Οι τουρίστες βρήκαν την πιο καθαρή λίμνη στον κόσμο – Και φυσικά, πλέον απειλείται

Στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Nelson Lakes στη Νέα Ζηλανδία, υπάρχει μια λίμνη που μοιάζει σχεδόν εξωπραγματική.

Κρυμμένη μέσα σε απότομες δασωμένες πλαγιές, που βρέχεται από παγωμένα νερά, η Rotomairewhenua (ή Blue Lake) λάμπει σε αποχρώσεις μπλε και βιολετί.

Οι πρώτοι που την ανακάλυψαν ήταν οι Ngāti Apa, η φυλή των Μαορί που της έδωσε το όνομά της: “η λίμνη των γαλήνιων τόπων”. Για εκείνους ήταν ένας τόπος ιερός, ένας χώρος τελετών, όπου καθάριζαν τα οστά των νεκρών πριν το πνεύμα τους ταξιδέψει στον μυθικό κόσμο της Χαβαΐκι.

Αν και πάντα εντυπωσίαζε τους περιηγητές, μόλις πριν δέκα χρόνια οι επιστήμονες αποκάλυψαν το μυστικό της: η Rotomairewhenua έχει διαύγεια 70 έως 80 μέτρων, σχεδόν ίδια με αυτή του καθαρού, αποσταγμένου νερού.

Ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο, θεωρείται η πιο καθαρή λίμνη γλυκού νερού που έχει μετρηθεί ποτέ στον κόσμο.

Η ανακάλυψη και οι εντυπωσιακές εικόνες της έγιναν viral. Από τον Δεκέμβριο έως τον Μάρτιο, καταφθάνουν ολοένα και περισσότεροι πεζοπόροι, πολλοί μέσω του διάσημου Te Araroa Trail που διασχίζει ολόκληρη τη χώρα.

Όμως, αυτή η αυξανόμενη δημοτικότητα φέρνει και ανησυχία.

Μια μικροσκοπική απειλή

Η μεγαλύτερη απειλή για τη λίμνη είναι μια μικροσκοπική άλγη που λέγεται lindavia ή όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι “lake snow” (“χιόνι της λίμνης”) ή “lake snot” (“μύξα της λίμνης”) επειδή δημιουργεί μια κολλώδη βλέννα ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.

Η άλγη έχει ήδη εμφανιστεί σε τρεις κοντινές λίμνες και υπάρχει μεγάλος φόβος ότι μπορεί να μεταφερθεί στη Rotomairewhenua από μπότες, ρούχα ή μπουκάλια νερού των περιηγητών.

Ο ειδικός στο φυτοπλαγκτόν Φιλ Νόβις εξηγεί στο CNN ότι η lindavia πιθανόν έφτασε στη Νέα Ζηλανδία από τη Βόρεια Αμερική μέσω εξοπλισμού ψαρέματος.

«Ο άνθρωπος είναι ο κύριος φορέας», λέει χαρακτηριστικά. Ακόμα και ένα ανεπαίσθητο ίχνος της μπορεί να αλλάξει μια λίμνη για πάντα.

Και στη Rotomairewhenua, η βλέννα που παράγει θα θόλωνε την ανεπανάληπτη καθαρότητα των νερών της.

Οικολογικός και πολιτισμικός κίνδυνος

«Αν η άλγη εισέλθει στη λίμνη, οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές και μακροχρόνιες», λέει η οικολόγος Τζεν Σκίλτον από την οργάνωση των Ngāti Apa ki te Rā Tō.

Για τους Ngāti Apa, το πλήγμα δεν θα ήταν μόνο οικολογικό, αλλά και πολιτισμικό. Η λίμνη είναι μέρος της ιστορίας και της ταυτότητάς τους, ένας τόπος που θέλουν να προστατέψουν για τις επόμενες γενιές.

Από το 2013, οι αρχές έχουν ενισχύσει τα μέτρα ασφαλείας για τον τόπο. Στα μονοπάτια όπου υπάρχει ήδη lindavia, έχουν τοποθετηθεί σταθμοί καθαρισμού, ζητώντας από τους πεζοπόρους να πλένουν τα παπούτσια και τον εξοπλισμό τους πριν συνεχίσουν προς τη λίμνη.

Το πιο σημαντικό μήνυμα όμως είναι ξεκάθαρο: κανείς δεν πρέπει να αγγίζει το νερό. Ούτε για μπάνιο, ούτε για να δροσιστεί, ούτε για να καταγράψει υποβρύχιες εικόνες.

Και για οικολογικούς λόγους, αλλά και γιατί η λίμνη είναι ιερή.

Αν και οι επισκέπτες της λίμνης φαίνεται να βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους, οι έρευνες δείχνουν ότι πολλοί καταλαβαίνουν τον κίνδυνο, αλλά δεν εφαρμόζουν πάντα τα μέτρα. Συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι “το πρόβλημα είναι κάποιοι άλλοι”.