‘Πληρώνω για να είμαι ασφαλής’: Γιατί οι γυναίκες περπατούν λιγότερο από τους άνδρες

Σύμφωνα με μελέτη που διενεργήθηκε σε 111 χώρες -περιλαμβανομένης της Ελλάδας- οι γυναίκες περπατούν πολύ λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες. Γιατί; Η απάντηση είναι παντού ίδια: Πρόκειται για ζήτημα προσωπικής ασφάλειας, όχι τεμπελιάς.

Σχεδόν σε κάθε χώρα του πλανήτη οι γυναίκες περπατούν καθημερινά πολύ πολύ λιγότερο από τους άνδρες. Πρόσφατη μελέτη του Stanford ανέλυσε data από τα κινητά 717.527 ανθρώπων σε όλον τον κόσμο με περισσότερες από 68 εκατ. ημέρες δραστηριότητας.

Όπως γράφει ο Guardian, ενώ τα ΜΜΕ δημοσίευσαν την έρευνα με τίτλους όπως «Μήπως ζεις στην πιο τεμπέλικη χώρα του κόσμου;», στην πραγματικότητα η μελέτη αναδεικνύει, εκτός των άλλων, ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν υψηλά ποσοστά όσον αφορά την «ανισότητα δραστηριότητας» σε 47 χώρες. Μια χώρα στην οποία το χάσμα μεταξύ εκείνων που περπατούν πολύ και εκείνων που περπατούν ελάχιστα, είναι τόσο μεγάλο, στην ουσία βρίσκεται μπροστά σε ένα σημαντικό δείκτη πρόγνωσης όσον αφορά τα επίπεδα παχυσαρκίας. Σύμφωνα με την έρευνα, το «χάσμα μεταξύ των φύλων», μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν κατά κανόνα ευρύτερο στις χώρες με υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όσον αφορά ασθένειες που σχετίζονται με την έλλειψη άσκησης.

Στη Σουηδία δεν καταγράφηκε χάσμα μεταξύ των φύλων, καθώς άνδρες και γυναίκες περπατούν καθημερινά περίπου το ίδιο.

Ωστόσο, στο Κατάρ, οι γυναίκες κάνουν κατά 38% λιγότερα βήματα ημερησίως σε σχέση με τους άνδρες.

«Εάν ένα άτομο δεν περπατάει πολύ, ίσως πρόκειται για περίπτωση τεμπελιάς. Εάν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι -και ειδικά γυναίκες- δεν περπατούν πολύ, δεν πρόκειται για προσωπικό θέμα, αλλά για κοινωνικό πρόβλημα» λέει ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης του Stanford, Tim Althoff.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που δικαιολογούν το χάσμα αυτό, μεταξύ των άλλων, οι διαφορές των πολιτισμικών ρόλων των δύο φύλων στα αστικά περιβάλλοντα.

Μιλώντας όμως, με τις γυναίκες για τις «περιπατητικές συνήθειες» τους το θέμα που ανέκυπτε ξανά και ξανά ήταν ένα: Η ασφάλεια.

Φόβος να περπατήσει

Στην Ουάσιγκτον, η Hannah Geyer, εργαζόμενη σε μη κερδοσκοπική οργάνωση, παραιτήθηκε από την τακτική 15λεπτη βόλτα της, που περνούσε μέσα από ένα πάρκο, τρομαγμένη από τη συμπεριφορά, τις απειλές και τις επίφοβες κινήσεις των ανδρών με τους οποίους διασταυρωνόταν τυχαία.

Πλέον, η Hannah έχει αλλάξει συνήθειες. Παίρνει ταξί και ξοδεύει, 5 – 10 δολάρια τη φορά, δηλώνοντας ότι δεν αισθάνεται ακόμη ασφαλής να κάνει τις δουλειές της περπατώντας.

«Επειδή παίρνω ταξί ακόμη και για μικρές αποστάσεις, οι άνδρες φίλοι μου λένε ότι είμαι τεμπέλα και ότι αφού ο προορισμός μου είναι τόσο κοντινός θα έπρεπε να πηγαίνω περπατώντας. Αν ένας άνδρας δεν περπατάει είναι προφανές ότι συμβαίνει λόγω τεμπελιάς. Όπως επίσης, είναι προφανές ότι όταν μία γυναίκα δεν περπατάει αφορά την ασφάλεια της. Εξού και το σχόλιο περί τεμπελιάς δεν το κάνει ποτέ μια γυναίκα» λέει η Hannah.

Πόσες μπορούν να πληρώνουν για την ασφάλεια τους;

Το γεγονός πάντως, ότι αισθάνεται την ανάγκη να μισθώσει μεταφορικό μέσο αντί να περπατήσει καθιστά την ασφάλεια προνόμιο, σύμφωνα με την ιδρύτρια της οργάνωσης «Stop Street Harassment», Holly Kearl.

Οι γυναίκες μπορούν να επιλέξουν να μην περπατήσουν μόνο εάν έχουν τα οικονομικά μέσα, πράγμα που σημαίνει, κυρίως για τα κορίτσια στην εφηβεία ότι, το κόστος μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ασφάλεια τους.

Έκθεση που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα από τη βρετανική Παιδική Εταιρεία (Children’s Society) έδειξε ότι ένα στα τρία κορίτσια ηλικίας 10 – 17 ετών στη Βρετανία φοβάται όταν τα ακολουθούν ξένοι.

«Πάρα πολλές γυναίκες χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς, παίρνουν ταξί ή οδηγούν το αυτοκίνητο τους και πληρώνουν πάρκινγκ σε κάθε μετακίνηση τους», λέει η Kearl. «Οι γυναίκες πληρώνουν για να παραμείνουν ασφαλείς».

Η διδακτορική φοιτήτρια Natalie Jester λέει ότι όταν πέφτει το σκοτάδι στο Μπρίστολ «αισθάνεται σαν λεία». Ξοδεύει τον μισθό της στα ταξί ή, παίρνει το λεωφορείο για να αποφύγει το περπάτημα στο κέντρο, όπου τριγυρνούν μεθυσμένοι με ύφος απειλητικό. «Με στενοχωρεί πολύ το γεγονός ότι δεν αισθάνομαι αρκετά ασφαλής για να περπατήσω στην πόλη μου και αναγκάζομαι να πληρώνω επιπλέον χρήματα. Δεν νομίζω ότι οι άνδρες κατανοούν πραγματικά τον βαθμό στον οποίο οι γυναίκες αισθάνονται ανασφαλείς» σημειώνει.

Κόστος και στην υγεία

Οι γυναίκες μπορεί επίσης να πληρώνουν την ανασφάλεια που αισθάνονται με την υγεία τους. Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας του βρετανικού Υπουργείου Υγείας (PHE), οι Βρετανοί είναι 20% λιγότερο δραστήριοι από τη δεκαετία του 1960. Κάθε Βρετανός περπατά, κατά μέσο όρο 24 χιλιόμετρα (15 μίλια) λιγότερο ανά έτος. Οι ερευνητές του Stanford διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες στη Βρετανία κάνουν κατά μέσο όρο 1.074 λιγότερα βήματα από τους άνδρες καθημερινά -που σημαίνει σχεδόν 400.000 λιγότερα βήματα ανά έτος.

Σύμφωνα με τον σύμβουλο της εκστρατείας «One You walk» του PHE, καθηγητή Sir Muir Grey, η κατάσταση αυτή οδηγεί σε περαιτέρω ανισότητες στον τομέα της Υγείας, λόγω του χαρακτήρα πολλών θέσεων εργασίας οι οποίες είναι καθιστικές. «Οι φτωχοί άνθρωποι… είναι πλέον λιγότερο ενεργοί από τους πλούσιους, επειδή οι φτωχοί εργάζονται πιο συχνά σε αυτές τις απαίσιες εργασίες γραφείου», λέει ο Grey. «Σε γενικές γραμμές η κατάσταση βαθαίνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ των τάξεων».

