Λάικ – ντισλάικ: Από το Αλληλούια της Φουρέιρα έως το περιπολικό της Βανδή

Τα λάικ και τα ντισλάικ σε όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε από το νέο τραγούδι “Alleluia” της Φουρέιρα έως το περιπολικό της Δέσποινας Βανδή.

ΛΑΙΚ

Ο Νιόνιος, το Παρελθόν και τα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού για τη Γεωργία Οικονόμου

Το πιο μεγάλο λάικ στον Διονύση Σαββόπουλο και στη μουσική κληρονομιά που μας άφησε. Του χρωστώ και δύο από τις πιο ωραίες μακρινές αναμνήσεις που έχω από τα παιδιά μου. Η μία είναι της τρίχρονης κόρης μου να τραγουδά τη Συννεφούλα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου στο απόλυτο repeat και η δεύτερη είναι του γιου μου γύρω στα πέντε να έχει πάθει εμμονή με τον Καραγκιόζη του Σαββόπουλου. Είχε διαλέξει μάλιστα αυτό το τραγούδι να “ανοίγει” τις παραστάσεις που έδινε με το δικό του – παιδικό- θέατρο σκιών στο σπίτι.

Τι να πει κανείς για το «Le Passé» του Ζυλιέν Γκοσλέν, την επική αυτή θεατρική παράσταση που βασίζεται σε κείμενα του Ρώσου συγγραφέα Λεονίντ Αντρέγεφ και που είχαμε την τύχη να τη δούμε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Θα μείνω στη σκηνική μεταφορά της “Ανάστασης των Νεκρών”, που μας χάρισε εικόνες αποκάλυψης και μας έκανε να αισθανθούμε πως εισερχόμαστε σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο αλήθεια και φαντασία, πόνο και λύτρωση. Η σκηνή του παραληρηματικού χορού της πρωταγωνίστριας και το απογειωτικό τέλος αποτύπωσε με συγκλονιστικό ρεαλισμό το πώς έβλεπαν και αντιμετώπιζαν τη γυναικεία επιθυμία τον 19ο αιώνα.

Η Ευσταθία Τσαπαρέλη δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στα “Παιδια ενός Κατώτερου Θεού” που σκηνοθετεί ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος στο Θέατρο Άλφα Ληναίος Φωτίου. Το γεγονός πως στο τέλος της παράστασης το κοινό που δεν τη γνώριζε σαν ηθοποιό ρωτούσε για το αν όντως είναι κωφή αποτελεί και το καλύτερο διαπιστευτήριο της παράστασης.

Ποπ αλελούγια, Σπασμένη Φλέβα και η τελευταία φορά που είδα τον Σαββόπουλο για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

[Εξηγούμαστε ότι ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου επισκιάζει τα πάντα αυτή την εβδομάδα. Και συνεχίζουμε με τα πιο light και ανώδυνα που συζητήσαμε στην παρέα τις ημέρες που πέρασαν] …

Το Alleluia της Φουρέιρα παίρνει το λάικ της εβδομάδας ως το πιο εθιστικό ποπ κομμάτι που ακούσαμε τον τελευταίο καιρό. Είναι μια δημιουργία των Arcade με τη συμμετοχή gospel χορωδίας από την Αμερική. Βέβαια όσο το ακούμε όλο κάτι μας θυμίζει, αλλά χαλάλι, γιατί όλα κάτι μας θυμίζουν τον τελευταίο καιρό. *** Με μια ένσταση στον τίτλο… γιατί το ένα και μοναδικό Hallelujah που παραδεχόμαστε είναι του Κοέν – μια εκδοχή του οποίου ερμήνευσε ο Σαββόπουλος στη Μαλακάσα σε μία βραδιά που δύσκολα ξεχνιέται! Η τελευταία του συναυλία στο Rockwave ήταν (πάλι) γεμάτη ιστορίες και μουσικές από όλη του τη ζωή.

