“Το Μονοπάτι του Αλατιού”: Τζίλιαν Άντερσον και Τζέισον Άιζακς μιλούν για τη διασκευή του μπεστ σέλερ

Αγαπητό μπεστ σέλερ σε όλο τον πλανήτη (κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος), το “Μονοπάτι του Αλατιού” μεταφέρεται τώρα και στο σινεμά, όπου κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από την TFG.

Ένα μείγμα αυτοβιογραφίας και ταξιδιωτικού χρονικού, το “Μονοπάτι του Αλατιού” έγινε αμέσως μπεστ σέλερ όταν εκδόθηκε το 2018. Γράφτηκε από τη Ρέινορ Γουίν και είναι ένα πολύ προσωπικό έργο που καταγράφει την περίοδο που η ίδια και ο σύζυγός της Μοθ έχασαν το σπίτι τους λόγω οικονομικών δυσκολιών, την ίδια στιγμή που σε αυτόν διαγνώστηκε κορτικοβασική εκφύλιση (CBD), μια μορφή άνοιας που συνεπάγεται απώλεια των γνωστικών λειτουργιών.

Με τη ζωή τους να έχει καταστραφεί και χωρίς σχεδόν καθόλου χρήματα, αποφάσισαν να περπατήσουν το Μονοπάτι του Αλατιού, μια πεζοπορία 630 μιλίων κατά μήκος της όμορφης αλλά άγριας ακτογραμμής της Κορνουάλης, του Ντέβον και του Ντόρσετ. Παίρνουν αυτή την τολμηρή απόφαση πιστεύοντας ότι μέσα στη φύση θα βρουν παρηγοριά και ένα αίσθημα αποδοχής. Με ελάχιστους πόρους, μόνο μια σκηνή και τα απολύτως απαραίτητα, κάθε τους βήμα είναι μία απόδειξη της δύναμης και της αποφασιστικότητάς τους.

Σε σκηνοθεσία της Μαριάν Έλιοτ, της βραβευμένης με Tony θεατρικής σκηνοθέτιδας που κάνει εδώ το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο, η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου έχει για πρωταγωνιστές δύο εξαιρετικούς και πολύ αγαπητούς ηθοποιούς: Την Τζίλιαν Άντερσον και τον Τζέισον Άιζακς (πρόσφατα στο “White Lotus”).

Μια συγκινητική, βαθιά ανθρώπινη ιστορία αγάπης, βρίσκει το δρόμο από το χαρτί στην οθόνη. Και, σε αυτό το Q&A που εξασφάλισε το News24/7, οι δύο ηθοποιοί μιλούν για την εμπειρία τους και για το τι σημαίνει για αυτούς το βιβλίο.

Μετάφραση-επιμέλεια: Θοδωρής Δημητρόπουλος

Γνωρίζατε εκ των προτέρων την ιστορία του “Μονοπατιού του Αλατιού”;

Τζίλιαν Άντερσον: Είχα ακούσει το audiobook της Ρέι. Αυτή έκανε τη φωνή, την ανάγνωση του audiobook. Και νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνετε και από την ταινία. Είναι πραγματική ποιήτρια. Και έτσι ήταν μεγάλη χαρά να την ακούω. Οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει το βιβλίο έχουν επίσης αυτή την εμπειρία. Και επίσης η ιστορία είναι τόσο βαθιά από πολλές απόψεις.

Τζέισον Άιζακς: Πήρα και εγώ το audiobook και άκουσα την Ρέι να το αφηγείται, κάτι που ήταν έξυπνη κίνηση εκ των υστέρων… γιατί μαθαίνεις πραγματικά πολλά όταν ακούς κάποιον. Δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός και ένιωσα ότι την γνώρισα αρκετά καλά ακούγοντάς την, κατάλαβα κάτι για αυτήν και μετά κατάλαβα το πλαίσιο του βιβλίου. Δεν γράφτηκε ως βιβλίο. Γράφτηκε ως ερωτική επιστολή προς τον Μοθ, ένα απομνημονεύμα για τα 50ά του γενέθλια, επειδή η μνήμη του άρχιζε να φθίνει ξανά, επειδή δεν περπατούσαν πια. Πήγαινε να μελετήσει και ξεχνούσε το περπάτημα που έκαναν, ξεχνούσε πώς τελείωσε. Και έτσι αποφάσισε να το γράψει, επειδή ήταν σπαρακτικό το γεγονός ότι ξεχνούσε.

Είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο στο The Big Issue για το ότι ήταν άστεγοι. Η κόρη της λέει: «Είναι πολύ καλό. Πρέπει να το στείλεις σε έναν εκδότη». Και τότε βρήκε έναν ατζέντη από αυτό. Δεν έγραφε ένα μυθιστόρημα όταν το έγραψε αυτό. Έγραφε ένα δώρο γενεθλίων για τον Μοθ. Οπότε δεν το ήξερα. Το άκουσα. Πήγα να τη συναντήσω και μετά ήμουν εντελώς μέσα.

