Λώρη Λοϊζίδη, γιατί αποφάσισες να διασκευάσεις Ντίκενς με τα “Κάλαντα των Χριστουγέννων”;

Για αυτή την εορταστική περίοδο στα σινεμά, ο κύπριος ηθοποιός και σεναριογράφος Λώρης Λοϊζίδης θέλησε να βάλει μπροστά ένα πρότζεκτ που όσο απλό και ξεκάθαρο ακούγεται, άλλο τόσο φιλόδοξο είναι στην πραγματικότητα: Μια πιστή διασκευή ενός εκ των εμβληματικότερων ιστοριών όλων των εποχών, το “Christmas Carol” του Ντίκενς.

Μια ιστορία διαχρονική που διαπερνά τα σύνορα και τις χρονικές περιόδους, σε σενάριο του Λοϊζίδη και σκηνοθεσία Χρήστου Κανάκη, που φέρνει τον Ντίκενς σε ελληνικό φόντο – σε μια ταινία που εύκολα φανταζόμαστε σε μεγάλο rotation σε τηλεοράσεις και σχολεία στο μέλλον.

Η ταινία “Τα Κάλαντα Των Χριστουγέννων” μας ταξιδεύει στα ορεινά χωριά της Ηπείρου με ένα πλούσιο καστ (Γιάννης Μπέζος, Ορέστης Χαλκιάς, Γιούλικα Σκαφιδά, και άλλοι), με τον Λοϊζίδη να παίζει τον Λυκούργο – έναν μοναχικό και δύστροπο μεγιστάνα που αρνείται την παραμικρή πράξη καλοσύνης και ευεργεσίας στους γύρω του.

Αλλά αυτά τα Χριστούγεννα, θα δεχθεί την επίσκεψη τριών φαντασμάτων τα οποία θα τον βοηθήσουν να ανασύρει τη χαμένη του ανθρωπιά.

Καθώς η ταινία κυκλοφορεί τώρα στις αίθουσες από την Feelgood Entertainment, ο Λώρης Λοϊζίδης εξηγεί στο NEWS24/7 γιατί ήθελε να αναμετρηθεί με τον Ντίκενς, και τι είναι αυτό που λέει η ιστορία αυτή στον σημερινό μας κόσμο.

Τι σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις την ταινία “Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων”;

Η Χριστουγεννιάτικη αυτή ιστορία ήταν κάτι που με μάγευε από μικρό παιδί με τον ίδιο τρόπο που με συγκινεί μέχρι και τώρα. Σήμερα μάλιστα που κάποιες αξίες πάνε σιγά σιγά να χαθούν η επιστροφή σε πράγματα που μας ταρακουνάνε, θυμίζοντάς μας τις αξίες της ζωής έστω και για λίγο μοιάζει επιβεβλημένη. Η ταινία αυτή έχει ακριβώς αυτό. Τις αξίες που πρέπει να κουβαλάμε σαν άνθρωποι και την αγάπη που πρέπει να δίνουμε και να παίρνουμε. Αυτό συν το ότι πίστευα πάντα ότι πρέπει να γίνει μια εκδοχή της ταινίας πιο “δική” μας και σίγουρα με μια δική μου ματιά.

Το έργο του Ντίκενς έχει μεταφερθεί άπειρες φορές. Τι πιστεύεις ότι το κάνει τόσο διαχρονικό;

Τα “κλασικά” ιδανικά που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος στο dna του. Όσο και αν οι καιροί μας σπρώχνουν κατά διαστήματα σε άλλους δρόμους ο καθένας είτε λίγο είτε πολύ έχει μέσα του αγάπη, συμπόνια, δοτικότητα αλλά και προσμονή για τα Χριστούγεννα. Μέσα απ’ αυτό το έργο όλα αυτά ξαναξυπνάνε, γίνεται ξανά παιδί, μυρίζει τις μυρωδιές απ’ τα πρώτα οικογενειακά τραπέζια του και αισθάνεται και πάλι μια αόρατη αλλά ζεστή μαγική αγκαλιά.

Ποιο στοιχείο από το πρωτότυπο έργο του Ντίκενς θεώρησες απόλυτα αναγκαίο να διατηρηθεί στην ταινία; Και πώς επέλεξες να το εμπλουτίσεις με κάτι δικό σου;

Κράτησα σίγουρα την βασική δομή που την θεωρώ αριστουργηματική αλλά και την εποχή η οποία σε βοηθά να φτιάχνεις σίγουρα καλύτερες και πιο ρομαντικές θα έλεγα εικόνες. Μια απ’ τις δικές μου προσθήκες ήταν το στοιχείο της “υπόγειας κωμωδίας” η οποία ξεπηδάει που και που και σου δίνει μια διαφορετική νότα στην ταινία χωρίς όμως να φαίνεται ξένη. Επίσης μια άλλη εκδοχή με παραδοσιακά κάλαντα έχει ενταχθεί πολύ όμορφα και με μοντέρνο τρόπο στη μουσική μας. Υπάρχουν και άλλες καινοτομίες και δικές μας πινελιές στην ιστορία αλλά καλύτερα να τις δείτε παρά να σας τις πω νομίζω.

Ζούμε σε μια εποχή που οι ταξικές ανισότητες που απεικονίζει η ταινία παραμένουν εντονότατες και ολόκληροι πληθυσμοί αφήνονται στη μοίρα τους. Είσαι αισιόδοξος για την ανθρωπότητα;

Σε μια απ’ τις τελευταίες ατάκες της ταινίας ο κεντρικός ήρωας λέει … “μπορούν να γίνουν θαύματα ακόμα και σε μένα”. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την μάχη για το καλό. Ο καθένας μας απ’ τη θέση του μπορεί να προσθέσει ένα λιθαράκι σε αυτό τον αγώνα. Αυτό κάνει και η ταινία φυτεύοντας σε μικρούς αλλά και μεγάλους έναν θετικό σπόρο απ’ τη στιγμή που φεύγουν απ’ το σινεμά.

Πιστεύεις ότι ακόμα κι οι πιο ισχυροί και καταπιεστικοί έχουν μέσα τους αυτή τη σπίθα ανθρωπιάς που παρατηρούμε στην ιστορία του Ντίκενς;

Κανείς δεν γεννήθηκε μεγάλος και κακός. Κάτι τους άλλαξε. Πάντα μπορεί να γίνει και το αντίστροφο.

Έχει δοθεί μεγάλη φροντίδα στο αισθητικό και καλλιτεχνικό κομμάτι της παραγωγής. Ποιο ήταν το κλειδί για αυτό το αποτέλεσμα; Γιατί επιλέξατε να γυρίσετε στην Ήπειρο;

Θεωρώ ότι έγινε πάρα πολύ δουλειά πριν το γύρισμα σε όλα τα επίπεδα. Αυτό βοήθησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Επίσης είχαμε τον κατάλληλο επαγγελματία στο κάθε πόστο. Είδαμε πάρα πολλά μέρη σε όλη την Ελλάδα. Τα Ζαγοροχώρια μας έδωσαν αυτό που θέλαμε συνθέτοντας ένα ωραίο παζλ από διάφορα σημεία στα γύρο χωριά.

Γιατί θέλησες να ερμηνεύσεις τον κεντρικό χαρακτήρα; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Γράφοντας την ταινία σιγά σιγά δούλευε μέσα μου σιγά σιγά και ο χαρακτήρας που ήταν σχεδόν σε κάθε σκηνή. Είχα κάνει παράλληλα δηλαδή και την διαδικασία του ρόλου έτσι ήξερα ακριβώς και τι απαιτεί σε δουλειά. Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη για μένα κύριος λόγο της μόνιμης σχεδόν μεταμφίεσης για μεγάλο διάστημα, κουραστική γιατί απατούσε εκτός απ’ τις ώρες του γυρίσματος και πολλές ώρες στο μακιγιάζ, μαλλιά κλπ αλλά και ταυτόχρονα γοητευτικότατη!

