“Η ζωή τραβάει την ανηφόρα, με σημαίες και με ταμπούρλα”

“Η ζωή τραβάει την ανηφόρα, με σημαίες και με ταμπούρλα”
Πανηγυρισμοί στο Σύνταγμα από υποστηρικτές του "Όχι" στο δημοψήφισμα του 2015 Eurokinissi

Άλλα είχαν στο μυαλό τους ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γιάννης Ρίτσος για τη ζωή που θα κυλούσε με σημαίες και με ταμπούρλα προς την επανάσταση, και άλλα η Αριστερά της επαναστατικής γυμναστικής...

Τώρα που σκέφτομαι τι μπορεί να είχε στο μυαλό του ο Μίκης Θεοδωράκης όταν μελοποιούσε το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, ειλικρινά αμφιβάλλω αν… ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο. Ενδεχομένως να είναι ο Αλέξης Τσίπρας και το ολόγραμμα της Σκάρλετ Γιόχανσον μέσω του Ευκλείδη Τσακαλώτου, αλλά για τον ήλιο θα μου επιτρέψετε να έχω επιφυλάξεις.

Κι εδώ που τα λέμε, άλλα είχαν στο μυαλό τους ο Μίκης και ο Γιάννης Ρίτσος για τη ζωή που θα κυλούσε με σημαίες και με ταμπούρλα προς την επανάσταση, και άλλα προφανώς η Αριστερά της επαναστατικής γυμναστικής. Αυτή που σήμερα κυβερνά κυριολεκτικά με τις σημαίες και τα ταμπούρλα του λαϊκισμού. Θα μου πείτε την «πάτησε» ο Αλέκος Αλαβάνος, δεν θα την «πατούσαν» ο Θεοδωράκης και ο Ρίτσος;

Κάπως έτσι την «πάτησαν» και οι ψηφοφόροι, και μάλιστα δύο φορές. Άλλοι γιατί στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα θα έπαιρναν τη ρεβάνς από την ιστορία, άλλοι γιατί πίστεψαν ότι ήταν δίκαιο και έγινε πράξη, και άλλοι γιατί δεν θα πλήρωναν ποτέ ξανά ΕΝΦΙΑ. Κανείς, όμως, πλην εκείνων που ζούσαν και ζουν με το στερεότυπο της «επαράτου» Δεξιάς, δεν υπολόγισε την απόσταση από τη Γκράβα μέχρι το Μαξίμου.

Διότι μπορεί η ζωή πριν από το ΣΥΡΙΖΑ να τραβούσε την ανηφόρα προκειμένου ο ήλιος να είναι βέβαιος για τον κόσμο, αλλά όσοι πίστεψαν τις υποσχέσεις και τα συνθήματα υπό τη συνοδεία ταμπούρλων, δεν είχαν φανταστεί ότι η ζωή μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ θα κατρακυλούσε στην κατηφόρα. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που πιστεύουν (ακόμα) ότι από σήμερα πιάσαμε ευθεία. Η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα, τα πουλιά κελαηδούν στον Εθνικό Κήπο, όλοι είναι χαρούμενοι που έχουν χρέη κλπ. Με σημαίες και με ταμπούρλα, όπως είπαμε.

Αυτοί όμως που πιστεύουν στο happy end της «καθαρής εξόδου», είναι σαν τον σκύλο του Παβλόφ. Δεν σκέφτονται, απλώς αντιδρούν στο ερέθισμα. Είναι όλοι τους  εξαρτημένοι από την εξουσία, που σημαίνει ότι ο ήχος που κάνει ο φόβος ότι θα την χάσουν, υποκινεί τα αντανακλαστικά τους. Για όλους αυτούς, το μείζον δεν είναι πως το κράτος θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Πως η Ελλάδα θα ξαναγίνει χώρα. Για όλα αυτά τα «σκυλιά» του Παβλόφ, το μείζον είναι πως θα μείνει ο Τσίπρας και θα εμποδιστεί να έρθει ο Μητσοτάκης. 

Καρφάκι δεν τους καίγεται για τους εξοντωτικούς φόρους, τις υψηλές εισφορές, τις χαμηλές συντάξεις, το όνομα της Μακεδονίας, την αύξηση της παραβατικότητας, της ανομίας, την παρακμή της Ελλάδας. Όλα αυτά θα γίνουν στην ώρα τους, αρκεί τα «συμφέροντα» να μη ρίξουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (για τους ΑΝΕΛ ψάχνουν για ρεζέρβα στα ανταλλακτικά) και επιστρέψει η Δεξιά.

Γι αυτό και προσπαθούν με σημαίες και με ταμπούρλα να μας πουν ότι από σήμερα, 20 Αυγούστου, ο ήλιος θα είναι βέβαιος για την Ελλάδα. Κι αυτός είναι ο λόγος που θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν στην εξουσία. Από το να υποσχεθούν τα πάντα στους πάντες στη ΔΕΘ, μέχρι να διασύρουν και να συκοφαντήσουν όλους όσοι τους χαλάνε το αφήγημα του Οδυσσέα που βρήκε την Ιθάκη και έσωσε την Πηνελόπη από τους μνηστήρες της αντιπολίτευσης.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα