Πώς μεταφράζεται στα αγγλικά το “να μού λείπει το βύσσινο;” Όσοι σκέπονται με όρους fake αποφθεγμάτων Αϊνστάιν ή προσεγγίζουν την πολιτική αποκλειστικά μέσα από τα social media έσπευσαν να αναρωτηθούν: Πώς να μετέφερε άραγε ο Τσίπρας στον Ντράγκι την θέση της κυβέρνησής του δεν ενδιαφέρεται για ένα τέταρτο μνημόνιο. Τού είπε μήπως “Νever mind sourcherry?” ή κάτι τύπου “Ι can leave without sourcherry”. Ή άραγε κάτι πιο προχωρημένο και λονδρέζικο όπως το“spare me the sourcherry”...
Όπως και να το είπε, η μετάφραση μάλλον λίγη σημασία έχει. Γιατί αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει την χώρα και λογικά θα έπρεπε να ενδιαφέρει και τους πολίτες της σχετίζεται με το εάν η Ελλάδα ετοιμάζεται για ένα τέταρτο μνημόνιο, δηλαδή για μία νέα απροσδιόριστη περίοδο θυσιών και σκληρής επιτροπείας.
Αυτό που προκύπτει από τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων είναι πως η Ελλάδα θα επιδιώξει μία “καθαρή έξοδο” από το μνημόνιο διασφαλίζοντας μία όσο το δυνατόν πιο χαλαρή διαδικασία ελέγχου από τους έξω. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε να δανειζόμαστε από τον ESM με χαμηλότερο επιτόκιο μεν, αλλά παραμένοντας σε καθεστώς ειδικής επιτροπείας όπως θα ήθελαν πιθανώς εκπρόσωποι της ελληνικής ελίτ. Όπως επίσης ότι θα αποφύγουμε μία πιστοληπτική γραμμή στήριξης που θα έφερνε ασφαλώς νέες δημοσιονομικές υποχρεώσεις. Η επιλογή της καθαρής εξόδου σημαίνει ότι η χώρα πρέπει να βγει στις αγορές για να εξασφαλίσει την χρηματοδότησή της έχοντας ωστόσο διαμορφώσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας “buffer” που θα την προστατεύσει από απρόβλεπτες καταστάσεις ή απειλές.
Αποτελεί αυτό έναν εφικτό στόχο; Το ερώτημα μάλλον δεν μπορεί να απαντηθεί πριν από την άνοιξη του 2018. Οι ενδείξεις φανερώνουν ότι οι ευρωπαίοι δεν θέλουν να μάς ασκήσουν μεγάλες πιέσεις. Εξ ου και η αποδοχή της κυβερνητικής πρότασης για τον ΦΠΑ στα νησιά. Όμως ακόμη δεν έχει μιλήσει ούτε η Γερμανία, ούτε το ΔΝΤ. Ως τότε, υπομονή...
