Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΡΕΤΣΙΝΑΣ

“Η καλή ρετσίνα δεν είναι πλέον οξύμωρο” γράφει ο κριτικός οίνου των NY Times, Erik Asimov, εξηγώντας πώς το ελληνικό κρασί που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο (και όχι πάντα με θετικό πρόσημο) ζει τη δική του αναγέννηση και αφήνει πίσω του τα κακώς κείμενα που το συνόδευαν για πολλά χρόνια.

Πλέον, η ρετσίνα δεν είναι (μόνο) το φθηνό κρασί των φοιτητών, που αναμειγνύεται με αναψυκτικό. Όταν φτιάχνεται με ευσυνειδησία αναδεικνύεται σε ένα νόστιμο κρασί που ταιριάζει με πολλά από τα φαγητά της ελληνικής κουζίνας και που αντικατοπτρίζει με επιτυχία την πολιτιστική παράδοση.

“Ήθελα να δώσω στη ρετσίνα τη θέση που της αξίζει” λέει ο Άρης Τάτσης, που μαζί με τη σύζυγό του Αντωνία Ζάρπα τρέχουν το επιτυχημένο εστιατόριο Θαλασσάκι στην Τήνο. Τρέφοντας μια μεγάλη αγάπη για το ποιοτικό εμφιαλωμένο ελληνικό κρασί, ο Άρης έφτιαξε μία λίστα με τις αγαπημένες του ρετσίνες, για να συνοδεύσουν τη νόστιμη κουζίνα της Αντωνίας. Ρετσίνα από τους Αμπελώνες Μάρκου, τη Μικροοινοποίϊα Μυλωνά, του Άωτον, του Μποσινάκη και του Φράγκου είναι μόνο μερικές από τις επιλογές για όποιον θελήσει να δώσει μία ευκαιρία στο εν λόγω κρασί.

“Η ρετσίνα, που σίγουρα θα μπορούσε να θεωρηθεί το εθνικό μας κρασί, έχει περιφρονηθεί ( και δυστυχώς όχι άδικα). Ωστόσο η νέα γενιά οινοποιών θέλει να αλλάξει αυτήν την κακή φήμη και να αποκαταστήσει το όνομά της. Και φυσικά τα έχει καταφέρει περίφημα” τονίζει η σομελιέ του Materia Prima Βασιλική Γαλάνη, επισημαίνοντας πώς η ανοδική της πλέον πορεία, της έχει επιτρέψει να μπει σε όλα τα wine bistrot και εστιατόρια.

“Η ρετσίνα ανήκει στους ‘οίνους κατά παράδοση‘, φτιάχνεται πάντα με την προσθήκη της ρητίνης του πεύκου και ενώ δεν έχει κάποιον περιορισμό στην γεωγραφική της προέλευση, θεωρείται το κρασί των μεσογείων, διότι στην Αττική κυριαρχεί. Οι δύο ποικιλίες από τις οποίες παράγεται συνήθως, είναι ο Ροδίτης και το Σαββατιανό. Πλέον συναντάμε την μοντέρνα εκδοχή της ρετσίνας με προέλευση και από τη Βόρεια αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα”.

Πλέον, υπάρχουν πολλές ποιοτικές ρετσίνες για να δοκιμάσει κανείς και να συνοδεύσει το φαγητό του, είτε αυτό είναι ένα πιο απλό γεύμα ή κάτι πιο απαιτητικό. Ας ξεχάσουμε ό,τι έχουμε πιει πιο μικροί σε “χύμα” εκδοχή, μας προτρέπει η σομελιέ, γιατί πράγματι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. “Είναι κρίμα να μην δώσουμε ευκαιρία σε κάτι τόσο νόστιμο, που ταιριάζει απόλυτα με την ελληνική κουζίνα” καταλήγει.

Οι μικροί παραγωγοί που εργάζονται με γηγενή σταφύλια και στυλ, καλλιεργούν βιολογικά ή βιοδυναμικά και παράγουν κρασιά με ελάχιστη παρέμβαση συμβάλλουν στη νέα εποχή της ρετσίνας. Ένας από αυτούς είναι και ο Μανώλης Γκαράλης. Το ιδιόκτητο οινοποιείο του εδρεύει στην αγροτική περιοχή Κουρούνι του Αγίου Δημητρίου στη Λήμνο κι εκεί οινοποιεί κι εμφιαλώνει με μεγάλη αφοσίωση και μεράκι κρασί άριστης ποιότητας από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας.

Στον αμπελώνα στη Λήμνο καλλιεργούνται σχεδόν 5.000 στρέμματα, από τα οποία το 90-95% με μοσχάτο Αλεξανδρείας, ενώ η υπόλοιπη έκταση με την αρχαία ελληνική ερυθρή ποικιλία αμπέλου Λημνιό. Η ροζέ ρετσίνα Γκαράλη ήπιας οινοποίησης συνδυάζει τις ποικιλίες Μοσχάτο Αλεξανδρείας και Λημνιό κι αποτελεί πραγματικά ένα εξαιρετικό δείγμα της προσπάθειας του οινοποιείου.

