Φεστιβάλ Δράμας: Χρυσός Διόνυσος στο εκπληκτικό “Noi”, λήξη με Παλαιστίνη και αποδοκιμασίες προς Φωτήλα

Εξαιρετικά πετυχημένη κρίνεται η 48η διοργάνωση του φεστιβάλ μικρού μήκους ταινιών Δράμας, με πλειάδα ταινιών που ξεχώρισαν για διάφορους –και διαφορετικούς– λόγους. Θα μιλήσουμε για τις καλύτερες εξ αυτών σε ξεχωριστό άρθρο, πάντως αξίζει να αναφέρουμε πως μας χαροποίησε το ότι είδαμε πολλά φιλμ είδους, που παραδοσιακά δεν έχουν μεγάλη τύχη στα μέρη μας, να εξερευνούν και να χρησιμοποιούν τους genre κώδικες με ενδιαφέροντες τρόπους για να πουν πολύ προσωπικές και συναισθηματικές ιστορίες.

Είδαμε ακόμα από mockumentaries μέχρι πορτρέτα περιθωριακών ηρώων κι από στοχαστικά δράματα ηθικής μέχρι φιλόδοξες κοινωνικοπολιτικές σάτιρες. Τα βραβεία άφησαν μεν έξω κάποια από τα αγαπημένα μας (είναι αναπόφευκτο) αλλά ανέδειξαν πολλά άλλα, όπως το “Μίτση” ή το “Αυτός που κάποτε υπήρχε”, ενώ ο Χρυσός Διόνυσος πήγε στην κατά κοινή ομολογία καλύτερη ταινία του προγράμματος. Θα μιλήσουμε για τα φιλμ σε ξεχωριστό άρθρο, όμως προς το παρόν ας δούμε τα βραβεία που δόθηκαν, καθώς και το τι συνέβη στην τελετή λήξης, που έρχεται σε μια περίοδο αναβρασμού στο ελληνικό σινεμά.

Σε μια θερμή τελετή λήξης του 48ου Φεστιβάλ Δράμας, στην οποία οι νέοι δημιουργοί εξέφρασαν ηχηρά, παρόντος του υφυπουργού Πολιτισμού Ιάσονα Φωτήλα, την αγωνία τους για τα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο τους αλλά και για τα δεινά της Παλαιστίνης, μεγάλος νικητής ανακηρύχθηκε ο Νεριτάν Ζιντζιρία.

Η μικρού μήκους ταινία του “Noi” απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο, εξασφαλίζοντας αυτόματα το πολυπόθητο εισιτήριο για τη συμμετοχή στη διαδικασία των Όσκαρ. Στην ταινία, που διαδραματίζεται σε ένα βλαχοχώρι του Μετσόβου, πρωταγωνιστεί ένα άλογο και ένα αγόρι. Όταν ο μεγαλύτερος αδερφός σκοτώνεται από το αγαπημένο του άλογο, ο μικρότερος πρέπει να αποφασίσει –μέσα από εφιάλτες και οράματα– αν θα σκοτώσει το ζώο ή θα το συγχωρέσει.

Ο Νεριτάν Ζιντζιρία, παλιός γνώριμος του φεστιβάλ, απέσπασε για πρώτη φορά το Χρυσό Διόνυσο για την ταινία του “Χαμομήλι” το 2012, ενώ πρόπερσι κέρδισε και το βραβείο ντοκιμαντέρ του DISFF για το “Φῶς ἐκ Φωτός”, εισδύοντας και πάλι με το φακό του στην ουσία της βαλκανικής ψυχής.

Το βραβείο σκηνοθεσίας «Τώνια Μαρκετάκη» απέσπασε η ταινία “Αυτός που κάποτε υπήρχε” του Κωστή Θεοδοσόπουλου. Ο Άρης Μπαλής τιμήθηκε με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στην ίδια ταινία, για τον ρόλο ενός γκέι βαμπίρ στη σύγχρονη Ελλάδα. Η ταινία κέρδισε επίσης το βραβείο Drama Queer.