Στη δημοσιογραφική προβολή της “Σπασμένης Φλέβας” του Οικονομίδη έπαθα ένα μικρό ντουβρουντζά, γιατί η ταινία μου άρεσε πιο πολύ από ό,τι φανταζόμουν. Ο συγκεκριμένος “ήρωας-αντιήρωας” μας τίναξε τα πέταλα, το καστ καταπληκτικό… οι ανατροπές βγάζουν γέλιο, αλλά και αγανάκτηση – σε σημείο που δεν ξέρεις αν θέλεις να τα σπάσεις όλα ή να γελάσεις με τη μοίρα του… γιατί η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του! Και το φινάλε ωραιότατα τοποθετημένο για να σε αφήσει… “ακάλυπτο”. Το τραγούδι του ΛΕΞ δένει νοηματικά και… καλή πρεμιέρα στις αίθουσες.

Στο Onassis Ready είδαμε την έκθεση του Juergen Teller και αρχικά θαυμάσαμε τον… χώρο. Μιλάμε για ένα πρώην εργοστάσιο πλαστικών στο Ρέντη, που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα και έχει ορίζοντα να φιλοξενήσει πολύ ωραία -καλλιτεχνικά και όχι μόνο- πρότζεκτ. Μην φύγεις χωρίς να δεις το βίντεο στο υπόγειο, όπου ο Juergen και ο γνωστός ηθοποιός Alexander Skarsgård έκαναν μπόντινγκ στον παγωμένο Αρκτικό Κύκλο. Με έναν τρόπο που δεν μπορείς να φανταστείς…

Την περασμένη εβδομάδα – εκτός από τον θάνατο του τρισμέγιστου Νιόνιου, είχαμε επίσης τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι (23 Οκτωβρίου 1925) αλλά και τα 88 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου (22 Οκτωβρίου 1937).  

Γιορτή του Σινεμά, “Καμία Άλλη Γη” και Σαββόπουλος για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Έρχεται και φέτος η Γιορτή του Σινεμά, την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου, όπου όπως κάθε χρόνια πια, έτσι και τώρα όλες οι προβολές θα κοστίζουν 2 ευρώ. Είναι μια εξαιρετική κίνηση που δίνει έξτρα κίνητρο στο κοινό να πάει μια βόλτα σε αίθουσα και να σαμπλάρει σινεμά με πολύ μικρότερο φόβο δοκιμής. Τέλεια αφορμή για να δει κανείς και πάνω από μία ταινία το ίδιο απόγευμα-βράδυ. Εδώ βλέπουμε συγκεντρωτικά και όλες τις ταινίες που θα προβάλλονται εκείνη τη μέρα.

Γράφτηκαν και θα γραφτούν πάρα πολλά για τον Διονύση Σαββόπουλο και θέλω απλά να πω ότι πάρα τη στεναχώρια μου για τη συντηρητική στροφή τα τελευταία χρόνια, είναι και θα παραμείνει μια φιγούρα τεράστιας συμβολικής σημασίας – πέρα από τη δεδομένης μουσικής δηλαδή, που πάντα έβρισκα σπουδαίο το έργο του. Αυτό που κατάλαβα μεγαλώνοντας όλη μου τη ζωή σε ένα σπίτι που τον λάτρευε, είναι πως για τη γενιά των ανθρώπων που ήταν νέοι την περίοδο της χούντας, ο Σαββόπουλος σήμαινε κάτι αδύνατο να το συλλάβουμε σήμερα.

Επίσης το “Ζεϊμπέκικο” είναι το καλύτερο ελληνικό τραγούδι όλων των εποχών. Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά σε μαγαζί έξω, που με είχε δει φίλος να το τραγουδώ με όλη τη δύναμη στα πνευμόνια μου και μου λέει, «δεν ήξερα ότι ακούς και τέτοια». Ένα στοιχειωμένο αριστούργημα.

