Η Βικτόρια Χίσλοπ μετά το Νησί στέλνει καρτ ποστάλ από την Πάτρα

Η Βικτόρια Χίσλοπ μετά το Νησί στέλνει καρτ ποστάλ από την Πάτρα

Η βρετανίδα συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ που έκανε γνωστή την Σπιναλόγκα σε όλο τον κόσμο επέστρεψε με ένα νέο βιβλίο γεμάτο Ελλάδα. Πρώτος σταθμός η Πάτρα

Μία γεύση από το νέο βιβλίο της Cartes Postales from Greece (στην Ελλάδα κυκλοφορεί ως “Οι Καρτ Ποστάλ” από τις εκδόσεις Διόπτρα)  μας δίνει η Βικτόρια Χίσλοπ, η συγγραφέας του βιβλίου “το Νησί” που έγινε παγκόσμιο Best Seller. Το βιβλίο είναι ένας σύγχρονος ταξιδιωτικός οδηγός της Ελλάδας μέσα από τις επισκέψεις της στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Σε δημοσίευση  που φιλοξενεί σήμερα η ιστοσελίδα του Guardian η συγγραφέας εντυπωσιάζεται από την αλλαγή – προς το καλύτερο – της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας, της Πάτρας.


Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Πάτρα μπερδεύτηκα. Οδηγώντας από την Αθήνα μέσω της σύγχρονης εξάπλωσης κατά μήκος της ακτής, δεν κατάλαβα πως η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα μπορεί να υστερεί τόσο σε γοητεία. Που βρίσκονται τα παραθαλάσσια εστιατόρια που τα περίμενα στην σειρά, το φρούριο του 6ου αιώνα και το μουσείο; Οι δύο εικόνες που κράτησα από τότε ήταν ενός κιτς ξενοδοχείου στο κάστρο, γεμάτο με κρησφύγετα με τα αγριόχορτα να ξεπροβάλουν από την πόρτα και τα παράθυρα του. Ήταν κάτι σαν μία εφιαλτική και εγκαταλελειμμένη Disneyland. Στην συνέχεια υπήρχε ένα θλιβερό φέριμποουτ στο λιμάνι, το όνομα του Ionian Queen, υπογραμμίζοντας την αίσθηση ενός χαμένου αλλά ένδοξου παρελθόντος” ανακαλεί από την μνήμη της η Χίσλοπ.

Στην τελευταία της επίσκεψη πριν από ένα χρόνο η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική ”
Στην δεύτερη επίσκεψη προσέγγισα την πόλη από μία διαφορετική κατεύθυνση. Ήταν μέσω μιας από τις ομορφότερες γέφυρες που έχω δει ποτέ. Η ευχάριστη καμπύλη της γέφυρας Ρίο – Αντίρριο 2 χιλιομέτρων, η οποία συνδέει την Πελοπόννησο με την ηπειρωτική Ελλάδα, προσφέρει μια ενθουσιώδη προσέγγιση και, το σούρουπο, όταν φωτίζεται, είναι ακόμη πιο μαγευτική. Ολοκληρώθηκε εγκαίρως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές κληρονομιές εκείνης της εποχής“.

Για την ίδια της πόλη της Πάτρας από κοινωνικής πλευράς αυτό που τράβηξε την προσοχή της είναι ” ο αρκετά μεγάλος αριθμών των φοιτητών που προσθέτει στην ζωντάνια της (καθώς και να διατηρεί τις τιμές αισθητά χαμηλές σε μπαρ και εστιατόρια“.

Από τα τοπόσημα της πόλης ξεχωρίζει την τεράστια Πλατεία Γεωργίου με το σχεδιασμένο από τον Ziller Θέατρο Απόλλων και τον επιβλητικό ναό του Αγίου Ανδρέα. ” Συνήθως όταν επισκέπτεσαι εκκλησίες στις μεσογειακές χώρες, πηγαίνεις από το φως στο σκοτάδι, αλλά εδώ τα μάτια μου έπρεπε να συνηθίσουν την φωτεινότητα του εσωτερικού, όχι την σκοτεινιά του. Είναι θεαματικά πολύχρωμος και αισιόδοξος, γεμάτος εικόνες, όχι μόνο Αγίων αλλά και της φύσης. Όλα είναι υπερβολικά (συμπεριλαμβονομένου του και του επίχρυσου σταυρού 5 μέτρων) όμως αυτή η διασκεδαστική επίδειξη με γοήτευσε. Υπήρχε επίσης ένας ποταμός από ορθόδοξες ψαλμωδίες που δεν σταματάει ποτέ, ένας ήχος που διακόπτεται μόνο όταν ο νεωκόρος καλείται να απαντήσει σε κάποιο τηλεφώνημα. Φαντάζει σαν τα εγκόσμια να συναντούν τα θεία σε αυτόν τον χώρο“.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα