Το Μουσείο του Λούβρου αναζητά τους ιδιοκτήτες έργων τέχνης που είχαν κλέψει οι Ναζί
Εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκομσίου Πολέμου, το κορυφαίο μουσείο αναλαμβάνει μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή προκειμένου να επιστρέψει τα έργα
- 31 Ιανουαρίου 2018 13:42
Μία διαφορετική έκθεση ζωγραφικής παρουσιάζει αυτό το διάστημα του Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Σε αυτήν παρουσιάζονται 31 πίνακες και στόχος της δεν είναι απλά η έκθεσή τους στο ευρύ κοινό, όσο ο εντοπισμός επιτέλους των… ιδιοκτητών τους. Διότι πρόκειται για 31 έργα τέχνης που είχαν κλέψει οι Ναζί κατά την περίοδο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά το τέλος του πολέμου, στη Γερμανία εντοπίστηκαν περί τα 100.000 έργα τέχνης που είχαν κλαπεί από τους Ναζί την περίοδο που η Γαλλία τελούσε υπό την κατοχή τους. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι 70 και πλέον χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, περισσότερα από 2.000 από αυτά τα έργα τέχνης παραμένουν “ορφανά”, αφού δεν τα αναζήτησε κανείς. Ανάμεσά τους και 296 πίνακες που βρίσκονται στο Λούβρο.
Στην έκθεση που εγκαινιάστηκε τον περασμένο μήνα, περιλαμβάνονται αριστουργήματα κορυφαίων υπογραφών, όπως οι Τεοντόρ Ρουσό, Ευγένιος Ντελακρουά και Φρανσουά Μπουσέ.
Η διοίκηση του μουσείου έχει βάλει στόχο τα έργα αυτά να επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Θεωρείται βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους εκλάπη από εβραϊκές οικογένειες που βρέθηκαν υπό διωγμό από τους Ναζί. Το μουσείο ευελπιστεί ότι μέσω της έκθεσης, οι κληρονόμοι τους θα τα δουν και θα τα διεκδικήσουν επίσημα
“Συχνά τα μουσεία παρουσιάζονται ως αρπακτικά, αλλά δεν προσπαθούμε να κρατήσουμε τα έργα τέχνης” αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του τμήματος με τους πίνακες, Σεμπαστιάν Αλάρντ.
Όσο περνούν τα χρόνια κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι ο εντοπισμός των νόμιμων ιδιοκτητών και η επιστροφή των έργων στους νόμιμους κληρονόμους τους είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Από το 1951 έχουν επιστραφεί μόλις 50 πίνακες. Η διαδικασία για την ταυτοποίηση των ιδιοκτητών είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα, καθώς απαιτούνται απτές αποδείξεις, όπως οικογενειακές φωτογραφίες ή πιστοποιητικά, που το πιθανότερο είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν. Ωστόσο η πρόθεση του Μουσείου είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη έστω και τόσο αργά…
Φωτό: AP Photo/Christophe Ena