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντήσατε, τόσο δημιουργικά, όσο και ερμηνευτικά;

Η πρόκληση γενικά στην ταινία ήταν να μην φαίνεται τίποτα “ψεύτικο” σε σχέση με την εποχή και την αλήθεια της. Από τα τοπία , τα ρούχα, τις φάτσες κλπ κλπ. Ερμηνευτικά εγώ ήθελα ο Λυκούργος να μην θυμίζει τίποτα από μένα. Όσοι με ξέρουν δηλαδή να μην με αναγνωρίζουν εύκολα και όσοι δεν με ξέρουν να νομίζουν ότι ο πρωταγωνιστής είναι πράγματι 80 χρόνων.

Έχεις παρελθόν στην κωμωδία. Υπήρχε κάτι στα γυρίσματα που σε έφερε πίσω σε αυτές τις μέρες; Γενικά πώς είδες αυτή τη μετάβαση σε ένα υλικό σαν αυτό;

Νομίζω ότι έτσι και αλλιώς η ταινία έχει το στοιχείο της κωμωδίας, μάλιστα της κωμωδίας που μου αρέσει. Που δεν είναι σε πρώτο επίπεδο και βγαίνει αβίαστα και χωρίς να εκβιάζει τον θεατή να γελάσει. Μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία να δουλεύεις σε διαφορετικές συνθήκες αλλά πάντα να μπορείς να εκφραστείς με διάφορους τρόπους.

Πώς επελέγη το καστ και πώς συνεργαστήκατε με τους ηθοποιούς-κλειδιά;

Για κάποιους ρόλους είχα ήδη στο μυαλό μου τους ηθοποιούς και για κάποιους άλλους δουλέψαμε με την παραγωγή και την casting director που έκανε επίσης φοβερή δουλειά για να κουμπώσει όλο το καστ. Ο κάθε ηθοποιός μπαίνοντας σε μια καινούρια δουλειά έχει πάντα αγωνίες και ανασφάλειες. Βλέποντας όμως ότι το κείμενο πατάει καλά και η παραγωγή δουλεύει σωστά αρχίζεις να νιώθεις ασφάλεια και οι σχέσης και η δουλειά κυλούν πολύ όμορφα και δημιουργικά. Έτσι έγινε και με εμάς.

Τι μπορεί να μας θυμίσει η ιστορία των “Καλάντων” σήμερα; Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα ήθελες η ταινία να αφήσει στο κοινό;

Η ταινία σίγουρα θα μας θυμίσει την ουσία της ζωής. Τι πραγματικά πρέπει να πράξουμε σαν άνθρωποι στην προσωρινή για όλους μας παρουσία μας σε αυτή την γη. Όλα αυτά όμως δοσμένα σε εμάς όχι διδακτικά αλλά με ένα ποικίλο και ψυχαγωγικό τρόπο. Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η ταινία να γίνει η συνήθεια μας για τα επόμενα πολλά Χριστούγεννα.

Σκέφτεσαι να συνεχίσεις με ανάλογες παραγωγές στο μέλλον; Αν μπορούσες να προσαρμόσεις οποιοδήποτε κλασικό έργο σε ταινία, ποιο θα ήταν και γιατί;

Θα συνεχίσω με παραγωγές τέτοιας εμβέλειας, ναι. Δεν ξέρω τώρα ακριβώς ποια θα είναι η επόμενη αλλά έχω στο μυαλό και καινούριες ιστορίες δικές μου αλλά και πολύ γνωστές που μπορούν να γίνουν και πάλι μια πολύ όμορφη προσαρμογή. Θα τα ξαναπούμε σύντομα νομίζω…