Η Kasia Kay εξερευνά τη Μετακίνηση ως πηγή ζωής στο Moon Station Athens

Από τις 20 Ιουνίου έως τις 3 Ιουλίου 2025, το Moon Station Athens φιλοξενεί την έκθεση The Explorer, της πολωνικής καλλιτέχνιδας Kasia Kay, σε επιμέλεια της εικαστικού Ειρήνης Καραγιαννοπούλου. Η έκθεση προσφέρει μια πολυδιάστατη προσέγγιση στο ταξίδι και την εξερεύνηση, με έργα που ξεφεύγουν από την απλή γεωγραφική καταγραφή, δημιουργώντας μια συναισθηματική και υπαρξιακή αφήγηση.

Η Kasia Kay και το Έργο της

Η “Kasia Kay”, μια από τις πιο πολυσχιδείς και διεθνώς αναγνωρισμένες καλλιτέχνιδες της σύγχρονης εποχής, μας ταξιδεύει μέσα από τα έργα της σε μια σειρά τοποθεσιών – από την Ιαπωνία και την Τανζανία μέχρι την Αθήνα και το Σικάγο. Τα έργα της ενώνουν “φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτική και ready-mades”, αποτυπώνοντας τη δική της προσωπική διαδρομή σε έναν εσωτερικό, μη γραμμικό κόσμο, μια «ενδοχώρα» που αποκαλύπτεται μέσα από την τέχνη της.

Η Kasia Kay, μετά την αποδημία της από την κομμουνιστική Πολωνία, έζησε στην Ελλάδα, τον Καναδά και το Σικάγο. Έχει εκθέσει έργα της στο πλαίσιο ομαδικών και ατομικών εκθέσεων ανά τον κόσμο (ΗΠΑ, Βέλγιο, Ιταλία, Γερμανία, Ελλάδα), με τελευταίες της εκθέσεις την ατομική της στο Snehta στην Αθήνα και την ομαδική «Anatomia Humana» στην Black Bird Rook Gallery στο Λονδίνο.

Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια καλλιτεχνικών εκθέσεων σε Μαϊάμι, Σικάγο και Νέα Υόρκη. Τα ταξίδια, ο πολιτισμός, η έννοια της ταυτότητας και τα τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα αποτελούν τον κόσμο μέσα από τον οποίο η ίδια «αλιεύει» τις θεματικές που αποτυπώνονται στο έργο της.

Η Επιμελητική Προσέγγιση της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου

Η έκθεση διερευνά τη σύνθετη έννοια του ταξιδιού ως διαδικασία συνεχούς μετατόπισης και εσωτερικής διερεύνησης. Η **Ειρήνη Καραγιαννοπούλου**, αναγνωρίζοντας αυτή την ανάγκη της καλλιτέχνιδας να πειραματίζεται με νέα υλικά και αφηγήσεις, δημιούργησε μια έκθεση που δεν επικεντρώνεται σε «όμορφα τοπία» ή ταξιδιωτικές εντυπώσεις, αλλά στη δική της εμπειρία της κίνησης.

Η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου αναφέρει για το έργο της Kasia: “Έχω αδυναμία στους καλλιτέχνες που δεν αρκούνται σε ένα μέσο, σε μια μεθοδολογία, σε μια ”συνταγή”. Η Κάσια πειραματίζεται και δοκιμάζει νέα υλικά, νέους τρόπους και αφηγήσεις. Έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να μεταφέρει την περιπλάνηση, όχι μόνο σαν εικόνα, αλλά σαν αίσθηση σε ο,τι κάνει. Τίποτα δεν είναι στατικό στη δουλειά της”.

Οι δυο τους, όπως αναφέρει, γνωρίστηκαν στην Αθήνα, “μέσα από μια κοινή φίλη, την εικαστικό Paulina Olowska που έχει το χάρισμα να ενώνει τους ανθρώπους. Η Κάσια έρχεται συχνά στην Αθήνα και ειδικά την περίοδο που έμενε στην Κυψέλη, στο Snehta Residency, βρισκόμασταν συχνά. Η αλήθεια είναι ότι δεν επιλέγουμε πάντοτε σωστά τους συνεργάτες μας αλλά όταν αυτό συμβαίνει είναι μεγάλη ανακούφιση. Πρόκειται για μια εικαστικό που αφέθηκε στην επιμελητική μου φροντίδα και η εμπιστοσύνη της με τιμάει. Δεν εκτιμώ μόνο τη δουλειά της αλλά και την πορεία της, το ήθος της, την εξέλιξή της, το πόσο σχολαστικά δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει σε ό,τι κάνει”.

Και συνεχίζει αναφερόμενη στον στόχο της έκθεσης αυτής: “Όταν επιμελούμαι μια έκθεση καταρχήν παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνται τα έργα και προσπαθώ κυρίως να δω πίσω από τις εικόνες. Η Κάσια έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη μετακίνηση και την εξερεύνηση, είναι θα έλεγα η κινητήρια δύναμη, η πηγή μάλλον, της δημιουργικότητάς της. Είτε φωτογραφίσει μια εικόνα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, είτε δημιουργήσει κάτι στο ατελιέ με αφορμή μια περιπλάνηση, η συγκίνηση είναι η ίδια. Όσο ετερόκλητα κι αν είναι ή φαίνονται τα υλικά και τα έργα της. Ήθελα να βρω το νήμα που δένει όλες αυτές τις εικόνες και όλα αυτά τα θραύσματα μαζί.

Στόχος μου εδώ δεν ήταν να επιμεληθώ μια έκθεση με «τοπία» ή ωραίες ταξιδιωτικές εντυπώσεις, αλλά να αποτυπωθεί η ίδια η εμπειρία της κίνησης, αυτό που αλλάζει μέσα σου όταν φεύγεις, όταν βρίσκεσαι σε τόπους που δεν είναι δικοί σου αλλά τελικά γίνονται, έστω προσωρινά. Πρέπει να κινείσαι, να δοκιμάζεσαι, να αντέχεις το αβέβαιο. Να επιθυμείς, έστω και το ανέφικτο. Όχι ως απόδραση, αλλά ως τρόπο να μένεις ζωντανός μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει πριν πεις κιχ.

Η Kasia το λέει όμορφα: πως κυνηγάει κάτι που ίσως και να μην υπάρχει. Ίσως είναι μια ουτοπία, ένα mirage και ίσως είναι κάπως μάταια η προσπάθειά μας αυτή. Κι αυτή είναι για μένα η ουσία αυτής της έκθεσης. Μια ειλικρινής απόπειρα να μιλήσουμε για κάτι που τελικά δεν μπορούμε να αγγίξουμε παρά ελάχιστα, κάπως απατηλά”.

Η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου καταλήγει μιλώντας για την “επικαιρότητα” της έκθεσης: “Η έκθεση δεν πατάει σε κάποιο μεγάλο “αφήγημα της εποχής”. Πατάει σε κάτι πολύ απλό και ανθρώπινο. Γιατί όλοι, με κάποιο τρόπο, βρισκόμαστε σε κίνηση. Άλλοι επειδή το επιλέξαμε. Άλλοι επειδή μας ξερίζωσαν. Άλλοι γιατί δεν μπορούμε πια να σταθούμε στο ίδιο σημείο, ούτε εξωτερικά, ούτε μέσα μας.

Η μετατόπιση —είτε αφορά τον τόπο, είτε τον εαυτό— είναι πια η κοινή μας εμπειρία. Τρέχουμε πάνω κάτω. Όλα αλλάζουν συνεχώς: οι χώρες, οι λέξεις, τα σώματα, οι θύτες, τα θύματα, οι σχέσεις, οι ρόλοι μας, ακόμα και η πλευρά μας στην Ιστορία.

Η Kasia κουβαλά όλες αυτές τις ρευστότητες στο έργο της. Μιλά για τη μετακίνηση χωρίς δράματα, με μια βαθιά ανάγκη να ανακαλύψει κόσμους που ίσως δεν υπάρχουν τελικά. Σε μια εποχή που όλα είναι αβέβαια —τα σύνορα, οι ταυτότητες, οι σταθερές μας— η μετατόπιση δεν είναι εξαίρεση. Και μέσα σ’ αυτή τη ρευστότητα, η τέχνη μπορεί να γίνει τρόπος προσανατολισμού. Όχι για να βρεις “πού πας”, αλλά για να νιώσεις, έστω για λίγο, ότι δεν είσαι μόνος μέσα σ’ αυτή τη διαδρομή”.