Ο Τραμπ θέλει να επαναφέρει την ανδροκρατούμενη εποχή με όχημα το Rush Hour

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έκρυψε ποτέ ότι έχει ζητήματα – και πολλές φορές και… απωθημένα – με τα μέσα ενημέρωσης. Εδώ και χρόνια καυχιέται ότι «τερμάτισε» καριέρες δημοσιογράφων και κωμικών, με πιο πρόσφατους στόχους του τον Στίβεν Κόλμπερτ και τον Τζίμι Φάλον. Και τώρα, στο CNN επικρατεί μια βαθιά ανησυχία: Αν η Warner Bros Discovery (σ.σ.: το CNN είναι θυγατρική της WBD) περάσει στα χέρια της Paramount, ο φίλος του Τραμπ, Λάρι Έλισον, μπορεί να απομακρύνει δύο από τα πιο αναγνωρίσιμα γυναικεία πρόσωπα του δικτύου, την Έριν Μπάρνετ και τη Μπριάννα Κίλεαρ. Και οι δυο τους έχουν κριθεί ως επικριτικές απέναντι στις πολιτικές επιλογές του Αμερικανού προέδρου.

Όπως αποκαλύπτει το Semafor, ο Αμερικανός πρόεδρος φέρεται να “πίεσε προσωπικά” τον Έλισον, CEO της Oracle, να δώσει το “πράσινο φως” για να γυριστεί η ταινία “Rush Hour 4” (Αλεξίσφαιροι Ντετέκτιβ 4), sequel της γνωστής κινηματογραφικής buddy cop σειράς με τους Τσάκι Τσαν και Κρις Τάκερ. Μετά την πρόσφατη συγχώνευση της Skydance με την Paramount, ο Έλισον έχει αποκτήσει σημαίνονται ρόλο στις αποφάσεις της Paramount Global.

Το ενδιαφέρον του Τραμπ εντάσσεται σε μια ευρύτερη επιθυμία του να επιστρέψουν οι εκρηκτικές action-comedy ταινίες των ’80s και ’90s. Και το Rush Hour είναι χαρακτηριστικό δείγμα του genre αυτού. Η σειρά υπήρξε τεράστια επιτυχία από το 1998 έως το 2007, αλλά σαν να τελείωσε εκεί…

Μια πιθανή αναβίωσή της, όμως, είναι περίπλοκη: Οι τρεις ταινίες είχαν σκηνοθετηθεί από τον Μπρετ Ράτνερ, τον οποίο η Warner Bros. απομάκρυνε το 2017 μετά από κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση. Παρ’ όλα αυτά, ο Ράτνερ επανεμφανίστηκε σε φιλο-Trump κύκλους, σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ για τη Μελάνια, το οποίο η Amazon φέρεται να αγόρασε έναντι 40 εκατ. δολαρίων. Επιπλέον, ο Άρθουρ Μ. Σαρκισιάν, παραγωγός των ταινιών Rush Hour, έχει επίσης εμπλακεί σε φιλικά προς τον Τραμπ projects, όπως την ταινία “The Man You Don’t Know” που έκανε πρεμιέρα στο Μαρ-α-Λάγκο.

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει καμία επίσημη ένδειξη ότι Paramount ή Warner Bros. Discovery (στην οποία ανήκει και η New Line Cinema), θα προχωρήσουν σε sequel του Rush Hour. Και οι δύο εταιρείες αρνήθηκαν να σχολιάσουν, ερωτηθείσες από το Semafor.

Γιατί δεν είναι αθώες οι ταινίες Buddy Cop

Το “ζουμί” ωστόσο της εν λόγω είδησης είναι η στρατηγική και καθόλου αφελής επιλογής της ταινίας που φέρεται ο Τραμπ να θέλει να γυριστεί: Αφενός θα στηρίξει φίλους του στη βιομηχανία του κινηματογράφου, αφετέρου και κυριότερα ωστόσο η σειρά “Rush Hour” και το είδος της (buddy cop κωμωδία δράσης) συνδέονται με τη ματσίλα της δεκαετίας του ’80 και ’90, που ο Τραμπ δείνχει ότι θέλει να αναβιώσει πολιτισμικά και κινηματογραφικά…

• Δεν είναι τυχαίο ότι οι ταινίες buddy cop έχουν πολύ συγκεκριμένα μοτίβα: συνεργασία αντρών, αστεία μέσω επιθετικότητας, χρήση βίας ως εργαλείο λύσης, “αναγνώριση” της φιλίας τους μέσα από δύσκολες καταστάσεις.
• Αυτά τα μοτίβα δυναμιτίζουν παραδοσιακές έννοιες αρρενωπότητας: Η ανδρική φιλία εκφράζεται μέσα από δράση, σύγκρουση και εξωτερική “σκληρότητα”.
• Μέσα από την κανονικοποίηση αυτών των μοτίβων, υπάρχει κίνδυνος – όπως αναφέρουν σχετικές ακαδημαϊκές μελέτες – να ενισχύεται μια “παλιά σχολή” αρρενωπότητας που δεν αφήνει πολύ χώρο για διαφορετικά είδη ανδρικής συμπεριφοράς (π.χ. εκδήλωση συναισθημάτων, ευαλωτότητα, αδυναμία κ.ά.).

Όπως αναφέρει ο Ρίτσαρντ Σπαρκς στο άρθρο του με τίτλο «Αρρενωπότητα και Ηρωισμός στο Χόλιγουντ των Μπλοκμπάστερ» που δημοσιεύτηκε στο Βρετανικό Περιοδικό Εγκληματολογίας: «Μερικές από τις πιο έντονες επαναβεβαιώσεις της “τραχιάς αρρενωπότητας” σε πρόσφατες ταινίες με πρωταγωνιστές όπως οι Σβαρτσενέγκερ και Σταλόνε έρχονται ως αντίδραση στις αβεβαιότητες γύρω από τις σύγχρονες αντιλήψεις της αρρενωπότητας. Οι ταινίες αυτές αναδεικνύουν και τιμούν τον άνδρα που υποφέρει, αγωνίζεται και νικά, ενσαρκώνοντας μια παραδοσιακή ηρωική μορφή ανδρισμού.»

«Ο κινηματογράφος, μέσα από την προβολή των δοκιμασιών και των επιτευγμάτων των αντρών πρωταγωνιστών, ενισχύει και διατηρεί διαχρονικές ευαισθησίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τις αρετές που θεωρούνται καθοριστικές για την έννοια του “άντρα”» προσθέτει.

«Στις ταινίες τύπου “buddy cop”, η έμφαση στη συνεργασία δύο αντρών πρωταγωνιστών και στην αντιμετώπιση επικίνδυνων καταστάσεων με σωματική δύναμη και επιθετικότητα ενισχύει την εικόνα μιας παραδοσιακής, ανδροκρατούμενης ηρωικής μορφής. Μέσα από την κωμωδία, τη δράση και τη βία, οι ταινίες αυτές επιβεβαιώνουν τα στερεότυπα της “τραχιάς αρρενωπότητας” που ο κινηματογράφος τιμά εδώ και δεκαετίες» τονίζει ο Σπαρκς.