Η βιομηχανική επανάσταση και η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορεί να έκαναν τη ζωή μας πιο εύκολη σε ορισμένους τομείς και να αυτοματοποίησαν άλλους, ωστόσο είχαν σαν αποτέλεσμα και την κατάργηση συγκεκριμένων θέσεων εργασίας που σήμερα φαντάζουν πολύ μακρινές και έξω από την πραγματικότητα μας.
Κάποτε, τα ψυγεία λειτουργούσαν με πάγο, οι βιομηχανίες γάλακτος ήταν στα σπάργανα και οι γαλατάδες έκαναν τη "δύσκολη δουλειά", ο ασβεστάς επιδιόρθωνε τις μάντρες στις αυλές των σπιτιών, ο λούστρος ήταν κομμάτι της καθημερινότητας, ενώ κάποιος έπρεπε να ανάβει χειροκίνητα τους φανοστάτες στους κεντρικούς δρόμους.
Ο νερουλάς, ο παγωτατζής της γειτονιάς, ο "εφημεριδοπώλης" που διάβαζε τις ειδήσεις, ο πεταλωτής των αλόγων, ο "σαμαρτζής", αποτελούν επαγγέλματα που με το πέρασμα του χρόνου εξαφανίστηκαν.
Παρακάτω παρουσιάζουμε 11 από αυτά, που για την εποχή μας αποτελούν μόνο ιστορικές αναμνήσεις:
Στον μεσοπόλεμο, στα εργοστάσια των ΗΠΑ, προσλάμβαναν ανθρώπους που διάβαζαν ειδήσεις και αποσπάσματα άρθρων στους υπαλλήλους την ώρα που εκείνοι εργάζονταν. Κάτι σαν "ανθρώπινα ηχεία" δηλαδή. Το καρέ είναι από τη Florida της Αμερικής, το 1930.
Την εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν τα ξυπνητήρια που όλοι γνωρίζουμε, κάποιος έπρεπε να ξυπνήσει τους κατοίκους της γειτονιάς για να πάνε στις δουλειές τους. Η φωτογραφία είναι από το Hoxton του Λονδίνου, και χρονολογείται στο 1920.
Βρετανία, Μάιος του 1916. Ότι ακριβώς λέει ο τίτλος.
Όσο τρομαχτική ήταν η επιδημία, άλλο τόσο τρομαχτική ήταν και η στολή που φορούσαν οι συγκεκριμένοι γιατροί που καλούνταν να αντιμετωπίσουν την πανώλη. Χρονολογούνται στις αρχές του 1600. Η στολή υποτίθεται ότι προστάτευε τους θεραπευτές από την ασθένεια.
Πριν αυτοματοποιηθεί το μπόουλινγκ, κάποιος έπρεπε να βάζει τις κορίνες στη θέση τους.
Σαν Φρανσίσκο, 1950. Οι συγκεκριμένες τηλεφωνήτριες έπρεπε να συνδέουν τις κλήσεις που δέχονταν για να "ενώσουν" απομακρυσμένες περιοχές μεταξύ τους στην αμερικανική επικράτεια.
Ο άνθρωπος που πόρτα-πόρτα άφηνε το γάλα στις γειτονιές. Τον καιρό που οι γαλακτοβιομηχανίες ακόμα δεν είχαν γνωρίσει τη σημερινή τους ανάπτυξη.
Ο John Jennings ήταν ένας Λονδρέζος που άναβε τις λάμπες στους δρόμους της πόλης το 1950. Και φυσικά δεν ήταν ο μόνος. Πριν ο ηλεκτρισμός γίνει απαραίτητος και δεδομένος στην καθημερινή ζωή μας. Και πριν ο Ταμήλος αρχίσει να λέει ότι το ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό.
Όταν τα ψυγεία λειτουργούσαν με πάγο, κάποιοι έπρεπε να τον κόψουν και να τον παραδώσουν στους πελάτες τους. Φωτογραφία από τη Νέα Υόρκη, και το θρυλικό ξενοδοχείο "New Yorker" στο Μανχάταν.
Όλοι τον ξέρουν, κανείς δεν τον βλέπει πια. Ο ντελάλης διαλαλούσε τα νέα, τις παραγγελίες που έπαιρνε από τις αρχές ή για τα εμπορεύματα που έφερναν οι "πραματευτάδες" της εποχής.
Τον καιρό που δεν είχαν ανακαλυφθεί το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και τα μεγάφωνα, οι Αρχές είχαν πρόβλημα να επικοινωνήσουν με τους κατοίκους και να τους ενημερώσουν για τις αποφάσεις που τους αφορούσαν.
Η δυνατή φωνή και κυρίως ο τρόπος που ο ντελάλης παρουσίαζε συνοπτικά τα νέα ή διαφήμιζε τα προϊόντα, τον καθιστούσε γνωστό στην τοπική κοινωνία.
"Θα θέλατε μια επέμβαση σκωληκοειδίτιδας μετά το ξύρισμα σας κύριε";
Τον Μεσαίωνα, ο πελάτης μπορούσε να έχει και τα δύο. Τα κουρεία δούλευαν και σαν ιατρεία και υπήρχαν κουρείς που εξειδικεύονταν και σε επεμβάσεις.
Ευτυχώς, η εν λόγω πρακτική "πέθανε" νωρίς πριν πεθάνουν περισσότεροι "μακρυμάλληδες" και αξύριστοι του καιρού τους.
(Πηγή: earth-pics.com)
.png "Φορέματα και φούστες που θα φορεθούν από το πρωί έως το βράδυ 29/3")