Δέκα ψέματα που μάθαμε για το Διάστημα

Το διάστημα και τα μυστικά του απασχολούσε πάντα τον άνθρωπο. Όταν πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες έρευνες, υπήρξαν πολλές αρχικές θεωρίες. Θεωρίες που διατυπώθηκαν και αναιρέθηκαν από τους ίδιους τους επιστήμονες, που μελέτησαν το αχανές διάστημα, τους πλανήτες και τα διαστημικά σώματα και κατέληξαν σε νέες.

10. Κύρια ζώνη αστεροειδών

Η Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών είναι περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, στην οποία εντοπίζονται οι περισσότεροι αστεροειδείς του ηλιακού συστήματος. Στο παρελθόν, διάφορες επιστημονικές θεωρίες υποστήριζαν ότι δεν μπορείς να ταξιδεύεις πέρα από την κύρια ζώνη των αστεροειδών. Στην  πραγματικότητα όμως παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ζώνη είναι γεμάτη με αστεροειδείς και νανοπλανήτες υπάρχει η δυνατότητα ταξιδιού πέρα από τα όρια. Αυτό γιατί στην πραγματικότητα το διάστημα είναι τόσο αχανές, ώστε οι αστεροειδείς και οι πλανήτες να απέχουν πολύ μεταξύ τους. Μάλιστα, η NASA έχει αποδείξει ότι η πιθανότητα να συγκρουστούν μεταξύ τους είναι μια στο δισεκατομμύριο.

Η κύρια ζώνη αστεροειδών καταλαμβάνει μια γιγαντιαία “έκταση” στο διάστημα. Αρκετά ρομποτικά διαστημόπλοια, λεγόμενες διαστημομηχανές, έχουν περιπλανηθεί σε αυτήν την περιοχή του διαστήματος όπως το “Πρωτοπόρος 10” ή Πάιονηρ 10 και το Dawn της NASA, το Rosetta της ESA και πολλά άλλα.

9. Ο “καυτός” Ερμής 

Ο Ερμής είναι ο κοντινότερος πλανήτης στον ήλιο, καθώς απέχει λιγότερο από 70 εκατομμύρια χιλιόμετρα, έτσι ο μύθος τον θέλει να είναι και ο θερμότερος πλανήτης τους ηλιακού μας συστήματος. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι, καθώς η θερμοκρασία δεν καθορίζεται, κυρίως, από την απόσταση από τον ήλιο αλλά και τα στοιχεία της σύστασης της οποιασδήποτε “ατμόσφαιρας” διαθέτει ένας πλανήτης.

Ο Ερμής αποτελεί τον μικρότερο πλανήτη και η θερμοκρασία του κυμαίνεται από 285 βαθμούς Κελσίου μέχρι τους 430 βαθμούς, θερμοκρασία 7,5 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο στην θερμοκρασία του πλανήτη παίζει και η περιστροφή του από τον ήλιο που διαρκεί 59 γήινες ημέρες ενώ μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο (με μέση ταχύτητα 48 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο) διαρκεί μόνο 88 γήινες ημέρες, με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της “νύχτας” η θερμοκρασία να πέφτει στους μείον 173 βαθμούς Κελσίου.

Μάλιστα, η Αφροδίτη που έχει διπλάσια απόσταση από τον ήλιο, σε σύγκριση με τον Ερμή, είναι ο θερμότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, καθώς η θερμοκρασία που διατηρεί, λόγω της αραιής σύστασης της ατμόσφαιρας, φτάνει τους  462.

8. Ο Ήλιος

Κατά τη διάρκεια των πρώτων μας μαθημάτων στο σχολείο για τον Ήλιο κάναμε λόγο για μια, κατά κάποιον τρόπο, πύρινη μπάλα. Ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ πιο διαφορετικά, καθώς η φωτιά είναι αποτέλεσμα χημικών ενώσεων που συμπεριλαμβάνει οξυγόνο και άλλα χημικά στοιχεία που απουσιάζουν από την επιφάνεια του συγκεκριμένου πλανήτη. 

Υπολογίζεται ότι στην περιοχή του κέντρου του Ήλιου η θερμοκρασία είναι εξαιρετικά υψηλή, καθώς φθάνει τους 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, τα άτομα των στοιχείων βρίσκονται σε ιονισμένη κατάσταση και τόσο συμπιεσμένα, ώστε η ύλη του ηλιακού πυρήνα αν και αεριώδης είναι περισσότερο συνεκτική και από τα στερεά. Φυσικό επόμενο λοιπόν και η ακτινοβολία των εσωτερικών στρωμάτων του πυρήνα να προκαλεί πίεση στα υπερκείμενα στρώματα.

7. Το διαστημικό κενό

Σύμφωνα με το μύθο, που ενισχύθηκε περισσότερο από τις διάφορες ταινίες με θέμα τις διαστημικές αποστολές, αν ξεμείνεις στο διαστημικό κενό χωρίς ειδική στολή προστασίας θα παγώσεις. Η αλήθεια είναι πως η μέση θερμοκρασία στο διαστημικό κενό υπολογίζεται στους 27 βαθμούς Κέλβιν ή διαφορετικά στους -270.45 βαθμούς Κελσίου.

Σύμφωνα με τις μελέτες του διεθνούς διαστημικού σταθμού, το νερό στο διάστημα βράζει στους 37 βαθμούς Κέλσιου, όση και η φυσιολογική θερμοκρασία του ανθρώπινου οργανισμού, επομένως το σώμα πριν παγώσει θα υπερθερμανθεί, με τα υγρά του να βράζουν.

