Γιώργος Καζαντζής και Εμμανουέλα Νινιράκη βυθίζονται στο “Blue”

Γιώργος Καζαντζής και Ελένη Φωτάκη πάλι μαζί! Οι δημιουργοί των “Μελισσών”, του “Χειμωνανθού”, της “Μαρμαρυγής” και άλλων εξαιρετικών τραγουδιών σμίγουν ξανά και συνδημιουργούν τον νέο δίσκο “Blue” με έξι τραγούδια σε μοναδική ερμηνεία της Εμμανουέλας Νινιράκη.

Συνολικά έξι τραγούδια με τη χαρακτηριστική σφραγίδα των δημιουργών τους, χαμηλόφωνα, αιχμηρά, συμπαγή – τραγούδια που η Νινιράκη φωτίζει με τη φωνή και την ερμηνεία της κάθε πτυχή τους.

Για τον δίσκο και τη διαδικασία δημιουργίας των τραγουδιών “πατώντας” στους στίχους της Ελένης Φωτάκη μίλησαν στο News 24/7 ο σπουδαίος συνθέτης Γιώργος Καζαντζής και η νεαρή ερμηνεύτρια Εμμανουέλα Νινιράκη.

Γιώργος Καζαντζής – “Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πραγματοποιηθεί μια βαθιά επιθυμία”

Η συνεργασία του με την Ελένη Φωτάκη έχει γράψει ήδη τη δική της ιστορία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Τι ήταν αυτό που τους έφερε ξανά κοντά για τον νέο κύκλο τραγουδιών του Blue;

Με την Ελένη με γνώρισε ο Γιάννης Χαρούλης το Σεπτέμβριο του 2005 και από την πρώτη συνεργασία – τον Χειμωνανθό- η χημεία μας έδειξε ότι θα είναι βαθιά και δημιουργική. Αυτή η χημεία δημιούργησε μια σχέση ψυχής και από τότε μέχρι σήμερα ήμαστε πάντα κοντά, προσεγγίζοντας δημιουργικά ο ένας τον άλλον. Η Ελένη έκανε πονήματα πάνω σε οργανική δική μου μουσική που είχε ως αποτέλεσμα τα δύο τραγούδια που συμμετέχουν στο δίσκο, “Σεντόνι γιασεμί” και “Faux Bijoux”, ενώ εγώ την μελετούσα μέσα από τις άλλες συνεργασίες της αλλά και μέσα από το υλικό που μου έστελνε. Ο κοινός δίσκος ήταν βαθιά επιθυμία μας και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να πραγματοποιηθεί.

Ο τίτλος του δίσκου είναι Blue, μια λέξη με συναισθηματικό, αισθητικό και μουσικό βάθος. Τι σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος και πώς αποτυπώνεται στο υλικό του άλμπουμ;

Όπως θα γνωρίζετε, κυρίως στην τζαζ μουσική, αλλά ο όρος μεταφέρεται και στην μουσική γενικότερα, οι blue notes είναι κάποιες νότες που διαφοροποιούνται κατά τι από τις νότες της βασικής κλίμακας μιας μελωδίας για να δώσουν μια γλυκιά και θολή διαφορετικότητα. Όλα τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ χαρακτηρίζονται κατά τη γνώμη μου από μια ευαίσθητη και ατμοσφαιρική εσωστρέφεια που ελπίζουμε να λειτουργήσουν – ανάμεσα στα υπόλοιπα τραγούδια που αγαπούν οι ακροατές – όπως ακριβώς και οι “blue notes” μέσα στην ακολουθία μιας μελωδίας. Γι αυτό και ονομάσαμε το άλμπουμ Blue.

Υπάρχει ένα τραγούδι από το Blue που ξεχωρίζει ως σημείο καμπής ή ως καθρέφτης του δίσκου;

Δύσκολη απάντηση στο ερώτημα αυτό – μουσικά θα έλεγα ότι για μένα αυτό που έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι το «Λυπημένο μαύρο», στιχουργικά όλα, αλλά σαν ολοκληρωμένο τραγούδι νομίζω ότι είναι το τελευταίο που κάναμε με την Ελένη το «Λέω να φύγω» γιατί φέρει την ωριμότητα και των δυο μας.

