Νέες ταινίες: Άιφελ και μια ιστορία ενηλικίωσης σε ένα ανέμπνευστο σύνολο κυκλοφοριών

Νέες ταινίες: Άιφελ και μια ιστορία ενηλικίωσης σε ένα ανέμπνευστο σύνολο κυκλοφοριών

Κάθε Πέμπτη ο Θοδωρής Δημητρόπουλος βλέπει και σχολιάζει τις νέες ταινίες στις αίθουσες.

Η πιο άνευρη συλλογή νέων κυκλοφοριών ανοίγει αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες δίνοντας και το στίγμα για το τι θα ακολουθήσει τον Αύγουστο, μέχρι τουλάχιστον η κυκλοφορία του “Ούτε Καν” του Τζόρνταν Πιλ να δώσει το έναυσμα της επιστροφής στις 25 Αυγούστου.

Ως τότε οι επιλογές θα κινούνται ανάμεσα στην όποια επανέκδοση καταφέρει να κάνει γκελ με το κοινό (όπως ας πούμε συνέβη με τη “Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων” την περασμένη εβδομάδα) και στα ντε φάκτο σουξέ της περιόδου, που θα καταφέρνουν να τραβούν κόσμο -και- στα θερινά, όπως το “Top Gun: Maverick” το “Elvis” ή το “Τέλειο Αφεντικό”(!).

Από τις νέες κυκλοφορίες δεν ξεχωρίζει κάτι ιδιαίτερο, μιας και τελείωσαν και οι περσινές οσκαρικές ταινίες που είχαν μείνει στα ράφια της διανομής, όπως η “Χαμένη Κόρη” ή το “Χειρότερος Άνθρωπος του Κόσμου”. Μόνη πιθανή εξαίρεση ίσως να είναι το “Bullet Train” με τον Μπραντ Πιτ που κυκλοφορεί την ερχόμενη εβδομάδα (δεν το έχουμε δει ακόμη), ως τότε οι νέες επιλογές είναι οι παρακάτω.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Άιφελ (Eiffel)

2 / 5

Ναι, ο Άιφελ, ο γνωστός. Το γαλλικό σινεμά επιχειρεί τη δική του χολιγουντιανιά, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του Γουστάβου Άιφελ (Ρομέν Ντιρίς) υπό μορφή ρομαντζάδας υπερθεάματος. Η ταινία εστιάζει στην κατασκευή του εμβληματικού μνημείου αλλά και στην αισθηματική πλευρά της ζωής του, με μια γυναίκα από το παρελθόν του που εμφανίζεται ξανά την κατάλληλη στιγμή (η Έμμα Μάκι του “Sex Education”).

Οι μεταβάσεις ανάμεσα στις δύο όψεις του Άιφελ είναι χοντροκομμένες και το φιλμ δεν κάνει κανένα κόπο προκειμένου να ξεφύγει από την παγίδα του σχηματικού. Κάθε δραματουργικό μηχανισμό τον έχουμε ξαναδεί (και απείρως καλύτερα) σε χολιγουντιανά προϊόντα, αλλά λίγο η δύναμη της συγκεκριμένης ιστορίας, λίγο οι ηθοποιοί, λίγο το αξιοπρεπές στήσιμο, η ταινία σίγουρα θα αποτελέσει μια από τις λιγότερο κακές επιλογές για θερινό αυτό το διάστημα.

Τελευταίο Καλοκαίρι (Murina)

2.5 / 5

Σε μια κροατική ακτή, ένας παλιός φίλος μιας οικογένειας πρόκειται να φτάσει για να κάνει διακοπές μαζί τους. Η άφιξή του θα πυροδοτήσει μια σειρά από (σιωπηλά) εκρηκτικές αλλαγές, ειδικά στη συμπεριφορά της έφηβης κόρης η οποία απομακρύνεται από τον πατέρα της και ακολουθεί τον εντυπωσιακό ξένο. Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης όπου τα πάντα παρουσιάζονται με έναν βουβό, εσωτερικό τρόπο σε επίπεδο ψυχολογίας και ψυχοσύνθεσης, δίχως αυτή η προσέγγιση να αναδεικνύεται σε επίπεδο εικόνας: Εκεί, η κάμερα κάνει την κοπέλα κέντρο ενός κάποιου κόσμου και υπογραμμίζει έτσι τον τρόπο με τον οποίο αποκτά μια πιο στιβαρή συναίσθηση του εαυτού και του σώματός της, την ώρα που υπάρχει, κινείται, μεγαλώνει, θυμώνει, ωριμάζει, σε ένα στρυφνά πατριαρχικό περιβάλλον.

Εν τέλει οι διάφορες ιδέες του φιλμ μένουν στο ξετύλιγμα, όμως αρκούσαν για να βραβευτεί η Αντονέλα Αλαμάτ Κουσιγιάνοβιτς με την Χρυσή Κάμερα στις Κάννες, το βραβείο που απονέμεται στο καλύτερο ντεμπούτο της εκάστοτε διοργάνωσης.

