5 μικρές συνήθειες που σε κάνουν αμέσως αντιπαθή

Ψυχολόγοι και λοιποί επιστήμονες συμπεριφοράς έχουν αφιερώσει άπειρες εργατοώρες σε μελέτες, που έχουν ως στόχο να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, σε κάθε επίπεδο, εφόσον φυσικά το θέλουμε.

Για παράδειγμα, έχουν στρώσει το δρόμο για την καλύτερη δυνατή κοινωνικοποίηση, με SOS ακόμα και πολύ μικρές συνήθειες που μπορεί να μας κάνουν αντιπαθείς, συνηθέστερα εν αγνοία μας.

Η κατακλείδα είναι πως είναι χρήσιμο να δίνουμε ό,τι θέλουμε να παίρνουμε και να θυμόμαστε πάντα ότι όταν συναντάμε ανθρώπους, το κάνουμε γιατί το θέλουμε. Άρα πρέπει να τιμάμε την στιγμή, τον εαυτό μας και τους άλλους.

Ελέγχεις συνέχεια το κινητό σου

Όλοι έχουμε εκείνους τους φίλους (ή είμαστε εκείνοι οι φίλοι) που το βλέμμα τους είναι διαρκώς στο κινητό τους και όχι σε εμάς, όταν συναντιόμαστε μαζί τους. Μπορεί να τους λέμε τις πιο μύχιες σκέψεις. Ή να τους έχουμε ζητήσει να βρεθούμε, για να συζητήσουμε την ανάγκη μας να κάνουμε μια μεγάλη αλλαγή τη ζωή μας. Ή μπορεί απλά, να τους δούμε και να μάθουμε τι κάνουν.

Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της εκ του σύνεγγυς συζήτησης, εκείνοι έχουν πάντα την ίδια συμπεριφορά: ελέγχουν ασταμάτητα το κινητό τους. Μπορεί να είναι μετρ του multitasking, ωστόσο η συνήθεια τους δείχνει ότι δεν είναι απόλυτα παρόντες στην στιγμή. Είναι ένδειξη αδιαφορίας, όπως έχει σημειώσει έρευνα.

Η λύση είναι απλή: όταν συναντάμε ανθρώπους είναι χρήσιμο να αφήνουμε το τηλέφωνο στην άκρη. Αν υπάρχει ανάγκη να το ελέγχουμε (εργασιακής ή άλλης φύσεως), δεν συναντιόμαστε.

Διακόπτεις τον άλλον πριν ολοκληρώσει

Το έχουμε υποστεί όλοι και ως εκ τούτου, ξέρουμε ότι δεν το λατρεύουμε, όταν μας συμβαίνει. Γιατί το κάνουμε;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με μελέτες πρόκειται για συνήθεια που δημιουργεί άμεσα αντιπάθεια, αφού δείχνει ότι στην πραγματικότητα, δεν θέλεις να ακούσεις, αλλά να μιλήσεις, πως εκτιμάς τις δικές σου σκέψεις περισσότερο από αυτές των άλλων. Σηματοδοτεί ασέβεια και κυριαρχία.

Μελέτες δείχνουν ότι η διακοπή κατά τη διάρκεια συζητήσεων σηματοδοτεί ασέβεια και κυριαρχία, στοιχεία που μειώνουν το πόσο αρεστοί γινόμαστε. Αυτοί που διακόπτουμε νιώθουν υποτιμημένοι όταν διακόπτονται οι σκέψεις τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Την καρδιά μας πέτρα, όπως αφήνουμε τους άλλους να ολοκληρώσουν. Αν φοβόμαστε πως θα ξεχάσουμε τι θέλουμε να πούμε -και το θεωρούμε σημαντικό- το σημειώνουμε στο κινητό.

Παραπονιέσαι πάντα για τα πάντα

Κάθεσαι να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο και μουρμουράς για την κίνηση που βρήκες στο δρόμο, το μαγαζί που διάλεξε ο φίλος, την ποιότητα του καφέ, την εξυπηρέτηση κλπ. Γκρινιάζεις για τα πάντα. Είσαι αρνητικός/αρνητική για όλα, κάτι που εργασία έχει δείξει ότι απομυζεί συναισθηματικά όποιον έχεις απέναντι σου.

Νευροεπιστήμονες έχουν βρει πως τα επαναλαμβανόμενα παράπονα (η χρόνια αρνητικότητα) μπορούν να επαναρυθμίσουν τον εγκέφαλό μας, με τρόπου που να βγάζουμε ολοένα και περισσότερη αρνητικότητα. Παράλληλα, ενεργοποιούμε τις αντιδράσεις στο στρες και κάνουν τις συναναστροφές μας να φαίνονται τοξικές.

