Ισραηλινή Ακροδεξιά: Ένας εγκληματίας πολέμου με διεθνή κάλυψη

Το Σημείο για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς, σε συνεργασία με το NEWS 24/7, εστιάζει στα εγκλήματα πολέμου της ισραηλινής Ακροδεξιάς και την κάλυψη που παρέχεται σε αυτή.

Fake

«Ο εβραϊκός λαός δεν είναι κατακτητής στη γη του — ούτε στην αιώνια πρωτεύουσά μας, την Ιερουσαλήμ, ούτε στην προγονική μας κληρονομιά, την Ιουδαία και τη Σαμάρεια (τη Δυτική Όχθη). Καμία απόφαση με ψέματα της Χάγης δεν πρόκειται να διαστρεβλώσει αυτή την ιστορική αλήθεια, και αντίστοιχα, η νομιμότητα των ισραηλινών οικισμών σε όλα τα μέρη της πατρίδας μας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί» (Μπέντζαμιν Νετανιάχου, 19.7.2004, για την γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χαγης περί παράνομης παρουσίας του Ισραήλ σε Δυτική Όχθη και Ανατολική Ιερουσαλήμ).

No Fake

Τους τελευταίους 14 μήνες, η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ έχει αποδείξει και στους πιο μετριοπαθείς ότι δεν έχει κανένα όριο. Εκεί που η διεθνής κοινότητα βλέπει εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και πράξεις γενοκτονίας, για το Ισραήλ πρόκειται απλώς για αναγκαίες πράξεις υπεράσπισης της ύπαρξής του.

• Τον Μάρτιο του 2024, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη διαπίστωσε πως υπήρχαν «βάσιμοι λόγοι να θεωρείται» ότι στην Παλαιστίνη διαπράττεται γενοκτονία.
• Τον Ιούλιο του 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, έκρινε ότι η παρουσία του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ δεν είναι «δικαίωμα», αλλά παράνομη πρακτική, που πρέπει να σταματήσει το συντομότερο. Απαντώντας, ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, ο ακροδεξιός υπουργός εθνικής ασφάλειας, έποικος ο ίδιος, αποκάλεσε το Δικαστήριο «κατάφωρα αντισημιτική και πολιτική οργάνωση».
• Τον Νοέμβριο του 2024, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, καθώς και κατά του διοικητή των ταξιαρχιών αλ Κασάμ Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραήμ αλ Μάσρι (που θεωρείται νεκρός), τον Γιοάβ Γκάλαντ για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι εγκληματίες απλώς το αγνόησαν, και οι συμμαχικές κυβερνήσεις του Ισραήλ (και η ελληνική) κάναν σα να μην άκουσαν καλά.
• Τον Δεκέμβριο του 2024, η Διεθνής Αμνηστία και το Human Rights Watch κατηγόρησαν επίσης το Ισραήλ ότι διαπράττει γενοκτονία.

Αγνοώντας τους πάντες, το Ισραήλ επιτέθηκε την περασμένη εβδομάδα στο πλοίο Conscience, της ΜΚΟ Gaza Freedom Flotilla, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για την αποκλεισμένη Γάζα. Φυσικά, η επίθεση σε ανθρωπιστική οργάνωση είναι έγκλημα πολέμου: για την κοινή λογική, η ανθρωπιστική βοήθεια υπάρχει για να κρατήσει στη ζωή τους πιο ευάλωτους στους πολέμους και τις καταστροφές: ανήλικους, γυναίκες, ηλικιωμένους, ασθενείς. Για τη λογική της ισραηλινής Ακροδεξιάς, αντίθετα, η ανθρωπιστική βοήθεια συντηρεί την τρομοκρατία στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη – άρα δεν πρέπει να υπάρχει. Το Ισραήλ κάνει εγκλήματα πολέμου για λόγους…νόμιμης αυτοάμυνας: για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του στη γη των προγόνων του. Από πού προκύπτουν, όμως, αυτά τα δικαιώματα;

Αντισημιτισμός και σιωνισμός

Ο εβραϊκός εθνικισμός, ο σιωνισμός, εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα, σε μια εποχή άγριων αντισημιτικών διώξεων. Ιδίως από τότε που ο Γαλλοεβραίος λοχαγός Άλφρεντ Ντρέιφους κατηγορήθηκε άδικα ως κατάσκοπος υπέρ των Γερμανών και προδότης (1894), πολλοί πίστεψαν πως η ζωή και η ασφάλεια των Εβραίων ήταν αδύνατο να προστατευτούν στις χώρες τους: η λύση ήταν ένα δικό τους, εβραϊκό κράτος.

Τα σχέδια για τη δημιουργία του, όμως, δεν αφορούσαν μόνο την Παλαιστίνη, που βρισκόταν υπό βρετανική διοίκηση, αλλά και την Ουγκάντα, τη Ρωσία, τη Γερμανία, την Αργεντινή. Το 1880, ο εβραϊκός οικισμός της Παλαιστίνης αριθμούσε μόλις 25.000. Χρειάστηκε μια μαζική και παράνομη μετανάστευση που ξεκίνησε το 1882, και που μετά το 1920 ανέλαβε η ακροδεξιά οργάνωση Χαγκανά («Άμυνα»).

