Λάικ – ντισλάικ: Από τους Teketzides και τη συναυλία του ΚΚΕ έως την παράνοια των drones

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε από τους νεαρούς Teketzides και τη συναυλία του ΚΚΕ έως την παράνοια των drones στις συναυλίες.

ΛΑΪΚ

Αμερικανιές και Άνδρος για τη Μία Κόλλια

Πόσο μα πόσο εθιστικές είναι οι αμερικανιές! Στην πρεμιέρα του F1:The Movie που είχαμε την τύχη να είμαστε καλεσμένοι, τα μάτια μας κόντεψαν να καούν από την ομορφιά στη μεγάλη οθόνη. Ο Μπραντ Πιτ στα καλύτερά του, ο Χαβιέ Μπαρδέμ, όπως πάντα ακαταμάχητος. Και φοβερές μάχες στις πίστες και μια υπόθεση που από την αρχή ξέρεις πώς θα καταλήξει και πάλι την απολαμβάνεις. Και πόσα μα πόσα υπέροχα γυαλιά ηλίου (βρήκα όλα τα brands εννοείται!). Η αμερικάνικη συνταγή είναι σταθερή αξία αν θες να ξεδώσεις χωρίς προβληματισμούς.

H Ανδρος ως κέντρο πολιτισμού. Δεν συζητάμε για την έκθεση “Takis 1∞” με τα έργα που σημάδεψαν το έργο του τεράστιου αυτού καλλιτέχνη στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ανδρου | Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, αλλά και για όλες τις εκδηλώσεις του καλοκαιριού που πραγματικά δεν αφήνουν ημέρα χωρίς ρυθμό και θέαμα. Ο Δήμος σκίζει!

Teketzides με Νταλάρα, φλαμίνγκο σε σκουπιδότοπους, μία νεοϋορκέζα Ελένη και Broadway για τη Γεωργία Οικονόμου

Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από τη μεγαλειώδη συναυλία για τα 100 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη που οργάνωσε το ΚΚΕ και που έλαβε χώρα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο την Τετάρτη 25 Ιουνίου. Η συναυλια αυτή δεν ήταν απλώς μια «γιορτή» για τον εμβληματικό Έλληνα συνθέτη, ήταν η ανασύσταση μιας ολόκληρης εποχής, μιας εποχής που μέσα από τις νότες του ξαναπήρε σάρκα και οστά. Στις καλύτερες στιγμές της το κάλεσμα του Γιώργου Νταλάρα στους Teketzides, κάποια 16χρονα αγόρια που πηγαίνουν σε μουσικό σχολείο και παίζουν στον δρόμο ρεμπέτικα και τραγούδια του Θεοδωράκη. Το κοινό τους αποθέωσε και δικαίως καθώς δεν ήταν απλώς μια ακόμη ερμηνεία σ’ ένα αφιέρωμα, αλλά η ίδια η ουσία της μουσικής παράδοσης, ανανεωμένη μέσα από την αθωότητα και τη δύναμη της νέας γενιάς.

Η Ελένη του Ευριπίδη δεν ταξίδεψε αυτή τη φορά στην Τροία, αλλά στη Νέα Υόρκη ενθουσιάζοντας τους Αμερικανούς στο θέατρο Tank. H Ιόλη Ανδρεάδη διασκεύασε την τραγωδία του Ευριπίδη και σκηνοθέτησε τη Βασιλική Τρουφάκου σε ένα μοναδικό οne woman show στο Θέατρο Τank. Σπάνια εμπειρία να βλέπεις τον αντίκτυπο της τραγωδίας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

 

Στενοχωρήθηκα που έχασα την παράσταση με τον Τζορτζ Κλούνεϊ “Good Night, and Good Luck”, καθώς τελείωσαν οι παραστάσεις τρεις μόλις μέρες πριν φτάσω στη Νέα Υόρκη, είδα όμως τα “Οικοπεδα με Θέα” του Ντέιβιντ Μάμετ με τους επληκτικούς Kieran Culkin, Bob Odenkirk, Bill Burr and Michael McKean. Το θέατρο στο Broadway έχει πάει σε άλλα επίπεδα. Αγγίζει το επίπεδο της τελειότητας σε όλα. Σαν να βλέπεις ταινία ένα πράγμα. Του λείπει βέβαια λίγο η ψυχή, αλλά οκ μη τα θέλουμε και όλα.

Θα μείνω στη Νέα Υόρκη και στην τρομερή πρωτοβουλία των κατοίκων να μεταμορφώσουν εκεί έναν σκουπιδότοπο της γειτονιάς τους σε ένα πάρκο για φλαμίνγκο! Πολύ έξυπνο και γλυκό εγχείρημα!

Από τη μέθεξη του Μάλαμα και τις Κυκλαδίτισσες της Σαντορίνης έως τον Σερ Τομ Τζόουνς και τον Σαββόπουλο για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Στη Ριζούπολη με Μάλαμα και Καραπατάκη έγινε γλέντι τρικούβερτο. Ο κόσμος δημιούργησε “θύλακες” μέσα στο πλήθος και χόρεψε κυκλικά, με την ψυχή του, Ικαριώτικο ακριβώς όπως στα πανηγύρια. Μόνο που αυτή τη φορά αποτυπώθηκε με drone και είδαμε την υπέροχη εικόνα του πλήθους από ψηλά να δημιουργεί έναν ζωντανό πίνακα ζωγραφικής.

Κι αν το AI μας έχει κάνει καχύποπτους πάντως δεν ήταν πειραγμένο το βίντεο. Ο δημιουργός του Γ. Μαργετουσάκης έκανε το πιο όμορφο σχόλιο: “Ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τη μουσική, τον χορό, τη φωτογραφία, τη ζωή και γενικά την τέχνη που μας κάνει καλύτερους.Να είστε πάντα το πινέλο που ζωγραφίζει τους συναυλιακούς καμβάδες, στις πλατείες και στις αλάνες.”

Στη Σαντορίνη για τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Αρχαιολογικού Μουσείου Θήρας και τα εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης της Κόρης της Θήρας. Η νέα εποχή του Μουσείου ξεκινά με την παρουσίαση της περιοδικής έκθεσης «Κυκλαδίτισσες: Άγνωστες ιστορίες γυναικών των Κυκλάδων». Την έκθεση την είδαμε στην Αθήνα αλλά είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος που έχει “μεταφερθεί” σε έναν νέο χώρο και έχει πάρει τελείως διαφορετικές διαστάσεις. Έκανε και έναν μικρό σεισμό έτσι για να καταλάβουμε ότι όντως είμαστε στη Σαντορίνη. Σε ένα παράλληλο σύμπαν οι εργαζόμενοι και επιχειρηματίες του νησιού παραπονιούνται ότι δεν έχουν πλέον τον τουρισμό που θα… ήθελαν.

Στον κατάμεστο Λυκαβηττό, ο Σερ Τομ Τζόουνς έδωσε ένα σόου ανάλογο της θρυλικής φήμης του. Είπε τα γνωστά του, Sex Bomb, Delilah κλπ. Κυριάρχησε στη σκηνή και η φωνή δεν “έσπασε” ούτε δευτερόλεπτο. Πολύ συγκινητική η ερμηνεία στο “One Hell of A Life”, από τον πρόσφατο δίσκο του, όπου όπως μας είπε έχει συνοψίσει αυτά που θέλει να πει τώρα που βρίσκεται προς το τέλος της ζωής του.

Στο Rockwave στη Μαλακάσα με τον Διονύση Σαββόπουλο ζήσαμε πολλή συγκίνηση, ιστορικές στιγμές, και όπως μάθαμε το ίδιο όμορφα πέρασαν και όσοι βρέθηκαν στο Terra Republic, το Σάββατο 21 Ιουλίου. Ο Σαββόπουλος μας μίλησε – μεταξύ άλλων – για το Γούντστοκ και τα θεϊκά τσογλάνια: Χέντριξ, Who, Κόκερ, Τζάνις Τζόπλιν – τους καλλιτέχνες που έδειχναν με το παίξιμό τους ό,τι κάτω από τη εξέγερση υπήρχε “μια διαμαρτυρία απέναντι σε μια ζωή άνευ νοήματος“. Ο Αλκίνοος εξακόντισε τη βραδιά!

