Vegyn x AIR: Σαφάρι στο φεγγάρι, 25 + 2 χρόνια μετά

Οι AIR στο Ηρώδειο, παίζοντας ένα από «τα άλμπουμ της ζωής μας», είναι αναμφισβήτητα μία από τις συναυλίες του καλοκαιριού. Πώς ακούγεται όμως αυτός ο δίσκος, το εμβληματικό «σαφάρι στο φεγγάρι» του 1998, έτσι όπως το οραματίστηκε ένας πολύ ταλαντούχος (κι «εξόριστος» στο Λος Άντζελες) λονδρέζος παραγωγός; Ο λόγος για τον Vegyn που by the way έβγαλε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2024.

Κι επίσης μια πρώτη ακρόαση στον καινούριο δίσκο των Turnstile, η θρησκευτική εμπειρία του live των Spiritualized πριν λίγες μέρες στον Λυκαβηττό κι ένα ντοκιμαντέρ για εκείνη την βραδιά που σε χρόνο dt οι μεγαλύτεροι σταρ των 80s μαζεύτηκαν σε ένα στούντιο για να ηχογραφήσουν το “We Are The World”, ένα από τα πιο τραγουδισμένα τραγούδια όλων των εποχών;

A SIDE

Vegyn x AIR, Blue Moon Safari
(Parlophone, 2025)

 

Σε όλα, και είναι πολλά, τα κατα καιρούς αφιερώματα που έχουν γίνει γι’ αυτόν τον δίσκο τα 27 χρόνια που είναι εκεί έξω, δεσπόζει μια φράση (έστω σε διαφορετικές παραλλαγές): «δεν είχαμε ξανακούσει κάτι τέτοιο». 

Τα συστατικά ήταν γνωστά και μάλλον εύκολα αναγνωρίσιμα: η γαλλική ποπ των 60s, τα ανεκτίμητα porn σάουντρακ των 70s, το αποκηρυγμένο progressive, ο κανόνας των Kraftwerk, το φάντασμα του Serge Gainsbourg, η ταυτόχρονη άνθιση του french house περισσότερο ως αύρα και μομέντουμ παρά ως ηχητική επιρροή. Κι αυτοί οι δύο αρχιτέκτονες από τις Βερσαλλίες, ο Jean-Benoît Dunckel κι ο Nicolas Godin, είπαν να τα συνδυάσουν με τυπικά γαλλική αυτοπεποίθηση και στυλ, προκειμένου να ρίξουν την τελευταία τους ζαριά στη μουσική βιομηχανία που μέχρι τότε δεν τους είχε φερθεί γενναιόδωρα.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα άλμπουμ που πληροί κάθε προϋπόθεση για να πρωτοκολληθεί ως classic. Αποκατέστησε την κομψότητα του καλού γούστου, άνοιξε -αν θέλετε- και την κερκόπορτα του κακής ποιότητας lounge εκεί γύρω στο μιλένιουμ, αποτέλεσε μια κορυφή που ούτε οι ίδιοι οι AIR δεν μπόρεσαν ποτέ να πλησιάσουν. 

Μπορεί ένας τέτοιος ογκόλιθος, τον οποίο εδώ και σχεδόν 1.5 χρόνο παίζουν σε ειδικά σχεδιασμένα live σαν και το επερχόμενο αθηναϊκό με ένα καταπληκτικό light show και μια σκηνή που μοιάζει με «κουτί ονείρων» (πώς θα μοιάζει άραγε στο Ηρώδειο;), να έχει μια δεύτερη ζωή;

Ο βρετανός παραγωγός Vegyn γνέφει καταφατικά. Προφανώς, έχει περάσει χιλιάδες ώρες ακούγοντας τον δίσκο και, προφανέστατα, χωρίς να το ζητήσει ή/και περιμένει κανείς παρέδωσε τη φετινή Record Store Day το Blue Moon Safari, ένα full-album remix με διαφορετικές εκδοχές των αγαπημένων μας κομματιών (θολώνοντας ακόμα και το κλασικό εξώφυλλο που σχεδίασε τότε ο γνωστός σκηνοθέτης Mike Mills). O Vegyn είναι διακριτικός. Κρατάει ανέπαφη τη δομή των κομματιών, δεν επεμβαίνει στον πυρήνα τους και τα φρεσκάρει με ενέσεις μπάσου και breaks, τόσο όσο χρειάζεται για να έχεις κίνητρο να ακούσεις για νιοστή φορά το “Sexy Boy” και “Remember” ως ντροπαλό drum ‘n’ bass.

Δίνει, επίσης, μια εξαιρετική αφορμή να ανακαλύψουμε τον ίδιο και τη δισκογραφία του…

Ακούστε το Blue Moon Safari.
Οι AIR εμφανίζονται στο Ηρώδειο στις 29.6

B SIDE

Vegyn, The Road To Hell Is Paved With Good Intentions
(PLZ Make It Ruins, 2024)

Vegyn, λοιπόν. Κατά κόσμον, Joe Thornalley. Από καλό σπίτι: η μαμά γραφίστα, ο μπαμπάς Phil παραγωγός στο κλασικό Pornography των Cure και, κυριολεκτικά, για ένα φεγγάρι μπασίστας τους μεταξύ 1983-84. Ο Joe ακολούθησε και τα δύο μονοπάτια, γραφίστας και DJ/μουσικός παραγωγός. Το μονοπάτι του, γνώριμο: πρώτα άρχισε να φτιάχνει hip hop beats, πέρασε στην electronica/dance, γοητεύτηκε από τις πολλές αποχρώσεις του bass ήχου μέχρι που βρέθηκε στον δρόμο του Frank Ocean (ως παραγωγός σε Blonde κι Endless). Έπιασε φιλίες με τον James Blake, συνεργάστηκε και με τον Travis Scott, χρησιμοποίησε διαφορετικά ψευδώνυμα, έβγαλε mixtape με 71 (!) κομμάτια. 

Fast forward στον Απρίλιο του 2024. 

Ήταν περίπου πριν έναν χρόνο που, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κάποιο ιδιαίτερο hype, κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τον σοφό τίτλο «Ο Δρόμος Προς την Κόλαση Είναι Στρωμένος με Καλές Προθέσεις». Οι δικές του όμως ήταν εξαιρετικές. Για μια πότε ευφορική (“Makeshift Tourniquet”), πότε μελαγχολική (“Turn Me Inside”) ηλεκτρονικη ποπ που έχει περισσότερη σχέση με την σκηνή των Caribou-Four Tet-Jamie xx παρά με την παράδοση των Pet Shop Boys και των Depeche Mode. Με ευφάνταστα samples που εκτός από ικανότητα στο sound design δείχνουν και χιούμορ (‘Halo Flip”), τη νέα ice queen του βρετανικού ήχου, John Glacier, παρούσα σε δυο tracks που φλερτάρουν με το trip hop και με ένα από τα καλύτερα AM κομμάτια που έχουμε ακούσει ξημερώματα τα τελευταία χρόνια (“The Path Less Travelled”).

Σε αυτόν τον δίσκο, ο ίδιος είπε ότι με βάση του το Λος Άντζελες, ήθελε να γράψει «μουσική» και όχι “beats”. Τα κατάφερε. Κι ας του λείπει το αγαπημένο του Λονδίνο… 

Ακούστε το The Road To Hell Is Paved With Good Intentions