Χαρίτσης: Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τη χώρα στον πιο πιστό σύμμαχο του Ισραήλ

Στην έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, στη θαραλλέα πρωτοβουλία March to Gaza και στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει συνταγματικό τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας αναφέρθηκε στην εβδομαδιαία ανασκόπησή του, ο επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Αλέξη Χαρίτση:

“Καλημέρα σε όλους και όλες.

Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.

1.⁠ ⁠Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: πολιτική του ολέθρου και της καταστροφής

Έχουν περάσει έξι μήνες από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Του «αντισυστημικού» που θα έφερνε -μας έλεγαν- την παγκόσμια ειρήνη.
Που βρισκόμαστε σήμερα; Η άνοδος του Τραμπ και της Μαύρης Διεθνούς δεν έφερε την ειρήνη. Φέρνει το χάος και την καταστροφή. Φέρνει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και των μεταναστών. Φέρνει τη νομιμοποίηση του αδιανόητου: τη γενίκευση του πολέμου και τον κίνδυνο του πυρηνικού ολέθρου.

Αυτό είναι το συμπέρασμα από την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν. Οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριμένες: η διεθνής κοινότητα είτε παρακολουθεί απαθής, είτε ενθαρρύνει τον Νετανιάχου. Αυτό του επιτρέπει να καταπατά κάθε ρήτρα του διεθνούς δικαίου. Η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα σε βάρος δύο εκατομμυρίων ανθρώπων. Επιτίθεται σε διεθνή ύδατα. Προχωρά σε πυραυλικές επιθέσεις δίχως δισταγμό.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει το δικό της σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Έχει μετατρέψει τη χώρα μας στον πιο πιστό σύμμαχο του Ισραήλ στην Ευρώπη, φιλοξενεί -σαν να είμαστε πάρκινγκ- το πρωθυπουργικό αεροσκάφος του Νετανιάχου, η Ελλάδα στους διεθνείς οργανισμούς συστηματικά απέχει ή καταψηφίζει προτάσεις που στηρίζουν τα δίκαια αιτήματα του Παλαιστινιακού λαού.

Η Νέα Αριστερά θα επιμείνει στο κοινό κείμενο που καταθέσαμε τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Για την καταδίκη της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ. Για τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα ψηφίσει στους διεθνείς οργανισμούς για την επιβολή κυρώσεων και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Για την άμεση διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ. Για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους.

Η στάση απέναντι στο κράτος του Ισραήλ δεν είναι απλώς και μόνο ένα ακόμα θέμα «εξωτερικής πολιτικής». Είναι ζήτημα που αφορά τις ζωές μας. Το να μπει φραγμός στον επιθετικό παροξυσμό του κράτους του Ισραήλ είναι ζήτημα ηθικής τάξης και ταυτόχρονα συνδέεται με το αν θα ζήσουμε σε έναν κόσμο που ο πόλεμος θα είναι η καθημερινότητα μας.

2.⁠ ⁠March to Gaza: η πράξη γεννά δύναμη

Προχτές ο υπουργός Υγείας της χώρας μας, ο κύριος Γεωργιάδης, πανηγύριζε γιατί η αιγυπτιακή αστυνομία επιτέθηκε σε διαδηλωτές, ανάμεσά τους και Έλληνες πολίτες, που συμμετείχαν στη διεθνή πρωτοβουλία March to Gaza.

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο παρά μόνο ότι η δήλωση αυτή αποκαλύπτει την ιδεοληψία μελών της ελληνικής κυβέρνησης. Ο κύριος Γεωργιάδης -ο ίδιος που κάποτε διακινούσε τα αντισημιτικά Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών- δεν μπορεί προφανώς να καταλάβει το ηθικό σθένος των χιλιάδων ανθρώπων που με τη δράση τους επιχείρησαν να σπάσουν το τείχος του αποκλεισμού που οδηγεί έναν ολόκληρο λαό στον αφανισμό. Αυτός είναι ο κόσμος τους. Ένας κόσμος κυνισμού και ταύτισης με τον ισχυρό δίχως αρχές.

Το σκάφος Μαντλίν, το March to Gaza, οι μεγάλες διαδηλώσεις σε κάθε σημείο του πλανήτη δείχνουν ότι στις κοινωνίες μας αναπτύσσεται ένα διεθνές ρεύμα ανυπακοής στον κυνισμό των ισχυρών.

Ένα κίνημα που αδιαφορεί για τις αστειότητες ότι το να ρισκάρεις τη ζωή σου σε έναν σκοπό είναι «εκδρομή» και αφορμή για «selfies».

Θέλω εδώ να κάνω ένα σχόλιο για την ελληνική αποστολή του March to Gaza και που βρίσκεται στην Αίγυπτο:

Σας ευχαριστούμε. Γιατί δείξατε, στην πράξη, ότι ο ελληνικός λαός δεν ταυτίζεται με την κυβέρνησή του. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Νέας Αριστεράς -ανάμεσά τους δύο βουλευτές μας- έδειξαν και δείχνουν με το παράδειγμά τους το πώς θέλουμε την αριστερά της εποχής μας: να παράγει αποτελέσματα με τη δράση της.

Και η εμπειρία του March to Gaza πρέπει να γενικευτεί. Άνθρωποι ενώθηκαν και δούλεψαν μαζί πάνω σε έναν συγκεκριμένο σκοπό: να σπάσουνε το τείχος του αποκλεισμού. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε. Της κοινής δράσης και του κοινού αγώνα.

3.⁠ ⁠Επικίνδυνο καθεστώς

Αντιγράφω τον Χρήστο Ράμμο με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια: «Το Σύνταγμα είναι το κοινωνικό μας συμβόλαιο, η προστασία μας από τις ενδεχόμενες αυθαιρεσίες του κοινού νομοθέτη. Όσο καιρό ισχύει μια συνταγματική διάταξη την σεβόμαστε και την εφαρμόζουμε. Με ΚΑΜΙΑ ερμηνευτική μέθοδο το κατηγορηματικό, σαφέστατο και χωρίς άλλους προσδιορισμούς “απαγορεύεται” δεν μπορεί να διαβαστεί ως “επιτρέπεται”».

Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό. Και δεν αφορά μόνο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το καθεστώς Μητσοτάκη ξηλώνει το Σύνταγμα. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Απέναντι σε αυτό το καθεστώς που νιώθει κυρίαρχο, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ομφαλοσκοπούμε. Ο κύκλος των ατέρμονων συζητήσεων στην Αριστερά πρέπει να δώσει τη θέση του στην υπέρβαση του αδιεξόδου. Χρειαζόμαστε μια διαδικασία συνάντησης και ενότητας όλων όσοι αντιλαμβάνονται ότι το καθεστώς Μητσοτάκη δεν θα πέσει από μόνο του. Και αυτό προϋποθέτει μια γενναία υπέρβαση. Η ελληνική κοινωνία, τα πιο δυναμικά τμήματά της, απαιτεί από τα κόμματα της Αριστεράς μια νέα αρχή – αυτό είναι το νόημα του «κάντε κάτι» που ακούμε καθημερινά.

Η Νέα Αριστερά πάλεψε και θα συνεχίσει να παλεύει για αυτό το «κάτι»: μια νέα πολιτική με προγραμματικό διάλογο, ανασυγκρότηση της Αριστεράς και ευρύτερες συνεργασίες με ξεκάθαρους στόχους: οικονομική ισότητα, οικολογικό μετασχηματισμό με κοινωνικό πρόσημο και θωράκιση της δημοκρατίας μας”.