Συναυλίες, animation στο χέρι και “28 Χρόνια Μετά” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Είναι τέλειο που ήρθαν / έρχονται το ίδιο καλοκαίρι Idles, Fontaines DC και Kneecap στην Ελλάδα. Τις δύο πρώτες μπάντες τις απόλαυσα στο φανταστικό φετινό Primavera, που παρά την έμφαση στην ποπ, δεν την ξέχασε την πανκ του και τις κιθάρες του. Τώρα περιμένω εναγωνίως και τους Kneecap. Μουσικάρες, μπύρες και free Palestine για να μην ξεχνιόμαστε.

Ενθουσιάστηκα όταν είδα την πρώτη εικόνα του επόμενου πρότζεκτ που ανακοίνωσε η Pixar. Θα λέγεται “Gatto”, θα ακολουθεί έναν γάτο, ΟΚ ως εδώ, αλλά το θέμα είναι πως… θα είναι χεράτο animation. Επι-φάκιν-τέλους, με το συμπάθιο. Πιστεύω βαθιά πως το κινούμενο σχέδιο στο χέρι έχει δυνατότητες, ζωντάνια και γοητεία που η πλαστικίλα του ντισνεϊκού CGI animation δεν έφτασε και δεν θα φτάσει ποτέ. Η τελευταία παραδοσιακού animation ταινία της Disney ήταν το ξεχασμένο Winnie the Pooh του 2011 και δεν υπάρχει ούτε μία ταινία που έχει βγάλει έκτοτε η Disney/Pixar που να είναι πιο όμορφη από εκείνη.

Αλλά είδατε τι κάνει η επιτυχία του Into the SpiderVerse; Ακόμα και τα ψηφιακά animation άρχισαν να πειραματίζονται με χρώματα και υφές, και τώρα το παραδοσιακό animation ανασταίνεται – πέραν του πιξαρικού “Gatto”, κι η κεντρική Disney άφησε να εννοηθεί πως μπορεί να επιστρέψει σε αυτή την τεχνική σύντομα. Αδέρφια, (ξανα)νικάμε!

Μιλώντας για μεγάλες επιστροφές, κυκλοφόρησε μια φήμη πως το “Mindhunter” του Ντέιβιντ Φίντσερ – μια από τις κορυφαίες σειρές του 21ου αιώνα – μπορεί να επιστρέψει στη μορφή ενός σετ ταινιών που θα ολοκληρώνουν την ιστορία. Δεν έχω ακούσει πολλά πιο όμορφα νέα…

…αν και αυτό εδώ σίγουρα το ανταγωνίζεται: Σύμφωνα και πάλι με φήμες, η Warner Bros είναι ενθουσιασμένη με το σενάριο που έχει παραδώσει ο Μάικλ Μαν για το σίκουελ “Heat 2” και η ταινία πρόκειται σύντομα να μπει μπροστά. Το λέω καιρό πως αυτή η ταινία θα είναι σα να τυπώνεις λεφτά από την πλευρά του στούντιο, και προσωπικά είμαι ενθουσιασμένος απλώς και μόνο στην ιδέα πως ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης έχει τουλάχιστον άλλη μία ταινία να μας χαρίσει.

“28 Χρόνια Μετά”: Ένα σίκουελ που διαβάζω πως διχάζει, κι αυτό ήδη αποδεικνύει πως ο Ντάνι Μπόιλ κι ο Άλεξ Γκάρλαντ έκαναν κάτι αληθινά δημιουργικό αντί να γυρίσουν ένα ασφαλές legacy σίκουελ ξεπατικωσούρα της πρώτης ταινίας, σαν τα αμέτρητα, δεκαετίες-μετά-σίκουελ που κατακλύζουν το εμπορικό σινεμά εδώ και χρόνια. Προσωπικά, την βρήκα εξαιρετική.