6. Η Σελήνη

Όλοι μιλούν για την σκοτεινή πλευρά του φυσικού δορυφόρου της Γης, ωστόσο η συγκεκριμένη πλευρά δεν είναι καθόλου σκοτεινή καθώς φωτίζεται κατά τη διάρκεια της περιστροφής της Σελήνης.

Στην πραγματικότητα ο όρος “σκοτεινή” χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την άγνωστη πλευρά, εκείνη που ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη πατήσει, έχει όμως φωτογραφήσει το 1959. Η Σοβιετική Ένωση έστειλε το 1959 διαστημικό αεροσκάφος που τράβηξε τις πρώτες εικόνες από εκείνη την πλευρά της Σελήνης που δεν γνωρίζουμε. Κάθε πλευρά της Σελήνης έχει δυο εβδομάδες φως, δηλαδή ημέρα και δυο εβδομάδες σκοτάδι- νύχτα.

5. Κομήτες

Ο μύθος θέλει τους κομήτες να έχουν “ουρές” εξαιτίας της υψηλής ταχύτητας με την οποία κινούνται στο διάστημα. Στην πραγματικότητα οι ουρές σχηματίζονται όταν ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο και η ηλιακή ακτινοβολία τον ζεσταίνει, με αποτέλεσμα να χάνει υλικά από τη επιφάνεια του, όπως νερό, πάγο, σκόνη, οργανικές ενώσεις και μικρά πετρώδη κομμάτια τα οποία παρασύρει ο ηλιακός άνεμος. Οι ουρές δείχνουν πάντα μακριά από τον Ήλιο. Μάλιστα αφότου ο κομήτης περάσει το περιήλιο του, ουσιαστικά “ακολουθεί” την ουρά του. 

Συνήθως οι κομήτες έχουν δύο ουρές, μία που αποτελείται από ιόντα, η οποία αποκαλείται ουρά ιόντων ή ουρά τύπου Ι, και μια από σωματίδια σκόνης, η οποία ονομάζεται ουρά σκόνης ή ουρά τύπου ΙΙ. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ενός κομήτη η ουρά του μπορεί να εξαπλωθεί εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από το κυρίως “σώμα” του.

4. Το σχήμα της Γης

Αφού ξεπεράσαμε την πεποίθηση ότι ή Γη είναι επίπεδη φτάσαμε στην πεποίθηση ότι η Γη είναι στρογγυλή, πράγμα που δεν είναι απόλυτα ακριβές. Στην πραγματικότητα η Γη μοιάζει με ελαφρώς “πατημένη” σφαίρα. Το σχήμα της καθορίζεται από την περιστροφή της στους άξονες της, η οποία δίνει μια “πίεση” και την κάνει να μοιάζει με “στραπατσαρισμένη” μπάλα.

Έτσι, εξαιτίας του συγκεκριμένου σχήματος καταρρίπτεται και το γεγονός ότι το Έβερεστ διαθέτει τις ψηλότερες κορυφές του κόσμου, αφού από την επιφάνεια της Γης προεξέχουν περισσότερο οι κορυφές του βουνού Chimborazo στο Εκουαδόρ.

3. Μαύρες τρύπες

Ο μύθος θέλει μια μαύρη τρύπα στο διάστημα να είναι σαν ένα διαστημικό τούνελ. Στη πραγματικότητα η μαύρη τρύπα είναι μια συγκέντρωση μάζας σημαντικά μεγάλης ώστε η δύναμη της βαρύτητας να μην επιτρέπει σε οτιδήποτε να ξεφεύγει από αυτή. Το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο δυνατό, ώστε η ταχύτητα διαφυγής από αυτήν ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη βαρύτητα της μαύρης τρύπας, εξ ου και η λέξη “μαύρη”.

Ο όρος μαύρη τρύπα  είναι ευρύτατα διαδεδομένος και επινοήθηκε το 1967 από τον Αμερικανό αστρονόμο και θεωρητικό φυσικό John Wheeler.

 2. Πεθαίνοντας στο Διάστημα

Ο μύθος αναφέρει ότι χωρίς ειδική στολή ο ανθρώπινος οργανισμός στο διάστημα μπορεί να εκραγεί. Στην πραγματικότητα η μη ύπαρξη οξυγόνου θα δημιουργήσει προβλήματα στους πνεύμονες, την καρδιά και τον εγκέφαλο οπότε πιο πιθανό είναι να χάσεις τις αισθήσεις σου και να πάθεις εσωτερική αιμορραγία, από το να εκραγείς.

Παράλληλα, τα υγρά του οργανισμού θα χρειάζονταν ελάχιστα μόλις λεπτά για να μετατραπούν σε ατμό, προκαλώντας ένα πρήξιμο στον οργανισμό, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε έκρηξη.

1. Βαρύτητα

Ο μύθος αναφέρει ότι η βαρύτητα στο διάστημα είναι ανύπαρκτη, πράγμα ωστόσο που δεν ισχύει. Αυτό γιατί στο διάστημα υπάρχει μικροβαρύτητα, που προφανώς και δεν συγκρίνεται με τη δύναμη που ασκεί η βαρύτητα στη Γη, ωστόσο υπάρχει, απόδειξη ο διαστημικός σταθμός που βρίσκεται σε απόσταση 320 χιλιομέτρων από τη Γη και συγκρατείται από τη βαρύτητά της.

(Πηγή: Alltime10s)