Πώς επιλέχθηκε η Εμμανουέλα Νινιράκη ως ερμηνεύτρια αυτών των έξι τραγουδιών; Τι ήταν αυτό που σας συγκίνησε στη φωνή και στην καλλιτεχνική της στάση;

Με την Εμμανουέλα συνυπήρξαμε, χωρίς να γνωριστούμε από κοντά, στην εκπομπή μουσικό κουτί με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Την γνώρισα σε μια παρουσίαση δίσκου που κάναμε με τον Παντελή Θαλασσινό και τον Κώστα Φασουλά στα Σίσαρχα στα Ανώγεια, υπήρξε χημεία και μετά απ’ αυτό κάναμε τρεις συναυλίες στην Κρήτη όπου τραγούδησε τραγούδια μου. Μέσα από αυτή τη συνεργασία γνώρισα τον άνθρωπο αλλά και την εξαιρετική και ιδιαίτερη φωνή της. Άρεσε και στην Ελένη και θεωρήσαμε ότι θα ήταν ιδανική να τραγουδήσει το υλικό που είχαμε ήδη συγκεντρώσει. Έτσι κι έγινε!!!

Η “Μαρμαρυγή” και το “Με τους περαστικούς” επιστρέφουν σε νέες εκτελέσεις. Τι σας ώθησε να επανέλθετε σε αυτά τα τραγούδια και τι διαφορετικό πιστεύετε ότι αφηγούνται μέσα από τη νέα τους εκφορά;

Ένας τραγουδιστής με ιδιαίτερη φωνή μπορεί πάντα να δώσει κάτι διαφορετικό σε ένα ήδη τραγουδισμένο τραγούδι. Η Εμμανουέλα ήθελε πάρα πολύ να τα τραγουδήσει και εγώ με την Ελένη να τους δώσουμε μια νέα εκκίνηση. Κάναμε δοκιμαστικά, μας άρεσε ο τρόπος που τα τραγούδησε, είδα και εγώ λίγο πιο ώριμα την ενορχήστρωση και νομίζω ότι βγήκε ένα ωραίο αποτέλεσμα.

Ποιο τραγούδι από τον δίσκο κουβαλά για εσάς μια πιο προσωπική ιστορία;

Είναι δύο και επειδή δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω θα σας τα αναφέρω και τα δύο. Είναι το «Σεντόνι γιασεμί» και το «Faux Bijoux» που είναι πονήματα της Ελένης πάνω στα ορχηστρικά μου «Στο Ελαφονήσι» και «Faux Bijoux». Είναι δύο οργανικά μου κομμάτια που τα έγραψα κάτω από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και η Ελένη, λόγω της χημείας που προανέφερα, μπήκε βαθιά μέσα στον κόσμο τους και τα στιχούργησε με εξαιρετική ταύτιση.

Έχετε μια βαθιά-ουσιαστική σχέση με το έντεχνο, το λόγιο τραγούδι. Πώς βρίσκει σήμερα τη θέση του στο μουσικό τοπίο και σε ένα ακροατήριο που διαρκώς αλλάζει;

Ας μην έχουμε αυταπάτες, πιστεύω ότι το τραγούδι που υπηρετώ δεν έχει ποσοστιαία τη θέση που του αρμόζει μέσα στο τοπίο των επιλογών του κόσμου σήμερα. Και αυτό που εκφράζω τώρα δεν είναι ούτε οδυρμός ούτε παράπονο, είναι μια πραγματικότητα. Τα πάντα είναι ρευστά και κατά τη γνώμη μου το αισθητήριο του κόσμου έχει μετατοπιστεί σε κάτι πιο επιφανειακό, πιο επιδερμικό, πιο διασκεδαστικό. Αυτό που θα πρέπει όλους όμως να μας προβληματίσει είναι το αν αυτό που ακούει σήμερα ο Έλληνας, τον συνδέει διαχρονικά με τις ρίζες του. Είναι στο αν μπορεί να διακρίνει μέσα σε αυτό το υλικό που κατακλύζει τα ραδιόφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια στοιχεία από την παράδοση του που εξελιγμένα έφτασαν τώρα στα αυτιά και στην ψυχή του. Ο Έλληνας πάντα είχε αρωγό τη μουσική στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε σαν έθνος. Τώρα;

Εμμανουέλα Νινιράκη – “Η ποίηση είναι εκεί στη ζωή μου για τις στιγμές που χάνω το κουράγιο μου”

Η Εμμανουέλα Νινιράκη – τραγουδίστρια και τραγουδοποιός – γεννήθηκε σε μια πόλη της Γερμανίας και μεγάλωσε σ’ ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο και είναι διπλωματούχος Τοπογράφος Μηχανικός ΑΠΘ, επάγγελμα που δεν ασκεί πια, καθώς ακολούθησε την πορεία της στη μουσική και τη γραφιστική τέχνη.  Μουσικά μας συστήθηκε μέσα από τον πρώτο της δίσκο “Αηδόνι στο Κλουβί” σε μουσική του Χάρη Μανουσάκη και ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.  Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2021. Τον Μάρτη του 2023, ο σπουδαίος στιχουργός και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης την επέλεξε να ερμηνεύσει τα τραγούδια του στις 3 αφιερωματικές παραστάσεις για το έργο του.  Τον Ιούνιο του 2023 κυκλοφόρησε δισκογραφικά η μελοποίηση του ποιήματος  “Η θάλασσα” του Ντίνου Χριστιανόπουλου σε μουσική Χάρη Μανουσάκη.

