Πρεμιέρα για το ‘Πεθαίνοντας στο Γέλιο’ του Στέλιου Κούλογλου

Σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, έκανε πρεμιέρα το νέο ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου και ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το «Πεθαίνοντας στο γέλιο» είναι ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ (90 λεπτά) που ακολουθεί τρεις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ ως όπλο για πολιτική δράση, αλλά και μια τραγωδία, με κάποιους να πεθαίνουν κυριολεκτικά από το γέλιο.

Ο Andy Bichlbaum από τους Yes Men παραδίδει μαθήματα πολιτικού ακτιβισμού, αποδεικνύει πως το χιούμορ μπορεί να “δικαιώσει” τα αθώα θύματα μια τραγωδίας, να πλήξει τα συμφέροντα της πολυεθνικής που τα προκάλεσε και να γελάσουν με την καρδιά τους οι τηλεθεατές του σοβαρού δελτίου ειδήσεων του BBC. Μαζί με τον Στέλιο Κούλογλου στήνουν τη μεγαλύτερη φάρσα στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και καταγράφουν όλα της τα στάδια, από τα μαθήματα χιουμοριστικού ακτιβισμού στη Λιέγη μέχρι τις Βρυξέλλες.

O Martin Sonneborn, δημοσιογράφος, κωμικός και ευρωβουλευτής, έχει εκλεγεί με το κόμμα “Το Κόμμα” και αναστατώνει σε κάθε ευκαιρία τους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ δηλώνει σίγουρος πως μπορεί να καταστρώσει ένα πρωτότυπο σχέδιο για τη σωτηρία της Ελλάδας. «Υπάρχουν τρεις τρόποι να αντιδράσει κανείς στην τρέλα του καπιταλισμού: Να γίνει αλκοολικός, να μπει στην πολιτική ή να κάνει σάτιρα», δηλώνει ο ίδιος, που έχει επιλέξει τουλάχιστον να μην πίνει.

Οι Flashmob διακόπτουν εκδηλώσεις υπέρ της TTIP και της CETA με όπλο το χαμόγελο και το τραγούδι. Έπειτα από την ομαδική τους σύλληψη ύστερα από μια πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στη συμφωνία TTIP, φορούν τα κοστούμια τους και γίνονται ο εφιάλτης της ευρωπαίας επιτρόπου Cecilia Malmström, που πραγματοποιεί πλέον τις ομιλίες της με το κοινό να τραγουδά “Do You Hear The People Sing?” και να διακόπτει τις εκδηλώσεις.

Με τις τρεις ιστορίες να εξελίσσονται, το πέρασμα από την κωμωδία στην απόλυτη τραγωδία γίνεται μέσα από εξιστόρηση των γεγονότων του Charlie Hebdo . Το Charlie Hebdo αποτελεί και την αφετηρία, την έμπνευση, για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ. Ο Καβανά, ένας από τους ιδρυτές του Charlie Hebdo, είχε πει ότι το χιούμορ είναι σαν μια γροθιά στο πρόσωπο και ο Στέλιος Κούλογλου προσπαθεί να καταλάβει αν το χιούμορ είναι τόσο δυνατό, ώστε να οδηγεί στη δολοφονία 12 ανθρώπων, απλώς επειδή έκαναν πλάκα με τα σκίτσα τους.

Παρακολουθούμε την τελευταία συνέντευξη του διευθυντή του, του γνωστού γελοιογράφου Charb, που προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ, αλλά και τη συγκλονιστική αφήγηση του μοναδικού επιζώντα δημοσιογράφου, που σώθηκε από καθαρή τύχη την ημέρα της επίθεσης, ενώ βρισκόταν με τους υπόλοιπους στην αίθουσα σύνταξης του περιοδικού.

Για 90 λεπτά η κωμωδία με την τραγωδία εναλλάσσονται συνεχώς. Το κοινό βάζει τα γέλια με τους Yes Men, δακρύζει με την αφήγηση της δημοσιογράφου και συγγραφέα, Maryse Wolinski, συζύγου του δολοφονημένου σκιτσογράφου, Georges Wolinski και ανανεώνει την πίστη του στο διαρκή αγώνα για την ελευθερία της έκφρασης απέναντι στη βαρβαρότητα Ισλαμικού Κράτους και στην αντιδημοκρατική λειτουργία της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.

Στο τέλος ίσως να μένει και μια πικρή γεύση, όταν βλέπεις τους flashmob και σκέφτεσαι τη δική μας αντίληψη για τον πολιτικό ακτιβισμό, τη σατυρική δημοσιογραφία του Martin Sonneborn να κοντράρεται με γερμανούς νεοναζί, ενώ εμείς γελάμε με το φλερτ ενός συμπαθή τσολιά στην Ερμού και σίγουρα αναρωτιέσαι αν ο Andy των Yes Men έχει βάλει το χεράκι του και από τα στούντιο του BBC έφτασε μέχρι στην αντιπροεδρία της ΝΔ.

Όσο για το Charlie Hebdo και τον αγώνα τους για ελευθερία δεν υπάρχουν πολλά λόγια. Τα πλάνα από την αίθουσα σύνταξης του περιοδικού δείχνουν ένα διαρκές πάρτυ δημοσιογραφίας, με ανθρώπους να χαίρονται τη δουλειά και να πεθαίνουν πράγματι στα γέλια. Εδώ πάλι αν δεν έσκαγες με όσα έβλεπες, θα πέθαινες σίγουρα από πλήξη.