Βλέπεις Jordan; Είναι καλό!

Μια σχετικά νέα φωνή που έβγαλε τον πιο φρέσκο δίσκο της χρονιάς, όσον αφορά τα  δικά της χωράφια. Ένας παραγωγός-μυρμήγκι που φέρνει σε πέρας ό,τι καταπιάνεται. Μια συλλογή μύησης στη «μαύρη μαγεία». Ένα ντοκιμαντέρ για έναν παρουσιαστή που, σχεδόν ιεραποστολικά και κόντρα στις πιέσεις του ρεύματος της εποχής, ανέδειξε ένα ολόκληρο σύμπαν. Ένα podcast για μια γυναίκα που κάποτε υπήρξε ιέρεια μιας φυλής, μιας κουλτούρας.

Αυτήν την εβδομάδα, black is beautiful…

A SIDE

Rochelle Jordan, Through The Wall
(EMPIRE, 2025)

Η συνταγή δεν είναι ακριβώς απλή, αλλά είναι πάντα εκεί – κλασική, δοκιμασμένη, συνήθως άχαστη.

Μια μεταξένια, ανάλαφρη φωνή (σχετικά στο ξεκίνημά της όμως, ώστε να μην έχει την απαίτηση όλα να περιστρέφονται γύρω της και να τα επισκιάζει) και μερικοί από τους πιο ευφάνταστους, μοντέρνους παραγωγούς εκεί έξω. Φρεσκάδα, ιδέες και οι σωστές αναφορές/επιρροές να μπλέκονται σε τραγούδια κεντήματα που καταλήγουν στο εξής οξύμωρο: τα 17 κομμάτια του Through The Wall, του τρίτου LP της βρετανοκαναδής με τις τζαμαϊκανές ρίζες, από τη μία δίνουν ένα ίσως αδικαιολόγητο μήκος στο άλμπουμ κι από την άλλη στίβονται σε σαφώς περισσότερα singles απ’ ότι είναι σε θέση να δώσει μια μέση κυκλοφορία του 2025 (ενδεικτικά “Doing It Too”, “Crave”, “Sweet Sensation”, “Bite the Bait”, “Ladida”). 

Δεν είναι καινούρια στο κόλπο η Rochelle Jordan. Τα πρώτα της κομμάτια τα βρίσκουμε πίσω στο 2011 και το πρώτο της άλμπουμ το 2014, οι κυκλοφορίες της όμως είναι σχετικά αραιές. Κι ο δίσκος που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο που μας πέρασε είναι χωρίς αμφιβολία η πιο ολοκληρωμένη δουλειά της μέχρι τώρα. 

Ένα ευφορικό μείγμα του R’n’B όπως (θα έπρεπε να) ακούγεται σήμερα, του house όπως ακουγόταν στο παρελθόν (κατά προτίμηση στα late 90s) και του πάντα αγαπημένου, ζεστού UK garage. Η ROJO δούλεψε με μια dream team παραγωγών – Kaytranada, Jimmy Edgar, DāM-Funk, KLSH, Byron the Aquarius, Hamdi -, στο πρότυπο των άλμπουμ των μεγαλύτερων σταρ της εποχής. Κι όμως δε χάνει σε συνοχή, ασθένεια από την οποία υποφέρουν π.χ. τα άλμπουμ της Beyonce που τα credits είναι περισσότερα από τους στίχους.

Θα σας θυμήσει την Jessie Ware, θα σας μοιάσει με Kelela, θα την βάλετε δίπλα στην Jayda G. Αλλά, κακά τα ψέματα, είναι το φάντασμα της Janet Jackson που πλανιέται, δικαίως κι ευτυχώς, πάνω από το Through The Wall.

Μετά από αυτό τον δίσκο, η Rochelle Jordan θα έχει συνειδητοποιήσει πλήρως και το potential. Για να ξεκλειδώσει τις επόμενες πολλές πίστες που ακολουθούν. Όχι τίποτα άλλο, με τέτοιο επώνυμο δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα…

Ακούστε το άλμπουμ

 

Β SIDE

El Michels Affair, 24 Hr Sports
(Big Crown, 2025)

Τι τύπος κι αυτός ο Leon Michels!

Παιδί της μεγάλης της Daptone σχολής, μέλος του ευρύτερου entourage των Wu-Tang Clan, έγινε γνωστός όταν με το σχήμα του El Michels Affair διασκεύασε οργανικά το θρυλικό ντεμπούτο τους (Enter the 37th Chamber, 2009). Κυκλοφορία που απέκτησε χέρι με χέρι cult διαστάσεις και τον έβαλε στον χάρτη. 

Έβγαλε κι άλλο tribute άλμπουμ (στον Isaac Hayes), κουμάνταρε από τη θέση του παραγωγού αμέτρητα ονόματα (από τον Freddie Gibbs στην Mary J. Blige κι από, πρόσφατα, την Melody’s Echo Chamber στoυς Texas), παραμένει ιδρυτικό μέλος των Dap Kings, έχει ανέβει στην σκηνή με τον μέγα Charles Bradley, έχει τουράρει με τους Black Keys, και τώρα βρίσκεται σε ένα σπουδαίο σερί κυκλοφοριών ως El Michels Affairs (είτε βγάζει δικές του παραλλαγές σε θέματα ερωτικών ταινιών, είτε συνεργάζεται με τον πολύ Black Thought των Roots).

Στο 24 Hr Sports παραδίδει τη singnature σινεματική soul του και φλερτάρει λίγο παραπάνω με την έξω καρδιά της βραζιλιάνικης μουσικής των 70s που είναι εδώ σαφέστατα η μεγαλύτερη επιρροή του. Πάντα αξιοποιώντας έξοχες γυναικείες φωνές, όπως της σχετικά άγνωστης Florence Adooni από την Γκάνα, της καταξιωμένης Norah Jones ή της καθιερωμένης Clairo (ναι, αυτήν που προλόγισε ο Bernie Sanders στο τελευταίο Coachella).

Ζεστός ήχος, vintage αναλογική αίσθηση, αν ορκίζεστε στα Songs About April άλμπουμ του Adrian Younge κι έχετε λιώσει το The Iron Horse από The Sound Defects, είστε εδώ.

Την επόμενη φορά που θα μας απσχολήσει ο Michels, να ξέρετε, θα είναι για δικό μας άνθρωπο…

Ακούστε το άλμπουμ