Όλγα Βενέτη – Η Δαλιδά έκανε τα πάντα να μοιάζουν με βεγγαλικά, αθώα και επικίνδυνα

Η αισθαντική ερμηνεύτρια των κλασικών, αξέχαστων τραγουδιών Όλγα Βενέτη συναντά ξανά τη Δαλιδά επί σκηνής για το Grande Finale σε μια υπερπαραγωγή που μας χάρισε υπέροχες στιγμές μουσικής, χορού και συγκίνησης. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο της και το όμορφο της ταξίδι η sold out παράσταση “Dalida-La Diva” επιστρέφει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη για μια ακόμα, τελευταία βραδιά γεμάτη εκπλήξεις.

Ξαναζώντας τα πιο γλυκά πρωινά στο Πορτοφίνο – I found my love in Portofino – το ξεσηκωτικό Salma Ya Salama και το αξεπέραστο Je Suis Malade η Όλγα Βενέτη θα μας παρασύρει επί σκηνής στο χορό της με το Laissez-moi danser, θα μας κάνει να κλάψουμε με το Il venait d’avoir 18 ans, θα μας θυμίσει τι σημαίνει μεγάλος έρωτας με το Gigi l’amoroso.

Με κοστούμια-πιστά αντίγραφα αυτών που φόρεσε η εμβληματική ντίβα (ενδυματολόγος της παράστασης είναι η Ντένη Βαχλιώτη οπότε καταλαβαίνουμε!) με αναπαραστάσεις εμβληματικών στιγμών της καριέρας της μέσα από εντυπωσιακά video walls και με μια σκηνική αφήγηση που αναβιώνει το μύθο της, η παράσταση αποτελεί φόρο τιμής σε μια προσωπικότητα που σημάδεψε τη μουσική.

Με αυτήν την αφορμή, η Όλγα Βενέτη μιλάει για τη συνάντησή της με το έργο της Δαλιδά, για την καλλιτεχνική της διαδρομή και για όσα σημαίνει η παράσταση στο Παλλάς.

“Η μαγική ενέργεια της Δαλιδά διαπερνούσε τα πάντα και τα έκανε να μοιάζουν με βεγγαλικά”

Η Όλγα Βενέτη, με τη βαθιά εμπειρία και τη μακρά παρουσία της σε κορυφαίες σκηνές (Εθνική Λυρική Σκηνή, Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), δημιουργεί έναν ζωντανό διάλογο με την καλλιτεχνική κληρονομιά της Δαλιδά. Οι σπουδές της στη γαλλική φιλολογία και οι ερμηνείες της σε αλησμόνητα γαλλικά τραγούδια την οδήγησαν να βρει στη Δαλιδά το ερμηνευτικό της alter ego.

-Τι σας ενέπνευσε προσωπικά να ενσαρκώσετε μουσικά τη σπουδαία καλλιτέχνιδα Δαλιδά;

Η αυθεντικότητα στην ερμηνεία και η μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου που είχε πάθος, έκταση, ταπεραμέντο και έκρηξη συναισθηματική. Η μαγική ενέργεια της Δαλιδά διαπερνούσε τα πάντα και τα έκανε να μοιάζουν με βεγγαλικά που άλλοτε φώτιζαν και άλλοτε απειλούσαν να βάλουν φωτιά σε κάθε της βήμα. Αυτή η επικίνδυνη ακροβασία, όμως, και το πάθος είναι που την έκαναν τόσο να ξεχωρίζει και να παραμένει ανεπανάληπτη.

-Ποιες πτυχές της προσωπικότητάς της θεωρείτε ότι είναι πιο δύσκολο να μεταφέρετε στη σκηνή;

Η εναλλαγή από τη χαρά στη λύπη, από την αισιοδοξία στην απόγνωση και από την αίσθηση της πληρότητας στο κενό της ψυχής της. Αυτό, ωστόσο, που διαφέρει στη δική μου περίπτωση είναι ότι δεν την ενσαρκώνω, δηλαδή δεν προσπαθώ να την προσεγγίσω μέσα από την υποκριτική αφού δεν είμαι ηθοποιός αλλά ως ερμηνεύτρια και ως γυναίκα, να νιώσω αυτό που ένιωθε πάνω και έξω από τη σκηνή.