Χρειάζεται λοιπόν, ένα μέτρο, για το καλό σου, αλλά και το καλό των άλλων.

Κάνεις τον σεμνό/τη σεμνή

Ο όρος «humblebragging» μεταφράζεται ως ψεύτικη σεμνότητα και είναι ο πιο σύντομος τρόπος για να μη σε συμπαθήσει κάποιος. Χαρακτηριστική ατάκα της συνθήκης είναι το “έχω στρεσαριστεί τόσο με την προαγωγή μου”. Θες να καυχηθείς για κάτι; Κάντο ειλικρινά και ιδανικά, σύντομα ώστε να μην οδηγηθείς στο άλλο στοιχείο που διαλύει τις πιθανότητες σου να σε συμπαθήσουν οι άλλοι: την απροκάλυπτη αυτοπροβολή.

Επιτρέπεται να περιαυτολογείς, αλλά όχι να μιλάς για τον εαυτό σου ένα τέταρτο, χωρίς ανάσα, καθώς όπως δείχνουν μελέτες είναι συμπεριφορά που σε κάνει να φαίνεσαι λιγότερο προσιτός και πυροδοτεί την αντιπάθεια.

Ανταγωνίζεσαι τα πάντα -από τα πειράγματα έως έναν τραυματισμό

Ένα μέλος της παρέας που έχει εξαιρετική σχέση με το χιούμορ, λέει κάτι που διασκεδάζει τους υπόλοιπους. Αμέσως νιώθεις την ανάγκη να πεις κάτι που να προκαλέσει καλύτερη αντίδραση. Γενικά θες να “νικάς” πάντα στις παιχνιδιάρικες συζητήσεις ή τις αφηγήσεις εμπειριών.

Για παράδειγμα, λέει κάποιος “είχα πολλή δουλειά αυτήν την εβδομάδα” και αμέσως σχολιάζεις “μπροστά το τι πέρασα εγώ, ήσουν μια χαρά”. Ή εξηγεί κάποιος πως έπαθε διάστρεμμα και αμέσως παραθέτεις τη δική σου εμπειρία που ήταν πολύ πιο φρικτή.

Οι υπερβολές δείχνουν πως είμαστε κάπως εγωκεντρικοί. Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία “διαγωνισμού”, είναι σαν να ακυρώνουμε τους άλλους. Αυτές οι συμπεριφορές μας κάνουν ότι και τόσο συμπαθείς. Από ένα σημείο και μετά αρχίζουμε και να εκνευρίζουμε τους άλλους που ενδέχεται να καταθέτουν μια εμπειρία για να τους συμπαρασταθούμε. Όχι για να τους ανταγωνιστούμε.

Ένα μέτρο χρειάζεται και στο σαρκασμό και την ειρωνεία. Μια δυο, φορές είναι ΟΚ. Από εκεί και πέρα φαίνεται σαν να κοροϊδεύουμε τους άλλους που μοιραία αμφισβητούν ότι τους σεβόμαστε.

ΒΟΝUS: Κάνεις αμέτρητες ερωτήσεις

Είσαι παρέα με φίλους ή γνωστούς, ωστόσο στις συζητήσεις δεν καταθέτεις κάτι προσωπικό. Αυτό που κάνεις είναι να “βομβαρδίζεις” με ερωτήσεις. Ρωτάς για τα πάντα (σχετικά ή άσχετα, πιο προσωπικά ή λιγότερο προσωπικά), κάνοντας τη μια ερώτηση μετά την άλλη, με καταιγιστικό ρυθμό -ίσα που προλαβαίνει να σου απαντήσει ο άλλος και εκτοξεύεις τη νέα ερώτηση. Μόνο που είσαι σε αυτό που λέγεται “συζήτηση”.

Συμπέρασμα

Δεν αποκλείεται να υπάρχουν κάποιοι που να σου εξηγούν πως ο τρόπος σου τους κάνει να νιώθουν πως δεν τους ακούς και -το σημαντικότερο- δεν νοιάζεσαι για αυτούς. Επίσης, ότι δεν γίνεται να έχεις πάντα δίκιο. Κάνε έναν κόπο να ακούσεις τι σου λένε και να μην το απορρίψεις.

Έχε και πάντα πρόχειρη την πληροφορία που επίσης, προκύπτει από μελέτες και αναφέρει ότι η υπερβολική υπεράσπιση του εαυτού μας απέναντι σε απόψεις ενδεχομένως να σηματοδοτεί ανασφάλεια.

Σκέψου λίγο πώς κινείσαι και πώς συμπεριφέρεσαι, τι σε νοιάζει και τι όχι και πάρε τις αποφάσεις που κρίνεις ότι είναι οι καλύτερες για εσένα.