Το έργο που “έκλεψε” η Παλαιά Διαθήκη και η γυναίκα που έπλασε τον Αδάμ

Το μακρινό 1872 η Βιβλική Αρχαιολογική Εταιρεία του Λονδίνου οργάνωνε ένα γκαλά με σελέμπριτιζ της εποχής και με υψηλά πολιτικά πρόσωπα. Στο γκαλά θα αποκαλύπτονταν “αποδείξεις” για την “αυθεντικότητα” της Αγίας Γραφής και της Γένεσης. Τριάντα χρόνια πριν, ένας Βρετανός τυχοδιώκτης ονόματι Όστιν Χένρι Λάιαρντ, ανακάλυπτε στο σημερινό Ιράκ τη Νινευή, την αρχαία πρωτεύουσα των Ασσυρίων. Το 1849 εντόπισε και τη βασιλική βιβλιοθήκη των Ασσυρίων ενός λαού που κυριάρχησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Ο Λάιαρντ μάζεψε μπόλικες από τις πλάκες πυλού που κατέγραφαν εξιστορήσεις της εποχής, ανάμεσα στις οποίες υπήρχαν και στίχοι που μιλούσαν για ένα πλοίο που προσάραξε σε ένα ψηλό βουνό μετά από κατακλυσμό επτά ημερών.

Η Αγγλικανική Εκκλησία μπροστά στις αποκαλύψεις ένιωσε ανακούφιση μπροστά τις επιστημονικές έρευνες του Δαρβίνου και εν ολίγοις, οργανώθηκε μια νέα αποστολή στη Νινευή για να γίνουν νέες έρευνες.

Όμως οι νέες έρευνες κατέληξαν σε… “κουβά”.

Αυτό γιατί το πλήρες κείμενο, και όχι το “κομμένο” (μονταζιέρα της εποχής θα έλεγε κανείς), μιλούσε για έναν ηγεμόνα που βασίλεψε στην Ουρούκ, μια πόλη στα ανατολικά του Ευφράτη. Επρόκειτο για τον Γκιλγκαμές, ένα υβρίδιο θεού και θνητού που εν γένει βασάνιζε τον λαό του. Οι θεοί είχαν αρχίσει να εκνευρίζονται μαζί του και έτσι έβαλαν τη θεά της γης, την Αρούρου να φτιάξει έναν κλώνο του Γκιλγκαμές που τον έλεγαν Ενκιντού. Ο Ενκιντού ήταν ένας γυμνός, αθώος φυσιοδίφης που ζούσε στα δάση και μπήκε στο στόχαστρο του Γκιλγκαμές άμα τη εμφανίσει του. Ο βασιλιάς αποφάσισε να στείλει στον Εκιντού μια ιέρεια της θεάς Ιστάρ για να τον αποπλανήσει και να τον διαφθείρει. Ο Ενκιντού σαγηνεύτηκε από την ιέρεια και έκαναν έρωτα για έξι μέρες. Την έβδομη αποφάσισε να ξεκουραστεί. Η ιέρεια τον ενημέρωσε δε για τα βασανιστήρια του βασιλιά προς τον λαό του και ο άμεμπτος Ενκιντού αποφάσισε να πάει να τον εκτοπίσει. Η αναμέτρηση έβγαλε νικητή τον Γκιλγκαμές, αλλά η γνωριμία του με τον Ενκιντού τον άλλαξε ως άνθρωπο.