Το βραβείο του πρώτου γυναικείου ρόλου πήγε στην Φίλια Παπαγγελίδη, πρωταγωνίστρια στη “Μίτση” της Γεύης Δημητρακοπούλου, η οποία ενσαρκώνει ένα αγοροκόριτσο που βιώνει ανορθόδοξα την πρώτη της περίοδο, ενώ το βραβείο σεναρίου μοιράστηκε ο Γιάννης Συμβώνης και ο πρωταγωνιστής του Γιώργος Αγγέλκος για το “Μικρό Σώμα”, μία δυνατή ιστορία για όσα συνδέουν έναν άντρα και ένα νεαρό αγόρι.

Tο βραβείο ντοκιμαντέρ κέρδισε η ταινία “Requiem in Salt”, του δίδυμου Σύλβιας Νικολαΐδη και Νικόλα Ιορδάνου από την Κύπρο, ενώ το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, το “Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει” του Δημήτρη Παπαθανάση.

Το Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού, απέσπασε το “Correct Me If I’m Wrong” του Hao Zhou (Γερμανία, ΗΠΑ) που επίσης μπαίνει αυτομάτως στη διαδικασία των όσκαρ. Aξίζει να αναφέρουμε πως μία Ελληνίδα, η Θέλγια Πετράκη, που επίσης έχει κερδίσει Χρυσό Διόνυσο στο παρελθόν, διακρίθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό: Η ταινία της “400 κασέτες” απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας ΝΑ Ευρώπης.

Mπορείτε να δείτε δωρεάν όλες τις βραβευμένες και μη ταινίες της φετινής διοργάνωσης, μέσα από την ονλάιν πλατφόρμα του φεστιβάλ που θα μείνει ανοιχτή ως και την Τρίτη 16/9 στις 11 το πρωί.

ΤΕΛΕΤΗ ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΦΩΤΗΛΑ

Η τελετή της απονομής βραβείων του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Αντώνης Παπαδόπουλος» του Δημοτικού Ωδείου της πόλης με παρουσιαστή τον Βασίλη Τερζόπουλο.

Πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες, σύσσωμοι οι μικρομηκάδες ανέβηκαν στη σκηνή και σήκωσαν τη σημαία της Παλαιστίνης, με τον ηθοποιό Αντώνη Τσιοτσιόπουλο να διαβάζει κείμενο για το ελληνικό σκάφος Οξυγόνο «που αφήνει το λιμάνι της Ερμούπολης για να ενωθεί με τον διεθνή στόλο που κατευθύνεται στη Γάζα μεταφέροντας ελπίδα, ζωή και ανθρωπιστική βοήθεια».

Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν όταν, εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων, ανέβηκε στη σκηνή η διευθύντρια του Φεστιβάλ Δράμας Ελευθερία Καβάκα και αποχαιρέτησε το Φεστιβάλ, καθώς βγαίνει στη σύνταξη μετά από 40 χρόνια προσφοράς στον θεσμό. Η Ρίτσα Καβάκα, που έζησε 6 δημοτικές αρχές και 4 καλλιτεχνικούς διευθυντές, ευχαρίστησε την αρχική ομάδα του καλλιτεχνικού διευθυντή Αντώνη Παπαδόπουλου, της Σοφίας Γεωργιάδου και του Μανώλη Μελισσουργού και δήλωσε ικανοποιημένη με την εξέλιξη του φεστιβάλ και την πολύ μεγαλύτερη πια και πολύ δυνατή νέα ομάδα.

Ανεβαίνοντας στο βήμα, ο Υφυπουργός Πολιτισμού Ιάσονας Φωτήλας υπογράμμισε πως «το ΥΠΠΟ έχει διαχρονικά αγκαλιάσει το Φεστιβάλ Δράμας. Πιστεύουμε στην αναπτυξιακή δυναμική του. Ποτέ άλλοτε δεν έχουν δαπανηθεί τόσα χρήματα στον οπτικοακουστικό τομέα όσο το διάστημα 2019-2025. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την περίοδο αυτή, πάνω από 1.000 έργα χρηματοδοτήθηκαν με σχεδόν 230 εκατομμύρια, ενώ οι ιδιώτες επένδυσαν άλλα 555 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, πάνω από 2 εκατομμύρια δόθηκαν για τις μικρού μήκους και γύρω στα 8 εκατομμύρια για ντοκιμαντέρ».

Ωστόσο, η λεπτομερειακή απαρίθμηση των ποσών που διατέθηκαν για τον κινηματογράφο από το 2019, πυροδότησε την αντίδραση πολλών κινηματογραφιστών ή μελών κριτικών επιτροπών, όπως ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης και ο Άγγελος Φραντζής, οι οποίοι την σχολίασαν καθώς ανέβαιναν στη σκηνή για να παραδώσουν ή να παραλάβουν τα βραβεία τους.

