Ντέιβιντ Λιντς: Ένα συλλογικό βιβλίο για όλο το έργο του μεγάλου σκηνοθέτη

Από τους βιομηχανικούς εφιάλτες και τους απόκοσμους ήχους του “Eraserhead” μέχρι τα ψηφιακά όνειρα του ακατηγοριοποίητου “Twin Peaks: The Return”, ο Ντέιβιντ Λιντς δημιούργησε ένα απολύτως εμβληματικό σύνολο έργου που δέθηκε στη συνείδηση των θεατών με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει και με ένα όνειρο που δε μπορείς ποτέ να ξεπεράσεις – ακόμα κι αν δε μπορείς ακριβώς να το θυμηθείς.

Το πειραγμένο παραμυθένιο ρομάντζο του “Wild at Heart‘, η κατά Λιντς αντισυμβατική “Straight Story”, το εμβληματικό “Blue Velvet”, ο οσκαρικός “Άνθρωπος Ελέφαντας”, ο κατά κοινή παραδοχή εκ των κορυφαίων ταινιών του 21ου αιώνα “Mulholland Drive”… το έργο του Λιντς είναι γεμάτο μοναδικά αριστουργήματα που δεν μπορείς ποτέ με ευκολία ή με απόλυτο τρόπο να ξεκινήσεις να τα αποκωδικοποιείς.

Ένας συλλογικός τόμος, σε επιμέλεια του κινηματογραφικού σάιτ CineDogs, έρχεται να ρίξει φως στις γωνίες και τα μυστήρια του λιντσεϊκού σύμπαντος, με δεκάδες κείμενα από διαφορετικούς συντάκτες που εξερευνούν το σύνολο του έργου του Λιντς. Οι ήχοι, τα όνειρα, η μουσική, η γλώσσα, οι εφιάλτες, τα ουρλιαχτά. Με δεκάδες σελίδες αφιερωμένες στην κάθε ταινία (και σειρά) και ό,τι προκύπτει ως επέκταση αυτών, αυτός είναι ένας τόμος-must για τους θεατές που αγάπησαν τον Ντέιβιντ Λιντς.

Όπως αναφέρει το Cine Dogs:

«Είκοσι μήνες ασταμάτητης ενασχόλησης. Με αδιανόητη ανυπομονησία για το τελικό αποτέλεσμα. Με απερίγραπτη ευγνωμοσύνη για όλους τους τόσο ταλαντούχους ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας για ένα αγαπησιάρικο βιβλίο με σχεδόν 30 κείμενα ανάλυσης για τον πλανήτη David Lynch. Ώσπου, ξάφνου, το όλο εγχείρημα θα αποκτούσε μια απόκοσμη χροιά, σαν διαχείριση ενός απρόσκλητου πένθους.

Σε ευχαριστούμε για τις βόλτες στο ανοίκειο πίσω από πορφυρές κουρτίνες. Για τις ανατριχιαστικές μελωδίες χωρίς μπάντα στο κλαμπ της σιωπής. Για τα φιδίσια σακάκια που συμβολίζουν την προσωπική ελευθερία. Για τα κομμένα αυτιά σε φιλήσυχα παρτέρια που διασαλεύουν κάθε απατηλή ασφάλεια. Για τις κυρίες που κρύβονται στα καλοριφέρ και τα τερατόμορφα βρέφη. Για τους γιγαντόσωμους λαγούς που προκαλούν τα πιο ανεξήγητα ρίγη στη ρουτίνα του καθιστικού. Για τις υπνωτιστικές κίτρινες γραμμές των νυχτερινών διαδρομών σε μια ατελείωτη λεωφόρο προς το πουθενά. Για τις έναστρες νύχτες που σκεπάζουν στοργικά την απέραντη ευθεία.

Mr. Lynch, εμείς θα τα ξαναπούμε σίγουρα, δεν χωρά καμία αμφιβολία. Ίσως σε 25 χρόνια. Ίσως στα όνειρα. Ίσως στα αστέρια».