Για να τον παίξω, συνήθως δεν προσπαθώ και δεν θέλω τίποτα. Αν μου προσφερθούν ρόλοι, σκέφτομαι: «Ω, ωραία. Θα ήθελα να το κάνω». Αλλά αυτόν τον ήθελα πραγματικά. Και έτσι κοίταξα φωτογραφίες του. Φορούσε πάντα ένα μικρό κασκόλ στο λαιμό του. Έτσι, φόρεσα ένα όταν πήγα να φάω με τη Μαριάν [Έλιοτ, σκηνοθέτη], ελπίζοντας ότι θα σκεφτόταν: «Θεέ μου, δεν έχει ιδέα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ντυμένος σαν τον Μοθ!». Υποσυνείδητα, πέτυχε, και μου πρόσφερε τη δουλειά!

Σου ήταν χρήσιμο, Τζίλιαν, να συναντήσεις την Ρέι;

Τζίλιαν Άντερσον: Ναι, αν και ένιωσα ότι το βιβλίο μας έλεγε όλα όσα χρειαζόμασταν να ξέρουμε. Ένιωσα ότι, για μένα, όσον αφορά την εμπειρία της από το ταξίδι τους, ήταν σαν να τα είχα όλα εκεί, και επειδή άκουγα και τη φωνή του ατόμου που το έγραψε, ένιωσα ότι κατά κάποιον τρόπο απορροφούσα και τον άνθρωπο. Έτσι, είχα μερικές ερωτήσεις και με ενδιέφερε ο τρόπος συμπεριφοράς και λίγο περισσότερο η προσωπικότητα, αλλά ένιωσα ότι πήρα πολλά από το audiobook.

Ήταν μια συναισθηματική εμπειρία η δημιουργία της ταινίας;

Τζίλιαν Άντερσον: Πρώτον, κατά τη διαδικασία της δημιουργίας της ταινίας… από την εμπειρία μου, πιθανώς βάζεις τον εαυτό σου ψυχολογικά στη θέση των ανθρώπων που απεικονίζεις μερικές φορές και έτσι ένιωσα ότι ήταν πολύ σημαντικό, νομίζω, όταν το κάναμε. Και φυσικά, όταν αρχίζεις να ερευνάς… όχι μόνο ότι βρισκόμαστε σε μια όμορφη βόλτα στη νότια ακτή, αλλά ότι βρισκόμαστε εδώ λόγω των περιστάσεων, αυτό σε επηρεάζει. Πραγματικά.

Και νομίζω ότι επηρεάστηκε όλο το συνεργείο. Νομίζω ότι όλοι αισθανθήκαμε απίστευτα τυχεροί που δουλεύαμε, απίστευτα ευγνώμονες που δουλεύαμε σε αυτό το συγκεκριμένο έργο και σε αυτό το όμορφο περιβάλλον, αλλά αισθανόμασταν ότι εξυπηρετούσαμε έναν σκοπό κατά κάποιον τρόπο. Είναι μια σημαντική ιστορία που πρέπει να βγει στη δημοσιότητα και νομίζω ότι όλοι όσοι δούλευαν σε αυτήν αισθάνθηκαν προνομιούχοι που συμμετείχαν σε αυτήν. Και έτσι υπάρχει πολύ συναίσθημα σε αυτό.

Ήταν ένα από αυτά τα έργα που σε κάνουν να σκεφτείς τη δική σου υγεία, το γήρας; Αντλείς έμπνευση από τέτοια πράγματα όταν παίζεις κάποια σαν τη Ρέι;

Τζίλιαν Άντερσον: Όταν βγήκε το βιβλίο, ήταν προφανώς μπεστ σέλερ λόγω της ιστορίας και της ομορφιάς της γραφής της. Αλλά ήταν επίσης τόσο δημοφιλές, νομίζω, επειδή τόσοι πολλοί άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με την αβεβαιότητα, και ο κόσμος είναι πολύ πιο αβέβαιος σήμερα από ό,τι ήταν τότε, δουλεύοντας σκληρά για να κάνεις σχέδια από τη μια μέρα στην άλλη και να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου και να βάλεις στην άκρη κάποια χρήματα, ή ίσως να μην μπορείς καν να το κάνεις αυτό, αλλά απλά να μπορείς να πληρώσεις το νοίκι και με τις αυξανόμενες αλλαγές και την αβεβαιότητα που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο…

Από τη μία πλευρά, νιώθουμε ότι μπορεί να βρεθούμε σε πόλεμο ανά πάσα στιγμή, ότι μπορεί να συμβεί μια Αποκάλυψη ανά πάσα στιγμή, ότι μπορεί να ξεσπάσει μια άλλη πανδημία ανά πάσα στιγμή, ότι μπορεί να χάσουμε το σπίτι μας. Είναι μια ακόμη πιο επίκαιρη ιστορία επιμονής, ανθεκτικότητας, αντοχής, αγάπης και εστίασης σε αυτό που τελικά, νομίζω, είχε πραγματικά σημασία για αυτούς, που ήταν ο ένας ο άλλος και η σύνδεσή τους και η ομορφιά της σχέσης τους και η αλληλοϋποστήριξη και το πόσο ευγνώμονες ήταν που βρήκαν ο ένας τον άλλον.