Το “Καμιά Άλλη Γη”, το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ που καταγράφει την καταστροφή μιας παλαιστινιακής κοινότητας από τον ισραηλινό στρατό στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, θα κυκλοφορήσει ανεξάρτητο στις ψηφιακές πλατφόρμες των ΗΠΑ, έχοντας πρώτα αρνηθεί μια σχετική πρόταση διανομής από την πλατφόρμα mubi. Μεγάλο λάικ στους ανθρώπους της ταινίας που αρνήθηκαν αυτή την πρόταση που 100% θα έδινε μεγαλύτερη πλατφόρμα στην ταινία, αρνούμενοι να ξεπλύνουν έτσι την σύνδεση του mubi με τον ισραηλινό στρατό μέσω του fund Sequoia Capital – αναμφίβολα κιόλας, αυτός ήταν κι ο στόχος πίσω από την πρόταση του ίδιου του mubi.

Νέο άλμπουμ από την Λίλι Άλεν, την οποία λάτρευα άνευ όρων εκεί στο δεύτερο μισό των ‘00s με τα “Alright, Still” και “It’s Not Me, It’s You”. Τελευταίο της άλμπουμ ήταν πριν 7 χρόνια το ωραίο “No Shame”, αλλά οι δύναμη εκείνων των δύο πρώτων είναι τέτοια μέσα μου (και στις αναμνήσεις μου) που δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλει ποτέ νέα μουσική η Λίλι και να μην νιώσω συγκίνηση.

Ανακοίνωσε το πρόγραμμά του το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου όπου συμπεριλαμβάνεται κι ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον κινηματογράφο της Βαϊμάρης, το γερμανικό σινεμά του μεσοπολέμου δηλαδή ή, όπως έχει περιγραφεί, «από τον Καλιγκάρι στον Χίτλερ». Θα παιχτούν ταινίες των Μούρναου, Φριτζ Λανγκ, Παμπστ και φον Στέρνμπεργκ, παρέα με μια ειδική έκδοση σε επιμέλεια της ΠΕΚΚ. Η διοργάνωση ξεκινάει στις 20 Νοεμβρίου.

ΝΤΙΣΛΑΪΚ

Τσιγάρο, το περιπολικό της Βανδή και “άβολα” θέατρα για τη Γεωργία Οικονόμου  

Έχω βαρεθεί πια να το λέω, αλλά μπας και κάποιος το διαβάσει. Αυτό που στις περισσότερες παραστάσεις ανάβουν τσιγάρο επί σκηνής είναι ενοχλητικό. Ειδικά αν η σκηνή είναι μικρή είναι αποπνικτικό. Δε χάθηκε και ο κόσμος αν ανάβουν ένα τύπου ψεύτικο.

Ξεκίνησε η σεζόν και αν εξαιρέσω στο Θέατρο Άλφα Ληναίος Φωτίου που έκανε ανακαίνιση και είναι ολοκαίνουριο, τα υπόλοιπα θέατρα της Αθηνας έχουν το κακό τους το χάλι και υποφέρουν από σοβαρές ελλείψεις. Μουχλασμένοι τοίχοι, πολυκαιρισμένες μοκέτες και άβολα καθίσματα είναι πια ο κανόνας.

Ήταν το πρωί του Αυγούστου, πιο συγκεκριμένα της 8ης Αυγούστου 2025, όταν η Δέσποινα Βανδή ταξίδεψε στη Χαλκιδική για προγραμματισμένη συναυλία της. Το αυτοκίνητο που την πήγαινε προς το ξενοδοχείο της έμεινε από λάστιχο. Τότε, ένα περιπολικό της αστυνομίας, περνώντας από το σημείο, παρέλαβε την τραγουδίστρια για να διευκολύνει τη μεταφορά της. Ήταν πάλι ένα πρωί του Αυγούστου του 2009, 16 χρόνια πριν δηλαδή, όταν εγώ ούσα έγκυος στον όγδοο μήνα είχα ατύχημα στη λεωφόρο Μαραθώνος. Ήμουν σταματημένη σε ένα κόκκινο φανάρι και ένας νεαρός ήρθε και με χτύπησε με δύναμη με το αυτοκίνητό του από πίσω. Καλέσαμε αμέσως την Τροχαία, δεν είχα κάποιον εμφανή τραυματισμό, δήλωσα την εγκυμοσύνη μου βεβαίως. Και ακόμη περιμένω ένα περιπολικό να έρθει. Αυτά από μένα.

