Λάικ – ντισλάικ: Από την Λιόλιου στα μπλόκα έως το σαρκοβόρο φιλί Λάλου-Λαμπροπούλου

Τα λάικ και τα ντισλάικ σε όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

ΛΑΙΚ

Saske έκπληξη, Έντα, Λιόλιου και απαγορεύσεις για τη Γεωργία Οικονόμου

Είδα την καμπάνια της Unicef για τον αυτοτραμαυτισμό των εφήβων. Τα σποτ που παίζουν στα κανάλια είναι πραγματικα διαμαντάκια. Και μου έκανε τρομερή εντύπωση που τα παιδιά μου αναγνώρισαν τη φωνή του Saske στην εκφώνηση – απόδειξη πως τέτοιες κινήσεις προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη δυναμική στο μήνυμα. Άκουσα τον δημοφιλή ράπερ να λέει πως 1 στους 6 εφήβους στην Ελλάδα αυτοτραυματίζεται. Τρόμαξα και το έψαξα. Τα πρώτα δεδομένα ερευνών δείχνουν όντως ότι τουλάχιστον ένα στα έξι παιδιά στη χώρα μας αυτοτραυματίζεται, με τα κορίτσια να εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα και υψηλότερα ποσοστά, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό των νέων που ξεπερνά το 60% δήλωσε ότι γνωρίζει κάποιο άτομο που αυτοτραυματίζεται.

Tι ωραία η ερμηνεία της Έλενας Τοπαλίδου στην Έντα των Παλούμπη- Τσιοτσιόπουλου που παρουσιάζεται στο θέατρο Καρέζη. Η κίνηση, το ηχόχρωμα, ακόμη και το περπάτημά της ήταν έξοχα. Σφιχτή, σύγχρονη δραματουργία, πολιτικό έργο και επιτέλους κάτι να ταράξει λίγο τα νερά.

Α βρήκα και μια σειρά που δεν με παίρνει ο ύπνος. Το Absentia στο Netflix είναι ένα καθηλωτικό θρίλερ που συνδυάζει ένταση, ανατροπές και εξαιρετική ερμηνεία από την Stana Katic. Η ιστορία της επιστροφής μιας εξαφανισμένης πράκτορα έχει μυστήριο και συναισθηματική ένταση. Δράση με ψυχολογικό βάθος και αγωνία.

Θεά η Κατερίνα Λιόλιου που πήγε και τραγούδησε σε μπλόκο αγροτών την επιτυχία της «Νοικιάστηκε». Οι αγρότες με τα κινητά στα χέρια “ξεχάστηκαν” για λίγο και κατέγραψαν τη στιγμή.

Η απαγόρευση των social media στους Αυστραλούς εφήβους είναι ίσως μια προσωρινή λύση σε ένα πρόβλημα που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι μεγαλύτερο από έναν απλό μπλοκαρισμένο λογαριασμό. Ναι, είναι θέμα χρόνου να βρουν τρόπο να παρακάμψουν την απαγόρευση και να το «χακάρουν», αλλά τουλάχιστον κάποιος άρχισε να αντιλαμβάνεται την επικινδυνότητα αυτών των πλατφορμών. Το ερώτημα είναι αν θα ακολουθήσουν και άλλοι ή αν θα παραμείνουμε θεατές σε μια ψηφιακή αυτοκαταστροφή.

Floyd δαγκωτό, οι Βίκινγκς του Λαλαούνη και «Απάνω στην τριανταφυλλιά» για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Ο Asaf Avidan στο Floyd έκανε αυτό που κάνει πάντα: βγήκε στη σκηνή με τη φωνή–χαμαιλέοντα, τις νευρικές κινήσεις, το μισό χαμόγελο και την τάση να μετατρέπει κάθε live σε μικρή εξομολόγηση. Έχτισε ένα τοπίο από ήχους και εικόνες, μίλησε για Λάνθιμο που μάλλον τον ρίχνει στην κατάθλιψη, και για τον κόσμο που μας τρομάζει όλο και περισσότερο, και για εκείνη τη γνωστή του εμμονή με το «να κοιτάμε προς τα μέσα». Κάποια στιγμή είπε ότι η μουσική είναι εργαλείο για να βρίσκουμε αποχρώσεις όταν όλα γύρω γίνονται άσπρο-μαύρο. Ένας καλλιτέχνης που τραγουδά σαν να σκάβει μέσα του, κι ένα κοινό που τον περίμενε.