Αναφορικά με τη συνεργασία της με τον Γιώργο Καζαντζή και την Ελένη Φωτάκη, η τραγουδίστρια θυμάται την πρώτη επαφή: 

“Με τον Γιώργο “τηλεσυναντηθήκαμε” στην εκπομπή “Μουσικό Κουτί”, εκείνος ήταν καλεσμένος του Νίκου Πορτοκάλογλου κι εγώ ήμουν προτεινόμενη ως νέα καλλιτέχνις, γιατί μόλις είχε κυκλοφορήσει ο πρώτος μου δίσκος. Αυτή ήταν η αφορμή! Έπειτα τον επισκέφθηκα στο studio του στη Θεσσαλονίκη, μιλήσαμε, τραγουδήσαμε, μοιραστήκαμε ιστορίες και όνειρα και να μας εδώ σήμερα με τον δίσκο μας: Blue.

Το περασμένο καλοκαίρι λοιπόν, καθόμασταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του και μου λέει: “Έχω ένα σημαντικό τραγούδι στο συρτάρι και νομίζω θα σου πηγαίνει πολύ!” Ήταν το Σεντόνι Γιασεμί. “Να το ηχογραφήσουμε και να στείλουμε ένα demo στην Ελένη.” Άλλο που δεν ήθελα εγώ, που το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Tο ηχογραφούσαμε κι έλεγα μέσα μου μακάρι να αρέσει και στην Ελένη -που τότε δεν γνωριζόμασταν ακόμη, αλλά λάτρευα ήδη την πένα της- και να γίνει “δικό μου”.

Μερικές μέρες μετά, με πήρε ο Γιώργος τηλέφωνο και μου λέει: “Σου έχω ευχάριστα, άρεσε πολύ στην Ελένη κι όχι μόνο αυτό, είπαμε να κάνουμε έναν ολόκληρο δίσκο παρέα και να τον τραγουδήσεις εσύ”. Έτσι έγιναν όλα! Ο Γιώργος Καζαντζής και η Ελένη Φωτάκη με τίμησαν προσφέροντας μου 6 πολύτιμα τραγούδια και πάντα θα τους ευχαριστώ γι’ αυτό.

Η ηχογράφηση έγινε ζωντανά στο στούντιο. Τι διαφορετικό φέρνει αυτό στη διαδικασία και στο τελικό αποτέλεσμα;

Φέρνει την αλήθεια και τη μαγεία εκείνης της στιγμής. Η ζωντανή ηχογράφηση κουβαλάει μέσα της και τις στιγμές που μοιραστήκαμε: τη λαχτάρα μας, την αγωνία για το αποτέλεσμα, την προσπάθεια και την κούραση, τις συζητήσεις, τα ανέκδοτα και τα γέλια μας. Όλα κρύβονται εκεί μέσα, κι ας μην ακούγονται. Τα νιώθεις όμως, νιώθει κανείς την κοινή αναπνοή που διέπει τα κομμάτια. Νιώθεις την κίνηση του ρυθμού και τις δυναμικές που ρέουν φυσικά, αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα και το συναίσθημά μας την ώρα της ηχογράφησης.

Ποιο τραγούδι από τον δίσκο κουβαλά μια πιο προσωπική ιστορία;

Παρόλο που μπορώ να βρω κάτι από μένα σε όλα τα κομμάτια του δίσκου μας, θα έλεγα το “Με τους περαστικούς”.

Από την ποίηση του Λαπαθιώτη στον Χριστιανόπουλο και τώρα στη στιχουργική της Ελένης Φωτάκη: τι ενώνει αυτό το νήμα μέσα σας;

Τώρα, με αφορμή την ερώτησή σας, συνειδητοποιώ αυτή τη σύνδεση. Είναι ο λόγος, ο ατόφιος, ο ειλικρινής και βαθιά συναισθηματικός. Και οι τρεις ποιητές -γιατί και η Ελένη είναι ποιήτρια για μένα- με τη γραφή τους έχουν αφήσει πάνω στο χαρτί κάτι απ’ την ψυχή τους, του έδωσαν σχήμα και μορφή μέσα από τις λέξεις και έφτιαξαν, έτσι, μια ατμόσφαιρα κι έναν κόσμο καταδικό τους. Σ’ αυτούς του κόσμους θέλω να μπαίνω.

