ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΩΣ ΤΩΡΑ
Χαλασμένα ρομπότ, διαχωρισμένες προσωπικότητες, σκληρή εφηβεία, καταδικασμένοι επαναστάτες. Δύσκολα τα πράγματα αυτή τη στιγμή κι αυτό αποτυπώνεται στις καλύτερες σειρές της χρονιάς – για το πρώτο εξάμηνο του 2025.
Μερικές από τις πιο hype σειρές των τελευταίων χρόνων (The Bear, Squid Game) έχουν μόλις επιστρέψει με νέες σεζόν, κάνοντας έτσι αυτό το ενδιάμεσο σημείο της χρονιάς να μοιάζει με σημείο καμπής. Κοιτάζοντας όμως προς τα πίσω, στα κορυφαία για όλο το πρώτο εξάμηνο του 2025, θα παρατηρήσουμε πως έχουμε μια αληθινά υγιή μίξη σειρών που έκαναν μόλις πρεμιέρα με σειρές που επέστρεψαν για 2η σεζόν. Μπορεί η τηλεοπτική βιομηχανία να καταφέρνει ξανά σιγά-σιγά να χτίσει ένα νέο κύμα κορυφαίων σειρών που μας απασχολούν για χρόνια κι όχι απλά για μια περιστασιακή έξαρση;
Θα δούμε πώς θα πάνε αυτά, όμως προς το παρόν απλά κοιτάζουμε πίσω και θυμόμαστε ποιες ήταν οι σειρές που άρεσαν περισσότερο σε αυτό το πρώτο εξάμηνο του 2025 – και μαζί, δύο επεισόδια που πραγματικά ξεχωρίσαμε από όλες τις υπόλοιπες.
M. Son of the Century
Ο φαντασμαγορικός Τζο Ράιτ (“Εξιλέωση”, “Περηφάνια και Προκατάληψη”) σκηνοθετεί μίνι σειρά για την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία. Με έναν αγνώριστο αλλά καθηλωτικά επιθετικό Λούκα Μαρινέλι στο ρόλο και με τον Ράιτ να σκηνοθετεί τη σειρά σαν μια αχρονική EDM όπερα στο χείλος της δυστοπίας, το Μ δεν μοιάζει με στείρο μάθημα Ιστορίας αλλά με μια αληθινή επίθεση προς το κοινό. Όχι μόνο επειδή ο Μουσολίνι σπάει συχνά τον τέταρτο τοίχο και μας απευθύνει το λόγο, αλλά κι επειδή τα όσα συμβαίνουν δεν μοιάζουν ποτέ περιχαρακωμένα από τον χρόνο και την απόστασή μας από αυτά – είναι ένα θέαμα ολοζώντανο, τρομακτικό και, ναι, αστείο. (COSMOTE TV)
Adolescence
Χαρακτήρες – ενήλικοι και ανήλικοι – συγκεντρώνουν στοιχεία αλήθειας σα να ενώνουν το παζλ ενός εγκλήματος που μοιάζει να συνέβαινε σε slow motion χωρίς κανείς να καταλαβαίνει ότι ήταν τέτοιο. Η σειρά-φαινόμενο της χρονιάς, γυρισμένη σε 4 αδιάκοπα takes, σόκαρε και ξεκίνησε συζητήσεις, έχοντας την ταπεινότητα να ψάχνει απαντήσεις χωρίς να προσφέρει εύκολες βεβαιότητες μες στο λαβύρινθο της σημερινής, social, εφηβείας. (Netflix)
Overcompensating
Σε παραγωγή Charli xcx (της οποίας πάρα πολλά κομμάτια ακούγονται στο φοβερό σάουντρακ, με μια σπαρταριστή γκεστ εμφάνιση κι από την ίδια), ο tiktoker και youtuber κωμικός Μπενίτο Σκίνερ (να ένα όνομα), γράφει και πρωταγωνιστή στο ωραιότερο coming of age της χρονιάς – για έναν νεαρό γκέι άντρα που δεν έχει συμβιβαστεί με την αλήθεια του, και την καλύτερη φίλη που κάνει στο κολέγιο.
Οι δυο τους, κι όλος τους ο περίγυρος, είναι παγιδευμένοι σε ρόλους που έχουν προαποφασιστεί για αυτούς και δεν ακουμπούν την ευτυχία παρά μόνο όταν αρχίσουν να αποδρούν. Οι πάντες νιώθουν άβολα και δυστυχισμένα – μέχρι να αλλάξουν. Μέσα μια απολαυστική δραμεντί ενηλικίωσης γεμάτη βγαλμένο από τη ζωή δράμα, και άπλετο χιούμορ. Ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά να ανενωθεί για 2η σεζόν. (Amazon Prime Video)
Severance (Σεζόν 2)
Μια αλλόκοτη 2η σεζόν φλέρταρε σε αρκετά σημεία με το να “το χάσει”, αλλά όχι μόνο αυτό δε συνέβη ποτέ, αλλά η μυθολογία της σειράς μεγάλωσε, το δράμα απέκτησε μια εντονότερη συναισθηματική βάση, και το φινάλε είναι από τα πιο αξιομνημόνευτα που έχουμε δει τελευταία. (Apple TV+)
Poker Face (Σεζόν 2)
Η Νατάσα Λιόνε συνεχίζει να αποκαλύπτει μεγάλα εγκλήματα πίσω από μικρά ψέματα, στην πιο ευφάνταστη και μελαγχολική νέα εκδοχή του Columbo, και σε μια σεζόν αφοσιωμένη ακόμα πιο ολοκληρωτικά στο Ταξίδι και στις επιμέρους της στάσεις. Μακάρι να κρατήσει 14 σεζόν. (COSMOTE TV)
Το επεισόδιο: Black Mirror, ‘Eulogy’
Το πιο συγκινητικό και ίσως πιο όμορφο επεισόδιο της χρονιάς. Μέσα από μια συμπαθή-όχι-σπουδαία σεζόν Black Mirror που όμως κέρασε απλόχερα συναίσθημα ψηφιακό και μη, το απόλυτο standout ήταν ένα ταξίδι στις ανανήσεις του άντρα που υποδύεται ο Πολ Τζιαμάτι, καθώς προσπαθεί να ενώσει τελείες και να ζωντανέψει στοιχεία ενός ασαφούς παρελθόντος, για να θυμηθεί την αγαπημένη του – και να καταλάβει, επιτέλους, τι ακριβώς συνέβη μεταξύ τους. Το τιμιότερο κλάμα που ρίξαμε φέτος. (Netflix)
Andor (Σεζόν 2)
Η 2η σεζόν πατάει ελαφρώς το γκάζι για να ολοκληρωθεί η ιστορία μέσα στη διάρκεια 12 μόλις επεισοδίων, αλλά από την θαρραλέα διακήρυξη μιας «γενοκτονίας» μέχρι τα απάνθρωποα ηθικά διλήμματα των επαναστατών και του Λούθεν, και φτάνοντας ως ένα γεμάτο αγωνιώδη δράση σερί επεισοδίων, πετυχαίνει την ολοκλήρωση ενός αληθινά αψεγάδιαστου πολιτικού έργου. Η σειρά του Τόνι Γκίλροϊ είναι βασικά ένα θαύμα. (Disney+)
North of North
Σε μια φανταστική αρκτική κωμόπολη του Καναδά, μια Ινούκ γυναίκα αποφασίζει να αποδράσει από τον γάμο της και να επανεφεύρει τον εαυτό της αποζητώντας την ελευθερία και την ατομικότητά της. Όμορφο και πολύ διασκεδαστικό καναδικό σίτκομ με μια απολαυστική κεντρική ηρωίδα και απρόσμενα περιστατικά που ποτέ δεν κουράζουν ή καρτουνίζουν. Μοιάζει απλά… ανθρώπινο. (Netflix)
Paradise
Το απόλυτο φετινό high trash της TV! Από τις πιο καθηλωτικές και διασκεδαστικές σειρές της τηλεόρασης, με 2-3 high concept το ένα πάνω στο άλλο, που όμως με έναν ιδιόμορφο, αποφασιστικό τρόπο δε χάνει τη μπάλα ούτε το ρυθμό. Η ανθρωπότητα είναι στο χείλος του γκρεμού, ο Πρόεδρος έχει μόλις πυροβοληθεί θανάσιμα, και αυτός ο προστατευτικός θόλος γύρω από την πόλη μοιάζει να γκλιτσάρει… Αγνό φαν, παρά το απογοητευτικό φινάλε της 1ης σεζόν. Δεν πειράζει – προχωράμε. (Disney+)
Asura
Η απαραίτητη φετινή σειρά κάποιου πολύ μεγάλου σκηνοθέτη που καταλήγει σε streaming χωρίς κανείς ποτέ να την πάρει χαμπάρι. Εδώ, ο Χιροκάζου Κόρε-εντα (Χρυσός Φοίνικας για τους Κλέφτες Καταστημάτων) διασκευάζει σειρά από τα τέλη των ‘70s, λέγοντας την ιστορία 4 γυναικών που αντιλαμβάνονται πως ο πατέρας τους απατούσε τη μητέρα τους – και το μυστικό πλέον κυκλοφορεί. Ένα οικογενειακό πορτρέτο γεμάτο ενσυναίσθηση, πολύ φαγητό, χιούμορ, και μικρές (αλλά συχνά σαρωτικής σημασίας) στιγμές της καθημερινότητας σε ένα περιβάλλον πατριαρχικής σιωπής – όπως μόνο ένας ανθρωπιστής σκηνοθέτης σαν τον Κόρε-εντα θα μπορούσε να ξεδιπλώσει τόσο αφοπλιστικά. (Netflix)
The Studio
Ο Σεθ Ρόγκεν κι ο Έβαν Γκόλντμπεργκ παραδίδουν κάτι παραπάνω από μια ακόμα καυστική σάτιρα της βιομηχανίας του θεάματος. Στη δική τους εκδοχή, με δάνεια από τον “Παίχτη” του Όλτμαν μέχρι… το “Τσάιναταουν”, υπάρχει πικρή αλήθεια και αγάπη μέσα στα περιστατικά και την καρδιά της σειράς, κι αυτό είναι μάλλον η μυστική της συνταγή. Βοηθούν σίγουρα και οι φοβεροί γκεστ (από Ζόι Κράβιτς μέχρι Μάρτιν Σκορσέζε) που δίνουν το κάτι παραπάνω παίζοντας εκδοχές του εαυτού τους. Ανυπομονούμε για περισσότερο. (Apple TV+)
Το φινάλε: Squid Game, ‘Humans Are…’
Δίχασε, συζητήθηκε και σόκαρε, αλλά το φινάλε του Squid Game κατάφερε να συνοψίσει την κοσμοθεωρία της σειράς δίχως στημένα λογύδρια και χωρίς να φοβηθεί να πάρει ακραίες αποφάσεις μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη. Ό,τι θες από το φινάλε μιας σειράς που δεν φοβάται. (Netflix)
Taskmaster (Σεζόν 19)
Δεν είναι όλες οι σεζόν του αγγλικού sketch comedy σόου εξίσου καλές, αλλά σε ετούτη το γλυκό έδεσε τέλεια. Στη σειρά, ένα πάνελ πέντε κωμικών φέρει εις πέρας παράλογα tasks με τον πιο ξεκαρδιστικό τρόπο και φέτος ενώ οι πάντες ήταν απολαυστικοί και απολαυστικές, και σε τέλεια μεταξύ τους χημεία, ήταν ο σίφουνας Τζέισον Μαντζούκας που μας προσέφερε στιγμές οριακού σουρεαλισμού. Ίσως το κορυφαίο Γέλια Ανά Λεπτό της σεζόν. (YouTube/Taskmaster)
The Pitt
Επιτέλους μια παλιάς κοπής, αγνή, αγωνιώδης, ακραία δραματική ιατρική σειρά που ακολουθεί μία 15ρη βάρδια σε νοσοκομείο του Πίτσμπουργκ καθώς άνθρωποι δοκιμάζονται, σχέσεις τεστάρονται και ζωές απειλούνται. Ο γνωστός χαμός δηλαδή, και μάλιστα με την υπογραφή του σεναριογράφου Σκοτ Γκέμιλ, του παραγωγού Τζον Γουέλς, και του πρωταγωνιστή Νόα Γουάιλ – μια τριπλέτα που συνεργάζεται για δεύτερη φορά, μετά φυσικά το εμβληματικό στο είδος του E.R. – Στην Εντατική. Δεν τα κάνουν πια έτσι, αλλά ευτυχώς κάποιος το έκανε! (Vodafone TV)
Elsbeth (Σεζόν 2)
Το έτερο λατρεμένο procedural για φανς του Columbo και της feelgood διάθεσής. Η σειρά συνεχίζει πολύ δυναμικά με ιδέες και χαρακτήρες που ξεπετάγονται από την οθόνη καθώς η δαιμόνια Έλσμπεθ Τασιόνι (Κάρι Πρέστον) λύνει τη μία τραβηγμένη από τα μαλλιά υπόθεση, μετά την άλλη. Τεράστιο highlight το «ρομαντικό» επεισόδιο που προβλήθηκε την εβδομάδα του Αγίου Βαλεντίνου, με έναν σκοτσέζο μουσικό που παίζει ο Ίαν Γκρίνφιντ – πάλαι ποτέ Ριντ Ρίτσαρντς. (COSMOTE TV)
Murderbot
Ένα cyborg ασφαλείας αναγκάζεται να κρύψει το γεγονός πως έχει αποκτήσει την αυτονομία του, καθώς του ανατίθενται επικίνδυνες αποστολές στη διάρκεια των οποίων έρχεται όλο και πιο κοντά με τους ανθρώπους – συναρπάζεται από αυτούς, την ίδια στιγμή που τους βρίσκει και απάλευτους. Εμένα μου λες, Murderbot μου; Ο Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ πρωταγωνιστεί με κέφι και διάθεση ανακάλυψης και χιούμορ, σε ένα ρόλο που απαιτεί περισσότερη αφήγηση παρά σωματικότητα (προδίδοντας τις λογοτεχνικές ρίζες του πρότζεκτ, που μοιάζει περισσότερο με συρραφή ημερολογιακών καταγραφών και εσωτερικών μονολόγων.) (Apple TV+)
The Rehearsal (Σεζόν 2)
Η διαβολική ιδιοφυία του Νέιθαν Φίλντερ ξαναχτυπά καθώς αυτή τη φορά προσπαθεί να προσομοιώσει τις συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να εξαλείψουμε τα αεροπορικά δυστυχήματα(!). Το κάνει φυσικά με έναν τέτοιο λαβυρινθώδη τρόπο που διαρκώς χάνεται μες στις παρενθέσεις που ο ίδιος ανοίγει, προσθέτοντας νέα υπο-task στον κεντρικό ήδη παραλογισμό.
Από αναπαράσταση ολόκληρης της ζωής του πιλότου Σάλι (που τον γύρισε ταινία κι ο Κλιντ Ίστγουντ) μέχρι προσομοιώσεις ακροάσεων στην Ουάσινγκτον αλλά και μικρών, οικείων στιγμών της προσωπικής ζωής βοηθών πιλότων, η σειρά δε σταματά δευτερόλεπτο να είναι ευρηματική, ευφυής και τολμηρή.
Στη θέα ενός Φίλντερ-υπερμεγέθους μωρού σε ένα αχανές παιδικό δωμάτιο, ή σε μια απόπειρα φλερτ ενός ντροπαλού άντρα με μια προσωπική χορωδία να τον ακολουθεί σαν σκιά, νιώθαμε πλέον πως χάναμε εμείς οι ίδιοι την επαφή μας με την πραγματικότητα. Αλλά τι τα θες, κι η πραγματικότητα μια συνεχής, εν εξελίξει πρόβα δεν είναι άλλωστε; (Vodafone TV)