“Οι παραγωγοί που έχουν αγκαλιάσει τη ρετσίνα δεν προσπαθούν να τη μεταμορφώσουν σε ένα βαθύ κρασί, ένα συλλεκτικό ή ένα μπουκάλι που αξίζει να παλαιώσει για να δείξει την πολυπλοκότητά της. Αντίθετα, θέλουν να μετατρέψουν τη ρετσίνα σε πολιτιστική παράδοση για την οποία οι σύγχρονοι Έλληνες μπορούν να υπερηφανεύονται” γράφει ο Erik Asimov.

Η ρετσίνα είναι ένα κρασί που δεν περιμένει κανείς να παλαιώσει. Είναι ένα κρασί της παρέας που συνοδεύει τους μεζέδες αλλά και το φαγητό μας – από ψάρια και θαλασσινά μέχρι κρέας. Η ομορφιά της κρύβεται στην παράδοσή της και το γεγονός ότι πλέον οι οινοποιοί νέας γενιάς την υπηρετούν με σεβασμό αλλά με το δικό του στυλ, την κάνει απλώς ακαταμάχητη.

Τρεις (ακόμα) επιλογές από τη σομελιέ Βασιλική Γαλάνη για να βάλεις στη λίστα σου:

RETSINA AMPHORε NATURE , TETRAMYTHOS

Το οινοποιείο Τετράμυθος που βρίσκεται στο Άνω Διακοπτό, επιλέγει πρακτικές με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση σε οινοποιείο και αμπέλι, και τα αποτελέσματα που μας χαρίζει είναι εκπληκτικά. Η Ρετσίνα του κτήματος είναι από την ποικιλία του Ροδίτη και το ρετσίνι που χρησιμοποιείται προέρχεται από τα πεύκα τα οποία υπάρχουν στο κτήμα. Η ζύμωση γίνεται σε αμφορείς ώστε να αποκτήσει το κρασί, ακόμη περισσότερη πολυπλοκότητα. Μέτριας έντασης αρώματα χαμομηλιού, μαστίχας και αχλαδιού. Στο στόμα πιο φρουτένιο με τις νότες του πεύκου να επικρατούν. Ένας υπέροχος συνδυασμός που ανακάλυψα τυχαία, ήταν όταν την δοκίμασα με την παραδοσιακή μεσσηνιακή πίτα, η οποία είναι γνωστή ως Σαΐτια, και έχει γέμιση από άγρια χόρτα.

NIMBUS RITINITIS, KAMARA PURE

Φαίνεται να μεροληπτώ προς τα κρασιά από το οινοποιείο Kamara και όχι άδικα! Η οικογένεια Κιουτσούκη δραστηριοποιείται στο χώρο του κρασιού από το 2009, χαρίζοντας μας πολλές διαφορετικές προτάσεις κρασιών. Χρησιμοποιούν οργανικές μεθόδους, πάντα με σεβασμό στην πρώτη ύλη. Η Ρετσίνα του κτήματος φτιάχνεται από Ασύρτικο με την μέθοδο της παραμονής του γλεύκους με τα στέμφυλα. Το αποτέλεσμα είναι μια orange Ρετσίνα, πέραν των συνηθισμένων, με έντονα αρώματα βοτάνων, όπως το θυμάρι και η λεβάντα. Φρουτένια γεύση με ισορροπημένη οξύτητα και τελείωμα που θυμίζει έντονα μαστίχα. Επειδή η Ρετσίνα είναι ξεκάθαρα γαστρονομικό κρασί, μην φοβηθείτε να την ταιριάξετε με τολμηρά πιάτα. Μια πιο gourmet πρόταση θα ήταν ένα ριζότο αρωματισμένο με κουμκουάτ & δεντρολίβανο, και τηγανητά αρνίσια γλυκάδια.

ΑΦΡΟΣ, ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΚΕΧΡΗ

Το όνομα του Στέλιου Κεχρή έχει συνδεθεί άμεσα με αυτό της Ρετσίνας, διότι είναι ένας από τους ανθρώπους που «έσωσαν» τη φήμη της. Μετά από τις κλασικές προτάσεις του, μας παρουσίασε τον Αφρό, δηλαδή μια Ρετσίνα Pet Nat. Πολύ εκφραστικό σε μύτη και σε στόμα, με απαλό αφρισμό, αρώματα ροδάκινου, ginger και πεύκου και τραγανή οξύτητα. Τον Αφρό μπορείτε εύκολα να τον απολαύσετε μόνο του σαν απεριτίφ ή να τον συνδυάσετε παραδοσιακά με μια λεμονάτη ταραμοσαλάτα με τρίμμα αυγοτάραχο.