Μαζί ξεπάστρεψαν μυθικά πλάσματα της εποχής τους και τα έβαλαν και με τους θεούς. Οι θεοί σκότωσαν τον Ενκιντού και ο Γκιλγκαμές, αφού θρήνησε τον φίλο του, και πήγε να βρει έναν σοφό του καιρού του που είχε βρει το ελιξίριο της αθανασίας. Αυτός του μίλησε για τον θεό Ενλίλ που κάποτε είχε πνίξει τη Γη και σκόπευε να το ξανακάνει. Έτσι, συμβούλεψε τον Γκιλγκαμές να φτιάξει μια τεράστια θολωτή βάρκα, να μαζέψει ζευγάρια ζώων και να σώσει ό,τι σώζεται. Παράλληλα, ο σοφός είπε στον Γκιλγκαμές να βουτήξει στα νερά και να βρει ένα φυτό που φύτρωνε στον βυθό και χάριζε την αιώνια ζωή. Ο Γκιλγκαμές το βρήκε, ωστόσο την ώρα που γύριζε στο βασίλειό του, ένα φίδι πετάχτηκε και του το άρπαξε από τα χέρια. Εν συνεχεία ο Ενλίλ εμφανίστηκε στο όνειρό του και, μαντέψτε, του είπε πως δυστυχώς, η αιώνια ζωή δεν είναι για τους ανθρώπους.

Εδώ μιλάμε φυσικά για μια ολική ανατροπή. Η Γένεση ήταν προϊόν της Νινευής και ο θεός που έπλασε τον Αδάμ – Ενκιντού ήταν γυναίκα! Επίσης, Ενκιντού και Γκιλγκαμές, βάσει των εξιστορήσεων των Ασσυρίων, αγαπήθηκαν σαν να ήταν ζευγάρι. Απόλυτο σοκ. Το 1902 ένας ασσυριολόγος με το όνομα Φρίντριχ Ντέλιτς, αποκάλυπτε πως οι αιχμάλωτοι Ισραηλίτες της Βαβυλώνας, πάνω κάτω αντέγραψαν το μυθολογικό αφήγημα των κατακτητών τους.

Ακόμη, το έπος του Γκιλγκαμές ενέπνευσε τους άθλους του Ηρακλή αλλά και τον ίδιο τον Όμηρο.

Αν σας “τσίγκλησαν” αυτά, πού να δείτε και τα υπόλοιπα που καταγράφει ο The Trivialist στο νέο του βιβλίο “Εγώ ο άνθρωπος” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα!

Ποιος κατέχει τα πνευµατικά δικαιώµατα της Βίβλου;

Τι σχέση έχουν οι αρχαίοι Ισραηλίτες µε την Αµερική;

Για χάρη ποιων περιττωµάτων σφάχτηκε ο κόσµος;

Γιατί οι Αιγύπτιοι κοπανούσαν µε ψάρια τα κεφάλια τους;

Ποιοι προσκυνούν τα οστά µιας κατσίκας;

Είχαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ξυπνητήρι;

Γιατί οι Ευρωπαίοι ζωγράφοι λάτρευαν τις µούµιες;

Ποιος αυτοκράτορας διέταξε τους Ρωµαίους να «αερίζονται» δηµοσίως;

Γιατί η βασίλισσα Βικτωρία δεν έτρωγε κοτοπόδαρα;

Τα παραπάνω είναι ερωτήματα που απαντώνται με το μοναδικό χιούμορ του The Trivialist που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε μέσα από τα social media. Ίντριγκες, πάθη, ανατροπές, δολοπλοκίες, σεξ και εκδίκηση, ιστορίες γνωστές και λιγότερο γνωστές για ένα είδος που “έπαιρνε (και παίρνει) πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του”.

Η σελίδα του The Trivialist μοιάζει με μια ανάσα μέσα στο τοξικό χάος των social media. Όπως άλλωστε έχει δηλώσει ο ίδιος, η έμπνευσή του για να ξεκινήσει το ιστορικό του “ταξίδι” στα μέσα δικτύωσης προέκυψε από τις σπουδές του στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, αλλά και από το γεγονός πως σήμερα δύσκολα διαβάζουμε τα συμβατικά βιβλία Ιστορίας. Γι’ αυτό και ο ίδιος συνδυάζει την ιστορική έρευνα με έναν πιο fun αφηγηματικό τρόπο, καταφέρνοντας να συμπυκνώσει τη γνώση σε μικρές ιστορίες στα post του, που βρήκαν μεγαλύτερη έκταση στην νέα έκδοση της Διόπτρας.