ΝΤΙΣΛΑΪΚ

Ανεξέλεγκτοι ηγέτες και παράνομες προσπεράσεις για τη Μία Κόλλια

Οι ανεξέλεγκτοι σημερινοί ηγέτες που κοντεύουν να μας οδηγήσουν σε Γ’ Παγκόσμιο και συμμετέχουν, εμπράκτως και μη, στη γενοκτονία της Γάζας δεν ορρωδούν προ ουδενός καθώς οι παγκόσμιοι οργανισμοί από τους οποίους θα έπρεπε να ελέγχονται, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Η τέλεια κατάλυση νόμων και θεσμών. Ποιος φταίει περισσότερο; Οι τρελοί ή όλοι οι άλλοι;

Η προσπέραση από δεξιά και όλα τα μηχανάκια που πάνε ανάποδα στους δρόμους. Ελεος πια. Και οι κόντρες στις πλατείες τις νύχτες, στη Φιλοθέη παρακαλώ με την αστυνομία χρόνια τώρα να κοιμάται και να μην αντιδρά. Ελεος επίσης.

161 “κρυμμένα” Κυκλαδικά στο MET, ο ναός της Vitton και μπόλικο άνοστο φαγητο

Πηγα στο ΜΕΤ στη Νέα Υόρκη, ρώταγα τους φύλακες που είναι αυτές οι 161 Κυκλαδικές Αρχαιότητες της Συλλογής Στερν, ουδείς ήξερε. Γκουγκλάροντας στις αίθουσες του Μουσείου πήγα στην αίθουσα 151 και ναι,  ήταν εκεί τοποθετημένα, σε κάτι κόκκινες αντιαισθητικές προθήκες – όπως είχαμε δει και στις φωτογραφίες που είχε στείλει το ΥΠΠΟ. Καθόλου εντυπωσιακά, σαν παραγκωνισμένα μου φάνηκαν – μοναδική εξαίρεση το μεγάλο εντυπωσιακό κυκλαδιτικο ειδώλιο έξω από την αίθουσα. Πάνω από τη συλλογή φάνταζε περίτρανη η επιγραφή πως πρόκειται για τη συλλογή του Χάουαρντ Στερν και σε έναν μικρότερο τοίχο στα δεξιά, έλεγε πως ανήκουν στο ελληνικό κράτος και την πολύπαθη ιστορία τους. Συγκινήθηκα; Καθόλου. Εκνευρίστηκα; Πολύ.

Περπατώντας στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, έπεσα πάνω σε αυτή την τεράστια κατασκευή της Louis Vuitton, η οποία μοιάζει περισσότερο με μια αλαζονική επίδειξη υπερβολής παρά με μια δημιουργία υψηλής μόδας.  Στην εποχή της κοινωνικής ανισότητας και της οικονομικής κρίσης, το Louis Vuitton μετατρέπει την 5η Λεωφόρο σε ένα σύμβολο αδιάκοπης εμπορικής παντοκρατορίας, ενισχύοντας την απόσταση μεταξύ του αληθινού πολιτισμού και του καταναλωτισμού. Κάπου έλεος ρε παιδιά.

Τόση πολυτέλεια στην αμερικανική μητρόπολη και λίγο νόστιμο φαγητό δε φάγαμε. Όλα άνοστα με γεύση άχυρου, ακόμη και οι μπριζόλες black angus. Άπειρες σάλτσες και καρυκεύματα προσπαθούσαν επί ματαίω να τα νοστιμίσουν. Μόνο κάτι burger του συρμού άξιζαν, αλλά ακόμη και αυτά ήταν του πανακρίβου.

