Λάικ – ντισλάικ: Από το λέιζερ σόου της Kylie στην “κατάρρευση” της Καίτης Γαρμπή

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε τα μουσικόφιλα βατράχια της Αρχαίας Μεσσήνης, την Κάιλι του έρχεται Release, τις καλοκαιρινές συναυλίες και θυμώνουμε με το AI βίντεο για την Καίτη Γαρμπή και τη δύσκολη ζωή στην πόλη.

ΛΑΙΚ

Ξένοι, Βατράχια και Χορτοφάγοι για τη Γεωργία Οικονόμου

Ο “Ξένος” του Μιχαήλ Μαρμαρινού στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου υπενθύμισε με αφοπλιστική ευαισθησία την ανθρώπινη διάσταση της φιλοξενίας. Σε μια Ευρώπη που ξεχνά τους ξένους της, η παράσταση δεν μας καλεί να θυμηθούμε την Οδύσσεια, αλλά ποιοι ήμασταν και ποιοι μπορούμε να είμαστε ακόμη. Στην εποχή της αποξένωσης και της καχυποψίας, η τέχνη μας ρωτά: Θα καθίσουμε όλοι μαζί στο τραπέζι ή θα ρωτήσουμε πρώτα ποιος είναι ο άλλος;

Μεγάλο λάικ στα μουσικόφιλα βατράχια που κατοικοεδρεύουν στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης και στα πέριξ του θέατρου της. Το βράδυ της 12η Ιουλιου, σαν να ήταν οι φυσικοί συνέταιροι της Καμεράτας που παρουσίαζε την “Norma” του Vincenzo Bellini έδιναν στο μουσικό σύνολο μία φυσική διάσταση, που έκανε τη στιγμή ακόμα πιο μαγευτική. Δεκάδες βάτραχοι εκστασιασμένοι από τις μουσικές τραγουδούσαν και συνόδευαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τους λυρικούς τραγουδιστές ειδικά στα κρεσέντο τους.

Είδα την “Χορτοφάγο” στην Πειραιώς 260 και ήταν μια πολύ ευχάριστη σκηνοθετική και δραματουργική ανατροπή. Με μια λιτή σκηνική αφαίρεση, το έργο της Χαν Γκάνγκ αποκάλυψε την κενότητα και την ωμότητα της ανθρώπινης ψυχής, υπογραμμισμένο από υψηλή αισθητική στον ήχο και τους φωτισμούς. Μια δουλειά σύγχρονη και βαθιά, που μας θυμίζει γιατί η τέχνη εξακολουθεί να είναι ζωντανή.

Συναυλίες παντού, τα θεατρικά “Χρόνια” και η θεότητα Κάιλι Μινόγκ για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Νέα αυτό το διάστημα μόνο από το συναυλιακό μέτωπο. Οι Kneecap στη Μαλακάσα έδωσαν ένα πολύ δυνατό live γεμάτο ενέργεια, από αυτή που έχουν οι μπάντες όταν βρίσκονται on the way up και ακόμα διατηρούν τη σεμνότητα και το πάθος τους. Για να δούμε πού θα τους βγάλει ο δρόμος. Ο Alice Cooper στη Μαλακάσα μάς πέταξε το Poison του και αποθεώθηκε, οι Erreway έκαναν τον κόσμο να τραγουδάει ισπανικά και να κλαίει και οι Supergrass στην Πλατεία Νερού μας έστειλαν πολύ πίσω στο χρόνο με το “Pumping on Your Stereo” και το “Alright”.

Στην Τεχνόπολη άκουσα για πρώτη φορά τους Pagan και πραγματικά η ερμηνεία της Έβελυν Ασουάντ έκλεψε την παράσταση. Μια Florence στην ελληνική κρίπι version. Την είδαμε ως Κασσάνδρα στην Ορέστεια του Τερζόπουλου και εδώ πήρε όλο το θέαμα επάνω της. Τραγούδησε μέσα σε κουκούλι, μεταμορφώθηκε στη σκηνή σε πλάσμα του δάσους, ερμήνευσε το “Απάνω στην τριανταφυλλιά” και συνεπήρε το κοινό.

Είδαμε “Τα Χρόνια” της Ανί Ερνό από την Ελίνε Άρμπο στην Πειραιώς 260. Η απόφαση να μοιραστεί ο ρόλος της Ανί Ερνό σε πέντε γυναίκες διαφορετικών ηλικιών ενίσχυσε την πολυφωνία και μετέτρεψε την προσωπική αφήγηση σε κάτι βαθιά οικουμενικό. Μια σκηνική συνωμοσία γυναικών επί σκηνής – συγκινητική, γενναιόδωρη, αληθινή. Η σκηνή της άμβλωσης που προκάλεσε λιποθυμίες και σοκ στη βρετανική εκδοχή – εδώ μας φάνηκε σχεδόν αστείο ότι θα μπορούσε να ενοχλήσει σε τέτοιο βαθμό. Πιθανώς υπήρξαν διαφορές στη σκηνοθετική προσέγγιση.

Περιμένουμε την υπέρτατη Κάιλι στο Release για να μεταμορφώσει την Πλατεία Νερού ένα φαντασμαγορικό dancefloor. Από τα όσα έχουμε δει online πρόκειται για ένα pop show υψηλών προδιαγραφών, άρα ετοιμαστείτε για glitter, beats και pop μεγαλείο όπως μόνο εκείνη ξέρει να προσφέρει. «Η Kylie είναι μια pop θεά. Η επιστροφή της είναι εντυπωσιακή και απόλυτα επιτυχημένη» λέει ο Guardian. Προχθες στη Λισαβόνα έπαιξε 28 τραγούδια (!!!) μέσα στα οποία και το Where the Wild Roses Grow (που έχουν ερμηνεύσει με Nick Cave).

Kneecap, Στέλαν Σκάρσγκαρντ και “Sorry, Baby” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Οι Kneecap ήταν σαρωτικοί στην εμφάνισή τους στο Rockwave, μας ξεσήκωσαν, μας καθοδήγησαν σε pits, έδωσαν οδηγίες για τα flares («κρατήστε τα για το τελευταίο τραγούδι!») και για singalongs, φώξαναν «fuck Keir Starmer», ρώτησαν αν έχουμε δει την ταινία τους (και αν οι υπότιτλοι εφευρέθηκαν στην Ελλάδα), αλλά το σημαντικότερο όλων: Δεν σταμάτησαν να μιλούν για την Παλαιστίνη.

Κράτησαν σημαίες, μίλησαν άφοβα για την γενοκτονία με αριθμούς και με οργή, ανέφεραν ακόμα και την άφιξη εμπορικού στο λιμάνι του Πειραιά με φορτίο για το Ισραήλ, λίγες ώρες μετά τη συναυλία. Έτσι γίνεται.

Πολύ δυνατό τρέιλερ για το “Μετά το Κυνήγι” του Λούκα Γκουαντανίνο. Σε φόρμα μετά το εκπληκτικό “Challengers”, ο ιταλος σκηνοθέτης επιστρέφει στο θρίλερ, σε μια ιστορία για την απόκρυψη και αποκάλυψη της αλήθειας, για ερωτική εμμονή, για κακοποίηση, για κόκκινες γραμμές, για τη διαφορά από γενιά σε γενιά. Η Τζούλια Ρόμπερτς μοιάζει σε φάση μεγάλου comeback, η Άιο Αντεμπίρι του “The Bear” μοιάζει έτοιμη για την απόλυτη αναγνώριση.

Θέλω να καταγραφεί τώρα για να μην εκπλαγείτε μετά: Ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ θα πάει για Όσκαρ φέτος. Είναι εκπληκτικός στη “Συναισθηματική Αξία” του Γιόακιμ Τρίερ που είδαμε στις Κάννες, είναι τρομερός στο “Andor” (κακό δεν κάνει) και θα είναι συναρπαστικός στο αναπόφευκτο press tour της ταινίας όταν βγει το φθινόπωρο στο δρόμο για τα Όσκαρ. Ο Σκάρσγκαρντ μπορεί να μιλά από τα πιο φαν και ανάλαφρα πράγματα (για το πόσο διασκέδαζε στα γυρίσματα του “Mamma Mia!”, ας πούμε) μέχρι τα πιο σοκαριστικά και πολυσυζητημένα – όπως πριν λίγες μέρες όταν μίλησε για το πώς ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ήταν ο μόνος άνθρωπος που γνώριζε, ο οποίος έκλαψε όταν πέθανε ο Χίτλερ.

Κι είναι ακόμα Ιούλιος.