Πέραν από τις απολαυστικές του αφηγήσεις, στο βιβλίο “Εγώ ο άνθρωπος” θα βρείτε και δύο εξαιρετικά προλογικά σημειώματα από το Φυστίκι που Κυλάει και τον The Mythologist, που αποτελούν επίσης δύο ακόμη account – “διαμάντια” για τη σημερινή εποχή.

Στο βιβλίο θα βρείτε και μια εκτενή βιβλιογραφία για περαιτέρω έρευνα, για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά να διερευνήσουν πτυχές της Ιστορίας που δεν έχουμε διδαχθεί, ή έχουμε διδαχθεί κάπως στρεβλά, στα σχολεία.

Και αν αναρωτιέστε ποιο είναι το επιμύθιο της έκδοσης, αυτό συνοψίζεται κάπως έτσι (απόσπασμα από το βιβλίο): “Ο κόσμος αυτός υπήρξε και παραμένει βαθύτατα ταξικός και τοξικός, μια καλοστημένη μηχανή που γνωρίζει πώς να ορίζει και να διαχωρίζει τις ζωές μας από τη γέννηση μέχρι και τον θάνατο. Και κάνει πως ξεχνά ή παραβλέπει ότι τελικά είμαστε μονάχα πλάσματα δημιουργημένα από εκείνη τη σκόνη των αστεριών που κάποτε σχημάτισαν τον πλανήτη Γη – πλάσματα φτιαγμένα από γη και φωτιά, όπως θα διακήρυττε κάπως πιο ποιητικά ο σοφός Ηράκλειτος”. 

Και πράγματι, σε όλες τις σελίδες της έκδοσης, αυτό που τη διατρέχει είναι οι αγωνίες, οι ανάγκες, οι φόβοι και τα όνειρα ενός είδους που είχε πάντοτε την εντύπωση πως είναι ανώτερο από τα άλλα πλάσματα του πλανήτη που κατοικεί. Και δυστυχώς, τον κάνει όλο και χειρότερο…

Τουλάχιστον, αν είχαμε όλοι το χιούμορ του The Trivialist, θα βλέπαμε τα πράγματα με ένα πιο ειλικρινές, και σίγουρα – αισιόδοξο πρίσμα.

The Trivialist

Ο The Trivialist γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, μεγάλωσε στην Αθήνα και αυτοεξορίστηκε στην Αγγλία για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες. Σε ένα κρεσέντο αυτοτιμωρίας, συνέχισε τις σπουδές του στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και, αφού διαπίστωσε ότι αντέχει λιγάκι παραπάνω, αποφάσισε να κάνει μεταπτυχιακό στη Φιλοσοφία και στις Τέχνες.

Το 2020 ξεκίνησε να επικοινωνεί τα ενδιαφέροντά του στα social media, γιατί, όπως έκρινε, τα καθημερινά σχόλια από αγνώστους ήταν ό,τι καταλληλότερο για τη σταθερότητα της ψυχικής του υγείας.

Παράλληλα, επισκέπτεται σχολεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα για να μεταλαμπαδεύσει σε ανυποψίαστες ψυχές το πάθος του για την ιστορία και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Άλλωστε, κάθε οπτικοακουστικό μέσο και κάθε δραστηριότητα εντός και εκτός σχολείου μπορεί να βοηθήσει τόσο τα παιδιά όσο και τους εκπαιδευτικούς, ώστε να καταφέρουν να μετατρέψουν την ιστορία σε μια λιγότερο “φλατ” εμπειρία.

Το βιβλίο Εγώ ο άνθρωπος είναι το δεύτερο συγγραφικό του εγχείρημα.

Το πρώτο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα με τον τίτλο Από τον βασιλιά Θάνατο στον βασιλιά Ήλιο.