Ο άφαντος Νίκος Παππάς, οι αμετανόητοι και τα διδάγματα
Διαβάζεται σε 4'
Στο μέλλον θα κριθεί πόσα κατάλαβε ο προοδευτικός χώρος μετά την απρόκλητη επίθεση του ευρωβουλευτή στον δημοσιογράφο Νίκο Γιαννόπουλο.
- 19 Δεκεμβρίου 2025 06:07
Σοκαριστικά αλλά και άκρως διδακτικά για τον προοδευτικό χώρο και ιδιαίτερα την αριστερά παραμένουν τα 24ωρα που κύλησαν μετά την απρόκλητη επίθεση του Νίκου Παππά στον δημοσιογράφο του NEWS 24/7, Νίκο Γιαννόπουλο. Ο διαγραμμένος πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει άφαντος -και το κυριότερο- αμετανόητος, όπως δείχνουν οι δηλώσεις του την επόμενη ημέρα των γεγονότων που οδήγησαν μεταξύ άλλων και στη δικαστική του δίωξη.
Θυμίζουμε ότι στη μόνη μέχρι στιγμής δημόσια δήλωσή του, ο Νίκος Παππάς προσπάθησε να δικαιολογήσει τα… αδικαιολόγητα. Επιχείρησε να «θολώσει τα νερά» μιλώντας μεν για «λάθος αντίδραση» από την πλευρά του, όμως από την άλλη επιχείρησε να κάνει υπαινιγμούς για τις καταγγελίες του Νίκου Γιαννόπουλου. Αυτό παρότι ακόμη και αυτόπτες μάρτυρες ξεκαθαρίζουν ότι υπήρξε απρόκλητη επίθεση με αιφνιδιαστικά χτυπήματα, δίχως αιτία.
Αυτά ενώ το ζήτημα πέρα από τον σάλο που εύλογα δημιούργησε στο εσωτερικό της χώρας έχει λάβει και διεθνείς διαστάσεις. Η συνέχεια της υπόθεσης, όπως εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς, θα δοθεί στις δικαστικές αίθουσες είτε της Ελλάδας είτε της Γαλλίας, όπου έχουν υποβληθεί μηνύσεις.
Αμετανόητοι
Όπως φαίνεται, όμως, ο Νίκος Παππάς δεν ήταν ο μόνος… αμετανόητος. Αφού στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν φωνές να εκφράσουν διαφωνίες για την (αυτονόητη όπως φάνηκε για την ηγεσία του κόμματος) διαγραφή του. Με κυριότερη εξ’ αυτών εκείνη του Παύλου Πολάκη.
Του προσώπου που προώθησε προ διετίας τον Νίκο Παππά για την θέση του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, δίχως όμως να εισακουστεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που προφανώς λειτούργησε θετικά για την Κουμουνδούρου αφού ο Νίκος Ζαχαριάδης ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε με τέτοιον τρόπο ώστε να διασφαλίσει την απώλεια του δήμου της Αθήνας για την Νέα Δημοκρατία.
Αξίζει, επίσης, να θυμίσουμε ότι ο Νίκος Παππάς επανήλθε δυναμικά στο στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ επί της προεδρίας του Στέφανου Κασσελάκη. Αφού προφανώς θεωρήθηκε ταιριαστή «προσθήκη» στην περίοδο που -πανθολογούμενα- οδηγήθηκε σε καθεστώς απαξίωσης, ανυποληψίας και γελοιοποίησης.
Άμεσες αντιδράσεις
Στην ελπιδοφόρα πλευρά των γεγονότων πάντως μπορεί να πιστωθεί η άμεση αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σωκράτης Φάμελλος, λειτουργώντας αποφασιστικά αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της επίθεσης του Νίκου Παππά στον δημοσιογράφο Νίκο Γιαννόπουλο, αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες την διαγραφή του. Εκκρεμεί πλέον η συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματος που θεωρείται δεδομένο πως θα αποφασίσει τη διαγραφή του και από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η άμεση καταδίκη του γεγονότος από το σύνολο του προοδευτικού χώρου. «Πράξεις βίας και επιθετικές συμπεριφορές σε βάρος λειτουργών του Τύπου δεν έχουν καμία θέση στη δημόσια ζωή και δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες της κοινωνίας μας» επισήμανε σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΚΕ τόνισε στην δική του ανακοίνωση πως «πρόκειται για αδιανόητη και αδικαιολόγητη ενέργεια που τελικά ρίχνει “νερό στον μύλο” εκείνων που θέλουν τους δημοσιογράφους έρμαια πολύμορφων πιέσεων και σκοπιμοτήτων». Για «ευθεία επίθεση στην ελευθερία του Τύπου και στη δημοκρατική λειτουργία» έκανε λόγο η Νέα Αριστερά.
Καταδίκη του Νίκου Παππά υπήρξε και από την πλευρά της κυβέρνησης. Παρόλα αυτά το Μέγαρο Μαξίμου δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να αξιοποιήσει το γεγονός προκειμένου να πλήξει τα κόμματα της αντιπολίτευσης και να εκμεταλλευθεί την συγκυρία. Εστιάζοντας κυρίως στο να πλήξει το πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Το ερώτημα
Πάντως, το πολιτικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί στο μέλλον είναι το αν τέτοιου είδους περιστατικά θα προβληματίσουν το σύνολο του πολιτικού κόσμου και κυρίως τον προοδευτικό χώρο για τα κριτήρια της διαμόρφωσης των ευρω-ψηφοδελτίων τους.
Εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρείται ολοένα και εντονότερα το φαινόμενο των «αντιπολιτικών» κι ευκαιριακών πρακτικών που θέλουν «περσόνες» κάθε είδους και όχι πολιτικές προσωπικότητες να κυριαρχούν στις εκλόγιμες λίστες των σχηματισμών που λαμβάνουν μέρος στις ευρωεκλογές ή ακόμη και στις εθνικές εκλογές.
Όλα αυτά σε μία παρατεταμένη περίοδο πολιτικής κρίσης όχι μόνον σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.