Στο ετήσιο Art Fair στο Μουσείο Κοσμήματος Ilias Lalaounis δεν περάσαμε ωραία μόνο επειδή στα τέσσερα πατώματα συγκεντρώθηκαν 3.000 αντικείμενα για να πάρουμε τα χριστουγεννιάτικα δωράκια μας, αλλά και γιατί ξαναείδαμε τα κοσμήματα της μόνιμης συλλογής που είναι πραγματικοί θησαυροί. Στις συλλογές εμπνευσμένες από την τέχνη και την αρχιτεκτονική ξένων πολιτισμών, όπως οι Κέλτες, οι Βίκινγκς, οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής και η Δυναστεία των Τυδώρ “κρύβονται” αριστουργήματα.

Το “ALLI MIA MERA” είναι το τρίτο και πιο προσωπικό κομμάτι από τον επερχόμενο, πρώτο ελληνόφωνο δίσκο του Leon of Athens, και έρχεται με ένα πολύ όμορφο performance video όπου τον βλέπουμε να περπατά ενώ αλλάζουν εποχές και ώρες γύρω του. Το είδες; Έχει μια γλυκιά μελαγχολία που του πάει.

 

Επίσης το αγαπημένο μου «Απάνω στην τριανταφυλλιά» – ένα παραδοσιακό τραγούδι του γάμου από τη Μακεδονία – έφτιαξαν πάρα πολύ ωραία οι οκτώ διακεκριμένοι σολίστες από τη Βόρεια Ελλάδα – οι Salonique Brass Band, μια μπάντα που συνδέει την μακεδονική παράδοση με τους ήχους του σήμερα!

Οι Salonique Brass Band έχοντας μεγάλη εμπειρία στο παραδοσιακό τραγούδι (ως ξεχωριστές μονάδες) παρουσιάζουν μια νέα εκδοχή του τραγουδιού «Απάνω στην τριανταφυλλιά» σε μια ιδέα και ενορχήστρωση του Θάνου Σταυρίδη με την εξαιρετική ερμηνεία της Μαίρης Δούτση.

 

Και λίγο Έλβις να στρώσουμε. Έσκασε το πρώτο trailer για το EPiC: Elvis Presley In Concert του Baz Luhrmann. Χαμένο υλικό από το Las Vegas residency, 16mm από το Elvis on Tour του ’72 και 8mm από το αρχείο του Graceland – ο Βασιλιάς ξαναζεί μέσα από μια ψηφιακή νεκρανάσταση που μόνο ο Luhrmann θα τολμούσε.

Αποχωρήσεις από Eurovision, διεθνείς ταινίες για Όσκαρ και Μπίλι Άιλις-Τζέιμς Κάμερον, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Μπράβο στην Ισλανδία που αποφάσισε κι εκείνη να αποσυρθεί από την Eurovision της ντροπής, και μπράβο και στους καλλιτέχνες από την Πορτογαλία που με κοινή ανακοίνωσή τους ξεκαθάρισαν πως αν κάποιο άτομο μεταξύ τους κερδίσει τον τοπικό διαγωνισμό, δεν θα ανέβει στη σκηνή της Αυστρίας – παρά την επιμονή της χώρας να συμμετάσχει. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπουμε πως υπάρχουν άνθρωποι με πίστη σε κάποιο έστω στοιχειώδες συναίσθημα ανθρωπιστικής αξίας μέσα τους, ώστε να κρατήσουν μια τέτοια στάση.

Πάντα βρίσκεις επιμέρους σημεία διαφωνίας και συμφωνίας με κάθε σύνολο βραβείων, αλλά αυτό που με χαροποιεί στις φετινές υποψηφιότητες Χρυσών Σφαιρών είναι ότι θεμελιώνεται η πολύ ισχυρή παρουσία 3-4 μη αγγλόφωνων ταινιών στις κούρσες των μεγάλων Όσκαρ. Δεν είναι απαραίτητα έκπληξη, γιατί όλες έπαιζαν λίγο ως πολύ. Αλλά έχουμε “Ένα Απλό Ατύχημα”, “Καμία Άλλη Επιλογή”, “Συναισθηματική Αξία”, “The Secret Agent”, ακόμα και το φοβερό “Sirat” με υποψηφιότητες εκτός της Μη Αγγλόφωνης Κατηγορίας.

