Ν. Βούτσης: Η επιτροπεία προκαλεί προβλήματα συνείδησης

Της Κατερίνας Τζαβάρα

Η εκλογή του στο τρίτο ανώτερο πολιτειακό αξίωμα, του προέδρου της Βουλής, ήρθε σε μια περίοδο ακραίας κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης με την τελευταία να συνεχίζεται. Ο Νίκος Βούτσης δηλώνει πως επιθυμεί να μείνει το αποτύπωμα μιας “αριστερής προεδρίας” και να ασκηθεί πολιτική συναινέσεων μέσω της ιδεολογικής λάμψης, και όχι της επιβολής. Έτσι έρχονται τα αποτελέσματα.

Στη συνέντευξή του στο ” Έθνος της Κυριακής” μιλά για την αναζήτηση των προσωπικών και πολιτικών ισορροπιών που θα πραγματώσουν αυτόν τον στόχο. Δίχως να κρύβει πως η Δημοκρατία έχει τραυματιστεί, τον ανησυχούν οι όροι της πολιτικής αντιπαράθεσης και τα “νομοθετικά τούβλα” της επιτροπείας των δανειστών.

Δύσκολες ισορροπίες

Η λέξη “ισορροπία” μοιάζει να είναι ζητούμενο, ίσως και πηγή καθημερινού άγχους για τον πρόεδρο. Πολιτικά και προσωπικά. Όχι λόγω ασάφειας. Το αντίθετο. Ο Νίκος Βούτσης δηλώνει σύμφωνος με τον Α. Γκράμσι: ηγεμονία, και όχι επιβολή, σε εποχές που “η Αριστερά όχι μόνο εδώ αλλά και στην Ευρώπη, δεν είχε μέχρι πριν από λίγα χρόνια αναμετρηθεί με το ερώτημα της ανάληψης της διακυβέρνησης”. Το καθημερινό του πρόγραμμα, όπως λέει, υπηρετεί τον στόχο της “ισορροπίας, πνευματικής, προσωπικής και οικογενειακής”. Μοιράζεται ανάμεσα στα καθήκοντα του προέδρου και στα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, στην πρωινή μεταφορά των παιδιών του στο σχολείο και στην επαφή με το “πολιτικό βαρόμετρο” των ανθρώπων της γειτονιάς του.

Στην πολιτική ατζέντα, ο πρόεδρος καλείται να συνυπάρξει με τον κομματικό: “Από τη μία, παραμένω στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είμαι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, πηγαίνω σε κάποιες δημόσιες εκδηλώσεις και έχω δώσει 80 συνεντεύξεις μέσα σε δυόμιση χρόνια απαντώντας και σε πολιτικά ερωτήματα. Από την άλλη, όμως, έχω τον βασικό θεσμικό μου ρόλο, ο οποίος απαιτεί συναινέσεις και μια καλώς εννοούμενη πολιτική ουδετερότητα στη θεσμική μου λειτουργία.” “Συναινέσεις”, “ανοχές”, “ευρύτερες συνεργασίες” οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο Νίκος Βούτσης, περιγράφοντας τόσο τις τακτικές πολιτικές του επιδιώξεις όσο την ευρύτερη λογική του. “Άλλωστε”, σημειώνει, “ηγεμονία σημαίνει μια πολιτιστική επένδυση-παρέμβαση, μια επιρροή στο επίπεδο της κουλτούρας των μαζών για να αλλάζουν παραστάσεις, δεδομένα, απαιτήσεις”. Δεν κρύβει, μάλιστα, την ικανοποίησή του για την αποτελεσματικότητα αυτής της αντίληψης: “Δεν είναι τυχαίο το ότι η παρούσα Βουλή με τη σύνθεση της Διάσκεψης των Προέδρων έβγαλε τις πέντε συνταγματικά ανεξάρτητες Αρχές με πλειοψηφία πάνω από 4/5 που απαιτεί το Σύνταγμα”.

Τραυματισμένη η Δημοκρατία

Ο Νίκος Βούτσης δεν θα κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του: “Η Βουλή έχει ένα μεγάλο τραύμα, στην καρδιά της. Η καρδιά της Βουλής είναι το κοινοβουλευτικό και νομοθετικό έργο”. Και αυτό έχει σαφώς προσωπικές επιπτώσεις. “Αυτό το τραύμα, όπως καταλαβαίνετε, προκαλεί ένα σοβαρό πρόβλημα συνείδησης” δηλώνει ξεκάθαρα συμπληρώνοντας: “Είναι, δηλαδή, το παρεπόμενο του συμβιβασμού που δεχθήκαμε να κάνουμε, μετρώντας τα συν και τα πλην τον Αύγουστο του 2015”. “Συμπληρώνει ότι “η Βουλή που αποτελεί ναό της Δημοκρατίας, λειτουργεί τα τελευταία χρόνια σε καθεστώς περιορισμένης λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό σημαίνει καθεστώς περιορισμένης δημοκρατικής λειτουργίας.”

Έτσι αντιμετωπίζει την προοπτική εξόδου από την επιτροπεία λέγοντας πως θα υπάρχουν “ουρίτσες δεσμεύσεων”. Όμως δείχνει να τον ανακουφίζει η σκέψη πως “δεν θα είναι αναγκασμένη η χώρα να μπαίνει σε δυο-τρεις αξιολογήσεις τον χρόνο, να μας έρχονται έτοιμα νομοθετικά τούβλα, με μερικές διατάξεις οι οποίες είναι άκρως προβληματικές για την κοινωνία να υπάρχει απαίτηση να ψηφιστούν εν συνόλω επί ποινή να μη δοθεί η δόση”.

Διαβάστε περισσότερα στο Έθνος της Κυριακής που κυκλοφορεί

(Φωτογραφία: Sooc)