Η Αθηνά Παππά δίνει γροθιά στο στομάχι με μία “Κουκούλα”

Η Αθηνά Παππά επιστρέφει σκηνοθετικά στο δυστοπικό δράμα του Θανάση Τριαρίδη «Η κουκούλα» – ένα έργο που λειτουργεί σαν δυνατή γροθιά στο στομάχι, γραμμένο με χιούμορ, πικρή ειρωνεία και παραλογισμό. Στη σκηνή του Θεάτρου Πλύφα θα δούμε δύο νέες και ταλαντούχες ηθοποιούς: την Αντιγόνη Σταυροπούλου, τη Χριστίνα Κοροβήλα, μαζί με τον μουσικό Γιάννη Μεταξά.

Σε κάθε παράσταση θα συμμετέχει και ένας ξεχωριστός guest, προερχόμενος από διαφορετικούς χώρους (πολιτική, δημοσιογραφία, τέχνη κ.ά.), ο οποίος θα σχολιάζει τα δρώμενα με τον δικό του τρόπο, σε προκαθορισμένο χρόνο αλλά με απόλυτη ελευθερία έκφρασης.

Η σκηνοθετική προσέγγιση αντλεί έμπνευση από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και το μεσοπολεμικό καμπαρέ, εστιάζοντας στο σώμα και στις γκροτέσκ εκφράσεις που δίνουν σχήμα στον λόγο, ενώ διατηρείται το ιδιότυπο χιούμορ του έργου.

Στη σκηνή, μια γυναίκα και ένας άντρας – εδώ ως non binary genter άτομο – αναζητούν τη χαμένη αλήθεια και μνήμη, με στόχο να αφυπνίσουν τον θεατή και να τον καταστήσουν συμμέτοχο και υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν, τόσο στο θεατρικό σύμπαν όσο και στην κοινωνία.

Ένα σκηνικό «σώμα», που παράγει μουσική, ένας μουσικός, που λειτουργεί ως ζωντανό αντικείμενο: πάνω του οι ηθοποιοί κάθονται, ερωτοτροπούν, συγκρούονται· άλλοτε σωπαίνει, άλλοτε παράγει ήχους και μουσική, πάντα υπό την εξουσία του αφέντη. Ένα ισχυρό σύμβολο του ανθρώπου-αντικειμένου, του σκλάβου, του μετανάστη, του κατοικιδίου σε έναν κόσμο που ολοένα γίνεται πιο απάνθρωπος. Τα κουστούμια και το σκηνικό περιβάλλον της παράστασης ακολουθούν μια ρετροφουτουριστική γραμμή και στο πίσω μέρος της σκηνής δεσπόζει ένα εικαστικό έργο.

Λίγα λόγια για το έργο

‘Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας προλογίζει στο βιβλίο του.
Ε,και τιμ’αυτό; Λίμνες από αίμα υπάρχουν για χίλιους λόγους…Το σημαντικό είναι να μην πατάμε εμείς το κουμπί που σκοτώνει..

«Μία γυναίκα πηγαίνει σε ένα Πρατήριο που διανέμει κουκούλες και ζητάει από την υπάλληλο μια κουκούλα –για να την χρησιμοποιήσει, όπως το Έκτακτο Διάταγμα επιβάλλει, στις Συγκεντρώσεις Άμυνας. Στις Συγκεντρώσεις αυτές, όλοι οι ενήλικοι πολίτες της χώρας είναι υποχρεωμένοι να δολοφονήσουν τελετουργικά κρατούμενους μετανάστες–πατώντας ένα κουμπί που ενεργοποιεί ένα σφυρί το οποίο τους συντρίβει το κεφάλι.

Μετά έρχεται μια δεύτερη γυναίκα–απολύτως ίδια με την πρώτη στην μορφή, αλλά εντελώς διαφοροποιημένη στο ύφος και την προσωπική ιστορία που κουβαλά. Κι έπειτα μια τρίτη, μια τέταρτη, μια πέμπτη και ούτω καθεξής. Συνολικά έρχονται δέκα γυναίκες–όλες ολόιδιες στη μορφή και απολύτως διαφοροποιημένες σε όλα τα υπόλοιπα. Η πωλήτρια έχει την υποψία πως είναι διαρκώς η ίδια γυναίκα–που έρχεται εντεταλμένη από το Κράτος να την ελέγξει. Στο τέλος όλες και όλοι φεύγουν από το Πρατήριο έχοντας πάρει την κουκούλα που επιθυμούν»

Σκηνοθετικό σημείωμα

“Η Κουκούλα του Θανάση Τριαρίδη, είναι αναμφισβήτητα ένα κοινωνικοπολιτικό έργο, στο οποίο θίγονται θέματα για την ίδια την ζωή και την υπόστασή της, τις ανθρώπινες αξίες, και την ελευθερία της βούλησης. Σε μια συντεταγμένη απολυταρχική πολιτεία που κρύβεται ευθαρσώς κάτω από την επίφαση- κουκούλα της δημοκρατίας , σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ξεδιπλώνεται η κοινωνία και τα προβλήματα που έχουν ενσκήψει.

Οι ήρωες του έργου, οφείλουν απόλυτη υπακοή στην διαταγή της συντεταγμένης πολιτείας. Που οδηγεί όμως αυτό; Στην δολοφονία του πιο πολύτιμου πράγματος που έχει ο άνθρωπος. Την μνήμη του. Έτσι χωρίς μνήμη, χάνεται η συνείδηση, χάνεται κάθε συναίσθημα και ο άνθρωπος λειτουργεί μηχανικά, πατώντας αβίαστα και ανερυθρίαστα- κεκαλυμμένος, το κουμπί της εξολόθρευσής του, Της εξολόθρευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Το κουκούλωμα στην δυτική κοινωνία, είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνικής και πολιτικής αλλοτρίωσης του ανθρώπου που επιφέρει το μοναδικό επιβιώσαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα , ο καπιταλισμός .Η υπεραξία του καπιταλισμού ,η αλλοτρίωση, εμπεριέχει την ασφυξία του ανθρώπινου είδους. Η επιτυχία του είναι ότι ο πνιγμός γίνεται σχεδόν ανώδυνα με μια συμβολική κουκούλα

Η κουκούλα είναι η ασφυξία της κοινωνικής μας ζωής. Και αυτή η ασφυξία προκαλεί εμφανώς και περιέργως μια απόλυτη ηδονή. Την ηδονή του χάους”.

Αθηνά Παππά

Συντελεστές:

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία- δραματουργική επεξεργασία-διδασκαλία: Αθηνά Παππά
Σκηνογραφική επιμέλεια-Video: Marilisa Rendl
Εικαστικό : Angakis
Σχεδιασμός φωτισμού-Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Κοστούμια: Αθηνά Παππά
Ζωντανό σκηνικό-μουσική : Γιάννης Μεταξάς
Μουσική παρέμβαση- πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Jamoan
Βοηθός ενδυματολόγου : Marilisa Rendl
Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Παρούτη
Κομμώσεις; Hair&Nails Home
Παίζουν: Αντιγόνη Σταυροπούλου, Χριστίνα Κοροβήλα, Γιάννης Μεταξάς