Γι αυτό ακριβώς μιλάμε για ερμηνεία ως έννοια γιατί δεν είναι μόνο αυτό που θα τραγουδήσεις αλλά πως θα αποδώσεις το νόημα κάθε στίχου και πως θα μεταφέρεις τη Δαλιδά στη σκηνή την παρουσία, τη φωνή και την ψυχή σου. Αυτό προσπαθώ να κάνω νιώθοντας κάθε στίχο και νόημα των τραγουδιών και μεταφέροντας κάθε φορά το συναίσθημα και την ψυχική έκρηξη σε κάθε τραγούδι.

Γιατί πέρα από ερμηνεία, πρέπει να μιλάμε, ειδικά για τη Δαλιδά, για την ουσιαστική ψυχική κατάθεση, μέχρι τέλος, που είναι η προϋπόθεση αν θέλει κανείς να μεταφέρει αυτό που ήταν στη σκηνή.

-Ποια ήταν η πιο σημαντική ανακάλυψη ή η πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που ανακαλύψατε κατά τη μελέτη της ζωής της και του έργου της;

Οτι πάλευε συνεχώς για μια ισορροπία μεταξύ της ερμηνεύτριας, της γυναίκας, της συντρόφου δίνοντας μια δύσκολη και άνιση πάλη, ότι αγωνιζόταν μεταξύ της ντίβας Dalida αλλα και της γυναίκας Γιολάντα. Ήθελε να πετύχει σε πολλά επίπεδα κάπου όμως δε δεχόταν το φρένο που έβαζε η ίδια στη ζωή της και τις ενοχές της. Αυτό ήταν συντριπτικό καθώς την ίδια στιγμή προχωρούσε στον δρόμο της δόξας με πραγματική ορμή. Νομίζω ότι ήταν σαρωτική, χωρίς καν να το θέλει, κάτι που πλήρωσε ακριβά με τη ζωή της.

-Υπάρχει κάποιο τραγούδι της Δαλιδά που σας αγγίζει περισσότερο και γιατί;

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να διαλέξεις γιατί ήταν τεράστιο το ρεπερτόριο της  αλλά αν πρέπει να πω δυο (επιτρέψτε μου άλλο ένα), θα επέλεγα το Il venait d’avoir 18 ans και το Mourir sur scène.

Το πρώτο γιατί είναι η κατάθεση η ερωτική για τον νεαρό εραστή της από τον οποίον κιόλας έμεινε έγκυος και γιατί εκφράζει ό,τι θέλει, λαχταρά, ποθεί άνευ όρων σε αυτήν τη σχέση αλλά που στο τέλος αναγκάζεται, πειθαρχημένη και πάλι και θυσιάζοντας τα  προσωπικά της θέλω, να αφήσει πίσω. Κάθε φορά, άλλωστε, την ίδια στιγμή που ζούσε τις σχέσεις της στα άκρα προχωρούσε αγέρωχη, παρά τα χαραγμένα με ανεξίτηλο μελάνι τραύματα που έκρυβε στην ψυχή της επιβάλλοντας παγκοσμίως την παρουσία της ως η par excellence μοναδική και μοναχική ντίβα. Είναι λοιπόν αυτή η αντίθεση, που θα πληρώσει ακριβά στο τέλος που με συναρπάζει και με συγκλονίζει.

Όσο για το δεύτερο τραγούδι είναι γιατί εδώ εκφράζει και φλερτάρει με την αλήθεια της: θέλει να παραδοθεί και να απαλλαγεί από τις εσωτερικές συγκρούσεις και να “πεθάνει στη σκηνή», όπως λέει το τραγούδι, μεταφορικά και ουσιαστικά, θέλει να φύγει τραγουδώντας πολιορκημένη από προβολείς που ενδεχομένως να τυφλώνουν την ίδια και τα θέλω της καρδιάς της. Να πραγματοποιήσει, με άλλα λόγια, τη μεγάλη έξοδο και ένα ταξίδι στο ΦΩΣ τραγουδώντας, κάτι που ήξερε να κάνει με τον δικό της μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο.

