητεία.

Αντίθετα, αρνήθηκε τέτοια μέτρα, όπως και αρνήθηκε και όλες τις τροπολογίες του ΠΑΣΟΚ για την προστασία των δικαιωμάτων των οφειλετών. Έτσι, αρνήθηκε να αξιοποιήσει διακριτικές ευχέρειες της Οδηγίας για τους servicers για την αποτροπή των πλειστηριασμών της κατοικίας, αρνήθηκε να αποδεχθεί κανόνες δεοντολογίας που θα πρέπει να τηρούνται στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αρνήθηκε συγκεκριμένες δεσμεύσεις επικοινωνίας, αρνήθηκε ακόμη και την ένταξη στον νόμο της θεμελιώδους υποχρέωσης των servicers να ενημερώνουν τον οφειλέτη για το ιστορικό με βάση το οποίο προκύπτει η οφειλή του. Για την κυβέρνηση η διαφάνεια με τους servicers αρχίζει από τότε και αφού οι ίδιοι, ανεξέλεγκτα, προσδιορίσουν το ύψος των οφειλών.

Η πραγματικότητα του ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους είναι αμείλικτη. Τα στοιχεία για το ιδιωτικό χρέος αναμφισβήτητα. Γι’ αυτό και η δημόσια συζήτηση δεν θα έπρεπε παρά μόνο να αφορά πολιτικές αντιμετώπισής του. Η κυβέρνηση, όμως, δεν έχει τέτοιες. Έχει εκχωρήσει τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους στους servicers και τις τράπεζες. Είναι αδύναμη να εισηγηθεί μέτρα ή εργαλεία που αυτοί δεν εγκρίνουν ή δεν εξουσιάζουν. Ακόμη και για τις οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του Υπουργού Οικονομικών, ο ορίζοντάς της δεν μπορεί να υπερβεί τις 24 δόσεις ρύθμισης».