Είσαι και εσύ λάτρης των περιπάτων;

Τζίλιαν Άντερσον: Δεν μου αρέσει πολύ το περπάτημα. Με ενέπνευσε. Το έχω κάνει από τότε; Όχι, επειδή δούλευα και έκανα προώθηση για αυτό το έργο. Αλλά σκοπεύω να το κάνω και το περιμένω με ανυπομονησία.

Τζέισον Άιζακς: Είμαι τύπος που μου αρέσει η ύπαιθρος, αλλά μου αρέσουν και οι δραστηριότητες που ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Μου αρέσει η καταρρίχηση ή η αναρρίχηση, το canyoning και τέτοια. Μου αρέσει το σκι. Μου αρέσει να πηδάω από αεροπλάνα, αλλά δεν μου αρέσει να κοιτάζω ένα μέρος που δεν είναι πολύ μακριά και να σκέφτομαι ότι θα μου πάρει 12 ώρες για να φτάσω εκεί με τα πόδια. Με τρελαίνει. Γι’ αυτό προτιμώ τις ακραίες δραστηριότητες, για παράδειγμα, που σε κάνουν να ιδρώνεις. Νομίζεις ότι δεν μπορείς να φτάσεις στην κορυφή. Ότι θα γλιστρήσεις κατά την κατάβαση. Μου αρέσει η προσομοίωση.

Τώρα που βγαίνει το “Μονοπάτι του Αλατιού”, θα είστε και οι δύο υπεύθυνοι για την τουριστική εισροή σε αυτό το μονοπάτι;

Τζέισον Άιζακς: Έχει ήδη συμβεί. Συναντούσαμε συνεχώς ανθρώπους που έκαναν την πεζοπορία. Αν όχι και τα 630 μίλια, τότε μεγάλα τμήματα της, λόγω του βιβλίου. Και μας ρωτούσαν: «Τι κάνετε;» Γυρίζουμε την ταινία “Το Μονοπάτι του Αλατιού”! Και ενθουσιάζονταν πολύ. Οπότε υπάρχει αρκετός χώρος για όλους. Δεν θα γεμίσει από κόσμο. Είναι 630 μίλια!

Τι καθορίζει τις επαγγελματικές σας επιλογές τώρα;

Τζίλιαν Άντερσον: Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ανταποκριθώ στο σενάριο και να νιώσω μια σύνδεση με τον χαρακτήρα. Να νιώσω ότι μπορώ πραγματικά να υποδυθώ τον χαρακτήρα. Μερικές φορές διαβάζω σενάρια και μου αρέσουν πολύ, αλλά νομίζω ότι δεν είμαι η κατάλληλη για τον ρόλο, ή μερικές φορές έχω κάνει προτάσεις για το ποιος θα ήταν ο κατάλληλος! Στην πραγματικότητα, το έκανα αυτό χθες!

Οπότε, μερικές φορές νιώθω ότι δεν είναι για μένα, αλλά μου αρέσουν οι προκλήσεις, οπότε είναι πιο πιθανό να με ενδιαφέρει κάτι που μου φαίνεται σαν μια σωστή πρόκληση ή κάτι που δεν έχω κάνει πριν. Και η συνεργασία με καλούς ανθρώπους, με ενδιαφέροντες και ταλαντούχους σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές, πάντα, όπως διαπιστώνω, καταλήγει να είναι πιο πιθανό να δει το φως της ημέρας.

Τζέισον Άιζακς: Για μένα, δεν υπάρχει κάποιο μοτίβο. Ποτέ δεν έχει σημασία ποιος συμμετέχει, αν θα βγει στην αγορά ή αν έχει προϋπολογισμό για προώθηση. Δυστυχώς, πολύ σπάνια έχει σημασία πόσα θα πληρωθώ ή ποια είναι η τοποθεσία. Μου φαίνεται πραγματικά καλό; Είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει;

Φυσικά, οι άνθρωποι σου ζητούν να επαναλάβεις τον εαυτό σου. Γιατί να μην το κάνεις; Υπάρχουν προκαθορισμένες επιλογές στις οποίες καταφεύγεις. Αλλά ό,τι και αν είναι αυτό που επιλέγω, αποφεύγω αυτά τα σενάρια και προσπαθώ να κάνω κάτι ελαφρώς διαφορετικό. Σε κάποιο σημείο, μάλλον θα έπρεπε να… ή απλά να σταματήσω και να επαναλάβω τον εαυτό μου για ένα μεγαλύτερο τσεκ από αυτό που είχα τελευταία, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα!