Μιλένα Αποστολάκη: Τροφοδότης του αντισημιτισμού ο Νετανιάχου

Οι αποτρόπαιες επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωση Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου πάγωσαν το χρόνο, όχι μόνο για τις οικογένειες των νεκρών και των ομήρων, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Υπήρξαν το αποκορύφωμα επανειλημμένων τρομοκρατικών χτυπημάτων με θύματα αθώους ισραηλινούς πολίτες που προκάλεσαν την αντίδραση όχι μόνο της διεθνούς κοινότητας αλλά και ενός μεγάλου μέρους των Παλαιστινίων και του αραβικού κόσμου. Τα αναμενόμενα αντίποινα εξελίχτηκαν όμως στην απαρχή μιας εφιαλτικής περιόδου κατά τη διάρκεια της οποίας η άμυνα είναι το πρόσχημα και η παραβίαση θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου το όχημα, για την επίτευξη των πολιτικών και προσωπικών επιδιώξεων της ηγεσίας Νετανιάχου.

Σήμερα στη Γάζα δεν εξελίσσεται «επιχείρηση ασφαλείας», εξελίσσεται εθνοκάθαρση. Το καθεστώς Νετανιάχου όπως η UNICEF τεκμηριώνει έχει σκοτώσει από την αρχή του πολέμου 18.000 παιδιά. Μαζικοί εκτοπισμοί, πλήγματα σε νοσοκομεία, σχολεία, δίκτυα νερού και ρεύματος, παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής βοήθειας, συνθήκες λιμού, είναι το αποτέλεσμα του σχεδίου που καθημερινά υλοποιείται.

Αρχιτέκτονας αυτού του σχεδίου είναι ο ισραηλινός Πρωθυπουργός, με το βλέμμα στραμμένο στην προσωπική πολιτική και δικαστική του διάσωση. Μιλά για «νίκη» χωρίς σχέδιο επόμενης ημέρας, υπόσχεται «ζώνες ασφάλειας» ενώ η ανθρωπιστική κρίση βαθαίνει, αφήνει ασαφές ποιος θα διοικήσει αύριο και με ποια νομιμοποίηση. Συγκρούεται πλέον και με φωνές στο εσωτερικό του Ισραήλ οι οποίες προειδοποιούν για το αδιέξοδο, ενώ μαζικές καθίστανται οι διαδηλώσεις και αντιδράσεις μεγάλου μέρους του ισραηλινού λαού. Ο ίδιος ο Νετανιάχου αγνοεί την αντίθετη γνώμη της ηγεσίας του ισραηλινού στρατού και προχωρά σε καθαιρέσεις και αποπομπές στρατηγών και υπουργών που διαφωνούν με τη στρατηγική του.

Υπάρχει μια πρόσθετη βαριά συνέπεια σε αυτή την εγκληματική πολιτική που δεν μπορεί να αγνοηθεί: Ο Νετανιάχου είναι σήμερα ο πιο επικίνδυνος τροφοδότης ενός σύγχρονου αντισημιτισμού, ο οποίος γιγαντώνεται ως απότοκο των απάνθρωπων επιλογών του.

Η πλήρης ταύτιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον Νετανιάχου με επίκληση της στρατηγικής σχέσης της χώρας μας με το Ισραήλ όχι μόνο δεν έπεισε, καθώς στερείται πολιτικής και διπλωματικής αξιοπιστίας, αλλά υπήρξε επιζήμια, καθώς προκάλεσε κόστος και περαιτέρω πολιτική απομόνωση εντός και εκτός των συνόρων.

Οι καθυστερημένες «διορθωτικές» κινήσεις του Πρωθυπουργού με την συνυπογραφή της κοινής δήλωσης των πέντε κρατών της Ευρώπης στο πλαίσιο του Συμβουλίου Ασφαλείας (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Δανία, Σλοβενία) με σκοπό την καταδίκη της επέκτασης των πολεμικών επιχειρήσεων των Ισραηλινών δυνάμεων στη Λωρίδα της Γάζας και η αποστολή μεταγωγικών αεροσκαφών για τη ρίψη τροφίμων, συνιστούν όψιμη απόπειρα εξισορρόπησης απέναντι στην ταύτιση αυτή, υπό την πίεση της ευρείας αποδοκιμασίας της από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Η Ελλάδα μπορεί και οφείλει να διαδραματίσει έναν ρόλο βασισμένο σε μια πολιτική αρχών που δεν υπαγορεύεται από το δίκαιο του ισχυρού, αλλά αναδεικνύει την ισχύ του δικαίου ως θεμέλιο της παγκόσμιας και περιφερειακής ειρήνης.

Ως χώρα μέλος του ΟΗΕ, με επιπλέον ενισχυμένο ρόλο λόγω της συμμετοχής μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ως χώρα μέλος της ΕΕ, ως χώρα με στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, αλλά και στενούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο, οφείλουμε να αναλάβουμε διπλωματικές πρωτοβουλίες για την άμεση κατάπαυση του πυρός με ταυτόχρονη απελευθέρωση όλων των ομήρων. Να διασφαλιστεί μόνιμη και ελεγχόμενη ανθρωπιστική δίοδος προς και εντός της Γάζας ώστε η βοήθεια να παρέχεται με ασφάλεια και να υπάρξει καθαρός πολιτικός ορίζοντας με αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης στη βάση συνύπαρξης δύο κρατών, με ασφαλή σύνορα και αξιόπιστες εγγυήσεις ασφάλειας και για τους δύο λαούς.

Μια διεθνής σύνοδος για τη Γάζα στο πλαίσιο της ΕΕ, συνιστά μια πρωτοβουλία ευθύνης και χρέους απέναντι στην ιστορία και των δυο λαών. Αν όχι τώρα, πότε;