Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς, τι διαφορετικό έχει ο δικός σου Δράκουλας από όλους τους υπόλοιπους;

Ένας από τους πιο ιδιόμορφους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα, ο Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς δεν κάνει ποτέ την ασφαλή επιλογή.

Έχοντας ήδη κερδίσει βραβείο ερμηνείας στις Κάννες το 2001 για το “Nitram”, δε σταματά έκτοτε να βυθίζεται σε όλο και πιο δύσβατα σκηνοθετικά μονοπάτια. Έπαιξε μια ακραία τζοκερική εκδοχή στο “Dogman” του Λικ Μπεσόν, ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα τον είδαμε ξανά στις ελληνικές αίθουσες για το “Harvest” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη – μια ταινία εποχής, σχεδόν βουκολική, παραισθησιογόνα, χωρίς συμβατική αφήγηση.

Είναι προφανές πως απολαμβάνει το να γίνεται ένα με τις παλέτες των σκηνοθετών του, κάτι που εξηγεί γιατί τον θέλουν ξανά πίσω. Ο Λικ Μπεσόν ας πούμε έφτιαξε αυτό το νέο πρότζεκτ πάνω στον πρωταγωνιστή του, γιατί απλά ήθελε να δουλέψει ξανά μαζί του. Κι έτσι κάπως, γεννήθηκε ένας νέος Δράκουλας.

Στην κατά Μπεσόν εκδοχή του μύθου (τον “Δράκουλα” που κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου), πέφτει ακόμα περισσότερη έμφαση στον ερωτισμό, την έλξη, την τραγικά χαμένη αγάπη του Κόμη, ο οποίος θα φέρει τον κόσμο ανάποδα προκειμένου να επανενωθεί με την αγάπη της ζωής του.

Σε ένα Q&A που εξασφάλισε το News24/7, ο βραβευμένος ηθοποιός εξηγεί τι νέο φέρνει αυτός ο “Δράκουλας”, πώς έχτισε τον χαρακτήρα, και πώς ήταν να δουλεύει με τον Κριστόφ Βαλτζ, αλλά και τον Λικ Μπεσόν, για δεύτερη φορά.

Μετάφραση – επιμέλεια: Θοδωρής Δημητρόπουλος

Για τη ρομαντική προσέγγιση της ταινίας

Η τραγική διάσταση της ιστορίας του Δράκουλα και η ανησυχητική πλευρά του χαρακτήρα παραμένουν, αλλά ο Λικ [Μπεσόν] ήθελε να επικεντρωθεί πάνω απ’ όλα στη σχέση μεταξύ του Δράκουλα και της Μίνα, της γυναίκας που αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

Η ταινία αφορά την απώλεια που νιώθει όταν την χάνει, και τα όρια στα οποία φτάνει για να την βρει. Η οπτική του Λικ είναι επομένως πολύ πιο ρομαντική και οικεία από τις προηγούμενες εκδοχές του μύθου του Δράκουλα – και, κατά τη γνώμη μου, όλοι μπορούν να ταυτιστούν με έναν χαρακτήρα που έχει γνωρίσει την αληθινή αγάπη και στη συνέχεια την έχει χάσει.

Επιπλέον, όταν διάβασα το σενάριο, με εντυπωσίασε η μεγάλη ευγένεια του χαρακτήρα, κάτι που και πάλι είναι πολύ ασυνήθιστο για τον Δράκουλα. Είναι επίσης αυτό που δίνει στην ερωτική του ιστορία μια μαγική διάσταση που θα πρέπει να αρέσει στο κοινό. Στην προσέγγισή του στην ερωτική ιστορία, ο Λικ επιδεικνύει μια ειλικρίνεια που, κατά τη γνώμη μου, έλειπε από τις προηγούμενες εκδοχές. Διότι, ακόμη και αν ο χαρακτήρας είναι ασυνήθιστος και υπερφυσικό πλάσμα, πρέπει να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτόν.

Μπαίνοντας στο πετσί του χαρακτήρα

Αμέσως πρόσεξα τη μεγάλη κομψότητα αυτού του χαρακτήρα που, ας μην ξεχνάμε, είναι πρίγκιπας. Αγαπά τα όμορφα αντικείμενα και φροντίζει την εμφάνισή του, ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί στα κάστρα και τα παλάτια όπου ελπίζει να βρει τη Μίνα. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να φαίνονται ασήμαντα, αλλά με βοήθησαν να μπω στο πετσί του χαρακτήρα, όπως το να φοράω ένα άρωμα που έφτιαξα ειδικά για την περίσταση ή να φοράω παπούτσια με τακούνι που σε κάνουν να φαίνεσαι λίγο πιο ψηλός.

Προπόνηση, άλογα και ξίφη: Πώς προετοιμάστηκε για τον ρόλο

Παρόλο που δεν περνάω πολύ χρόνο πάνω σε άλογο στην ταινία, ο Λικ επέμεινε να υποβληθώ σε αυστηρή προπόνηση για να βεβαιωθεί ότι θα νιώθω απόλυτα άνετα όταν θα βρισκόμουν κοντά στα άλογα. Στην αρχή, αυτό δεν ίσχυε απαραίτητα, αλλά χάρη σε αυτή την προπόνηση, κατέληξα να απολαμβάνω την ιππασία. Προπονήθηκα επίσης στην ξιφασκία και στο χειρισμό του ξίφους. Το απίστευτο ήταν ότι η ομάδα κασκαντέρ του Alain Figlarz φρόντισε να ποικίλει τις ασκήσεις και τις στάσεις, ώστε να μην γίνεται ποτέ βαρετό: αντίθετα, είχα την εντύπωση ότι η προπόνηση ανανεωνόταν συνεχώς.

«Χαμηλότερα, χαμηλότερα»: Βρίσκοντας τη φωνή του Δράκουλα

Για τη φωνή του Δράκουλα, ο Λικ επαναλάμβανε συνεχώς «χαμηλότερα, χαμηλότερα», αναφερόμενος σε σχεδόν αθόρυβα ζώα όπως η σαύρα, και τελικά βρήκα αυτή τη σχεδόν ερπετική φωνή, πολύ χαμηλή, σαν ανάσα. Ο Λικ είναι πάντα χειρουργικά ακριβής στις οδηγίες του και ήθελε η ιδιαίτερη αναπνοή του Δράκουλα να είναι αναπόσπαστο μέρος της φωνής. Μόλις βρήκα τη σωστό προφορά και φωνή, τα κράτησα μέχρι το τέλος των γυρισμάτων, γιατί φοβόμουν ότι θα τα χάσω και δεν θα μπορούσα να τα ξαναβρώ.

Οι συμπρωταγωνίστριες Ζόι Μπλου και Ματίλντα ντε Ανγκέλις

Συνέστησα στον Λικ να συναντήσει τη Ζόι, γιατί, χωρίς να την γνωρίζω, είχα την αίσθηση ότι είχε κάτι που ταίριαζε πολύ καλά με τον ρόλο, και βρήκα ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Μίνα θα παιζόταν από μια ηθοποιό που δεν είχε κάνει πολλές δουλειές. Ο Λικ τη συνάντησε και έκανε οντισιόν, η οποία πήγε πολύ καλά. Επιπλέον, η μητέρα της είχε παίξει στο “Απέραντο Γαλάζιο” πριν από σχεδόν 30 χρόνια!

Η Ματίλντα είναι εξαιρετική επαγγελματίας. Γυρνούσε ταυτόχρονα μια άλλη ταινία και πηγαινοερχόταν συνεχώς. Η ενέργειά της με εντυπωσίασε πραγματικά και κάθε φορά που την έβλεπα στο πλατό, έδειχνε μια απελευθέρωση που έκανε την ερμηνεία της απίστευτα ζωντανή. Στη σκηνή στο λούνα παρκ στο Παρίσι, ήταν γεμάτη ζωή και, παρά τον κυκεώνα που την περιέβαλε, επέβαλε την παρουσία και την ζωντάνια της.