Η Πανσιόν (Retirement Home / Maison de retraite)

2 / 5

Νεαρός άντρας που δεν αντέχει με τίποτα να συνεννοείται με ηλικιωμένους, καταδικάζεται σε εργασία σε έναν οίκο ευγηρίας. Εκεί, οι φευγάτοι ηλικιωμένοι αφού αρχικά του κάνουν τη ζωή δύσκολη, στη συνέχεια θα έρθουν κοντά και μαζί θα αρχίσουν να βάζουν μπροστά ένα τολμηρό σχέδιο. Από την κατηγορία των εντελώς αδιάφορων γαλλικών κομεντί για θερινό σινεμά, ετούτη τουλάχιστον είναι αξιοπρεπής, αν και χωρίς κάτι το ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο. Ακόμα κι ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ σε ένα ρόλο που θεωρητικά θα του άφηνε περιθώρια να δώσει το κάτι παραπάνω, μοιάζει περίεργα παροπλισμένος.

Αμίρα (Amira)

2 / 5

Μια έφηβη παλαιστίνια έχει για ήρωα τον φυλακισμένο πατέρα της μέχρι που αποκαλύπτεται πως εκείνος είναι στείρος, άρα η Αμίρα δε θα μπορούσε ποτέ να έχει συλληφθεί με το δικό του σπέρμα. Ο κόσμος της τότε αναποδογυρίζει, όμως αλλάζει στα αλήθεια αυτό το γεγονός τα όλα όσα εκείνος σήμαινε τόσα χρόνια για την ίδια μεγαλώνοντας; Ικανά κατασκευασμένο μελόδραμα, από τον σκηνοθέτη του (πιο βαρετού, πάντως) “Moon Knight” της Disney.

Κυκλοφορούν ακόμα

Μυστικός Πράκτορας OSS 117: Από την Αφρική με Αγάπη: O πράκτορας OSS 117 του Ζαν Ντιζαρντέν ταξιδεύει στην Αφρική για τη νέα του περιπέτεια, αυτή τη φορά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νικολά Μπεντός (“Ραντεβού στο Μπελ Επόκ”).

Στα Άκρα: Ένας οδηγός μετρό αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός άντρα που αποπειράται να αυτοκτονήσει, τον γιο του από τον οποίο είναι χρόνια σε απόσταση. Ισπανικό θρίλερ με τον Αντόνιο ντε λα Τόρε (“Ο Έκπτωτος”).

Σε επανέκδοση

Ανατολικά της Εδέμ (East of Eden)

4 / 5

Όταν ένας ιδιότροπος γιος προσπαθεί να κερδίζει την αφοσίωση του θρήσκου πατέρα του απέναντι στον πιο αγαπημένη αδερφό του, θέτει σε κίνηση μια σύγχρονη επαναδιατύπωση της ιστορίας του Κάιν και του Άβελ. Ο Ελία Καζάν διασκευάζει Στάινμπεκ με τον Τζέιμς Ντιν στον πρώτο του μεγάλο ρόλο, για τον οποίο προτάθηκε για (μετά θάνατον) Όσκαρ. Με φόντο τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια οικογενειακή τραγωδία γενεών ξετυλίγεται σε ένα απεκτρωμένο σκηνικό αμερικάνικης εικονογραφίας, συνδέοντας παθιασμένα το προσωπικό με το παγκόσμιο. Από τις κλασικότερες ταινίες των αμερικάνικων ‘50s.

Το Μουσικό Δωμάτιο (The Music Room / Jalsaghar)

4 / 5

Ένας πλούσιος γαιοκτήμονας με πάθος τη μουσική, ξοδεύει ασύστολα την περιουσία του σε κονσέρτα που πραγματοποιούνται στο εντυπωσιακό του μουσικό δωμάτιο. Όμως η πτώση έρχεται αργά και βασανιστικά καθώς νιώθει να απειλείται από τον νεόπλουτο γείτονά του και, στην πραγματικότητα, από τον νέο κόσμο που ανατέλλει αφήνοντας τον ίδιο πίσω. Μια ελεγειακή σπουδή πάνω στη νομοτέλεια του νέου, στην αγωνία του να παρατηρείς την σταδιακή αντικατάσταση ηθών, συνηθειών και ανθρώπων, και στο πέρασμα της Ιστορίας και στα αντικείμενα (και τους ανθρώπους) που αφήνει πίσω, περίπου ως σουβενίρ.

Δολοφόνος για Γέλια: Άλλη μια μάχη του παλιού με το νέο αλλά σε πολύ πιο κωμικό τόνο. Ο Πίτερ Σέλερς πρωταγωνιστεί σε κωμωδία του Τσαρλς Κράιτον (“Ένα Ψάρι που το Λέγανε Γουάντα”) για έναν άντρα που αποφασίζει σκοτώσει μια γυναίκα η οποία θέλει να εκσυγχρονίσει μια βιοτεχνία ρούχων.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα