Μια σεξεργάτρια αυτοκτονεί σε Τμήμα Κράτησης, στην Ελλάδα της ντροπής

Η παράσταση HIV, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Θανάση Τριαρίδη, συνεχίζει για δύο ακόμη Τρίτες στο Θέατρο Άβατον, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της μετά από μια πορεία που προκάλεσε συζητήσεις, ένταση και βαθιά συγκίνηση. Η φετινή εκδοχή της παραγωγής αποτελεί μια νέα, ριζικά αναδιαμορφωμένη καλλιτεχνική πρόταση, προϊόν εντατικής επαναπροσέγγισης του κειμένου και του δραματικού υλικού. Η δημιουργική ομάδα, έχοντας πια διανύσει μήνες παραστάσεων, αφήνει το έργο να φτάσει στο ώριμο σημείο του: εκεί όπου η θεατρική πράξη γίνεται αποκάλυψη και το κοινό έρχεται αντιμέτωπο με μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοήσει.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Γκιόκας, ο οποίος προσεγγίζει το έργο με πολυεστιακή ματιά. Στον πυρήνα της σκηνοθετικής του σύλληψης βρίσκεται η «καταπιεσμένη κραυγή» -η φωνή των σωμάτων και των ιστοριών που η κοινωνία επιμένει να αποσιωπά. Ο Γκιόκας διαμορφώνει ένα σκηνικό σύμπαν διαρκούς έντασης και αντιθετικών παλμών, όπου εικόνα, λόγος και ήχος αλληλεπιδρούν οργανικά, λειτουργώντας ως τρεις όψεις της ίδιας αφηγηματικής αναπνοής. Παράλληλα, εντάσσει το χιούμορ μέσα στο σκοτεινό δραματικό πλαίσιο· όχι ως αποφόρτιση, αλλά ως μέσο ανάδειξης της ανθρώπινης ευθραυστότητας και της συστημικής υποκρισίας που διατρέχει το έργο.

Στο κέντρο της δραματουργίας συναντούμε μια ηθοποιό που αναγκάζεται να παίξει ένα έργο το οποίο απεχθάνεται. Η προσωπική της σύγκρουση γίνεται η αφετηρία μιας παράλληλης αφήγησης: αυτής μιας Νιγηριανής εκδιδόμενης γυναίκας που αυτοκτονεί στο Τμήμα Προσωρινής Κράτησης. Ανάμεσά τους, μια σκοτεινή φιγούρα κινεί αόρατα τα νήματα -σύμβολο της βίας, της αθέατης εξουσίας, της απελπισίας που επιβάλλεται. Πάνω απ’ όλα, ένα ραδιόφωνο παρεμβαίνει με ανατριχιαστική αυτονομία, επιβάλλοντας τον ήχο μιας πραγματικότητας που μοιάζει εφιαλτική, ανεξέλεγκτη, απάνθρωπη: μιας πραγματικότητας που δεν απέχει από τη δική μας καθημερινότητα.

Το έργο πατά πάνω στα γεγονότα του 2012, όταν δεκάδες γυναίκες φορείς του HIV διαπομπεύτηκαν δημόσια και παρουσιάστηκαν ως «απειλές» μέσα σε μια εκρηκτική προεκλογική περίοδο και εν μέσω οικονομικής κρίσης. Οι εικόνες εκείνης της υπόθεσης σημάδεψαν τη συλλογική μνήμη, και η χώρα μας καταδικάστηκε γι’ αυτή την κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η παράσταση δεν αναπαριστά απλώς τα γεγονότα. Τα χρησιμοποιεί ως αφετηρία για να μιλήσει για τη βία απέναντι στο σώμα, τον έλεγχο της εικόνας, τον συστημικό στιγματισμό και την άγρια μοναξιά όσων βρίσκονται στο περιθώριο. Έτσι, το κείμενο ανοίγει σε πλήθος κοινωνικών θεμάτων, αποκτώντας σύγχρονη και επιτακτική δυναμική.

Η σκηνική γλώσσα της παράστασης παίζει με τα όρια του λόγου και της εικόνας. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολυμεσικό, σχεδόν τελετουργικό περιβάλλον που άλλοτε υψώνεται και άλλοτε καταρρέει επί σκηνής. Η δημιουργική ομάδα μιλά για μια παράσταση που «κατακρημνίζεται απολαυστικά», που αυτοσαρκάζεται, που αγωνιά να εκφράσει εκείνο το αρχέγονο και παιδικό παράπονο: «Γιατί μου κάνουν κακό;» Μια φράση που αποκτά υπαρξιακό βάρος, μετατρέποντας την παράσταση σε ωδή στους ανθρώπους που ζητούν να ακουστούν.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η Λίλα Παντελίδου παραδίδει μια ερμηνεία υψηλής έντασης και συγκινησιακής ακρίβειας. Μαζί της επί σκηνής βρίσκονται ο Γιώργος Γκιόκας και ο Κωνσταντίνος Τσώνης, σε μια ζωντανή, συνεχώς μεταβαλλόμενη σκηνική συνομιλία. Η μουσική σύνθεση και επεξεργασία της Πηνελόπης Μπεκιάρη συνοδεύει δραματουργικά την πορεία των χαρακτήρων, ενώ ο φωτισμός της Κατερίνας Μαρίας Σαλταούρα αποκαλύπτει και αποκρύπτει τις ψυχικές διακυμάνσεις του έργου. Το φωτογραφικό υλικό και το trailer φέρουν την υπογραφή του Χρήστου Κυριαζίδη, ενώ ο σχεδιασμός αφίσας ανήκει στη Βασιλική Γκιόκα.

Η παράσταση HIV του Θανάση Τριαρίδη θα παρουσιαστεί για δύο ακόμη Τρίτες στο Θέατρο Άβατον, στις 21:00. Διάρκεια 70 λεπτά.

Εισιτήρια: More.com