Και βεβαίως χρειάστηκε η δήλωση του βρετανικού υπ. Εξωτερικών, Άρθρου Μπάλφουρ, που το 1917 ενθάρρυνε τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στην περιοχή. Η εφιαλτική γενοκτονία των Εβραίων ήταν ο καταλύτης ώστε το κράτος αυτό να δημιουργηθεί τελικά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τρία μεγάλα fake του σιωνισμού

Ο σιωνισμός ήταν νόμισμα με δύο όψεις. Από τη μια, υπόσχεση να σταματήσουν οι άδικοι διωγμοί των Εβραίων. Από την άλλη, αίσθημα υπεροχής κατά των «βάρβαρων» μη εβραϊκών πληθυσμών που ζούσαν και ζουν στην Παλαιστίνη. Ο ηγέτης του σιωνιστικού κινήματος έγραφε το 1896, απευθυνόμενος στις ηγεσίες της Ευρώπης: «Θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε εκεί (σ.σ.: στην Παλαιστίνη) το τμήμα ενός ευρωπαϊκού προμαχώνα απέναντι στην Ασία, ένα φυλάκιο πολιτισμού έναντι της βαρβαρότητας» (βλ. Τ. Χερτσλ, «Το Εβραϊκό Κράτος», εκδ. Παπαδόπουλος). Από τότε, ο σιωνισμός καλλιέργησε έναν τριπλό μύθο: Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη σήμαινε:

• επιστροφή των Εβραίων στη βιβλική «γη του Ισραήλ», σαν αυτή η γη να ήταν άδεια και σαν η Βίβλος να ήταν Ιστορία.
• επιστροφή στην Ιστορία: για τους εθνικιστές της εποχής, λαός χωρίς κράτος ήταν λαός εκτός Ιστορίας
• τέλος στα βάσανα του «περιπλανώμενου Ιουδαίου». Στο εξής, όμως, «περιπλανώμενοι» θα ήταν οι Παλαιστίνιοι.

Η κριτική στα fake του σιωνισμού θεωρείται από τους σιωνιστές αντισημιτισμός: μίσος κατά των Εβραίων. Αλλά το 2021, 210 ακαδημαϊκοί μελετητές των Εβραϊκών Σπουδών (ανάμεσά τους και πολλοί/ες Εβραίοι/ες) υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ιερουσαλήμ για τον Αντισημιτισμό: η Διακήρυξη έκανε σαφές ότι η κριτική στον σιωνισμό δεν είναι αντισημιτισμός.

Με την υποστήριξη της διεθνούς Ακροδεξιάς – και της «δικής» μας

Η Ακροδεξιά του Ισραήλ εμπνέει σήμερα τους άλλοτε αντισημίτες ακροδεξιούς: το κράτος που έχει οικοδομήσει είναι πρότυπο μιλιταρισμού, εξόντωσης αντιπάλων στο εσωτερικό της χώρας (όποιος διαφωνεί, είναι «προδότης») και εξόντωσης των Αράβων: η έκθεση αμάχων σε πείνα και ο βομβαρδισμός νοσοκομείων είναι κάποιες μόνο από τις φρικαλεότητες της γενοκτονίας των Παλαιστινίων.

Από τις πολλές στιγμές αλληλεγγύης των Ευρωπαίων ακροδεξιών στους Ισραηλινούς, ας κρατήσουμε αυτή της περασμένης Τετάρτης: η πρόταση να συζητηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο η επίθεση στον πλοίο Conscience αποκρούστηκε από μια συμμαχία της παραδοσιακής Δεξιάς (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) με τις τρεις ακροδεξιές ευρω-ομάδες – τους Πατριώτες (όπου συμμετέχει η Αφροδίτη Λατινοπούλου, τους Συντηρητικούς-Μεταρρυθμιστές (όπου συμμετέχει η Ελληνική Λύση) και την Ευρώπη των Κυρίαρχων Εθνών (την ομάδα της φιλοναζιστικής γερμανικής Εναλλακτικής)…

Αλλά μην πάμε μακριά: Τον Ιούλιο του 2019, ο Μάκης Βορίδης δήλωνε περήφανα πως ήταν ο μόνος πολιτικός που έχει τοποθετηθεί εναντίον της καταδίκης του Ισραήλ για την αιματοχυσία στη Λωρίδα της Γάζας. Μόλις πέρσι, επιστρέφοντας από το Ισραήλ, ο συναγωνιστής του Άδωνης Γεωργιάδης το πήγαινε παραπέρα: «Αφήστε τις συνωμοσιολογίες και τον αντισημιτισμό παντός είδους και δείτε πώς μπορούμε να διδαχθούμε από αυτούς για να κάνουμε την Ελλάδα μας καλύτερη».