Φεστιβάλ Καννών: Επιστολή καταδίκης της γενοκτονίας στη Γάζα – Συνυπογράφουν Γαβράς, Λάνθιμος

Πάνω από 350 ηθοποιοί, σκηνοθέτες και παραγωγοί διεθνούς βεληνεκούς, υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή, την οποία και δημοσίευσαν την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ Καννών, καταδικάζοντας τη δολοφονία της 25χρονης Παλαιστίνιας φωτορεπόρτερ και πρωταγωνίστριας του ντοκιμαντέρ “Put Your Soul on Your Hand and Walk”, Φάτμα Χασούνα.

Η Χασούνα σκοτώθηκε μαζί με 10 συγγενείς της σε αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ στο σπίτι της στη Γάζα τον περασμένο μήνα, μια ημέρα μετά την ανακοίνωση της συμμετοχής του ντοκιμαντέρ στην επιλογή ACID του Φεστιβάλ Καννών.

Οι υπογράφοντες -μεταξύ των οποίων οι Πέδρο Αλμοδόβαρ, Κώστας Γαβράς, Ρούμπεν Όστλουντ, Γκάι Πιρς, Ραλφ Φάινς, Μελίσα Μπαρέρα, Γιώργος Λάνθιμος, Μαρκ Ράφαλο, Χαβιέ Μπαρδέμ, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Σούζαν Σαράντον, Αλφόνσο Κουαρόν και Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ- καταδικάζουν τη γενοκτονία στη Γάζα: «Δεν μπορούμε να σιωπούμε ενώ διαπράττεται γενοκτονία στη Γάζα», αναφέρεται στην επιστολή που πρωτοστάτησαν ομάδες φιλο-παλαιστινιακών ακτιβιστών και δημοσιεύθηκε στην γαλλική εφημερίδα Libération και στο αμερικανικό περιοδικό Variety.

Και προστίθεται: «Ντρεπόμαστε για αυτήν την παθητικότητα».

Οι καλλιτέχνες καλούν τον κινηματογράφο να χρησιμοποιήσει την τέχνη του για να «αντλήσει διδάγματα από την ιστορία, να δημιουργεί ταινίες που δεσμεύονται και να είναι παρών για να προστατεύσει τις καταπιεσμένες φωνές».

Το γράμμα καταλήγει: «Για τη Φάτμα, για όλους εκείνους που πεθαίνουν στην αδιαφορία. Ο κινηματογράφος έχει χρέος να μεταφέρει τα μηνύματά τους, να αντικατοπτρίζει τις κοινωνίες μας. Ας δράσουμε πριν να είναι αργά».

Σχολιάζοντας την επιστολή, η Υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, Ραχίντα Ντάτι, δήλωσε στην Euronews: «Είναι ο ρόλος τους να εμπλακούν και να δεσμευτούν. Πιστεύω ότι ο πολιτισμός και η πολιτική πάνε χέρι-χέρι. Η πολιτιστική ελευθερία είναι ζωτικής σημασίας και οι καλλιτέχνες έχουν ρόλο να διαδραματίσουν. Ο πολιτισμός μπορεί να σώσει τον κόσμο».

Ολόκληρη η επιστολή:

Η Φάτμα Χασούνα ήταν 25 ετών.

Ήταν Παλαιστίνια ανεξάρτητη φωτορεπόρτερ. Στοχοποιήθηκε από τον ισραηλινό στρατό στις 16 Απριλίου 2025, την ημέρα μετά την ανακοίνωση ότι η ταινία της Σεπίδεχ Φάρσι “Put Your Soul on Your Hand and Walk”, στην οποία ήταν η πρωταγωνίστρια, είχε επιλεγεί στην ενότητα ACID του Φεστιβάλ Καννών.

Ήταν έτοιμη να παντρευτεί.

Δέκα συγγενείς της, συμπεριλαμβανομένης της εγκύου αδελφής της, σκοτώθηκαν από την ίδια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή.

Από τους φρικτούς μαζικούς εκτοπισμούς της 7ης Οκτωβρίου 2023, κανένας ξένος δημοσιογράφος δεν έχει επιτραπεί να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας. Ο ισραηλινός στρατός στοχοποιεί αμάχους. Πάνω από 200 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί σκόπιμα. Συγγραφείς, κινηματογραφιστές και καλλιτέχνες δολοφονούνται βίαια.

Στο τέλος Μαρτίου, ο Παλαιστίνιος σκηνοθέτης Χαμντάν Μπαλάλ, που κέρδισε Όσκαρ για την ταινία του “No Other Land”, δέχτηκε άγρια επίθεση από Ισραηλινούς εποίκους και στη συνέχεια απήχθη από τον στρατό, πριν αφεθεί ελεύθερος υπό διεθνή πίεση. Η έλλειψη υποστήριξης από την Ακαδημία Όσκαρ προς τον Χαμντάν Μπαλάλ προκάλεσε οργή μεταξύ των μελών της και αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη για την αδράνειά της.

Ντρεπόμαστε για αυτή την παθητικότητα.

Γιατί ο κινηματογράφος, αυτός ο γόνιμος χώρος για έργα κοινωνικά δεσμευμένα, φαίνεται τόσο αδιάφορος για τον τρόμο της πραγματικότητας και την καταπίεση που υφίστανται οι αδελφές και αδελφοί μας;

Ως καλλιτέχνες και πολιτιστικοί παράγοντες, δεν μπορούμε να σιωπούμε ενώ διαπράττεται γενοκτονία στη Γάζα και αυτή η απερίγραπτη είδηση πλήττει σφοδρά τις κοινότητές μας.

Ποιο είναι το νόημα των επαγγελμάτων μας, αν όχι να αντλούμε διδάγματα από την ιστορία, να κάνουμε ταινίες που είναι δεσμευμένες, αν δεν είμαστε παρόντες για να προστατεύσουμε τις καταπιεσμένες φωνές;

Γιατί αυτή η σιωπή;

Η ακροδεξιά, ο φασισμός, ο αποικισμός, οι αντι-τρανς και αντι-LGBTQIA+ κινήσεις, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, η ισλαμοφοβία και ο αντισημιτισμός διεξάγουν τη μάχη τους στο πεδίο των ιδεών, επιτιθέμενοι στη δημοσιογραφία, τον κινηματογράφο και τα πανεπιστήμια, και γι’ αυτό έχουμε χρέος να αγωνιστούμε.

Ας αρνηθούμε να αφήσουμε την τέχνη μας να είναι συνένοχος στο χειρότερο.

Ας επαναστατήσουμε.

Ας ονομάσουμε την πραγματικότητα.

Ας τολμήσουμε συλλογικά να την κοιτάξουμε με την ακρίβεια της ευαίσθητης καρδιάς μας, ώστε να μην μπορεί πλέον να σιωπηθεί και να καλυφθεί.

Ας απορρίψουμε την προπαγάνδα που συνεχώς αποικίζει τη φαντασία μας και μας κάνει να χάνουμε το αίσθημα της ανθρωπιάς.

Για τη Φάτμα, για όλους εκείνους που πεθαίνουν στην αδιαφορία.

Ο κινηματογράφος έχει χρέος να μεταφέρει τα μηνύματά τους, να αντικατοπτρίζει τις κοινωνίες μας.

Ας δράσουμε πριν να είναι αργά.