Ο Χ. Γαλάνης στο NEWS 247

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης "Το ταξίδι που δεν έγινε ποτέ" μίλησε στο NEWS 247. Το νόημα του έργου, η οικονομική κρίση και η ανάγκη για τέχνη
- 06 Απριλίου 2011 18:13
Ο Χρήστος Γαλάνης πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί τη παράσταση το “Ταξίδι που δεν έγινε ποτέ” του Φερνάντο Πεσσόα στο θέατρο Κέλυφος.
Πρόκειται για μία παράσταση που φωτίζει τον λόγο του μοναδικού Φερνάντο Πεσσόα. Μιλάει για την αλήθεια, το ψέμα, την πλήξη, το χρόνο, το όνειρο, αλλά και την απουσία αγάπης, τη μη κατανόηση, την έλλειψη νοήματος, την καθημερινή ζωή ως μία μορφή ύπνωσης και την ύπνωση του ανθρώπου γενικότερα, την ασυνειδησία ως βάση της ζωής.
Κύριε Γαλάνη στην παράσταση “Ταξίδι που δεν έγινε ποτέ” στο θέατρο Κέλυφος, υποδύεστε τον συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα.
Πρόκειται για μια συρραφή κειμένων του, για ένα εσωτερικό διάλογο.
Πόσο κατορθωτό είναι να δώσει κανείς ” εξωτερικότητα σε’κείνο που είναι εσωτερικό, να πραγματοποιήσει το απραγματοποίητο, να εναρμονίσει το αντιφατικό “;
Ο αφηγητής της παράστασης “Ταξίδι που δεν έγινε ποτέ” θα μπορούσε να είναι ένα πρόσωπο κάθε εποχής.(Σκηνικά) ζει στα όρια της κοινωνικής ζωής και στο μεταίχμιο της πραγματικότητας,ζητώντας απαντήσεις και μέσα από αυτές,διέξοδο.Δέν ταυτίζεται με τον Φερνάντο Πεσσόα,πρόκειται για ένα πρόσωπο που βιώνει -σε αναλογία- την παραίτηση και την αγωνία του ποιητή,.Αποκαλύπτει και αυτοαποκαλύπτεται από τον λόγο του Φερνάντο Πεσσόα. Το να “εξωτερικεύσεις το εσωτερικό.,να πραγματοποιήσεις το απραγματοποίητο..” σχετίζεται με μιά πνευματική δυνατότητα και αφορά την ανάγκη του δημιουργού να αποκαταστήσει μέσα του χωρίς ψευδαισθήσεις την εκόνα ενός βίαιου,χωρίς συνείδηση κόσμου.Για τον Πεσσόα,ο λόγος και το ταξίδι εντός του,είναι τη μόνη δική του πραγματικότητα.
Ως Πεσσόα με συγκινήσατε βαθιά. Η ενδοσκόπηση στην ιδιαίτερη στάση της ζωής του, τι απαίτησε από εσάς;
Το να κατανοήσω το πολύ ισχυρό και αντιφατικό πνεύμα του συγγραφέα.Και να το αγαπήσω.
Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το εσωτερικό ταξίδι που μόνος συνταξιδιώτης είναι ο αμείλικτος εαυτός μας;
Μπορεί να γίνει επικίνδυνο γιατί ο άγνωστος είσαι εσύ,πιο πολύ από τον άλλον που θεωρείς άγνωστο.Είναι όμως και λυτρωτικό.Αυτοαποκαλύπτεσαι έκπληκτος γιατί ενώ θεωρείς ότι γνωρίζεις τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σου, ξέρεις ελάχιστα για τον εαυτό σου.Κι αυτή η άγνοια, προσδιορίζει τη ματιά σου προς τον εαυτό σου και τον κόσμο,Ο κόσμος είναι στα μέτρα της άγνοιάς σου.Μπορεί αυτό να σε κάνει και πιο ευτυχισμένο;Αμφιβάλω.”Αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε,είναι αυτό που είμαστε” παρατηρεί με ευφυΐα ο Πεσσόα.
Σκηνοθετείτε και παίζετε. Σας φόβισε η ευθύνη αυτού του διπλού ρόλου;
Μάλλον όχι.Πολλές συνεργασίες δεν παράγουν τίποτα.Απλώς είναι πολλοί μαζί.
Ποια είναι η γνώμη σας για την σύγχρονη Αθήνα;. Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν απήχηση στην τέχνη;
Η ανάγκη για τέχνη ξεκινάει από πολύ παλιά και είναι πολύ προσωπική.Κανείς δεν έλαβε υπόψιν κοινωνικές συνθήκες για να εκφράσει την ανάγκη του λ.χ. να ζωγραφίσει,να γράψει στίχους ή να τραγουδήσει.Κατ΄αρχήν έχει να κάνει με την ανάγκη σου κάτι να πεις.Οι κοινωνικές συνθήκες αφορούν στο τι θα πεις.Μ΄αυτή τη λογική ασφαλώς η τέχνη έχει άμεση σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες.
Το διαδίκτυο διαμορφώνει θεατρική γνώμη. Πόσο επηρεάζει αυτό την πορεία μιας παράστασης;
Μια παράσταση πρέπει πρώτα να καταφέρει να βρει τον τρόπο να ‘περάσει’ σε όσους τη δουν αυτό που θα ήθελε να πει.Εφόσον έχει κάτι να πει. .Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος που γίνεται κι αυτός ο λόγος να βρει τρόπο να κοινοποιηθεί σ΄αυτούς που τη βλέπουν χωρίς να σημαίνει πως αν τη δουν οι πολλοί,εντάξει.Αυτό καλύπτει μόνο οικονομικούς όρους και τίποτα άλλο..Από εκεί και μετά ό,τι συμβαίνει στο διαδίκτυο σε σχέση με αυτή την παράσταση καλό είναι.Το να μιλάμε για το θέατρο και τις τέχνες γενικότερα,είναι καλό όπου κι αν αυτό συμβαίνει.
