Η Περσεφόνη του σήμερα αναζητά ταυτότητα σε κατακερματισμένο έδαφος

Η χορογράφος και ερμηνεύτρια Αθανασία Κανελλοπούλου παρουσιάζει την πρωτοποριακή παράσταση “Shattered Ground” στο Πολυκεντρικό Μουσείο Αιγών (Βεργίνα) στις 9 και 10 Ιουλίου 2025  στο πλαίσιο του προγράμματος 2025 του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «’Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός».

Η παράσταση, αντλώντας έμπνευση από τη μυθική φιγούρα της Περσεφόνης, εξετάζει τη συνεχιζόμενη μετακίνηση και την αβεβαιότητα που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος, όπως η Περσεφόνη, βρίσκεται μεταξύ δύο κόσμων, ψάχνοντας για έναν τόπο ταυτότητας και σταθερότητας. Ένας μετέωρος άνθρωπος προσγειώνεται με την έννοια της οδυσσειακής περιπλάνησης, σ’ ένα παρόν, που καλείται να ανα-δημιουργήσει εκ νέου. Δύο εαυτοί, τους φωτός και του σκότους, όπως το μοίρασμα της Περσεφόνης στον κάτω και πάνω κόσμο. Το πέρασμα από τον έναν τόπο και xρόνο στον άλλο, κυοφορεί την αλλαγή και τη μεταμόρφωση.

Η Αθανασία Κανελλοπούλου, χορογραφεί μια υβριδική μουσική παράσταση σε συνεργασία με την συνθέτρια και πιανίστα Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου και την Υψίφωνο Πένυ Δεληγιάννη. Τρεις γυναίκες συνθέτουν ένα σκηνικό σύμπαν όπου ο χορός, η ζωντανή μουσική και τα διαφορετικά ηχοτοπία συνδιαλέγονται ταυτόχρονα επί σκηνής, ακροβατώντας ανάμεσα στο μυθικό και το πραγματικό, το γήινο και το υπερφυσικό, με απώτερο σκοπό τον – ενδεχόμενο- επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του σύγχρονου ανθρώπου.

Το Shattered Ground δίνει φως σε σκοτεινές γωνίες της ύπαρξης μας

Η Α. Κανελλοπούλου αναφέρει στο NEWS 24/7 πως “το έργο Shattered Ground πραγματεύεται την έννοια της διαρκούς μετακίνησης και του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας μας, καθώς και της ανάγκης για ένα σταθερό και σίγουρο ‘’έδαφος’’, κάτι που στις μέρες μας -δυστυχώς- φαντάζει εντελώς ουτοπικό. Αντλώντας υλικό από την αρχετυπική μορφή της Περσεφόνης που μοιράζεται τη ζωή της ανάμεσα σε δυο κόσμους, η παράσταση δίνει φως σε σκοτεινές γωνίες της ύπαρξης μας, εστιάζει στην ευθραυστότητα του ‘’ανήκειν’’, αλλά και της βαθιάς επιθυμίας του κάθε ανθρώπου για έναν τόπο”.

Και συνεχίζει μιλώντας για το τι συμβολίζει ο τίτλος “Shattered Ground”: “Ο τίτλος της παράστασης καθρεφτίζει την σύγχρονη πραγματικότητα που βιώνουμε. Πως δηλαδή μπορούμε, -όχι μόνο να σταθούμε-, αλλά να δημιουργήσουμε, να αναπνεύσουμε, να υπάρξουμε, σ’ ένα κατακερματισμένο έδαφος, σ ένα έδαφος που διαρκώς μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς και συνεχείς προκλήσεις”.

Η παράσταση αντλεί έμπνευση από τη φιγούρα της Περσεφόνης και την ιδέα του «μετέωρου ανθρώπου». Πώς τη βοήθησε η ελληνική μυθολογία και η φιγούρα της Περσεφόνης να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα του σύγχρονου ανθρώπου;

“Ο σύγχρονος άνθρωπος καθημερινά βιώνει μια εύθραυστη ισορροπία, και γίνεται μάρτυρας πολλών προκλήσεων. Μετέωρος σε πολλαπλές πραγματικότητες, περιπλανιέται, άλλοτε εκτοπισμένος, άλλοτε ανέστιος.

Όπως η Περσεφόνη ζει ανάμεσα σε ζωντανούς και σε νεκρούς, πραγματώνει το φως και το σκοτάδι, βρίσκεται στο κατώφλι του πριν και του μετά, σ΄ έναν ενδιάμεσο χώρο, σε μια εμπειρία διάβασης, μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, αναμνήσεων και λήθης, γέννησης και απόλυτης φθοράς. Ανάμεσα σε έναν τόπο από τον οποίο εξορίστηκε και σ’ έναν τόπο για τον οποίο προορίζεται ζει στο έσχατο σημείο της ‘’μη-ταυτότητας’’. Ο μύθος σταματάει να είναι μύθος και γίνεται υπόθεση που μας αφορά όλους” αναφέρει.

Η συνεργασία με τις δύο καλλιτέχνιδες, Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου και Πένυ Δεληγιάννη, πώς διαμορφώνει την ατμόσφαιρα της παράστασης και πώς ενσωματώνεται η δυναμική μεταξύ των τριών στην απόδοση της ιστορίας;

“Χαίρομαι ιδιαίτερα που για αυτή την παράσταση συνομιλούμε επί σκηνής, με δύο πολύ σπουδαίες καλλιτέχνιδες και ερμηνεύτριες, την Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου που έχει γράψει και την πρωτότυπη μουσική του έργου και την υψίφωνο Πένυ Δεληγιάννη. Ο σκηνικός χώρος που έχουμε δημιουργήσει και οι τρεις, δίνει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα και δυναμική στο έργο, μέσα από τον υβριδικό χαρακτήρα της παράστασης, καθώς το κάθε ένα παραστατικό στοιχείο ( μουσική, φωνή, χορός) συν-διαλέγεται με το άλλο” καταλήγει.

Στην παράσταση θα παρουσιαστούν τα ακόλουθα κομμάτια:
Χένρι Πέρσελ (Henry Purcell, 1659–1695)
“Ο θρήνος της Διδώς” – “When I am laid in earth”
από την όπερα Διδώ και Αινείας, Z. 626

Ραλφ Βον Ουίλιαμς (Ralph Vaughan Williams, 1872–1958)
Orpheus with his Lute (περ. 1901/3)
Κείμενο: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare)

Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ (Georg Friedrich Händel, 1685 – 1759)
“Lascia ch’io pianga” (“Άφησέ με να θρηνήσω” )
Από την όπερα Ρινάλντο, (HWV 7)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη, Χορογραφία, Σκηνοθεσία: Αθανασία Κανελλοπούλου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση, Πιάνο: Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
Σολίστ: Πένυ Δεληγιάννη
Ερμηνεύτριες: Αθανασία Κανελλοπούλου, Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου, Πένυ Δεληγιάννη
Κοστούμια: Eating +he Goober / Βίκυ Μουδήλου
Κατασκευή Μάσκας: Σωτήρης Μελανός
Φωτισμοί, Τεχνική Υποστήριξη, Φωτογραφίες: Γιάννης Χατζηαντωνίου
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Τζίνα Μπένου
Οπτικοακουστική Κάλυψη, Φωτογραφίες: Ξένια Τσιλοχρήστου
Παραγωγή: Athanasia Kanellopoulou Performing Arts