Οι φράσεις- κλειδιά της ομιλίας Τσίπρα: Η επιλογή του ευρώ, το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ και τα λατινικά

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το στίγμα της συζήτησης που ξεκίνησε σήμερα και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή.

Ο πρωθυπουργός έθεσε τέσσερα ερωτήματα και όρισε τέσσερις στόχους. Προδιέγραψε τις απαντήσεις στα κρισιμότερα εκ των ερωτημάτων, με τις ατάκες υπέρ της παραμονής στο ευρώ, τα μηνύματα στα… λατινικά προς Βερολίνο και Βρυξέλλες για το χρέος και τη “γραμμή” περιορισμού των τάσεων και ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις αιχμές κατά της Αριστερής Πλατφόρμας να ξεχωρίζουν.

Οι φράσεις κλειδιά της ομιλίας Τσίπρα:

*Το συνέδριο οφείλει, ιδιαίτερα αποτιμώντας και τη πρόσφατη εμπειρία μας, να δώσει απαντήσεις σαφείς και εμπεριστατωμένες στα εξής ερωτήματα :

Πρώτον: Αποτελεί εντέλει σήμερα αριστερή, ριζοσπαστική και προοδευτική πρόταση η έξοδος από την ευρωζώνη ;

Δεύτερον: Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;

Τρίτον: Είναι ρεαλιστικό και εφικτό ένα σχέδιο εξόδου με κοινωνική προστασία και παραγωγική ανασυγκρότηση ενόσω υποχρεούσαι να βρίσκεσαι εντός προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ;

Τέταρτον: Με ποιούς θα πάμε ;

Υπάρχει τελικά περιθώριο συμμαχιών και πεδίο σύγκλησης για την Αριστερά με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της Πράσινης αριστεράς ;

*Βασικά πεδία από τα οποία θα κριθούμε είναι τα εξής:

Πρώτον : Η στήριξη της εργασίας και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Δεύτερον : Το πεδίο αυτό της κοινωνικής οικονομίας.

Εδώ στόχο έχουμε να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο και ανταγωνιστικό προς το κυρίαρχο σύστημα συνεργατικής παραγωγής και ανταλλαγής που δεν θα λειτουργεί με βασικό στόχο το κέρδος αλλά την εργασία.

Τρίτον : Η συνέχιση του αγώνα για την καταπολέμηση της μεγάλης και μεσαίας φοροδιαφυγής.

Και Τέταρτος μεγάλος στόχος, είναι ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι μόνο κατά τα ετη 2010- 2014, κοινωνικού κράτους.

*Η σωτηρία των κοινωνικά αδυνάμων από μια πρωτόγνωρης έντασης λεηλασία και καταστροφή, είναι προϋπόθεση για κάθε σχέδιο που θέλει να έχει ως ορίζοντα το κοινωνικό μετασχηματισμό.

Και για μας αυτός παραμένει ο στρατηγικός μας ορίζοντας. Μόνο που δε μπορεί να οικοδομηθεί σε ερείπια, στις στάχτες και τα αποκαΐδια είτε πολυετών προγραμμάτων νεοφιλελεύθερου σοκ, όπως το πείραμα που ξεκίνησε στην Ελλάδα το Δ.Ν.Τ στις αρχές του 2010.

Ούτε όμως πολύ περισσότερο σε συνθήκες πυρηνικής καταστροφής, που θα προκαλούσε η κατάρρευση των τραπεζών ως συνέχεια της ασφυξίας και της εξόδου από το ευρώ, αν αυτό επιλέγαμε το περασμένο Ιούλη.

*Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα, που είναι το όραμα και ο στρατηγικός μας ορίζοντας δε μπορεί να έρθει πιο κοντά σε συνθήκες ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων.Και το κυριότερο, δε μπορεί να είναι υπόθεση διεργασιών σε μια και μόνο χώρα. Αντιθέτως, σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, οφείλουμε να παλέψουμε βήμα-βήμα για την αλλαγή των συσχετισμών. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

*Δουλεύουμε σκληρά σε έναν οδικό χάρτη ρεαλιστικό για την ανάκαμψη της οικονομίας, ώστε να βγούμε από τη μέγγενη της επιτροπείας και να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμιστικές τομές που θα οικοδομούν σε ορίζοντα πενταετίας μια χώρα ισότητας, ελευθερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης.

*Να έχουμε σχέδιο αξιόπιστο και ρεαλιστικό για το πως θα νικήσουμε. Όχι αφηγήματα απόδρασης, μοιρολατρίας και υποχώρησης. Αλλά Μήνυμα καθαρό ότι έχουμε πυξίδα και σχέδιο για να νικήσουμε και θα νικήσουμε. Και όπως απέδειξε ο λαός μας ξέρει και να δίνει μάχες αν χρειαστεί και να υπομένει, αν χρειαστεί. Αρκεί να έχει καθαρό τον ορίζοντα.