Η απάντηση του κύριου Φωτήλα σε σχέση με τα αιτήματα της κίνησης «Ορατότης μηδέν» αλλά και με το τέλος συνδρομητικής τηλεόρασης (το οποίο, όπως είπε «δεν θα το πληρώνουν στο εξής οι έλληνες πολίτες, όμως το ελληνικό σινεμά δεν θα χάσει ούτε ένα ευρώ»), παρέτεινε την αναστάτωση.

Όταν ο κύριος Φωτήλας ανέβηκε να παραδώσει τον Χρυσό Διόνυσο, χρησιμοποίησε άκομψα τη συγκεκριμένη αφορμή για να πει πως “δεν χρειάζεται να αναγάγουμε το κλάμα σε τέχνη”(!) και να παραπονεθεί πως «να έρχεσαι σε ένα φεστιβάλ που του δίνεις 300 χιλιάδες το χρόνο, σε μια πόλη που θα της δώσεις εκατομμύρια για να ακούς “ουυυ” δεν είναι και το καλύτερο». Σε εκείνο το σημείο, από το κοινό ακούστηκε απάντηση «δικά σου είναι ρε; από την τσέπη σου τα έβαλες;».

Ο Νεριτάν Ζιντζιρία παραλαμβάνοντας τον Χρυσό Διόνυσο ξεκίνησε λέγοντας: «Αυτό που έγινε μόλις πριν από μία βράβευση είναι δυστυχώς χαρακτηριστικό της στρατηγικής σας. Δεν ακούτε.»

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος, κέρδισε κατά κοινή ομολογία ένα μεγάλο στοίχημα στην πρώτη του διοργάνωση, την οποία έφερε σε πέρας μέσα σε λίγους μόλις μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του. Συγκινημένος, κατάφερε για άλλη μία φορά, όπως και στην τελετή έναρξης, με την ομιλία του να στρέψει το ενδιαφέρον στους αληθινούς πρωταγωνιστές του Φεστιβάλ Δράμας: τους νέους κινηματογραφιστές –βραβευμένους και μη:

«Πίστευα πως φέτος θα συμμετείχα στο Φεστιβάλ ως διαγωνιζόμενος και εν μέρει η ευχή πραγματοποιήθηκε, καθώς μοιράστηκα με όλους τους υποψήφιους το άγχος και την αγωνία που φέρνει μια «πρεμιέρα» (…) Και η σκέψη μου αναπόφευκτα καταλήγει και πάλι στο παιδί που κάθεται σε αυτή την θέση τέρμα πίσω στην άκρη και στο αίσθημα απογοήτευσης που θα νιώσει μέχρι το τέλος της βραδιάς. Οι πιθανότητες για κάποιο βραβείο δυστυχώς είναι εναντίον του. Τόσα χρόνια, τόσος κόπος, τόση κούραση και χρήμα και τελικά; Δεν αναγνωρίζεται τίποτα από όλα αυτά; Μήπως δεν είμαι γι’ αυτό; – σκέφτεται το παιδί. Μήπως δεν έχω ταλέντο ή τις σωστές γνωριμίες;»

«Και τα μήπως θα κάνουν κύκλους στο μυαλό του παιδιού κι ενώ πραγματικά θέλει να χαρεί με τη χαρά των άλλων, ταυτόχρονα από μέσα του αρχίζει να αναθεωρεί τα πάντα. Πρέπει να τα παρατήσω, σκέφτεται. Είναι ανόητο να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Τόσοι και τόσοι προσπάθησαν και δε τα κατάφεραν- κι ήταν καλύτεροι από μένα. Και τι σκεφτόμουν όταν έβαζα αυτή τη γραμματοσειρά στους τίτλους της ταινίας μου; Λογικό να μη πάρω κανένα βραβείο. Αύριο κιόλας θα ρωτήσω για εκείνη τη θέση στο γραφείο που μου πρότειναν. Υπάρχουν δυνατότητες εξέλιξης εκεί. Θα έχω και σταθερό μισθό επιτέλους να φύγω από το σπίτι, να νοικιάσω δικό μου. Ήρθε η ώρα να σοβαρευτώ, σκέφτεται.»