Δεν είναι δεδομένο πράγμα το να έχουμε πλέον ένα τόσο εξωστρεφές και διεθνές άπλωμα στα βραβεία – μέχρι και λίγα χρόνια πριν μιλάγαμε για 1-2 το πολύ τέτοιες ταινίες, κι αν πάμε στα ‘00s ούτε μία. Το ότι μιλάμε για τόσο πολύ διεθνές φεστιβαλικό σινεμά στην οσκαρική κουβέντα, αποτελεί μια ριζική επαναδιαμόρφωση του κινηματογραφικού χάρτη.

Χάρηκα και για την υποψηφιότητα της “Φωνής της Χιντ Ρατζάμπ” στην Ξενόγλωσση Κατηγορία. Δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει αλλά είναι μια καθοριστική ταινία της σεζόν με το πλέον καθοριστικό ζήτημα, φυσικά. Ευτυχώς είναι εκεί.

Άσχετο, αλλά πέτυχα αυτό το βιντεάκι από το πόντκαστ του Κόναν Ο’Μπράιαν με καλεσμένο τον Γουίλ Αρνέτ, όπου μοιράζονται ένα εσωτερικό τους αστείο, που με έκανε να γελάσω δυνατά κι επίσης να βάλω τα κλάματα. Έχει να κάνει με μια περίοδο έντονου πένθους του Κόναν, και το πώς η αίσθηση μαύρου χιούμορ που μοιράζονται με τον Αρνέτ τον βοήθησε να περάσει αυτό το σκληρό διάστημα. Με συγκίνησε πραγματικά. Αλλά είναι επίσης τόσο αστείο.

Στην legends only κατηγορία του άρθρου, βγήκε το τρέιλερ για την συναυλιακή ταινία της Μπίλι Άιλις που θα κυκλοφορήσει σε 3D τον Μάρτιο. Το κλου ποιο είναι; Την έχει σκηνοθετήσει… ο Τζέιμς Κάμερον;; Λίγα μεγαλύτερα flex μπορώ να φανταστώ από το «έβαλα τον εμπορικότερο σκηνοθέτη στην ιστορία του σινεμά να γυρίσει το concert film μου» οπότε μπράβο Μπίλι. Και μπράβο Τζέιμς. Ανυπομονώ να το δω!

Ένα μικρό για το φινάλε, δε θέλω να φανώ υπερβολικός σα να δίνω παράσημο για το απολύτως στοιχειώδες, αλλά με έκανε να υψώσω ένα στιβαρό “thumbs up” στην οθόνη μου όταν το είδα. Η Φραντσέσκα Σκορσέζε, κόρη του Μάρτιν, όταν της τέθηκε το ζήτημα του κατά πόσο είναι “nepo baby”, γύρω από το προνόμιο του να μπορεί να πάρει μια σκηνοθετική δουλειά απλώς και μόνο επειδή είναι κόρη του Σκορσέζε, απάντησε με αυτό που θεωρώ υποδειγματική απάντηση ενός ανθρώπου σε ξεκάθαρη θέση προνομίου.

Αποδέχτηκε τον χαρακτηρισμό και είπε: «Δεν θα αρνηθώ τίποτα. Είναι τιμή μου να μου δίνεται μια τέτοια ευκαιρία, και θα βάλω τα δυνατά μου». Τόσο απλά. Δεν είναι δύσκολο. Όταν είσαι σε θέση προνομίου δε σημαίνει (απαραιτήτως) πως είσαι άχρηστο άτομο ή ατάλαντο ή ότι πρέπει να καείς – αλλά μην τρελαθούμε κιόλας με την αμυντική ή και κόντρα επιθετική στάση των περισσότερων που τους υποδεικνύεται το προνόμιό τους. Αποδέχεσαι την θέση του προνομίου σου, λες «θα βάλω τα δυνατά μου» και πας παρακάτω.