Η συνάντηση με τον Κριστόφ Βαλτς

Είχαμε μόνο μία σκηνή μαζί, αλλά ο Λικ προτίμησε να την κρατήσει για το τέλος της ταινίας. Ήταν ένας τρόπος να την κάνει πιο έντονη και να δημιουργήσει ένταση, κάτι που αποδείχθηκε πολύ σοφό. Ο Λικ και εγώ το συζητήσαμε πολύ και πρέπει να πω ότι ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όσο και νευρικός για τα γυρίσματα της σκηνής.

Τελικά, η ανησυχία που ένιωθα βοήθησε τη σκηνή, παρόλο που ήμουν αρκετά εντυπωσιασμένος που βρισκόμουν απέναντι σε έναν τόσο σπουδαίο ηθοποιό. Αλλά ο Κρίστοφ ήταν πολύ γενναιόδωρος και δεν προσπάθησε ποτέ να με εκμεταλλευτεί. Αντίθετα, είναι ένας πραγματικός συνεργάτης στο παιχνίδι.

Δουλεύοντας για δεύτερη φορά με τον Λικ Μπεσόν

Αυτή είναι η δεύτερη ταινία που γυρίζω με τον Λικ και, παρόλο που ο Δράκουλας είναι ένα πολύ πιο φιλόδοξο έργο που περιλαμβάνει ένα τεράστιο συνεργείο, κατάλαβα τις οδηγίες του πολύ πιο γρήγορα και, πάνω απ’ όλα, ανταποκρίθηκα με μεγαλύτερη ακρίβεια στα αιτήματά του. Φυσικά, μερικές φορές μου ζητούσε να ξανακάνω τη λήψη και να δοκιμάσω μια νέα κατεύθυνση, επειδή η ερμηνεία μου δεν τον ικανοποιούσε. Αλλά συνολικά, καταλαβαινόμασταν χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε πάντα μεταξύ μας και ήμασταν πολύ πιο αποτελεσματικοί.

Έπρεπε να γυρίσουμε τη σκηνή στο λούνα παρκ σε φυσικό περιβάλλον, και ο Λικ κατάφερε να αποκλείσει μια εξαιρετικά τουριστική περιοχή στο κέντρο του Παρισιού (τους κήπους του Palais Royal) και να λάβει τις απαραίτητες άδειες για τα γυρίσματα. Θυμάμαι ότι όλα τα περίπτερα ήταν στημένα, όπως και οι κομπάρσοι που υποδύονταν τη γενειοφόρα γυναίκα, τους κλόουν, τους μάγους, τον άντρα με τα ξυλοπόδαρα και ούτω καθεξής.

Και τότε άρχισε να βρέχει και δεν σταματούσε. Μεταξύ δύο βροχοπτώσεων, ο Λικ είχε λιγότερο από δέκα λεπτά για να γυρίσει μερικές λήψεις πριν ξαναρχίσει η βροχή. Τελικά, αποφάσισε να μην γυρίσει τη σκηνή στην τοποθεσία, μια από τις πιο ακριβές της ταινίας, και αντ’ αυτού την αναπαρέστησε εξ ολοκλήρου στο στούντιο – με τα ίδια σκηνικά, κοστούμια και κομπάρσους!

Όταν ανακάλυψα την ταινία αρκετούς μήνες αργότερα, είχα ξεχάσει ότι η σκηνή είχε γυριστεί στο στούντιο και έμεινα εντελώς έκπληκτος. Ομολογώ ότι ήμουν σκεπτικός τότε, αλλά αυτή τη φορά ο Λικ απέδειξε ότι ήταν μάγος.