Η Αναμαρία Βαρτολομέι είναι από τις κορυφαίες ηθοποιούς στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, το υποψιαστήκαμε όταν μας καθήλωσε στο “Γεγονός” της Οντρέ Ντιγουάν πριν λίγα χρόνια, αλλά το επιβεβαιώνει ως Μαρία Σνάιντερ στην ταινία “Την Έλεγαν Μαρία”. Ένα φιλμ για την διαβόητη σκηνή του βιασμού στο “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”, μέσα από τα μάτια της νεαρής τότε Μαρία Σνάιντερ.

Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας, και του καλοκαιριού, είναι το “Sorry, Baby”, ένα αγνό παιδί των παλιών ανεξάρτητων αμερικανικών ταινιών που αγαπήσαμε στα ’90s και τα ’00s, που πετυχαίνει μια απίστευτη άσκηση ισορροπίας ανάμεσα σε τραγωδία και χιούμορ καθώς εξερευνά το ανοιχτό τραύμα μιας καθηγήτριας. Αυτό που κάποτε συνέβη, την έχει ακινητοποιήσει ψυχικά, όσο οι πάντες γύρω της, απλά συνεχίζουν τις ζωές τους. Αξίζει να το αναζητήσετε. Έχει και μια από τις κορυφαίες γάτες της σεζόν – πολύ σημαντικό!

ΝΤΙΣΛΑΙΚ

Αγία Οικογένεια, καύσωνας και οι εξυπνάκηδες με το τσιγάρο για τη Γεωργία Οικονόμου

Η εξομολόγηση της Μαρίνας Καλογήρου για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τα 4-14 ετών φέρνει στο φως τη σιωπή της “Αγίας Ελληνικής Οικογένειας”. Κρυμμένη πίσω από φτηνές δικαιολογίες, η κακοποίηση συνεχίζει να σιγοκαίει κάτω από το χαλί. Ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν και μιλούν, αναγκάζοντας την κοινωνία να αντιμετωπίσει αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα και να σταματήσει την καλλιέργεια της σιωπής και της ανοχής απέναντι σε τέτοια εγκλήματα.

Αν κάτσεις για καφέ ή για ποτό έξω από ένα μαγαζί ο καύσωνας θα σε διαλύσει. Αν κάτσεις μέσα, θα γίνεις παγάκι. Δεν ξέρω τι μόδα είναι αυτή και τα μαγαζιά βάζουν τα κλιματιστικά στο φουλ, αλλά κάπως πρέπει να ισορροπήσουμε μπας και σωθούμε…

Κάπου έλεος και με το κοινό των ανοιχτών θεάτρων που καπνίζουν στα κρυφά ηλεκτρονικά τσιγάρα. Τόσο πολύ πια δεν κρατούντιαι και προτιμούν να μπουκώνονται εκεί στον καπνό κα μετά να τον αφήνουν με μικρές μικρές εκπνοές. Δε θα ξεχάσω δύο κοπέλες μπροστά μου στο Ηρώδειο που έπαιζαν αυτό το κρυφτό και χαμογελούσαν πονηρά μεταξύ τους λέγοντας “εντάξει τα καταφέραμε! Είμαστε φοβερές!”

Το ψεύτικο βίντεο της Καίτης Γαρμπή, οι μαντινάδες και οι “καυτές” στάσεις λεωφορείων για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Είναι να εξοργίζεσαι, όχι μόνο με το ψεύτικο βίντεο που περιγράφει με φαιδρό τρόπο την Καίτη Γαρμπή να “καταρρέει”, αλλά με όλη τη φάμπρικα παραπληροφόρησης που στήνεται με εργαλείο την τεχνητή νοημοσύνη και στόχο τα κλικ. Από τη μια ακούς ασυναρτησίες φτιαγμένες από ΑΙ, από την άλλη βλέπεις ανθρώπους να τις πιστεύουν. Η Καίτη Γαρμπή δήλωσε πως θα κινηθεί νομικά – και καλά θα κάνει, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα όριο στο τι αφήνουμε να κυκλοφορεί με τη δικαιολογία του “αθώου content”. Fake είναι το βίντεο, αλλά η τοξικότητα είναι αληθινή.

Τα είχαμε όλα, είχαμε και τις μαντινάδες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ – «Ούλη την επιδότηση την έχω φαγωμένη» τραγουδάνε στην Κρήτη και είναι χιούμορ λέει για τα πανηγύρια. Ούλοι γελάνε και χορεύουν από κάτω… με πράγματα που δεν είναι και τόσο αστεία. 