ΝΤΙΣΛΑΙΚ

Το φιλί θρίλερ, τα προπληρωμένα και οι ηλίθιες βρώμες της Μακρόν για τη Γεωργία Οικονόμου

Είδα το περιβόητο φιλί του Δημήτρη Λάλου και της Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο «Μια Νύχτα Μόνο» και αναρωτήθηκα αν τους έβαλαν να παίζουν σε θρίλερ ή σε ρομαντική σκηνή. Γιατί αυτό το φιλί μου φάνηκε πιο πολύ σαν σαρκοβόρα επίθεση παρά σαν εκδήλωση πάθους. Κι ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί όταν είναι μαζί ακούγεται σαν μουσική υπόκρουση ο Ερωτόκριτος. Είναι το φάντασμα του “Σασμού” που πρωτογνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν;

Αυτή η επιδημία των προκρατήσεων για τα Χριστούγεννα έχει γίνει σπαστική, ε; Θες να πας να φας ένα ωραίο φαγητό και αντί για την ευχάριστη διαδικασία της κράτησης, σου ζητούν προκαταβολή. Καταλαβαίνω την ανασφάλεια των μαγαζιών, μην και δεν πας, αλλά και αυτή η προπληρωμή μοιάζει περισσότερο με «φόρο ελπίδας» παρά με προοικονομία. Τι να πω, μάλλον περνάμε από το “όλα πληρωμένα” στο “όλα προπληρωμένα”!

Τα σχόλια της Μπριζίτ Μακρόν για τις φεμινίστριες που διέκοψαν την παράσταση του Αρί Αμπιτάν είναι όχι απλώς προσβλητικά, αλλά επικίνδυνα για την κοινωνική συζήτηση γύρω από τα δικαιώματα των γυναικών. Η χρήση του όρου “ηλίθιες βρώμες” από την Πρώτη Κυρία αποκαλύπτει έναν εκκωφαντικό αυταρχισμό, δείχνοντας ότι όταν η εξουσία δεν κατανοεί την αγωνία και τη διαμαρτυρία, την αντιμετωπίζει με ειρωνεία και περιφρόνηση.

 

“Δικαστικό binge-watching” και υπερεκτιμημένα τηλεοπτικά φιλιά για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Όλοι μιλούσαν για το φιλί Λάλου – Λαμπροπούλου σαν να πρόκειται για τα φιλιά από Notting Hill, The Notebook και Casablanca σε ένα. Μπαίνω να δω κι εγώ τη σκηνή και όπως πάντα όταν οι απαιτήσεις είναι πολύ ψηλές το αποτέλεσμα συνήθως δεν είναι κάτι ιδιαίτερο.

Πέρασα τη μέρα βλέποντας εξεταστική. Ευτυχώς που υπάρχει η Μιλένα Αποστολάκη να μας διαβάζει όλες τις συνομιλίες του Φραπέ, γιατί με τόσα «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ, είναι όλα ψέματα» λίγο ακόμη και θα πιστεύαμε ότι στο εδώλιο κάθισαν μια… αθώα περιστέρα.

Η Λίλι Κόλινς άκουσε με ενθουσιασμό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρακολουθεί Emily in Paris. Και μετά… έπεσε η πλατφόρμα.

Η Ελλάδα στη Eurovision και η Warner προς πώληση, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Το θάρρος των χωρών που ήδη αποχώρησαν από τη Eurovision του γενοκτονικού ξεπλύματος αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την ηθική χρεοκοπία των υπολοίπων. Ναι, (και) για την Ελλάδα μιλάω.

Την προηγούμενη βδομάδα είχα αρκετό Netflix στα ντισλάικ μου αλλά δεν πρόλαβα να βάλω το σημαντικότερο όλων καθώς η είδηση έσκασε αφού είχε παραδοθεί το κείμενο. Η επικείμενη πώληση της Warner Bros. είναι έτσι κι αλλιώς θλιβερή είδηση – πάντα είναι, όταν αφομοιώνεται από άλλες εταιρείες-κολοσσούς ένα ιστορικό στούντιο, και πάντα είναι, όταν ενισχύεται το μονοπώλιο.

Αλλά ακόμα περισσότερο, το να διεκδικείται η Warner αυτή τη στιγμή από το ψηφιακό βιντεοκλάμπ Netflix (που θέλει πολύ ενεργά να εξουδετερώσει το κύκλωμα διανομής στις αίθουσες) και από την Paramount που βασικά κοντεύει να γίνει ο επίσημος μιντιακός φορέας προπαγάνδας του Τραμπ… φιλαράκια μου, νομίζω έχουμε ήδη χάσει.