*Η χρηματοπιστωτική ασφυξία λειτούργησε ως ένας διαρκής εκβιασμός για να μας αναγκάσει να υποταχτούμε στις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και στις επιταγές της πιο σκληρής και ανελέητης λιτότητας. Βρήκαμε απέναντί μας τότε όχι μόνο τους θεσμούς και την άτεγκτη στάση της Γερμανίας αλλά και ολόκληρου του παλιού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας.

*Πήγαμε μέχρι εκεί που καμία κυβέρνηση που θα σκεπτόταν με ιδιοτελή κριτήρια, δε θα επέλεγε να πάει.Και πήγαμε για να τιμήσουμε τη λαϊκή εντολή και για να δείξουμε σε όλο το πλανήτη τη δύναμη του δίκιου και της ψυχής ενός ολόκληρου λαού.Δεν μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα. Γιατί πιο πέρα δεν ήταν το κόστος για εμάς. Το κόστος θα ήταν για την Ελλάδα και για τις εργαζόμενες τάξεις. Πήραμε λοιπόν μια δύσκολη αλλά αναγκαία απόφαση. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε στον Ευρωπαϊκό δρόμο – όπως οι Συνεδριακές μας αποφάσεις όριζαν άλλωστε- και να μην προχωρήσουμε σε μια αυτοκαταστροφική εθνική αναδίπλωση.

*Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν ήταν και δεν είναι ένα προοδευτικό σχέδιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει βάση η κριτική που και εμείς ασκήσαμε στην απόφαση εισόδου της Ελλάδας στο ευρώ. Η έξοδος, όμως, ιδιαίτερα μετά από πέντε χρόνια λεηλασίας του ενός τετάρτου του Εθνικού μας πλούτου με στόχο τη παραμονή στο ευρώ, θα σήμαινε επιπρόσθετη ισόποση λεηλασία και μάλιστα ακαριαία. Και ταυτόχρονα θα σήμαινε και την απώλεια των καταθέσεων των λαϊκών στρωμάτων στις τράπεζες.

*Με αυτό το ενδεχόμενο βρεθήκαμε αντιμέτωποι. Και αυτό σύντροφοι, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε επίμονη επιλογή μιας μειοψηφίας μέσα στο κόμμα μας, που λειτουργούσε ως κόμμα μέσα στο κόμμα, δεν ήταν αριστερό σχέδιο.Ούτε ριζοσπαστικό. Ήταν το Σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας.

*Καταφέραμε να κερδίσουμε μία καλύτερη συμφωνία από το Σαμαρά, δεν καταφέραμε να τερματίσουμε τη λιτότητα αλλά καταφέραμε να τη διαρρήξουμε

*Το Σεπτέμβριο του 2015 πήραμε εντολή να υλοποιήσουμε έναν οδικό χάρτη για την έξοδο από τη κρίση.Ο οδικός αυτός χάρτης ήταν σαφής από τη Συμφωνία του Ιούλη.Ολοκλήρωση της Πρώτης και πιο δύσκολης αξιολόγησης και αμέσως μετά συγκεκριμενοποίηση των μέτρων για την απομείωση του χρέους και ένταξη της Ελλάδας στο Πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

*Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε ουσιαστικά το περασμένο Μάιο, έκλεισε προχθές και τυπικά.Η Συμφωνία του Ιούλη είναι σαφής. Και όπως εμείς τη τηρούμε αψηφώντας το κόστος, έτσι αναμένουμε και απαιτούμε να τηρηθεί και από τους εταίρους μας. Pacta sunt servanda.Όπως θα έλεγαν και στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

*Η καθυστέρηση συγκεκριμενοποίησης των απαραίτητων μέτρων για την ελάφρυνση χρέους καθώς και της ένταξης και της Ελλάδας στη ποσοτική χαλάρωση, της χώρας που το έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη, δεν έχει καμιά δικαιολογία.

*Το νεύμα που δίνεται από τη διαρκή σύγκρουση και διαμάχη μεταξύ των θεσμών, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειαζόμαστε.

*Η Ελληνική κρίση πρέπει να επιτέλους να τελειώσει και να τελειώσει οριστικά. Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλους κλυδωνισμούς και αναταράξεις και μάλιστα πριν από κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία, πριν από το δημοψήφισμα στην Ιταλία.

*Η αόριστη προτροπή : “Κάντε εσείς τα μαθήματά σας και βλέπουμε..” Δε μπορεί να γίνει αποδεκτή. Εμείς τη Συμφωνία τη τηρήσαμε στο ακέραιο και θα συνεχίσουμε να την τηρούμε. Και η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει στην ώρα της και θα είναι λιγότερο δύσκολη από τη πρώτη. Αλλά ταυτόχρονα θα κλείσουν και τα μέτρα για την απομείωση του χρέους. Ταυτόχρονα, θα μπούμε στη ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχει θα δούμε.Ταυτόχρονα.

*Ούτε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο είναι σήμερα πλειοψηφικές οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν την παραπομπή του ελληνικού ζητήματος στις καλένδες.