Η απειλή της παρενόχλησης

Ο Guardian φιλοξενεί τη μαρτυρία μίας νεαρής γυναίκας από τη Τζακάρτα, η οποία μια νύχτα δέχτηκε επίθεση από έναν άνδρα ο οποίος επέβαινε σε μοτοσικλέτα. Χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά με τον εαυτό της για να βρει ξανά το κουράγιο να περπατήσει μόνη τη νύχτα επιστρέφοντας από τη δουλειά της, παρότι η απόσταση που διανύει δεν είναι παρά μερικές εκατοντάδες μέτρα. Επιπλέον, η Vivi Restuviani έβαψε τα μαλλιά της μπλε.

Κόστος και στην υγεία

Οι γυναίκες μπορεί επίσης να πληρώνουν την ανασφάλεια που αισθάνονται με την υγεία τους. Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας του βρετανικού Υπουργείου Υγείας (PHE), οι Βρετανοί είναι 20% λιγότερο δραστήριοι από τη δεκαετία του 1960. Κάθε Βρετανός περπατά, κατά μέσο όρο 24 χιλιόμετρα (15 μίλια) λιγότερο ανά έτος. Οι ερευνητές του Stanford διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες στη Βρετανία κάνουν κατά μέσο όρο 1.074 λιγότερα βήματα από τους άνδρες καθημερινά -που σημαίνει σχεδόν 400.000 λιγότερα βήματα ανά έτος.

Σύμφωνα με τον σύμβουλο της εκστρατείας «One You walk» του PHE, καθηγητή Sir Muir Grey, η κατάσταση αυτή οδηγεί σε περαιτέρω ανισότητες στον τομέα της Υγείας, λόγω του χαρακτήρα πολλών θέσεων εργασίας οι οποίες είναι καθιστικές. «Οι φτωχοί άνθρωποι… είναι πλέον λιγότερο ενεργοί από τους πλούσιους, επειδή οι φτωχοί εργάζονται πιο συχνά σε αυτές τις απαίσιες εργασίες γραφείου», λέει ο Grey. «Σε γενικές γραμμές η κατάσταση βαθαίνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ των τάξεων».

Η απειλή της παρενόχλησης

Ο Guardian φιλοξενεί τη μαρτυρία μίας νεαρής γυναίκας από τη Τζακάρτα, η οποία μια νύχτα δέχτηκε επίθεση από έναν άνδρα ο οποίος επέβαινε σε μοτοσικλέτα. Χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά με τον εαυτό της για να βρει ξανά το κουράγιο να περπατήσει μόνη τη νύχτα επιστρέφοντας από τη δουλειά της, παρότι η απόσταση που διανύει δεν είναι παρά μερικές εκατοντάδες μέτρα. Επιπλέον, η Vivi Restuviani έβαψε τα μαλλιά της μπλε.

Η Dea Basori ζει επίσης στη μεγάλη πρωτεύουσα της Ινδονησίας -στη χώρα όπου οι άνθρωποι περπατούν λιγότερο, σύμφωνα με την έρευνα. Κατά μέσο όρο, οι Ινδονήσιες κάνουν 611 λιγότερα βήματα από τους άνδρες κάθε μέρα.

Η Basori απορρίπτει και εκείνη την ταμπέλα της τεμπελιάς, λέγοντας ότι ούτε η ζέστη της Τζακάρτα, ούτε οι άθλιοι δρόμοι ή, τα επίσης άθλια μέσα μαζικής μεταφοράς εμποδίζουν τις γυναίκες να περπατούν. Είναι η απειλή της παρενόχλησης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ TVXS:

Γιατί δεν πρέπει να τιμωρούμε τα παιδιά όταν λένε ψέματα;

«Πειραιάς, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι…»: Έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Θεοδόση