Τσίπρας: Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος με λάθος ηγεσία

Η αριστερά μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντίβαρο στον αυταρχικό και φιλελεύθερο δρόμο που έχει πάρει η Ευρώπη. Αυτό επισήμανε ο Αλέξης Τσίπρας σε εκδήλωση για την Ευρώπη που οργάνωσε η Σχολή Πολιτικών Επιστημών της Σορβόννης, του πλέον φημισμένου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου.

Παράλληλα, εστίασε στον κίνδυνο της ακροδεξιάς, ενώ αναφέρθηκε και στην περίοδο της ελληνικής οικονομικής κρίσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος στην πολιτική ηγεσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο είπε πως «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λειτουργεί όλο και πιο αυταρχικά. Η Πρόεδρος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν εξελέγη από τους πολίτες. Διορίστηκε με παρασκηνιακές συμφωνίες, παρακάμπτοντας τη διαδικασία του Spitzenkandidaten. Και κυρίως δε φαίνεται να λογοδοτεί στους πολίτες αλλά στις μεγάλες πολυεθνικές του φαρμάκου και των όπλων. Το αποτέλεσμα; Απογοήτευση. Δυσαρέσκεια. Κρίση εμπιστοσύνης».

Σημείωσε, επίσης, ότι «η αδυναμία της Ευρώπης να εμπνεύσει ή να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις μπροστά στις επαναλαμβανόμενες κρίσεις έχει αναδείξει ένα σοβαρό κενό ηγεσίας και κυρίως, οράματος. Αυτές οι κρίσεις υπονομεύουν το μέλλον της Ευρώπης και απειλούν τις κατακτήσεις των λαών της. Παράλληλα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εμφανίζονται ως μέρος των κρίσεων, παρά ως μέρος της λύσης». Συνοψίζοντας μάλιστα επισήμανε: «Για να προσεγγίσω τον τίτλο της σημερινής μου ομιλίας, η απάντησή μου είναι πως: Όχι, η Ευρώπη δεν είναι μια ήπειρος χωρίς ηγεσία. Είναι μια ήπειρος με λάθος ηγεσία. Νεοσυντηρητική, νεοφιλελεύθερη, άτολμη και ανεπαρκή. Μια ηγεσία που πηγαίνει με κλειστά μάτια στα βράχια».

Ειδική αναφορά έκανε ο Αλέξης Τσίπρας στο ζήτημα της ακροδεξιάς. Εκτίμησε πως «σήμερα βρισκόμαστε ξανά σε ένα σημείο καμπής στην Ιστορία, αλλά με τον άνεμο να φυσάει προς την αντίθετη κατεύθυνση – του αυταρχισμού, της γεωπολιτικής ανασφάλειας και των ακραίων ανισοτήτων. Όπου το κεντρικό διακύβευμα της Ευρώπης είναι η στρατιωτικοποίηση. Με τις κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες να εντείνονται. Με τους πλούσιους να συσσωρεύουν πρωτοφανή πλούτο και την πλειοψηφία να αδυνατεί να ανταπεξέλθει. Να εργάζεται διαρκώς περισσότερο, αλλά να αμείβεται ολοένα και λιγότερο». Στο τοπίο αυτό – ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός- «η ακροδεξιά ενισχύεται ραγδαία. Και πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά τι σημαίνει αυτό. Τον κίνδυνο σε λίγα χρόνια να έχουν θέση στην ηγεσία της πιο στρατιωτικοποιημένης Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο η Μελόνι, αλλά και η Λεπέν, όπως και οι ηγέτες της βρετανικής και της γερμανικής ακροδεξιάς. Είναι σαφές ότι από το 2008 και μετά μπήκαμε σε μια εποχή, πολλαπλών και αλληλένδετων κρίσεων και ανασφάλειας. Σε μια εποχή πολυκρίσης που οδήγησε σε ανασφάλεια και σε μια βαθύτατη αμφισβήτηση της δυνατότητας των δυτικών κρατών να προστατέψουν τους πολίτες τους».

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε εκτενώς και στην ελληνική κρίση. Σημειώνοντας ότι «η αριστερά στην Ελλάδα ανέλαβε τη διακυβέρνηση σε μια οικονομία που είχε χάσει το 25% του ΑΕΠ της, όπως στις ΗΠΑ στην Μεγάλη Ύφεση του 1929, ενώ η ανεργία ήταν στο 26%. Δηλαδή σε μια χώρα που αντιμετώπιζε ανθρωπιστική κρίση. Καταφέραμε, όμως, να βγάλουμε την πατρίδα μας από αυτήν τη κρίση, να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, να ρυθμίσουμε το χρέος της, ώστε σήμερα να είναι προστατευμένη από τις διεθνείς αγορές. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το πετύχαμε προστατεύοντας ταυτόχρονα τους πιο κοινωνικά αδύναμους».

Με βάση τα παραπάνω ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τον κομβικό ρόλο που καλείται να παίξει αριστερά. Όπως είπε «για τη κοινωνική πλειοψηφία, η αριστερά είναι χρήσιμη, ακόμη περισσότερο και ιδίως θα έλεγα, στα δύσκολα.Η αριστερά όμως που δεν το βάζει στα πόδια στις δυσκολίες. Η αριστερά που πατάει τα πόδια της στη γη και δεν αρκείται να διαμαρτύρεται, να καταγγέλλει και να αντιστέκεται, αλλά τολμά να πάρει την ευθύνη της διακυβέρνησης προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα των πολλών».

Τόνισε την ανάγκη για «έναν νέο πατριωτισμό βασισμένο στην αποφασιστικότητα να αντισταθούμε στα μεγάλα συμφέροντα των ισχυρών και των ολιγαρχών. Και να τους κάνουμε να πληρώσουν.Να ενισχύσουμε τις κοινωνίες και τις οικονομίες μας και να προστατεύσουμε τη δημοκρατία.Και πέρα από τις χώρες μας, πρέπει να αγωνιστούμε για έναν νέο διεθνισμό και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, για την ειρήνη και ενάντια στην ακροδεξιά».