Βασιλειάδης στο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Χρειαζόμαστε ολική αναγέννηση και νέο κίνημα

Το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων έβαλε ο Γιώργος Βασιλειάδης στην ομιλία του στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ της Παρασκευής.

Ο πρώην Υπουργός Αθλητισμού μίλησε για την ανάγκη να υπάρξει ένα “νέο κίνημα” και υπογράμμισε ότι όλα θα πρέπει να αλλάξουν. Γνωστοποίησε δε, ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την επόμενη Κεντρική Επιτροπή. 

Αρχισε την ομιλία του με σκληρή κριτική για τα κακώς κείμενα των τελευταίων χρόνων.

“Πώς και γιατί επιτρέψαμε να παρασυρθεί ένα κόμμα, όπως το δικό μας, στο βάλτο της γελοιοποίησης;
Γιατί, μετά από ένα εύλογο διάστημα, που είδαμε με τι έχουμε να κάνουμε, επιλέξαμε τη βολική σιωπή, ή ακόμα χειρότερα τη στήριξη;
Πώς μια πλειάδα στελεχών μας, που και σήμερα έχουν κεντρικό ρόλο στο κόμμα, εξουδετέρωσαν με το χειρότερο θα έλεγα τρόπο την πρόταση του ιστορικού μας προέδρου στο προηγούμενο τακτικό συνέδριο, που έβαζε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και ζητούσε εκλογές για να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διάλυση που έπρεπε να δούμε ότι επέρχεται; Και θα ήταν μια καθαρή λύση;
Πώς και γιατί τα ίδια στελέχη στάθηκαν απέναντί σε συντρόφισσες και συντρόφους, που τόλμησαν να συμφωνήσουν με την πρόταση Τσίπρα; Που ανέχτηκαν και χειροκροτούσαν όταν μας έδειχναν με το δάχτυλο, σε μια από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του χώρου μας;” αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά.

“Η Αριστερά” συνέχισε “δεν μπορεί να μείνει σιωπηλή μπροστά στον ψηφιακό και τεχνολογικό μετασχηματισμό που επιταχύνεται με την τεχνητή νοημοσύνη. Οι εφαρμογές της AI υπό το καθεστώς του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού ήδη μετασχηματίζουν βίαια τις εργασιακές σχέσεις, επιτείνοντας την ανασφάλεια, τη μερική απασχόληση, την αντικατάσταση θέσεων εργασίας χωρίς κανάλια προστασίας”.

Τον ορίζοντα για το μέλλον τον περιέγραψε ως εξής: “Είναι ολοφάνερο ότι πολλά, αν όχι όλα, θα πρέπει να τα αλλάξουμε με απαρχή το συνέδριο αυτό. Δεν αναφέρομαι σε επικοινωνιακές ασπιρίνες κατάργησης των τάσεων, ή σε βολικές διευκολύνσεις για κατάργηση των μελών του δίευρου. Αναφέρομαι σε μια ολική αναγέννηση, που θα συμπεριλαμβάνει όλες τις κομματικές εκδοχές της Αριστεράς, σε ένα νέο όραμα, ένα νέο κίνημα, μια νέα, επιτρέψτε μου να πω, έφοδο στον ουρανό.

Πριν από το κόμμα -εργαλείο της όποιας στρατηγικής- έρχεται ο πολιτικός μας χώρος. Ζυμωμένος με αγώνες, αγωνίες, αίμα, νίκες αλλά και ήττες.Και πριν από τον πολιτικό μας χώρο έρχεται ο κοινωνικός χώρος που θέλουμε να εκφράσουμε. Και μας έχει γυρίσει την πλάτη. Προφανώς να επιμείνουμε σύντροφοι και να μην υποκύψουμε στις σειρήνες της απογοήτευσης και τις Κασσάνδρες της διάλυσης. Να επιμείνουμε όμως με τη βεβαιότητα ότι είμαστε σε μετάβαση και μετεξέλιξη.Ως χώρος, ως κομματικός σχηματισμός, αλλά και ως πρόσωπα αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς”.