Η δισκογραφική σας παρουσία μέχρι τώρα δείχνει ότι αναζητάτε συνεργασίες με στιβαρούς δημιουργούς και πιο “ήσυχες” αλλά απαιτητικές φόρμες. Είναι συνειδητή επιλογή;

Τίποτα απ’ ότι έχει έρθει στο δρόμο μου δισκογραφικά δεν ήταν συνειδητή επιλογή ή επιλογή στρατηγικής. Δεν θέλω δηλαδή να έχω μια ταμπέλα πάνω μου σε σχέση με το ύφος και τη μουσική κατεύθυνσή μου. Οι επιλογές μου ακολουθούν μόνο έναν κανόνα: αρκεί κάτι να με συγκινήσει, να με κάνει να “ξεκουνηθώ” συναισθηματικά και να με εμπνεύσει. “Ήσυχες” φόρμες μπορεί, αλλά και γεμάτες ένταση, κι είναι όντως απαιτητικές, γιατί στην ησυχία είμαστε ακόμη πιο εκτεθειμένοι απέναντι στο συναισθηματικό μας κόσμο. Θέλω, όταν λέω ένα τραγούδι, οι στίχοι να μιλάνε μέσα μου, να με πονάνε και να με λυτρώνουν αληθινά, γιατί μόνο τότε θα μπορέσω να το υπερασπιστώ και να επικοινωνήσω την ιστορία του. Κι όσο εγώ γίνομαι ο φορέας του λόγου/στίχου του, η μουσική του να βάζει κι εμένα και τον ακροατή σ’ ένα κόσμο που δεν ακουμπά στη γη.

Έχετε σπουδάσει Τοπογράφος Μηχανικός, και έχετε ασχοληθεί με τη γραφιστική και την ποίηση. Πότε και πώς πήρατε την απόφαση να αφοσιωθείτε ολοκληρωτικά στη μουσική;

Σκέφτομαι καμιά φορά το πως έχουν έρθει τα πράγματα, κι ενώ μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους, διαπιστώνω πως δεν είναι, είναι απλώς διαφορετικές εκφάνσεις της προσωπικότητάς μου, με κοινή αφετηρία τη δημιουργικότητα και την έκφραση. Οι σπουδές στο πολυτεχνείο έχουν συνεισφέρει, δηλαδή, στην καλλιτεχνική μου πορεία, αλλά και στην γραφιστική -εργασία που αγαπώ επίσης και με την οποία ασχολούμαι ως freelancer.

Με τη μουσική αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά πριν 3,5 χρόνια. Σημείο μηδέν ήταν η κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου {αηδόνι στο κλουβί}, ήταν σαν να πάτησα στο πρώτο σκαλοπάτι μιας σκάλας που δεν έχει τέρμα, κι από τότε συνεχίζω. Είπα: “Θα το παλέψω!” Δεν είναι κι εύκολο στο σήμερα να εργάζεσαι στο χώρο της τέχνης, ειδικά όταν τα “τρέχεις” όλα μόνος σου, αλλά όσο έρχονται όμορφα πράγματα στο δρόμο μου και ωραίες συνεργασίες, παίρνω δύναμη να συνεχίσω να ανεβαίνω την “ανηφόρα”. Η ποίηση είναι εκεί στη ζωή μου για τις στιγμές που χάνω το κουράγιο μου -και τον ύπνο μου- και ζητώ από το χαρτί να μ’ αφήσει να γράψω πάνω του όσα νιώθω. Έτσι προέκυψε και η πρώτη μου ποιητική συλλογή {ραφές και ράμματα}.

—————————-

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο “Πολύτροπον” και παίζουν οι μουσικοί Μανώλης Πάππος (μπουζούκι), Κώστας Νικολόπουλος (κιθάρα), Βασίλης Προδρόμου (κιθάρα), Γιώργος Καζαντζής (πιάνο), Σπύρος Ρασσιάς (πιάνο), Δημήτρης Γουμπερίτσης (κόντρα μπάσο), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν), Ντάσο Κούρτι (ακορντεόν), Εύη Καζαντζή (τσέλο).

Ενορχήστρωση: Γιώργος Καζαντζής συν το μέλι των μουσικών

Ηχοληψία : Θάνος Καζαντζής

Remix, Mastering : Χρήστος Μέγας

Studio Polytropon

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την POLYTROPON και είναι διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες μουσικής.