-Πώς πιστεύετε ότι η σύγχρονη θεατρική προσέγγιση της Δαλιδά μπορεί να “μιλήσει” στο ευρύ κοινό σήμερα, πέρα από τους φανατικούς θαυμαστές της;

Η Δαλιδά όπως είπαμε ήταν άλλοτε μια συγκλονιστική γυναίκα, άλλοτε μια αθώα κοπέλα που πέρασε πάρα πολλά και δύσκολα για να φθάσει στην απόλυτη επιτυχία και ευτυχία. Αυτό είναι κάτι που αγγίζει τους πάντες αφού όλοι μας βιώνουμε όχι απαραίτητα με την ίδια ένταση, ούτε υπό τις ίδιες συνθήκες, τις συγκρούσεις της ζωής. Και σίγουρα ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνουν. Όλοι καλούνται να πληρώσουν το δικό τους τίμημα, αν θέλουν να καταφέρουν να εκπληρώσουν την επιθυμία και το όραμα τους και ξέρουν τι σημαίνει θυσία σε μια καριέρα.

Ζούμε όλοι εν ολίγοις τις αντιθέσεις ανάμεσα στις μεγάλες εντάσεις της ζωής και τα μεγάλα θέλω και τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και του τώρα. Αυτό το τίμημα πλήρωσε η Δαλιδά καθώς χρειάστηκε να θυσιάσει τα πάντα για την καριέρα της χωρίς, όμως, εκπτώσεις βιώνοντας τα πάντα στα άκρα αλλά παραμένοντας αυθεντική μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος της.

Αυτή επομένως η πάλη ανάμεσα στα μικρά και τα καθημερινά και την πικρή γεύση της δόξας πιστεύω ότι αγγίζει το κοινό ακόμα και τώρα, γιατί αυτό από μόνο του είναι ζωή. Αυτό είναι που κουβαλάμε στην ψυχή μας και άρα συντονιζόμαστε με τη συχνότητα της ψυχής της Δαλιδά.

-Νιώθετε ότι σήμερα μας λείπουν προσωπικότητες όπως οι μεγάλες σταρ ντίβες της εποχής της Δαλιδά; Τι πιστεύετε ότι κάνει μια καλλιτέχνιδα πραγματικά αθάνατη;

Κατά τη δική μου άποψη ναι λείπουν. Το λέω κάπως κατηγορηματικά γιατί πιστεύω ότι λείπει το όραμα, το όνειρο ,το πάθος και η άνευ όρων και ορίων αφοσίωση στο όραμα. Θεωρώ ότι μόνο υπηρετώντας και όχι εξυπηρετώντας την τέχνη μπορεί να κάνει κανείς τη διαφορά και να διεκδικήσει ένα μερίδιο σε αυτό που αξίζει πραγματικά.

Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, που λείπουν τα μεγάλα μεγέθη, υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις που θέλουν και μάχονται με μοναδικά όπλα το ταλέντο, το θείο αυτό δώρο  δίνοντας τον δικό τους σκληρό με επιμονή. Πάνω από όλα, όμως, με σεβασμό στο κοινό τους.

Είναι αυτοί που αφήνουν το προσωπικό τους στίγμα στην κοινωνία αλλά κυρίως στην καρδιά του κόσμου που είναι ο ουσιαστικός και μοναδικός κριτής. Και είναι αυτό τελικά που κάνει τις προσωπικότητες μοναδικές και ανεπανάληπτες. Και με αυτή την κρίση του κοινού αναμετριόμαστε όλοι γιατί αυτό είναι που αποφασίζει τελικά.

Θέατρο Παλλάς
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου
Προπώληση εισιτηρίων: more.com