Μια νύχτα με “Τα Μαύρα”: Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης στον Σταυρό του Νότου

Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης επιστρέφει στον Σταυρό του Νότου τη Δευτέρα 5 Ιανουαρίου για μια ακόμη χειμερινή εμφάνιση που κινείται ανάμεσα στη σιωπή και την εξομολόγηση. Με οδηγό τον δίσκο «Τα Μαύρα» —την πιο ώριμη έως τώρα προσωπική του δουλειά— και με ένα πρόγραμμα που συνδυάζει δικά του τραγούδια, αγαπημένες διασκευές και ακυκλοφόρητο υλικό, ο Κτιστάκης στήνει επί σκηνής μια μουσική αφήγηση για την αγωνία της ύπαρξης, το φως που αλλάζει και τις εύθραυστες ισορροπίες της ζωής.

“Η δεύτερη μας εμφάνιση φέτος στο Σταυρό του Νότου κινείται σε παρόμοια πλαίσια με τις προηγούμενες μας εμφανίσεις. Διαφέρει λίγο το πρόγραμμα σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, όμως κινείται σε γνώριμους ήχους. Ανάμεσα στα δικά μου τραγούδια, τις συμμετοχές και σε τραγούδια τραγουδοποιων που αγαπώ” αναφερει ο Αλέξανδρος Κτιστάκης στο NEWS24/7.

Το «Τα Μαύρα» αποτελεί – μέχρι στιγμής – την πιο ολοκληρωμένη προσωπική σου δουλειά. Πώς γεννήθηκε αυτός ο δίσκος και ποια είναι η βασική του θεματική;
Τον δίσκο τον δούλευα και τα άφηνα ανά διαστήματα απο το 2019 έως και το 2023 που κυκλοφόρησε. Δημιουργήθηκε κυρίως από την ανάγκη μου να βγάλω απο μεσα μου την αγωνία της ύπαρξης και του πεπερασμένου της.

Τις περισσότερες φορές αυτός είναι και ο λόγος που με κανει να γράψω, παρόλο που δεν γράφω μανιωδώς. Προσπαθώντας και εγω όπως όλοι μας να βρω τις ισορροπίες μέσα στην πορεία της ζωής, εξέφρασα κάποιους προβληματισμούς κάποιους φόβους και κάποιες ελπίδες μέσα από τα τραγούδια. Ή τουλάχιστον αυτο προσπάθησα να κάνω.

Στις ζωντανές σου εμφανίσεις συνυπάρχουν δικά σου τραγούδια, κομμάτια αγαπημένων τραγουδοποιών αλλά και ακυκλοφόρητο υλικό. Πώς στήνεται αυτή η μουσική αφήγηση πάνω στη σκηνή;
Προσπαθώ πάντα στο πρόγραμμα να υπάρχει ισορροπία μεταξύ της εσωτερικότητας και της εξωστρέφειας. Εχω την αίσθηση πως μια ζωντανή εμφάνιση είναι μια μικρογραφία μιας μέρας, μιας εποχής η ακόμα και μιας ζωής ολόκληρης.

Ακόμα και σε μια μέρα, τα συναισθήματα μας αλλάζουν κατα τη διάρκεια της, οι προσδοκίες μας αλλάζουν, οι αντοχές μας αλλαζουν, το φως αλλάζει. Ξεκινάει με το χάραμα και τελειώνει με το φεγγάρι. Μπορεί την ίδια μέρα να έχει έναν ωραίο ζεστό ηλιο και το βράδυ να ξαπλώνουμε και να ακούμε τη βροχή. Με αυτές τις σκέψεις προσπαθώ σε κάθε ζωντανή εμφάνιση να συνυπάρξουν και η εσωτερικότητα και η εξωστρέφεια.

Ο Σταυρός του Νότου είναι ένας χώρος με ιδιαίτερη ιστορία για το ελληνικό τραγούδι. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να παρουσιάζεις εκεί τη δουλειά σου σε αυτή τη φάση της πορείας σου;
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά με τη μουσική, ενα απο τα πράγματα που ηθελα να κάνω ήταν να εμφανιστώ στο Σταυρό του Νότου. Εκεί εχω δει πολλούς καλλιτέχνες που θαυμάζω. Και ειδικά το club όπου παίζουμε ειναι η αδυναμία μου σε σχέση με τους τρεις χώρους. Είναι φέτος η έβδομη χρονιά της συνεργασίας μας αν δεν κάνω λάθος.

Κοιτώντας τη μέχρι τώρα διαδρομή σου, πώς νιώθεις ότι έχει εξελιχθεί η καλλιτεχνική σου ταυτότητα και τι να περιμένουμε από τα επόμενα βήματά σου;
Για να είμαι ειλικρινής, κινούμαι με πιο αργά βήματα από όσο θα ήθελα. Κυρίως γιατί χρειάζεται να κάνω κι άλλες δουλειές για να επιβιώσω. Αλλά εντάξει κι απο την άλλη έτσι είναι η ζωή, περνάμε και περιόδους ακμής αλλα και περιόδους ύφεσης. Δεν εχω συγκεκριμενα σχέδια για το μέλλον σε σχέση με τη δημιουργία. Έχω όμως κάποιες ιδέες πάνω στις οποίες θελω να ξεκινήσω να δουλεύω. Θα μάθουμε τι θα συμβεί εν καιρώ.

Μαζί του οι συνεργάτες του:
Θανάσης Αρχανιώτης – Τύμπανα
Σπύρος Βρυώνης – Ηλεκτρική κιθάρα
Διονύσης Μακρής – Ηλεκτρικό μπάσο
Δημήτρης Μπρέντας – Πνευστά
Χρήστος Ψαρομήλιγκος – Βιολί
Γιάννης Ταβουλάρης – ηχοληψία