Σύνταγμα

Του Γ. Λακόπουλου

Αν έμεινε κάτι από το Σκοπιανό, είναι ότι το θέμα της ονομασίας τέμνει το πολιτικό σύστημα οριζόντια. Στα περισσότερα κόμματα υπάρχουν βουλευτές που δέχονται ακόμη και το σκέτο “Μακεδονία” ως όνομα για τη γειτονική χώρα. Και άλλοι που κινούνται στη γραμμή “κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία μας”.

Αυτή η διαπίστωση οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: η ψήφος ενός εκάστου βουλευτή σ’αυτό το θεμα υπερβαίνει ακόμη και την όποια απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Οι λόγοι είναι ευνόητοι και συνήθως ψηφοθηρικοί. Το βέβαιο παντως είναι ότι δεν υπάρχει μονο ο Καμένος στην κυβερνητική παράταξη. Υπάρχουν περισσότεροι στην ιδια γραμμή στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Με αυτά τα δεδομένα και αν θέλουμε να κλείσουμε αυτή την εκκρεμότητα, περιέχει μια σοφία αυτό που στην ουσία προτεινε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς: ψήφος κατά συνείδηση. Τουτέστιν όταν έλθει -και αν έλθει- η στιγμη να πάρει την ιστορική ευθύνη της η Βουλή των Ελλήνων, τα κόμματα να απελευθερώσουν τους βουλευτές τους.

Εκτός από τους φλούφληδες που νομίζουν ότι το Σκοπιανό θα ρίξει τον Τσίπρα, το θέμα τρομάζει και τους φίλους του Μητσοτάκη. Ξέρουν το εσωκομματικό μπάχαλο σ αυτό το θέμα και άρχισαν τις σοφιστείες: δεν θα ψηφίζουν οι κυβερνητικοί βουλευτές και θα ψηφίζουν οι αντιπολιτευόμενοι; Πρακτικά ωθούν τη ΝΔ σε αποχή που θα βόλευε τον Κυριάκο.

Έχει δίκιο ο Κοτζιάς; Εχει δίκιο το Σύνταγμα. Στη Βουλή εκλέγονται βουλευτές, όχι κόμματα. Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος (άρθρο 51) και έχουν απεριόριστο το δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση (άρθρο 60). Τα υπόλοιπα είναι μπαρούφες. Και όπως έλεγε ο Αμερικανός γερουσιαστής Ντάνιελ Μόινιχαν: ” Όλοι έχουν δικαίωμα να έχουν τη δική τους γνώμη, αλλά όχι τα δικά τους δεδομένα”.