Αλλά αντίθετα είναι πλειοψηφικές οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ανάγκη της άμεσης επίλυσης του προβλήματος:

Οι δυνάμεις των Σοσιαλδημοκρατών, της Γερμανικής Αριστεράς και των Γερμανών Πρασίνων.

Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα κατανοητό από την σημερινή Γερμανική κυβέρνηση.

*Οφείλουμε με το πολιτικό και θεωρητικό οπλοστάσιο της Αριστεράς να επιδιώξουμε προσεγγίσεις και συγκλήσεις και με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία αλλά και με τους Πράσινους, έχοντας πάντα κατά νου τα όρια αυτών των συγκλήσεων αλλά και τους κινδύνους που ενέχονται σε ένα τέτοιο εγχείρημα.

*Υπάρχει πεδίο και δυνατότητα άσκησης αριστερής πολιτικής στη χώρα μας, με δεδομένους αυτούς τους σκληρούς περιορισμούς; Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά έχω την βαθειά πεποίθηση ότι είναι καταφατική.

*Από τη μια μεριά το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού που έχει αποδειχτεί όχι μόνο κοινωνικά καταστροφικό αλλά και οικονομικά αναποτελεσματικό και από την άλλη το μοντέλο της ριζοσπαστικής αριστεράς που στοχεύει σε έναν συνολικό κοινωνικό μετασχηματισμό.

*Ο διαγωνισμός για τις άδειες μετά από 27 χρόνια εσκεμμένης ασυδοσίας, είναι πια μια πραγματικότητα.

*Όχι μόνο λοιπόν δεν θα υποχωρήσουμε αλλά θα εντείνουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας. Έναν αγώνα τιμής για την Αριστερά και τον Ελληνικό λαό.

*Επί δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε και έχουμε ευθύνη για αυτό, ως κόμμα με πολλά κόμματα μέσα στο κόμμα.Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους πρώην συντρόφους μας, που αποχώρησαν το προηγούμενο Ιούλη.

*Φτάσαμε στο σημείο, οι Συνεδριάσεις των οργάνων μας να θυμίζουν τις συνεδριάσεις συνδικαλιστικών οργάνων, αφού κυρίως οι πρώην σύντροφοί μας προσέρχονταν αφού πρωτίστως είχαν συνεδριάσει ξεχωριστά και εντός των οργάνων λειτουργούσαν με συγκεντρωτισμό.

*Παρά το γεγονός ότι σήμερα δεν υπάρχει το φαινόμενο αυτό σε τέτοια ένταση, εντούτοις ακόμη δε μπορούμε να πούμε ότι η απόφασή του 1ου Συνεδρίου για ΣΥΡΙΖΑ κόμμα των μελών έχει υλοποιηθεί.Και οφείλουμε να πάρουμε μέτρα για να υλοποιηθεί.

*Η δεύτερη σημαντική απόφαση που δεν υλοποιήθηκε ήταν το άνοιγμα και η αντιστοίχηση του κομματικού με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα τη περίοδο πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης όπου έπρεπε να ρίξουμε όλο το βάρος, κυριάρχησαν απόψεις φοβικές, απόψεις περιχαράκωσης.

*Πολλές από τις επιλογές μας ιδίως στις δημοτικές εκλογές αποδείχτηκαν επιλογές καταστροφικής αυτοπεριχαράκωσης.Και οφείλουμε από τώρα να δουλέψουμε με σχέδιο συγκροτημένο για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του 2019 και φυσικά για το δυνάμωμα των οργανώσεων μας σε τοπικό επίπεδο.

*Δε μπορεί να χαράζεται στρατηγική για τη κυβερνητική πολιτική κάπου έξω από το κόμμα, χωρίς το κόμμα.

*Το κόμμα χρειάζεται ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο, μια Κεντρική Επιτροπή που θα εκλεγεί στη βάση των πραγματικών αναγκών του κόμματος και μιας πολιτικής Γραμματείας που θα είναι το μοναδικό πολιτικό κέντρο και θα λειτουργεί με αίσθηση ευθύνης και με πολιτική αλληλεγγύη. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι είναι πιο σημαντικό για ένα μέλος του Κόμματος να είναι εκλεγμένο μέλος της ΠΓ, δηλαδή της ηγεσίας, παρά να είναι υπουργός.

*Πέραν της Κεντρικής Επιτροπής να εκλεγεί και επιτροπή Δεοντολογίας που θα έχει την εξουσιοδότηση να είναι όπου χρειάζεται πολύ αυστηρή απέναντι σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Γιατί δε θα πρέπει να αφήνουμε ούτε χαραμάδα για τη προπαγάνδα του παλιού πολιτικού συστήματος που αφού δε μπορεί να υπερασπιστεί εαυτόν, προσπαθεί να διασπείρει την εντύπωση ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ τους μοιάζει. Όχι δεν είμαστε ίδιοι και δε θα γίνουμε ποτέ.