«Βγαίνοντας από την τελετή μια κοπέλα το σταματάει να του πει συγχαρητήρια. Προσπαθεί να της πει πως δεν κέρδισε βραβείο αλλά εκείνη συνεχίζει λέγοντας του πόσο την άγγιξε η ταινία του, πως είχε κι αυτή μια παρόμοια εμπειρία με τον ήρωα της ιστορίας του και πως συγκινήθηκε. Μέχρι και η επιλογή της γραμματοσειράς στους τίτλους της ταινίας την ενθουσίασε! Το παιδί την ευχαριστεί και κατευθύνεται προς την έξοδο χαμογελώντας. Η κοπέλα του θύμισε μια παλιά συμμαθήτρια που του είχε πει μια απίστευτη ιστορία. Μια πολύ αστεία ιστορία.Τώρα που το σκέφτεται, αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γίνει μια ωραία ταινία. Ίσως του χρόνου να τη φιλοξενούμε εδώ στη Δράμα. Ευχαριστώ για τις ταινίες σας. Καλή τύχη με τις επόμενες».

ΟΛΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΥ 48ΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ

Κριτική επιτροπή:
Mαρία Καλλιμάνη, ηθοποιός
Έλσα Λεκάκου, ηθοποιός
Δημοσθένης Παπαμάρκος, συγγραφέας, σεναριογράφος
Ανδρέας Σινάνος, διευθυντής φωτογραφίας
Άγγελος Φραντζής, σκηνοθέτης

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Χρυσός Διόνυσος: «Noi», Νεριτάν Ζιντζιρία

Σκεπτικό επιτροπής: Για την άγρια και τρυφερή ματιά του, τις λιτές και ταυτόχρονα τολμηρές του επιλογές, που οδηγούν μυσταγωγικά τον θεατή στον πυρήνα της ανθρώπινης εμπειρίας.

*Η βραβευμένη ταινία αποσπά το ένα από τα δύο εισιτήρια του DISFF για τη μακρά λίστα υποψηφιοτήτων του Βραβείου Όσκαρ Ταινίας Μικρού Μήκους.

Βραβείο Σκηνοθεσίας «Τώνια Μαρκετάκη»: «Αυτός που κάποτε υπήρχε», Κωστής Θεοδοσόπουλος

Σκεπτικό επιτροπής: Για τη δεξιοτεχνία με την οποία ανανεώνει τους κώδικες του είδους, για την εικαστική της αρτιότητα και την εξαιρετική διεύθυνση ηθοποιών.

Βραβείο Ντοκιμαντέρ: «Requiem in Salt», Σύλβια Νικολαΐδη – Νικόλας Ιορδάνου

Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής: «Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει», Δημήτρης Παπαθανάσης

Βραβείο Drama Queer: «Αυτός που κάποτε υπήρχε», Κωστής Θεοδοσόπουλος

Βραβείο Σεναρίου: Γιάννης Συμβώνης και Γιώργος Αγγέλκος, «Μικρό Σώμα»

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Φίλια Παπαγγελίδη, «Μίτση»

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας: Άρης Μπαλής, «Αυτός που κάποτε υπήρχε»

Βραβείο Φωτογραφίας: Κωνσταντίνος Κουκουλιός, «Last Tropics»

Βραβείο Μοντάζ: Γιάννης Καρπούζης, «Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος»

Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, «Λουδίας»

Βραβείο Σκηνογραφίας: Σοφία Βάσο, Λυδία Μηλίγκου, «Last Tropics»

Βραβείο Ενδυματολογίας «Ιουλία Σταυρίδου»: Johanna Schraut, «Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος»

Βραβείο Ήχου: Δήμητρα Ξερούτσικου, Άρης Παυλίδης, «Οι Λύκοι Επιστρέφουν»

Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου: Λέανδρος Ντούνης, «Last Tropics»

Βραβείο Σχεδιασμού Μακιγιάζ: Δήμητρα Γιατράκου, «Αυτός που κάποτε υπήρχε»

Βραβείο Ειδικών και Οπτικών Εφέ: Νίκος Πίττας, «Το τίποτα και τα πάντα»

Ειδική Μνεία: Γιώργος Φρέντζος, «Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος»

Εύφημος Μνεία: «Τα Κρυμμένα από την ίδρυση του κόσμου», Kevin Walker – Ειρήνη Ζαχαριάδη