Η εποχή μας απαξιώνει θεσμούς πολιτισμικούς. Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο;
Οι νέοι νομίζω πως θα ήθελαν πιο στέρεο έδαφος να εκφράζονται και να επικοινωνούν,παρά συμβουλές.Θα τους ενδιέφερε να βρεθεί ο τρόπος να έχουν φίλους και προοπτική χωρίς τόσες ανασφάλειες και φοβίες από καθημερινά προβλήματα. Αυτό όμως είναι υπόθεση μιας κοινωνίας όχι τόσο ατομικιστικής και λιγότερο επιθετικής.Γενικότερα θα ήθελα οι νέοι να διατηρούν ‘ανοιχτό μυαλό’, και ‘ανοιχτούς ορίζοντες’.
Η ζωή στο θέατρο έχει σίγουρα τις δικές της δυσκολίες. Ποιες είναι αυτές;
Το θέατρο αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα,επηρεάζει και επηρεάζεται από αυτή.Πολλές φορές τα όριά της τέχνης επεκτείνονται σ΄αυτά της κοινωνικής ζωής κι είναι φορές που η κοινωνική ζωή μπαίνει με φαντασία και δύναμη στο χώρο της τέχνης γιατί η ζωή έχει και αυτή τη δυνατότητα. Τότε που το απίστευτο για τους πολλούς πρέπει να γίνει πιστευτό..Ως τέχνη, το θέατρο προϋποθέτει βέβαια δουλειά,πειθαρχία, αλλά και έμπνευση και ταλέντο.Μια από τις δυσκολίες είναι να εναρμονίζεις κι εδώ το αντιφατικό:Να είσαι προσγειωμένος, πειθαρχημένος ενώ ταυτόχρονα είσαι ευφάνταστος και εμπνευσμένος. Δεν αναφέρομαι καθόλου σε οικονομικές δυσκολίες.Είναι δεδομένες.
Η οικονομική κρίση αφήνει απροστάτευτη την τέχνη;
Η ανάγκη για τέχνη είναι μια ανάγκη της ίδιας της ζωής.Τέχνη θα υπάρχει και κάτω από τις πιο οικονομικά δύσκολες συνθήκες.Τώρα βέβαια δοκιμάζονται όλοι και μακάρι να προκύψουν καινούριες ιδέες μέσα απ΄αυτή τη δυσκολία.
Ποιο είναι το δικό σας ταξίδι που δεν έγινε ποτέ; Εμείς ευχόμαστε να πραγματοποιηθεί!
Σας ευχαριστώ πολύ. Κάποιες φορές ένα ταξίδι που δεν έγινε ποτέ μπορεί να γίνει η αιτία για ουσιαστικές εξερευνήσεις. Μέσα μας και βέβαια στο χώρο της τέχνης.
Λίγα λόγια για το έργο
Εσωτερικός μονόλογος ή βιογραφία χωρις γεγονότα, το «Ταξίδι που δεν έγινε ποτέ» (μια συρραφή κειμένων του Φερνάντο Πεσσόα), είναι μια βαθύτερη ματιά, μιά ενδοσκόπηση στην ιδιαίτερη στάση ζωής ενός ανθρώπου, -του ίδιου του συγγραφέα- που επιλέγει συνειδητά την παραίτηση και τη μοναξιά, αρνούμενος την πραγματική ζωή και τον συγχρωτισμό του με τους άλλους. Ζει χωρίς φίλους, χωρίς έρωτες (με εξαίρεση τον ανολοκλήρωτο έρωτά του για την Οφέλια Κειρόζ) θεωρώντας πως η μόνη σημαντική πραγματικότητα είναι το ταξίδι εντός του.
Ο αφηγητής της παράστασης -ένας άνθρωπος κάθε εποχής- στέκεται στο όριο της κοινωνικής ζωής και αναζητώντας διέξοδο και απαντήσεις, συνειδητοποιεί ότι μόνο στα όνειρά του μπορεί να αναπλάσει την πραγματικότητα. Ο αφηγητής της παράστασης θα μπορούσε να είναι ένας «ετερώνυμος» του ποιητή. Στιγμές-στιγμές η αφήγηση παρεκλίνει από το όνειρο και μεταβάλεται σε διαμαρτυρία, πριν επιστρέψει και πάλι ο λυγμός του παιδιού που αναζητάει μια ζεστή αγκαλιά κι ένα ήρεμο όνειρο.
Συντελεστές
Φωνή Οφέλια: Μαρία Παντελάκη
Μετάφραση: Άννυ Σπυράκου
Επιλογή κειμένων: Ειρήνη Στάθη
Μουσική επιμέλεια: Λουκάς Αγγελίνας
Επιμέλεια χώρου – κοστούμια: Νατάσα Μπουκλαρή
Θέατρο «Κέλυφος», Αμφικτύωνος 17 και Βασίλης, Θησείο. Τ/Φ: 2103410820.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο 21.15, Κυριακή 20.15.
Τιμές εισιτηρίων: € 15, φοιτητικό: € 7. Διάρκεια: 80′
Επιμέλεια: Χαρά Κιούση