Προσεχώς Τσίπρας vs Μητσοτάκη στη Βουλή

Το «Προσεχώς: Τσίπρας vs Μητσοτάκης» σε μία αντιπαράθεση στο κοινοβούλιο δεν αποτελεί είδηση.

Αποτελεί όμως μία σχετικά ασφαλή πολιτική πρόβλεψη αν συνυπολογίσει κανείς όσα έγιναν μετά τη χθεσινή παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή: Από το βήμα προκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα να βρεθεί απέναντί του, σε μία περίοδο που ο πρώην πρωθυπουργός έχει εντείνει και αναβαθμίσει αισθητά την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα.

Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει αν, όταν θα βρεθούν για μία ακόμη φορά αντιμέτωποι στην Αίθουσα της Ολομέλειας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας, έξω από τη Βουλή θα έχει… καύσωνα ή πρωτοβρόχια.

Διαφαίνεται όμως εξαιρετικά πιθανό μια τέτοια πολιτική σύγκρουση να μην είναι μόνον μια εικόνα από το πρόσφατο παρελθόν, αλλά μία εικόνα από το άμεσο μέλλον.

Τα «σημάδια» και οι λόγοι που οδηγούν σε μία τέτοια προοπτική είναι κάτι παραπάνω ορατά.

Παράλληλα, είναι εύκολο να εντοπιστούν οι λόγοι που οδηγούν τόσο τον νυν όσο και τον πρώην πρωθυπουργό σε μια τέτοια εξέλιξη. Κωδικοποιημένα είναι οι εξής:

Πρώτος: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και το Μέγαρο Μαξίμου στη συνέχεια) έδειξε με τη χθεσινή επίθεση που εξαπέλυσε στον Αλέξη Τσίπρα, πως τον θεωρεί ίσως τον πλέον υπολογίσιμο αντίπαλο στον χώρο της αντιπολίτευσης, παρά το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι πολιτικός αρχηγός και έχει πάρει αποστάσεις από τα κοινοβουλευτικά δρώμενα.

Είναι ενδεικτικό ότι στη χθεσινή ομιλία του, ο πρωθυπουργός δαπάνησε τον ίδιο χρόνο για να ασκήσει κριτική στον Νίκο Ανδρουλάκη, που είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και στον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλησε μάλιστα να απαντήσει στις πρωτοβουλίες που έχει πάρει το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας απαιτώντας την δημοσιοποίηση των πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου.

Προφανώς στον τρόπο που το Μέγαρο Μαξίμου «κοιτάζει τον πολιτικό χάρτη» έχουν παίξει ρόλο τα δημοσκοπικά ευρήματα που θέλουν την πιθανότητα της ίδρυσης πολιτικού φορέα από τον Αλέξη Τσίπρα να συγκεντρώνει ποσοστά μεγαλύτερα του 20%.

Δηλαδή αρκετά μεγάλα για ένα σχηματισμό που έως στιγμής βρίσκεται μόνον στην φαντασία των δημοσιογράφων και των δημοσκόπων.

Δεύτερος λόγος: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει να «τσίμπησε στο δόλωμα» μιας πολιτικής αντιπαράθεσης για μία περίοδο, όπως αυτή του καλοκαιριού του 2015.  Πιθανότατα θεωρεί ότι έχει το «πάνω χέρι», μια και στα γεγονότα εκείνης της περιόδου οικοδομήθηκε η λογική του «Αντι-Συριζα μετωπου» που σταδιακά συνέβαλλε στην έλευση της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία.

Αντίστοιχα, όμως, φαίνεται πως και ο Αλέξης Τσίπρας, σε μία τολμηρή κίνηση, επιδιώκει να βασίσει σε αυτήν ακριβώς την αντιπαράθεση την ενίσχυση της παρουσίας του στην πολιτική αντιπαράθεση, συνδέοντας την «ατζέντα» του 2015 με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα.

Αυτό δείχνουν οι αναφορές του στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ή στην εξωτερική πολιτική της χώρας.

Τρίτος λόγος: Η αντιπαράθεση εντός του κοινοβουλίου έχει επιλεγεί κάποιες φορές όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία ως μία επικοινωνιακή τακτική από τον πρωθυπουργό. Το Μέγαρο Μαξίμου έχει δείξει πολλάκις στο παρελθόν πως αντιλαμβάνεται τη Βουλή ένα χώρο που ο πρωθυπουργός δεν επισκέπτεται ιδιαίτερα συχνά.

Όταν όμως το κάνει, τον αξιοποιεί ως έναν χώρο «πολιτικής ασφάλειας», εκμεταλλευόμενος τα προνόμια του κανονισμού για τον εκάστοτε πρωθυπουργό, όπως για παράδειγμα τη δυνατότητα να «κλείνει» την κάθε συζήτηση. Επίσης, είναι ένας χώρος που διαθέτει την πλειοψηφία των βουλευτών με ό,τι σημαίνει αυτό για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται.

Από την άλλη όμως ο Αλέξης Τσίπρας, κατά γενική ομολογία, θεωρείται πως διαθέτει αισθητά μεγαλύτερη ρητορική δεινότητα από τον πρωθυπουργό. Επίσης, έχει μια δεδομένη ικανότητα να κινηθεί «εκτός κειμένου», στοιχείο που του δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα σε οποιαδήποτε απευθείας αντιπαράθεση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις κοινοβουλευτικές κόντρες των δύο στο παρελθόν δεν υπήρξε κάποια στην οποία να υπερίσχυσε, περισσότερο ή λιγότερο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ασχέτως αν από μόνη της η «ζωντανή» αντιπαράθεση των δύο δεν ήταν αυτή που καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις.

Αντιθέτως, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε την απευθείας αντιπαράθεση ακόμη και φεύγοντας από τη Βουλή.

Τέταρτος λόγος:  Δεν λείπουν αυτοί που εκτιμούν πως η ανάδειξη μιας αντιπαράθεσης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να αποτελεί ένα είδος «αντιπερισπασμού». Ιδίως από τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη το «σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ» με δύο ακόμη υπουργούς της κυβέρνησης να βρίσκονται στο… «παρά πέντε» της παραπομπής τους σε μια προανακριτική επιτροπή.

Σε αυτό συνηγορεί ίσως το γεγονός ότι στη χθεσινή κοινοβουλευτική του παρουσία ο πρωθυπουργός απέφυγε να πει έστω μία φράση για το θέμα αυτό.

Δεν μπορεί όμως να προσπεραστεί πως το ζήτημα των σκανδάλων της κυβέρνησης Μητσοτάκη βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της κριτικής που ασκεί ο Αλέξης Τσίπρας το τελευταίο διάστημα.

Άλλωστε και στις χθεσινές δηλώσεις του έχει αναφερθεί σε τέτοια ζητήματα. Επίσης, στις τελευταίες εμφανίσεις του έχει εισάγει στον πολιτικό του λόγο τον όρο «κλεπτοκρατία» ως περιγραφή του συνολικού πολιτικού προφίλ της κυβέρνησης Μητσοτάκη.