Το AI του Τραμπ, ο τηλεκινητικός Γονίδης και ένα “φτηνό δείπνο” για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Πόσες φορές μας έχει αφήσει άναυδους ο Τραμπ; Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε “μα τι κάνει αυτός ο πορτοκαλί τύπος”; Αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. Το AI βίντεο με εκείνον στη θέση ενός πιλότου να φοράει μια βασιλική κορώνα στο κεφάλι του  και να περιλούζει με περιττώματα τους διαδηλωτές του κινήματος “No Kings”  έχει σοκάρει μέχρι και τραμπικούς.

Ο Kenny Loggins πάντως εξέφρασε την αντίθεσή του στο γεγονός ότι ο Trump χρησιμοποίησε το τραγούδι του «Danger Zone» (βλέπε Top Gun) στο βίντεο και απαιτεί να το “κατεβάσει”. “Πρόκειται για μη εξουσιοδοτημένη χρήση της ερμηνείας μου του Danger Zone. Κανείς δεν μου ζήτησε την άδεια, την οποία θα είχα αρνηθεί, και ζητώ να αφαιρεθεί αμέσως η ηχογράφηση μου από αυτό το βίντεο“, δήλωσε ο Loggins σε μια δήλωση που μοιράστηκε με το Variety την περασμένη Δευτέρα.

Ο Γρηγόρης Πετράκος “επιβεβαίωσε” ότι ο Σταμάτης Γονίδης έχει μετακινήσει αντικείμενα με τη σκέψη του. Τον έχει δει να σηκώνει – χωρίς χέρια – έναν βαρύ αναπτήρα είπε σε συνέντευξή του! Επίσης, η κλιματική αλλαγή είναι μια μπούρδα και υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που τους απήγαγαν εξωγήινοι.  

Πέρα που φάγανε, πέρα που ήπιανε, πέρα που τσικνίσανε … με φόντο τα ελληνικά αριστουργήματα στο Βρετανικό Μουσείο… έχουμε άλλη μία ένσταση για αυτό το δείπνο. Το εισιτήριο, λέει, ήταν £2,000; Ε όχι. Τι προσβόλα είναι αυτή; Mick Jagger, Naomi Campbell, Alexa Chung, Manolo Blahnik, Steve McQueen θα μπορούσαν να πληρώσουν τα 20πλάσια για να βρεθούν στη συγκεκριμένη συνθήκη. Γι αυτούς 2 χιλ. λίρες δεν κάνει ούτε το κατωσέντονο. Ο τρίτος βοηθός του Μικ Τζάγκερ πάει στο περίπτερο και ξοδεύει περισσότερα. Πολύ φτηνά τους έπεσε.

Το Star Wars που δεν θα δούμε ποτέ, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Ο Άνταμ Ντράιβερ αποκάλυψε πως είχε δουλέψει για 2-3 χρόνια πάνω στην ανάπτυξη μιας νέας “Star Wars” ταινίας με τον Στίβεν Σόντερμπεργκ(!) αλλά εν τέλει ο Μπομπ Άιγκερ της Disney απέρριψε την ιδέα. Τίποτα δεν είναι εγγυημένο σε αυτό τον κόσμο, αλλά το να έχεις τον Σόντερμπεργκ να θέλει να γυρίσει νέο “Star Wars” με τον συναρπαστικό χαρακτήρα Κάιλο Ρεν (κατά τη γνώμη μου μακράν το πιο ενδιαφέρον πράγμα της νέας τριλογίας, του Τζέι Τζέι Έιμπραμς), και τον Άνταμ Ντράιβερ να θέλει να συμμετάσχει, και να το απορρίπτεις για να βγει στα σινεμά αυτό το κουκλοθέατρο αντ’αυτού, είναι όσα πάνε στραβά αυτή τη στιγμή με το στουντιακό σινεμά!