Νέα Αριστερά για Λιβύη: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξανά πίσω από τις εξελίξεις

Οργισμένη αντίδραση εξέδωσε η Νέα Αριστερά για τη ρηματική διακοίνωση της Λιβύης στον ΟΗΕ, η οποία αμφισβητεί ευθέως τη μέση γραμμή που έχει ορίσει η Ελλάδα και βάσει της οποίας έχουν χαραχθεί τα θαλάσσια οικόπεδα, όχι μόνο δυτικά αλλά και νότια της Κρήτης, και τα οποία προσφέρθηκαν για αδειοδότηση ερευνών στους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς Exxon Mobil και Chevron.

Η ανακοίνωση της Νέας Αριστεράς:

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξανά πίσω από τις εξελίξεις

Τον Νοέμβριο του 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιάστηκε στον ύπνο με την υπογραφή του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Σήμερα, σχεδόν έξι χρόνια μετά, η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης προς τον ΟΗΕ όχι μόνο επιβεβαιώνει τη συνέχιση της γραμμής που χαράχθηκε τότε από την Τρίπολη, αλλά υπογραμμίζει και την πλήρη απουσία αποτελεσματικής ελληνικής στρατηγικής. Για έξι συνεχή χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κατάφερε να οικοδομήσει ουσιαστικές σχέσεις με τη Λιβύη – ούτε με την Τρίπολη, ούτε με τη Βεγγάζη. Παρά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και τις μεγαλοστομίες προς το ακροδεξιό ακροατήριο, η ελληνική εξωτερική πολιτική συνεχίζει να κινείται με όρους σπασμωδικής διπλωματίας, χωρίς βάθος, χωρίς συνέπεια και κυρίως χωρίς προοπτική.

Η Νέα Αριστερά επιμένει σε μια διαφορετική εξωτερική πολιτική:

• Ενεργή πολιτική ειρήνης και συνεργασίας, με πυξίδα το διεθνές δίκαιο και τη πολυμέρεια, όχι την τυφλή στοίχιση σε ηγεμονικά σχέδια ή γεωστρατηγικές ψευδαισθήσεις.
• Διπλωματία των λαών και των θεσμών, όχι των συμφερόντων και των εξοπλισμών. Μόνο μια στρατηγική εμπιστοσύνης, θεσμικού διαλόγου και εξωστρεφών συμμαχιών, μπορεί να αποτελέσει τον πυλώνα μιας σταθερής πολιτικής ειρήνης στη Μεσόγειο.
• Ανασυγκρότηση της πολιτικής προς τη Βόρεια Αφρική και τον Αραβικό με την αποδέσμευση από τη λογική των προσωρινών “φίλων” και επιστροφή στην παραδοσιακή, πολυδιάστατη ελληνική διπλωματία, που είχε ως επίκεντρο την ειρηνική επίλυση διαφορών, τον σεβασμό των αποφάσεων του ΟΗΕ, την εμπέδωση σταθερών σχέσεων με όλες τις περιφερειακές χώρες. Οι συμμαχίες που βασίζονται σε στιγμιαίες απειλές καταρρέουν όταν εκλείψει ο εξωτερικός “άλλος”, κι αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση του Χαφτάρ.

Η Ελλάδα οφείλει να επανατοποθετήσει τη στρατηγική της όχι ως κράτος -φρούριο ούτε ως περιφερειακός υπεργολάβος των ισχυρών. Το μοντέλο αυτό δοκιμάστηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και απέτυχε παταγωδώς. Η Ελλάδα οφείλει να λειτουργεί ως δημοκρατική δύναμη ειρήνης, με σταθερή προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, τις αρχές της συνεργασίας και της ισότητας. Η σημερινή συγκυρία επιτάσσει στρατηγική αναθεώρηση, θεσμική εμβάθυνση και πολιτικό θάρρος.

Η Νέα Αριστερά θα συνεχίσει να εργάζεται για μια ελληνική εξωτερική πολιτική με αξίες, όραμα και συνοχή.