Πριν από κάποιο καιρό είχαμε σχολιάσει στα ντισλάικ τις στάσεις των λεωφορείων με τις τεράστιες φωτεινές επιγραφές, που μας τυφλώνουν και επιβαρύνουν το οπτικό μας πεδίο στην πόλη. Οι στάσεις πλέον είναι διαφημιστικές “πόλεις”, δεν είναι μέρος για να κάτσουμε σε παγκάκι, στη σκιά, ήρεμα να περιμένουμε σαν άνθρωποι το λεωφορείο. Το οποίο θα έρθει σαν το Νταλιάνα ταξιδεύοντας στο Αιγαίο. Στο insidestory διαβάσαμε τα τρισχειρότερα. Οι καυτές στάσεις λεωφορείων – σύμφωνα με το ρεπορτάζ – καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια ίση με μια πολυκατοικία. Δηλαδή εκτός που μας “τυφλώνουν” μάς τρώνε και ενέργεια; 

“Χάρι Πότερ” και βραβεία Emmy, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Είδατε χτες που βγήκε η πρώτη φωτογραφία του νέου Χάγκριντ για τη σειρά Χάρι Πότερ; Είδατε προχτές που βγήκε η πρώτη φωτογραφία του ίδιου του νέου Χάρι Πότερ;; Έτσι θα πάει η ειδησεογραφία για τα επόμενα 2 χρόνια μέχρι να προβληθεί η σειρά. Με μια εικόνα τη φορά, η μεγάλη entertainment μηχανή θα σκαλίζει το πηγάδι της μιλένιαλ νοσταλγίας για κάτι που είδαμε ξανά στην οθόνη πριν μόλις μια δεκαετία.

Υπό άλλες συνθήκες όλο αυτό θα μου ήταν απλώς αδιάφορο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το βρίσκω ειλικρινά θλιβερό από τη στιγμή που συνεχίζει από όλο αυτό το γαϊτανάκι να έχει κέρδος η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Ένα από τα πιο γεμάτα μίσος άτομα όλου του celebrity system αυτή τη στιγμή, με δημόσια στήριξη μέσα από την τεράστια πλατφόρμα της σε μια ακραία αντι-τρανς ρητορική μίσους που βρίσκει πάτημα στην δεξιά αντιδραστικότητα. Ζωές νέων παιδιών κινδυνεύουν αλλά να, κοιτάχτε, έχουμε νέο Σέβερους Σνέιπ!

Στα Emmy έφαγε ένα lowkey σνομπάρισμα το “Andor”, που είναι στο πολύ χαλαρό η κορυφαία ίσως σειρά των τελευταίων ετών. Ένα καθηλωτικό πολιτικό θρίλερ για το πώς χτίζεται μια επανάσταση, με απίστευτο γράψιμο και ένα καστ υψηλού βεληνεκούς, ιδίως τον Στέλαν Σκάρσγκαρντ στον ρόλο-κλειδί όλης της σειράς. Εντάξει, καταλαβαίνω, πού να χωρέσει σε μια κατηγορία 8 υποψηφιοτήτων ένας ζωντανός θρύλος για έναν από τους κορυφαίους ρόλους του, όταν έπρεπε να χωρέσουν στην κατηγορία τρεις ηθοποιοί από το “Severance” και άλλοι τρεις από τη χειρότερη σεζόν του “White Lotus”. Ακαδημία των Emmy, σε κρίνω πολύ σκληρά!

Βρέθηκα μετά από χρόνια στο TerraVibe για να δω τους Kneecap και θυμήθηκα γιατί έχω τόσο καιρό να πάω. Από το τόσο ακάλυπτο χώμα μου ήταν για κάμποση ώρα δύσκολο να ανασάνω όταν έφτασα στον χώρο, το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης μοιάζει απλά παρατημένο, το θέμα πρόσβασης-παρκαρίσματος παραμένει ζόρικο, οι ουρές για τις μάρκες (γιατί;;) κράτησαν όσο ένα ολόκληρο support, και όσο για το γεγονός ότι η μόνη διαθέσιμη μπύρα ήταν κουτάκια περιπτερόμπυρας απευθείας μέσα από την “ΔΩΡΟ 6+2” συσκευασία τους… τρολ.