Από την παράνοια των drones στα αεροπλάνα και στα ιπτάμενα φορέματα για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Οκ … μας αρέσει που τα drone στις συναυλίες θα απαθανατίσουν την εικόνα με τον ικαριώτικο του Μάλαμα, όμως η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει. Πετάξτε πιο ψηλά τα drones ρε παιδιά… θέλουμε να ακούσουμε μια μπαλάντα και από πάνω να έχουμε τον εκνευριστικό αυτό θόρυβο, και νιώθουμε διαρκώς ότι μας βλέπει κάτι “ζωντανό” πάνω από το κεφάλι μας.

Επιβάτες στα αεροπλάνα δίχως (εν)συναίσθηση. Ο πιλότος σού λέει να βιαστείς, γιατί αν δεν απογειωθεί σε 10 θα χάσουμε το slot, και θα πρέπει να περιμένουμε μπάστακες ποιος ξέρει πόση ώρα – έρχεται και καταιγίδα κατά πάνω μας – και εσύ κάνεις τη βόλτα σου αμέριμνος και συζητάς για το χθεσινοβραδινό εστιατόριο στην Οία. Συντονίσου με το περιβάλλον, δεν είσαι το κέντρο του κόσμου!

Όπως μάθαμε στη Σαντορίνη το must είναι η φωτογράφιση με ιπτάμενο φόρεμα. Φορούν ένα πολύ μακρύ σατέν και με πολύ έντονο χρώμα φόρεμα, κάποιος έρμος το “τινάζει” για να ανεμίσει, και ο φωτογράφος απαθανατίζει τη σκηνή με φόντο την καλντέρα. Μπορεί να κοστίσει μέχρι και 900 ευρώ, όπως μας είπε δημοσιογράφος που έκανε ρεπορτάζ… δημιουργούνται ουρές με γυναίκες όλων των εθνικοτήτων και μεγεθών, που φορούν τα φουστάνια και περιμένουν τη σειρά τους να φωτογραφηθούν για να ποστάρουν τη φωτό τους στα social. Το έχει κάνει και η Τούνη να μην ξεχνιόμαστε…

Mubi με ματωμένα λεφτά και αεροπορικές, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Η πετυχημένη και χιπ ανεξάρτητη κινηματογραφική πλατφόρμα Mubi δέχθηκε επένδυση 100 εκατομμυρίων δολαρίων από Sequoia Capital, μια φίρμα που ειδικεύεται στην επένδυση και την ανάπτυξη στον τεχνολογικό τομέα… κάτι που συμπεριλαμβάνει πολύ κοντινούς δεσμούς με τον ισραηλινό στρατό κατοχής και ακόμα ειδικότερα, τις τεχνολογικές επεκτάσεις και εφαρμογές. Υπήρξε άμεσα τεράστια αντίδραση από μεγάλο μέρος της κινηματογραφικής κοινότητας, στην οποία το Mubi απάντησε βασικά «σόρι, αλλά λεφτά λολ». Πολύς κόσμος αντέδρασε κόβοντας συνδρομές, ενώ μέρες αργότερα, τα σχόλια στο παραμικρό ποστ του Mubi στο instagram αφορούν σχεδόν αποκλειστικά την Παλαιστίνη. Πανέμορφο να το βλέπεις.

Μεγάλο ντισλάικ για άλλη μια φορά στις αεροπορικές εταιρείες, που σε επίπεδο επιμέρους χρεώσεων ανταγωνίζονται ακόμα και τα πιο επιθετικά freemium mobile παιχνίδια, από αυτά που είναι “δωρεάν” αλλά για να πάρεις ανάσα πρέπει να πληρώσεις 1.19 ευρώ. Έτσι κι οι αεροπορικές που σε λίγο θα τσεκάρουν κι αν φοράμε εσώρουχα για να δουν μήπως μπορεί κάτι να χρεωθεί λίγο παραπάνω.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, είναι πολύ θετική η είδηση πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να απαγορεύσει στις εταιρείες να έχουν κρυφές χρεώσεις σε οτιδήποτε αφορά ένα προσωπικό αντικείμενο συν μια χειραποσκευή ως 7 κιλά, για κάθε επιβάτη. Εκεί που μας φτάσανε, θα το δεχτούμε έστω κι αυτό.